In hoeverre kan ik hier iets over zeggen?

Ik zou me er persoonlijk ook niet mee bemoeien. Maar ik kan me je zorgen wel heel erg goed voorstellen Marin, dat wel. Vooral dat belonen met chocolade en het eten zou mij niet lekker zitten. Zwemmen kun je met A ook wel en tussen de ouders in slapen zou ik zelf niet meer ideaal vinden met 7 jaar, maar als iedereen zich er fijn bij voelt sluit ik niet uit dat ik het zelf ook goed zou vinden. Gelukkig zie ik niks over echt zorgwekkende dingen, zoals een tekort aan liefde of mishandeling. In zo'n geval zou ik er zelf namelijk wel achteraan gaan, maar gelukkig is dat hier niet aan de orde als ik het goed begrijp/

Aan de andere kant, als je er echt zo mee zit, zou je het misschien toch bespreekbaar kunnen maken. En dan niet in de zin van kritiek geven, maar meer proberen hen aan het praten te krijgen, misschien hoor je dan meer over het verhaal dat erachter zit. Bijvoorbeeld over het eten zoiets zeggen als 'lijkt me lastig zeg, dat ze zo weinig verschillende dingen wil eten, lijkt me ook lastig om te zien als ouders..' En dan eens kijken wat ze zeggen. Wie weet zitten ze er zelf ook wel heel erg mee en hebben ze alles al geprobeerd, of juist helemaal niet. Misschien heb je dat al geprobeerd op die manier, dat weet ik natuurlijk niet. Maar dat zou kunnen helpen, als je er wat meer over te weten komt, wie weet stelt dat je meer gerust?

Er zijn wel eens terloopse opmerkingen gemaakt vanuit hun kant, van dat ze ook wel weten dat het niet goed is en dat ze er verder niet zo veel aan kunnen doen en dat het t.z.t. wel komt. Ik geloof dat ze zich nogal daar aan vast houden, dat m'n zusje de termijn wel aangeeft bij dingen, dat zie ik bij meer dingen gebeuren (ook het slapen enzo), dus als ze dat echt als aanpak hebben, dan accepteer ik dat gewoon en kan ik me nog best in vinden, hoewel ik 't er niet mee eens ben betreft sommige dingen. Misschien wel eens goed om op een positieve manier interesse er in te tonen, wie weet komen er bij hen ook wel frustraties los. Maar ook dat kan heel gevoelig liggen, dus moet er maar voorzichtig mee om gaan.

Als ze zelf aangeven bij jou dat ze het moeilijk vinden of vragen hoe jij er over denkt, vind ik wel dat je dat eerlijk kunt zeggen en misschien tips geven waarvan jij denkt dat dat echt werkt. maar alleen als ze zelf die opening geven, anders is de kans heel groot dat het verkeerd valt.

Ik snap zorgen wel over het eten en slapen. Dat heeft direct met haar mentale en fysieke gezondheid te maken. Zelf heb ik trouwens ook alleen mijn A diploma, omdat ik in de zwemles tijd duizend-en-één keer oorontsteking en buisjes heb gehad. Maar ik kan me best redden in het water hoor

Ik begrijp je frustraties over het eten heel goed en zou er zelf net zo erg mee zitten als het om mijn zusje zou gaan. Dat ze goed groeit wil trouwens natuurlijk nog niet zeggen dat ze genoeg (van alle) voedingsstoffen binnenkrijgt. Zelf zou ik mij er enorm druk om maken dat ze niet genoeg vitamines binnenkrijgt (fruit en groente). Ik ben geen arts en weet niet hoe schadelijk dit is en wat voor gevolgen dit kan hebben voor haar op latere leeftijd, maar het lijkt mij dat het lichaam toch iets misloopt, ondanks dat ze gewoon groeit. (denk aan afweersysteem en het voorkomen van ernstigere ziektes).

