Biechttopic

Biechtje met de eetstoornis. Is het niet een idee om toch weer hulp te zoeken? Om te voorkomen dat je weer helemaal terugvalt?

Eetstoornis biechtje: Helpt het misschien om een eetschema voor jezelf te maken? Dan eet je een vaste hoeveelheid per dag, dan hoef je niet meer na te denken over wat je moet eten en hoeveel je moet eten. Dat verkleint de kans dat je doorslaat in eetbuien. Maak een schema met 6 eetmomenten, die ook redelijk vast omschreven zijn. Dus niet: lunch 3 boterhammen en drinken, maar om 12:30 3 boterhammen met boter en beleg en 1 beker melk. Probeer zo die cirkel te doorbreken. Haal geen dingen in huis die niet passen in je eetschema.

Zoek ook steun bij mensen in je omgeving. Voel je de neiging om een eetbui te houden? Bel een vriendin, je partner als je die hebt, je ouders, weet ik wie. Of ga naar buiten, ga een rondje hardlopen. Zet 90's hits aan en zing 10 nummers mee. Zoek afleiding en zorg dat je er niet alleen voor staat.

Sterkte!

Ik zou je precies hetzelfde willen adviseren als SG. Sta niet toe dat de eetstoornis weer de overhand neemt, want jij bent echt wel sterker (al voelt het nu misschien even niet zo). Laat zien dat jij sterker bent! Heb je toevallig nog hulp? En zo niet, dan is het inderdaad misschien een idee om iets te zoeken? Al is het maar iets wat een beetje laagdrempelig is, dat je niet alleen blijft zitten met je verhaal. Het helpt al om je gedachten en gevoelens 'gewoon' te delen!

Ik biecht op dat ik er weleens naar verlang om mijn leven totaal om te gooien. Mijn baan opzeggen, studie beginnen etc. Helaas ontbreken hiervoor de tijd, energie en financiële middelen.
Ik heb soms het gevoel dat ik nooit echt geleefd heb en mijn leven vooral bestond uit verantwoordelijkheden. En die worden alleen maar meer.

Maar goed, tevredenheid en acceptatie zal vast het sleutelwoord zijn, en ik ga nu de berg strijk maar eens wegwerken en de wasmachine weer vullen.

Kun je niet met kleine veranderingen beginnen dan Stof?
Mensen willen vaak zo radicaal dingen omgooien, en dan is het vaak niet haalbaar. Als je met kleine stapjes begint, misschien zijn dingen dan wel haalbaar?

Ik herken het soms wel een beetje, dan denk ik ook dat ik wat wil gaan leren. Ik schrik er wel eens van want ik ben nooit goed geweest in leren.

Ik biecht op dat ik me de laatste tijd ontzettend waardeloos voel. Ik kan voor mezelf niets goed doen, maak met iedereen ruzie of doe stom/bot of wat dan ook.. Ik voel me slecht..

Heb je het erg druk biechtje?

Nee, ik zit (zo goed als) werkloos thuis. Ik ben oproepkracht..

Ik biecht op: ik ben zo'n 6 á 7 weken zwanger. Ik durf het hier nog niet onder mijn eigen naam neer te zetten, want ik ben zo bang dat het mis gaat... Op de echo was een kloppend hartje te zien, maar het klopte nog niet heel hard. De verloskundige gaf me niet echt een overtuigend gevoel. Nu ben ik dus maar gematigd blij. Iemand die zich hierin herkent?

Biechtje schreef:Ik biecht op: ik ben zo'n 6 á 7 weken zwanger. Ik durf het hier nog niet onder mijn eigen naam neer te zetten, want ik ben zo bang dat het mis gaat... Op de echo was een kloppend hartje te zien, maar het klopte nog niet heel hard. De verloskundige gaf me niet echt een overtuigend gevoel. Nu ben ik dus maar gematigd blij. Iemand die zich hierin herkent?

Dan had je een vroege echo zeg! Volgens mij ontwikkeld zich dat allemaal rond deze termijn, dus het kan kloppen dat het nog niet een snel ritme heeft. Vandaar dat de verloskundige daar ook nog niet zoveel over kan zeggen. Afwachten dus.
Van harte!

