Denken jullie dit weleens?

Het is juist goed om zo nu en dan wat ongezonds te eten om je spijsvertering even wakker te schudden. Op de groep bij Weight Watchers zijn er een aantal vrouwen die zich exact aan hun dagtotaal houden met alleen gezonde dingen en hun weektotaal niet opmaken* Die vallen minder af dan degenen die zo nu en dan eens losgaan met wat lekkers.
Zelf merk ik het ook. Soms doe ik een aantal weken strikt en gaan er wat losse onsjes af. Als ik dan na een paar weken eens een dagje losga kan er zo een kilo af zijn.
Één keer per week snackbar vind ik helemaal niet zo dramatisch, als dat nou eenmaal hetgeen is wat je het liefst eet. Zelf ben ik niet zo van de frietjes, dus ik kom er amper. Maar afvallen is een eetpatroon aanleren wat levenslang vol te houden is, anders kan het er zo weer aanzitten. Als je zo gek bent op friet, waarom zou je jezelf dan je hele leven moeten martelen door het jezelf maar 1x per maand te gunnen? Dan wordt het alleen maar verleidelijker, met de kans dat je eens helemaal los gaat.


Bij WW heb je dus een aantal punten die je per dag op moet maken om je lichaam niet in spaarstand te laten vallen, dat is het dagtotaal. Per week heb je nog 49 punten die je op mag maken, bijvoorbeeld bij een etentje, of een stukje chocolade, etc. Je mag die in één dag opmaken of verspreiden, maar ze hoeven niet op.

Ik denk dat nooit, ben niet zo bezig met de (eet)gewoonten van andere mensen. Laat staan iets wat ik zie direct koppelen aan een mogelijk gevolg.

Bacio schreef:Als ik dikke kinderen zie die ijs/friet aan het eten zijn, zoek ik altijd gelijk naar de volwassene die bij het kind is. Het hoeft niet een ouder te zijn, maar kan ook een begeleider zijn. Ik ben dan altijd benieuwd hoe die volwassene er zelf uit ziet en of diegene zelf niet heeft nagedacht over t feit dat t kind zo dik is.

Dus omdat een dikker kind dan een ijsje eet (misschien wel het eerste in ik weet niet hoeveel weken) trek jij direct een conclusie dat er niet over nagedacht is?
Lekker kort door de bocht. Mijn zusje is van jongs af aan stevig/dik geweest en mijn ouders vonden dat verschrikkelijk.
En ze kreeg echt geen bakken met slechte dingen. Ze kreeg niet meer dan mijn zus en mij en wij waren beide graatmager.
Dat heeft er dus lang niet altijd alles mee van doen!

Watermeloen ik heb t dan echt over echt dikke kinderen, die bijna niet meer kunnen rennen. Niet een wat dikker kindje.

Bacio schreef:Watermeloen ik heb t dan echt over echt dikke kinderen, die bijna niet meer kunnen rennen. Niet een wat dikker kindje.

Nou ja, mijnzusje kon nog wel rennen maar was wel echt te dik.
Misschien dat ze nog kon rennen omdat ze wel altijd in beweging was
Maar dan nog, misschein snoept dat kind wel helemaal niet zoveel als dat je zou denken aan de hand van zijn/haar figuur.

Bacio schreef:Watermeloen ik heb t dan echt over echt dikke kinderen, die bijna niet meer kunnen rennen. Niet een wat dikker kindje.

Ik heb een keer een aflevering gezien van "Help, mijn kind is te dik", nou, wat kon ik daar boos worden om de ouders. Hoe makkelijk zij dachten.

Dat begrijp ik Watermeloen, maar toch denk ik dat als ik zo'n kind zie.

Dat programma kon ik ook niet naar kijken. Zulke domme ouders! Veel ook enorm egoistisch. Had t echt zo te doen met die kids.

Je mag toch zulke gedachten hebben? Dat lijkt me heel normaal. En gezond zelfs.

Wanneer je bij die gedachten ook nog eens gezichten gaat trekken of er iets van zegt, dán ga je mijns inziens vrij ver. Als je dan toch iets wilt zeggen, vraag dan eerst diegene naar het hoe en wat.