Toch denk ik dat jij aan het bovenstaande niets kan doen. Je vader en stiefmoeder zijn beiden slimme mensen en weten heel goed dat gezonde voeding belangrijk is. Zelf hebben ze ook al uitgesproken tegen jou dat ze weten dat het niet goed is. Een 'preek' (ik weet dat je geen preek zou geven maar ik noem het even zo) van jou zal denk ik echt niet ineens de knop bij ze omzetten. Ik snap trouwens zelf ook echt niet dat ze niets aan het eetgedrag van je zusje doen, daar verbaas ik me al jaren over. Maargoed, behalve dat het de knop waarschijnlijk niet omzet bij ze, zet je ook de band met je vader op het spel. Wil je dat riskeren?

Vroeger had ik ook regelmatig commentaar op mijn ouders over de opvoeding van mijn broertje. Ik ben echt iemand die zich snel zorgen maakt, ook om het welzijn van mensen, en ik vond het verschrikkelijk om aan te zien dat mijn broertje bijvoorbeeld in de auto altijd zijn discman/mp3-speler op volle volume had staan. Ik maakte mij echt zorgen om zijn gehoor en sprak dit ook altijd uit tegen mijn ouders. Nu was deze situatie natuurlijk wel anders want mijn ouders waren (en zijn) bij elkaar en mijn broertje en ik schelen 2,5 jaar, dus toen durfde ik het wel te zeggen. Maar in jouw situatie zou ik er nu iets over zeggen, hoe graag ik ook zou willen en hoe frustrerend ik het ook vind.

Dat van het tussen de ouders in slapen zou ik me trouwens niet zo'n zorgen om maken, aangezien dat niet schadelijk is voor een kind (niet dat het mijn voorkeur zou hebben om zo lang nog bij ons in bed te slapen hoor) Het schijnt juist goed te zijn voor een kind (bijvoorbeeld meer eigenwaarde en geen angst om naar bed te gaan als het kind eenmaal wel op een eigen kamer gaat slapen) en de band tussen kind en ouders. Hier kun je lezen over de voordelen: http://www.natuurlijkouderschap.org/de-voordelen-van-samen-slapen/

Ik snap je frustratie aan de ene kant goed, maar helaas kun je er weinig mee.

Het eten is hier ook vaak naadje pet maar helaas werkt hier vrij weinig. Chocolade zou ik ook niet geven maar een toetje krijgt hij wel. Hij moet ook een hapje proberen maar dat werkt helaas ook niet altijd.

Ik vind het belangrijk dat R sowieso A gaat halen bij het zwemmen maar daarna weet ik het nog niet. Aan de ene kant vind ik geen zin ook geen reden maar ja als ze er vervolgens met de pet naar gooien...zij zal het toch zelf moeten doen. Maar geen zin zou bij mij ook geen excuus zijn, soms moeten dingen nou eenmaal idd.

Iedereen staat anders in de opvoeding maar zolang ze veel liefde krijgt, goed verzorgd wordt en gewoon een gelukkig kind is kun je er als zus zijnde weinig mee denk ik. Maar nogmaals ik snap je gevoel wel.

Ik vind eerlijk gezegd dat zwemdiploma probleem nog het minst erge probleem. Ik heb ook alleen een A diploma en ik denk echt niet dat het veel uitmaakt of je alleen A hebt of ook B erbij. En verder..tja die andere dingen is niet echt pedagogisch verantwoord maar inderdaad echt hun verantwoordelijkheid.

Rejoy. schreef:

Jasmine schreef:Ik ben het absoluut met je eens dat de keuzes die je vader en stiefmoeder maken op bepaalde fronten discutabel zijn. Een kind van 7 hoort gewoon in haar eigen bed te slapen. Als ze ziek is of er is iets anders, dan is het nog tot daar aan toe, maar normaal gesproken vind ik een kind van haar leeftijd echt in haar eigen bed horen.

waarom? omdat 'de maatschappij' dat zegt?

Het is me niet helemaal duidelijk of je op het eerste deel doelt van het vetgedrukte, of op het punt waar ik zeg dat een kind van 7 in zijn eigen bed hoort te slapen.