Biechtje schreef:Nee, ik zit (zo goed als) werkloos thuis. Ik ben oproepkracht..

Misschien voel je je daarom zo. Heb je geen leuke dingen om te gaan doen?

Ik biecht op dat ik naar de tandarts moet. Mijn verstandskies is al een poos door, en moet er uit. Ze gingen beide verstandskiezen er onder narcose uit halen, maar toen bleek ik zwanger te zijn. Sinds de keizersnede ben ik bang voor de narcose. Ik heb nog wat langer de tijd nodig om dat te verwerken omdat ik moeilijk met mijn angst om kan gaan. Probleem is alleen dat het tandvlees gaat ontsteken bij mijn verstandskies. Ik hoop dat ik het met spoelen nog een poos uit kan houden. ik durf gewoon echt nog niet.. Ik heb vaker een paniekaanval gehad op hoge stress momenten. En ben daar dus meer bang voor dan voor de ingreep, want ik weet dat het geen pijn doet als ze de kies er uit halen, en dat ik niet bang hoef te zijn want het is voor de kaakchirurg zo gepiept. Maar ja, mijn gevoel slaat op hol.

Pluto, wat vervelend dat je nu zo'n angst hebt en bang bent voor een paniekaanval. Ik snap best dat je het daarom voorlopig nog even uit wilt stellen!
Heb je al overleg gehad met je tandarts? Ik had laatst enorme last van een verstandskies die door aan het komen is en er niet direct uitgehaald kon worden. De tandarts heeft toen met een spuitje onder/rond die kies schoongemaakt. Ook niet erg fijn, die dag nog wel last van gehad maar de dag erna was ik meteen pijnloos en nu 3 weken later ook geen last meer van gehad.
Overigens zijn er bij mij ook al 2 verstandskiezen door de kaakchirurg verwijdert maar dat hebben ze gewoon met 'n verdoving gedaan en niet onder narcose. Ik weet niet met welke reden ze het bij jou onder narcose willen doen maar misschien kan het ook met verdovingen?

Succes!

Pluto schreef:

Biechtje schreef:Nee, ik zit (zo goed als) werkloos thuis. Ik ben oproepkracht..

Misschien voel je je daarom zo. Heb je geen leuke dingen om te gaan doen?

Ik biecht op dat ik naar de tandarts moet. Mijn verstandskies is al een poos door, en moet er uit. Ze gingen beide verstandskiezen er onder narcose uit halen, maar toen bleek ik zwanger te zijn. Sinds de keizersnede ben ik bang voor de narcose. Ik heb nog wat langer de tijd nodig om dat te verwerken omdat ik moeilijk met mijn angst om kan gaan. Probleem is alleen dat het tandvlees gaat ontsteken bij mijn verstandskies. Ik hoop dat ik het met spoelen nog een poos uit kan houden. ik durf gewoon echt nog niet.. Ik heb vaker een paniekaanval gehad op hoge stress momenten. En ben daar dus meer bang voor dan voor de ingreep, want ik weet dat het geen pijn doet als ze de kies er uit halen, en dat ik niet bang hoef te zijn want het is voor de kaakchirurg zo gepiept. Maar ja, mijn gevoel slaat op hol.

Dat van die paniekaanvallen is herkenbaar hoor. De pijn vond ik niet zo erg, maar ik schoot zo in de stress dat ik bij de eerste keer bijna 3 keer flauw viel in die stoel. Ik was mega blij met de assistente naast me die me wat bij de les hield.
Is er met je narcose wat mis gegaan dat je er zo bang voor bent?