Youandi schreef:Je mag toch zulke gedachten hebben? Dat lijkt me heel normaal. En gezond zelfs.

Wanneer je bij die gedachten ook nog eens gezichten gaat trekken of er iets van zegt, dán ga je mijns inziens vrij ver. Als je dan toch iets wilt zeggen, vraag dan eerst diegene naar het hoe en wat.

+1, gekke bekken, giechelen of wat ik al eerder zei; fotos maken, gaat bij mij ook te ver.

Ik las laatst de resultaten van een wetenschappelijk onderzoek in 'de psycholoog' (blad) waarin stond dat een gemiddeld dik kind zijn levenskwaliteit net zo'n laag cijfer geeft als een kind dat kanker heeft. Dit komt door het stigma wat dik zijn met zich mee brengt. Zelfs kleuters hebben al vooroordelen naar dikke mensen. In het onderzoek kregen ze verschillende plaatjes te zien en moesten ze bijvoorbeeld aanwijzen wie zij als vriend zouden willen hebben, waar ze zichzelf mee konden associeren, welk kind vies zou zijn of stom, welke het minst vriendelijk zou zijn enz. En de schaduw van een dik kind kreeg bijna altijd de meest nadelige plek.

Daar stond ik best wel van te kijken eigenlijk.

Luce schreef:Ik las laatst de resultaten van een wetenschappelijk onderzoek in 'de psycholoog' (blad) waarin stond dat een gemiddeld dik kind zijn levenskwaliteit net zo'n laag cijfer geeft als een kind dat kanker heeft. Dit komt door het stigma wat dik zijn met zich mee brengt. Zelfs kleuters hebben al vooroordelen naar dikke mensen. In het onderzoek kregen ze verschillende plaatjes te zien en moesten ze bijvoorbeeld aanwijzen wie zij als vriend zouden willen hebben, waar ze zichzelf mee konden associeren, welk kind vies zou zijn of stom, welke het minst vriendelijk zou zijn enz. En de schaduw van een dik kind kreeg bijna altijd de meest nadelige plek.

Daar stond ik best wel van te kijken eigenlijk.

Maar zit het niet in onze genen of in ons oerinstinct om slank 'beter' te vinden?

Eerlijk gezegd kijk ik niet raar op van de resultaten van het onderzoek.

Youandi schreef:

Luce schreef:Ik las laatst de resultaten van een wetenschappelijk onderzoek in 'de psycholoog' (blad) waarin stond dat een gemiddeld dik kind zijn levenskwaliteit net zo'n laag cijfer geeft als een kind dat kanker heeft. Dit komt door het stigma wat dik zijn met zich mee brengt. Zelfs kleuters hebben al vooroordelen naar dikke mensen. In het onderzoek kregen ze verschillende plaatjes te zien en moesten ze bijvoorbeeld aanwijzen wie zij als vriend zouden willen hebben, waar ze zichzelf mee konden associeren, welk kind vies zou zijn of stom, welke het minst vriendelijk zou zijn enz. En de schaduw van een dik kind kreeg bijna altijd de meest nadelige plek.

Daar stond ik best wel van te kijken eigenlijk.

Maar zit het niet in onze genen of in ons oerinstinct om slank 'beter' te vinden?

Eerlijk gezegd kijk ik niet raar op van de resultaten van het onderzoek.

Dat denk ik juist niet. Vroeger waren de vrouwen juist forser en breder, kinderen baren was dan juist makkelijker. Denk eerder dat we ons in de loop van de jaren ons zelf de perfectie hebben aangepraat. Hoe slanker, hoe mooier hoe beter. Stukje media maar ook de wetenschap wat er ook voor zorgt dat mensen die 'anders' zijn of zich niet aan gezonde gewoontes houden sneller bekritiseerd worden. Iemand die rookt is 9 van de 10 keer fout bezig. Zelfde geldt voor een kindje met overgewicht.