Maar dat is juist wat ik bedoel met discutabel, de één (waaronder ik en Marin, voor zover ik uit haar post opmaak) vindt dat een kind van 7 in zijn eigen bed hoort te slapen. Voor een ander is dat lang niet zo logisch. En dat vind ik niet alleen omdat 'de maatschappij' dat zegt. ook al zal het misschien geen kwaad kunnen als een kind bij de ouders in bed slaapt, ik vind het persoonlijk ook een stukje 'zelfstandigheid' wat je van een 7-jarige mag verwachten. Maar nogmaals, niet iedereen denkt daar hetzelfde over.

Fijn dat er meiden zijn die het wel begrijpen dat ik dit moeilijk vind. Ik zal er inderdaad niets mee doen, maar wel fijn om even het kwijt te kunnen.

Eucalypta schreef:En met die zwemles zit je er echt gewoon naast. Met A moeten ze tegenwoordig bijna net zoveel als wij met B vroeger. Daarbij, mijn man heeft ook alleen A, en zwemt echt prima. Mijn dochter is niet zo dol op zwemmen, dat kan. Als ze maar kán zwemmen vind ik het wel best.

Toevallig zag mijn collega deze week te vertellen wat haar dochtertje moest doen met het afzwemmen voor haar A diploma Als ik dat vroeger had moeten doen had ik het nooit gehaald ben ik bang

Hier dus ook alleen een A diploma. Zwemmen was een drama bij mij. Ik begon al te huilen als we op de fiets stapten en dat ging zo door tot we weer thuis waren.

Het is jammer dat de band met je vader niet zo goed is.Als die beter was dan was het misschien al een stuk makkelijker om er over te beginnen. Ik zou ook gewoon eens een opmerking maken in de trant van: goh vinden jullie dat nou niet lastig?(dat ze alleen maar chocola eet of dat ze nog tussen jullie in slaapt) Misschien krijgt ze nog wel vitaminepillen waar jij niks vanaf weet?
Opvoeden is vaak een gevoelige kwestie. Vragen worden vaak bij voorbaat al als kritiek gezien. Ik persoonlijk vind het totaal niet erg als iemand mij vraagt waarom ik iets doe. Het hangt er wel heel erg vanaf hoe de vraag wordt gesteld of hoe er advies wordt gegeven.

Kritiek op de opvoeding ligt meestal al gevoelig, ik ben bang dat kritiek van je eigen kind op de opvoeding van je andere kind nog een gradatie gevoeliger ligt. Ik zou me er niet aan wagen.

Ik zou echt ontzettend op m'n pik getrapt zijn als iemand die dicht bij me stond ons zou bekritiseren op onze opvoeding. Of dat nou aardig wordt gebracht of niet, ik zou gelijk in verweer schieten.

Ernstige ziektes geloof ik niet zo in, eet (en at) zelf ook weinig groente en fruit en ben nauwelijks ziek.

Mijn zusje heeft tot haar 12de 3x pd brood gegeten die is ook kerngezond. Als een kind niet eet, dan eet het niet, en zelf zou ik wel willen dat ze wat eten probeerd maar eet ze niet dan eet ze niet, dan ga ik haar niet belonen maar ook niet dwingen.

Mijn vriend vindt het overigens heel normaal dat een kind tussen de ouders in slaapt als het snachts wakker wordt, hij vindt het bijna jammer dat L dat niet wil haha het is serieus (vinden wij) heel knus, zo als gezin samen. Misschien willen ze hun kleine meisje klein houden? En doe je het straks hetzelfde, misschien ervaar je het als moeder heel anders ineens. Ik pleitte voor zelfstandigheid maar toen ze geboren werd wilde ik haar alleen maar altijd bij me.

Ik denk dat het heel erg gevoelig ligt en je alleen maar je best kan doen om het bij je eigen kinderen anders te doen.

Vervelende situatie hoor!

Ik zie het probleem van het niet voor diploma B gaan niet zo. Ik heb het ook vrij moeilijk gehad tijdens mijn zwemlessen en mijn ouders zijn om die reden ook na mijn A gestopt. Ik kan mezelf redden in water en daar ging het om, topzwemmer hoefde ik van hun niet te worden. Het gaat erom dat je je de automatische reflexen en de basitechnieken eigen maakt, en die heb en beheers ik nu. Mijn ouders vonden het niet nodig om verder nog een gevecht van zwemles aan te gaan en hebben het zwemmen verder gewoon leuk gehouden, vrij zwemmen in de vakantie en soms op woensdagmiddag enzo, en toen we 11-12 waren, een abonnement zodat we konden zwemmen wanneer we wilden. Toen lag ik zelfs dagelijks in het zwembad.