Mijn tandarts is een geweldige man. Die heeft eerst ook tandvlees om mijn verstandskies weg gehaald. Dat was ontstoken en het verwijderen deed ook pijn. Toen heb ik lang geen pijn gehad. Ik kwam er toen achter dat er een gat in zit. Dus heb ik de tandarts een verwijzing voor de kaakchirurg gevraagd. Deze heeft hij zonder in mijn mond te kijken ook geschreven. Hij heeft in totaal al 7 kiezen getrokken bij mij. 4 kleintjes en 3 verstandskiezen boven. Bij de laatste verstandskies heb ik een paniek aanval gehad.
De kaakchirurg vond het ook geen probleem om het onder narcose te gaan doen, want dan kan hij de 2 onderste er beiden uit halen. 1 met gat en 1 zit nog onder mijn tandvlees. Alles was al geregeld en de datum ook, maar toen bleek ik zwanger te zijn. Hebben we afgesproken dat we zouden wachten met de operatie.
Gaatjes boren en vullen heb ik helemaal geen angst voor. Daar ga ik gewoon altijd mee heen. Met het trekken van kiezen ben ik ook 6x gewoon heen geweest. Maar bij die 7e kies ging het mis... Ik ben nog nooit onder narcose geweest, maar bij de keizersnede kon ik ook heel moeilijk met mijn stress om gaan moeilijk geval ben ik. Want ik weet dat het nergens op slaat om zo te stressen

*weg*

Biechtje, ik ga ervan uit dat ze dat niet weten bij die organisatie. Zou je het niet (anoniem) kunnen melden? Wie weet kun je die meisjes daar een hoop leed mee besparen.

Sterkte

Hier moet je wat mee, dit moet je melden!

Kun je niet, desnoods anoniem, hierover terecht bij amk ofzo?

Ik vind persoonlijk wel dat je verplicht bent dat te melden!

Maar zou een melding wel kunnen, zonder ook maar iets van bewijs? Enige wat ik heb, is dat er een melding bij de politie is gedaan toen het voorbij was. Aangifte werd toen afgeraden. En zou ik de organisatie daarvoor kunnen bellen? Of moet dat via het amk? Ik weet ook niet zeker of er nú iets gebeurd, ik weet alleen wat hij bij mij heeft gedaan.

Waarom werd aangifte afgeraden, omdat er geen bewijs was?
Maar ik neem aan dat als de bovenliggende organisatie van de melding weet ze al niet met hem in zee willen gaan.

Om te voorkomen dat er met andere meisjes gebeurd wat er met jou is gebeurd, zou ik echt meldingen gaan maken. Echt boven op gaan zitten!

Biechtje schreef:Maar zou een melding wel kunnen, zonder ook maar iets van bewijs? Enige wat ik heb, is dat er een melding bij de politie is gedaan toen het voorbij was. Aangifte werd toen afgeraden. En zou ik de organisatie daarvoor kunnen bellen? Of moet dat via het amk? Ik weet ook niet zeker of er nú iets gebeurd, ik weet alleen wat hij bij mij heeft gedaan.

Absoluut melden. Bij de organisatie of jeugdzorg. Ook al heb je geen bewijs, je wilt niet dat iemand anders hetzelfde als jou moet meemaken. Eerlijk gezegd zou ik ook opnieuw naar de politie gaan. Alles om te zorgen dat hij geen pleegouder kan zijn.

Biechtje schreef:Ik biecht op: ik ben zo'n 6 á 7 weken zwanger. Ik durf het hier nog niet onder mijn eigen naam neer te zetten, want ik ben zo bang dat het mis gaat... Op de echo was een kloppend hartje te zien, maar het klopte nog niet heel hard. De verloskundige gaf me niet echt een overtuigend gevoel. Nu ben ik dus maar gematigd blij. Iemand die zich hierin herkent?

Ja ik, bij N hadden we een echo en toen klopte het hartje echt pas net. De vk zei ook als je een dag eerder geweest was had het nog niet geklopt hoogstwaarschijnlijk. Ze zei dat alles voor dat moment er goed uitzag maar dat dat natuurlijk geen garantie was. Maar hier is alles goed gegaan en ligt er een heel lief meisje boven te slapen.

Succes met wachten.

Supertalentje schreef:

mzcharlotte schreef:Ik ook, maar ik wilde niet zuurpruimerig over komen

Mislukt!

Ik biecht op dat ik eigenlijk een ontzéttende zuurpruim ben