Dropdraakje schreef:

Youandi schreef:

Luce schreef:Ik las laatst de resultaten van een wetenschappelijk onderzoek in 'de psycholoog' (blad) waarin stond dat een gemiddeld dik kind zijn levenskwaliteit net zo'n laag cijfer geeft als een kind dat kanker heeft. Dit komt door het stigma wat dik zijn met zich mee brengt. Zelfs kleuters hebben al vooroordelen naar dikke mensen. In het onderzoek kregen ze verschillende plaatjes te zien en moesten ze bijvoorbeeld aanwijzen wie zij als vriend zouden willen hebben, waar ze zichzelf mee konden associeren, welk kind vies zou zijn of stom, welke het minst vriendelijk zou zijn enz. En de schaduw van een dik kind kreeg bijna altijd de meest nadelige plek.

Daar stond ik best wel van te kijken eigenlijk.

Maar zit het niet in onze genen of in ons oerinstinct om slank 'beter' te vinden?

Eerlijk gezegd kijk ik niet raar op van de resultaten van het onderzoek.

Dat denk ik juist niet. Vroeger waren de vrouwen juist forser en breder, kinderen baren was dan juist makkelijker. Denk eerder dat we ons in de loop van de jaren ons zelf de perfectie hebben aangepraat. Hoe slanker, hoe mooier hoe beter. Stukje media maar ook de wetenschap wat er ook voor zorgt dat mensen die 'anders' zijn of zich niet aan gezonde gewoontes houden sneller bekritiseerd worden. Iemand die rookt is 9 van de 10 keer fout bezig. Zelfde geldt voor een kindje met overgewicht.

Maar dan heb ik het over heel vroeger he. Over de tijd van de jagers. Toen de mensen nog nomaden waren.

Nu speelt het beeld inderdaad ook mee, maar ik denk toch dat er ook een stukje instinct in zit.

Volgens mij reageert de mens op een bepaalde wijze op standaard dingen zoals symmetrie in het gezicht wordt op gereageerd als mooi. Zo zal men ook wel eenzelfde reactie hebben op lichaams omvang: te dun of te dik wordt als negatief/minder mooi ervaren.

Dropdraakje schreef:

Youandi schreef:

Luce schreef:Ik las laatst de resultaten van een wetenschappelijk onderzoek in 'de psycholoog' (blad) waarin stond dat een gemiddeld dik kind zijn levenskwaliteit net zo'n laag cijfer geeft als een kind dat kanker heeft. Dit komt door het stigma wat dik zijn met zich mee brengt. Zelfs kleuters hebben al vooroordelen naar dikke mensen. In het onderzoek kregen ze verschillende plaatjes te zien en moesten ze bijvoorbeeld aanwijzen wie zij als vriend zouden willen hebben, waar ze zichzelf mee konden associeren, welk kind vies zou zijn of stom, welke het minst vriendelijk zou zijn enz. En de schaduw van een dik kind kreeg bijna altijd de meest nadelige plek.

Daar stond ik best wel van te kijken eigenlijk.

Maar zit het niet in onze genen of in ons oerinstinct om slank 'beter' te vinden?

Eerlijk gezegd kijk ik niet raar op van de resultaten van het onderzoek.

Dat denk ik juist niet. Vroeger waren de vrouwen juist forser en breder, kinderen baren was dan juist makkelijker. Denk eerder dat we ons in de loop van de jaren ons zelf de perfectie hebben aangepraat. Hoe slanker, hoe mooier hoe beter. Stukje media maar ook de wetenschap wat er ook voor zorgt dat mensen die 'anders' zijn of zich niet aan gezonde gewoontes houden sneller bekritiseerd worden. Iemand die rookt is 9 van de 10 keer fout bezig. Zelfde geldt voor een kindje met overgewicht.

Nee, ik denk dit niet, want het is ook niet 'hoe slanker hoe beter'. Broodmagere anorexiapatiënten worden door weinig mensen mooi gevonden, net als hele dikke mensen. Uit evolutionair oogpunt logisch, want beiden zijn niet goed voor de voortplanting. Onder- en overgewicht veroorzaken allebei verminderde vruchtbaarheid.