En nu, op latere leeftijd, wil ik die zwemlessen alsnog gaan nemen. Niet omdat ik vind dat ik mezelf niet of niet voldoende kan redden in het water, maar gewoon omdat ik sneller en krachtiger wil zwemmen en de crawl enz weer opnieuw wil leren.

Ik zie het probleem van stoppen met zwemles dus echt, écht niet.

Ik denk trouwens dat je vader en stiefmoeder ook wel weten dat zij in veel dingen anders zijn dan de meeste ouders. Opvoeding is de laatste jaren zo'n hot item, er wordt zoveel over gediscussieerd dat ze dat echt wel weten. Ik denk niet dat het echt als een eye-opener zal komen, eerder als een bevestiging dat jij er net zo over denkt als een groot deel van de ouders.

Maple; aan de ene kant heb je helemaal gelijk maar aan de andere kant kom op zeg als R zou zeggen ik vind het niet leuk dus ik wil niet meer tsja jammer maar helaas ik moet ook dingen die ik niet wil.

Als ik zou merken dat hij echt wel goed kan zwemmen, en het ene kind met A is het andere niet, dan zou ik het nog eens bekijken maar ik wil hem wel leren dat sommige dingen nu eenmaal moeten en je niet wanneer je ergens geen zin meer in hebt het dus ook niet meer hoeft te doen.

Maar ja, het zou natuurlijk kunnen dat zij de lat bij diploma A hebben gelegd en dat de afspraak was dat ze mocht stoppen als ze dat diploma had. Dan vind ik het logisch dat ze zich daar nu aan houden.

Susan schreef:Maar ja, het zou natuurlijk kunnen dat zij de lat bij diploma A hebben gelegd en dat de afspraak was dat ze mocht stoppen als ze dat diploma had. Dan vind ik het logisch dat ze zich daar nu aan houden.

dan idd wel, R hoeft voor mij ook echt niet door te gaan tot weet ik welk diploma maar ik wil wel het gevoel hebben dat hij zich weet te redden in het water.

Maar met je A beheers je méér dan de basistechnieken en die A geven ze niet zomaar bij een pakje kauwgom weg, het kind moet het dan ook echt wel kunnen. Met een A-dilpoma kunnen kinderen gewoon zwemmen en kunnen ze zichzelf in veiligheid brengen als ze ooit eens in het water vallen. Als je ze dan vertrouwd wilt maken met water dan moet je ze niet gaan pushen door door te gaan met B, want dan bereik je het averechtse, maar dan ga je zelf gewoon regelmatig vrij zwemmen met je kind, zodat je kind zwemmen leuk gaat vinden, ipv het als een 'moeten' gaat zien.

Tuurlijk moeten we allemaal dingen die we niet leuk vinden, maar je kunt ook teveel pushen vind ik. Een kind hoeft niet uit te blinken, als het zichzelf maar in veiligheid kan brengen.

Trouwens, op een bepaald moment ga je toch ook schoolzwemmen? Ik heb ook alleen mijn A-diploma hoeven halen met zwemles buiten schooltijd (ik had er echt een hekel aan, ik hoopte altijd stiekem dat mijn ouders het vergaten), mijn B-diploma heb ik later met schoolzwemmen gehaald.

Susan schreef:Trouwens, op een bepaald moment ga je toch ook schoolzwemmen? Ik heb ook alleen mijn A-diploma hoeven halen met zwemles buiten schooltijd (ik had er echt een hekel aan, ik hoopte altijd stiekem dat mijn ouders het vergaten), mijn B-diploma heb ik later met schoolzwemmen gehaald.

Weinig scholen die dat nog doen hoor

Diploma B heeft zeker wel een meerwaarde natuurlijk, het maakt natuurlijk gewoon wél verschil, daarom zijn de eisen ook zwaarder. Maar het is op zich niet crucialer om in leven te blijven, of zo. Survivalzwemmen dan weer wel, daarbij moet je met winterjassen enzo, en oefen je met nagemaakte wakken, omdat veel kinderen te water komen in het winter door het te dunne ijs, en dan heb je niets aan oefenen met een tshirtje en een kort broekje.

Ik vind het voedingspatroon dat je omschrijft wel degelijk schadelijk, dus dat zou ik misschien wel aankaarten, dat in bed slapen dan weer niet. Je kan ook een algemeen gesprek voeren over opvoeden, in hoeverre het anders is dan ze jou vroeger opvoedden en waarom ze daarvoor kozen, en hoe jij het later zou willen doen. Zeker aangezien ze wel wat zelfreflectie hebben getoond en aangeven te weten dat het eigenlijk niet goed is, denk ik dat ze op zich wel open staan voor je mening, maar het staat of valt met hoe je het brengt. Heeeeeel voorzichtig, want dit is altijd heel gevaarlijk, over andermans opvoeding praten.

En ja, natuurlijk is een kind van 7 nog bij te sturen, de opvoeding zit er echt niet op na haar zevende verjaardag alleen, het is herstellen van slechte gewoontes en dat is investeren, en kost veel energie en vereist consequent zijn en discipline....

Susan schreef:Trouwens, op een bepaald moment ga je toch ook schoolzwemmen? Ik heb ook alleen mijn A-diploma hoeven halen met zwemles buiten schooltijd (ik had er echt een hekel aan, ik hoopte altijd stiekem dat mijn ouders het vergaten), mijn B-diploma heb ik later met schoolzwemmen gehaald.

schoolzwemmen bestaat niet meer, is wegbezuinigd.

Ik heb regelmatig met kinderen gezwommen die allemaal een A-diploma hebben maar daar zit echt ontzettend veel verschil in.

En dan nog even over de financiële kant; hier schrik je je echt rot wat je moet betalen pm aan zwemles! Dan ben je blij dat je kind A heeft haha

Printje schreef:

Susan schreef:Trouwens, op een bepaald moment ga je toch ook schoolzwemmen? Ik heb ook alleen mijn A-diploma hoeven halen met zwemles buiten schooltijd (ik had er echt een hekel aan, ik hoopte altijd stiekem dat mijn ouders het vergaten), mijn B-diploma heb ik later met schoolzwemmen gehaald.

schoolzwemmen bestaat niet meer, is wegbezuinigd.

Ik heb regelmatig met kinderen gezwommen die allemaal een A-diploma hebben maar daar zit echt ontzettend veel verschil in.

Jawel hoor, op sommige scholen wel. Mijn oudste heeft wekelijks schoolzwemmen.

Misschien kan je het eens voorzichtig ter sprake brengen? Vragen waarom ze het op die manier doen, zodat het misschien voor jou ook wat makkelijker is? En vertellen wat jouw mening er over is, zonder gelijk te oordelen?
Ik ben het wel met je eens over de eerste 2 punten, ik zou dat als ouders zijnde ook anders aanpakken. Zeker het slapen. Voor mij persoonlijk vind ik het heel onnatuurlijk om een kind van 7 nog tussen haar ouders te laten slapen. Als ze er een beetje vroeg bij is, kan ze over 3 jaar al in de pubertijd terecht komen, dat is toch niet "gezond" als je op deze leeftijd nog bij je ouders in bed slaapt?

Overigs ben ik het wel eens met meerdere, ik snap niet zo goed wat het probleem is van alleen je A diploma te hebben?
Ik heb vroeger ook alleen maar mijn A diploma gehaald, ik wilde heel graag op turnen en de voorwaarde was minimaal diploma A halen, en daarna mocht ik kiezen wat ik wilde, turnen of door voor B.
Ik heb me altijd makkelijk kunnen redden hoor, en tegenwoordig is het nog veel lastiger ook volgens mij, als ik dat zo hoor van mijn oppaskindjes! Die moeten dingen kunnen die ik vroeger niet hoefde te kunnen.