SuperGrover schreef:

Dropdraakje schreef:

Youandi schreef:

Luce schreef:Ik las laatst de resultaten van een wetenschappelijk onderzoek in 'de psycholoog' (blad) waarin stond dat een gemiddeld dik kind zijn levenskwaliteit net zo'n laag cijfer geeft als een kind dat kanker heeft. Dit komt door het stigma wat dik zijn met zich mee brengt. Zelfs kleuters hebben al vooroordelen naar dikke mensen. In het onderzoek kregen ze verschillende plaatjes te zien en moesten ze bijvoorbeeld aanwijzen wie zij als vriend zouden willen hebben, waar ze zichzelf mee konden associeren, welk kind vies zou zijn of stom, welke het minst vriendelijk zou zijn enz. En de schaduw van een dik kind kreeg bijna altijd de meest nadelige plek.

Daar stond ik best wel van te kijken eigenlijk.

Maar zit het niet in onze genen of in ons oerinstinct om slank 'beter' te vinden?

Eerlijk gezegd kijk ik niet raar op van de resultaten van het onderzoek.

Dat denk ik juist niet. Vroeger waren de vrouwen juist forser en breder, kinderen baren was dan juist makkelijker. Denk eerder dat we ons in de loop van de jaren ons zelf de perfectie hebben aangepraat. Hoe slanker, hoe mooier hoe beter. Stukje media maar ook de wetenschap wat er ook voor zorgt dat mensen die 'anders' zijn of zich niet aan gezonde gewoontes houden sneller bekritiseerd worden. Iemand die rookt is 9 van de 10 keer fout bezig. Zelfde geldt voor een kindje met overgewicht.

Nee, ik denk dit niet, want het is ook niet 'hoe slanker hoe beter'. Broodmagere anorexiapatiënten worden door weinig mensen mooi gevonden, net als hele dikke mensen. Uit evolutionair oogpunt logisch, want beiden zijn niet goed voor de voortplanting. Onder- en overgewicht veroorzaken allebei verminderde vruchtbaarheid.

Als anorexia door weinig mensen mooi gevonden wordt waarom dan toch nog best veel anorexia patienten? En dan heb ik het niet over onzekere tieners maar er zijn genoeg mensen die door allerlei invloeden van buiten af het vertekende beeld krijgen van hoe slanker, hoe beter? Denk dat dit ook ook te maken heeft met een stukje media. Er wordt een bepaald ideaal beeld gecreëerd wat wel invloed kan hebben op het gedrag van de mens. En dat heeft helemaal niks met vroeger te maken. Ik geloof zeker dat het oerinstinct ook een oorzaak heeft maar in hoevere heeft dit nu invloed dan?

Vrouwen met anorexia zien hun eigen lichaam anders. Ze denken dikker te zijn dan een normaal slank persoon, hun perceptie is dus anders.

Bacio schreef:Vrouwen met anorexia zien hun eigen lichaam anders. Ze denken dikker te zijn dan een normaal slank persoon, hun perceptie is dus anders.

Onder het mom van 'over één kam scheren', niet alle vrouwen met anorexia zien hun eigen lichaam anders.

Kowalski schreef:

Bacio schreef:Vrouwen met anorexia zien hun eigen lichaam anders. Ze denken dikker te zijn dan een normaal slank persoon, hun perceptie is dus anders.

Onder het mom van 'over één kam scheren', niet alle vrouwen met anorexia zien hun eigen lichaam anders.

Inderdaad. Er zijn ook meiden die het mooier vinden om heel erg dun te zijn.

En ik moet bekennen dat toen ik echt dun werd, ik dat heus wel zag in de spiegel en ik was dan degene die dat wel heel erg mooi vond.

Maura schreef:

Kowalski schreef:

Bacio schreef:Vrouwen met anorexia zien hun eigen lichaam anders. Ze denken dikker te zijn dan een normaal slank persoon, hun perceptie is dus anders.

Onder het mom van 'over één kam scheren', niet alle vrouwen met anorexia zien hun eigen lichaam anders.

Inderdaad. Er zijn ook meiden die het mooier vinden om heel erg dun te zijn.

En ik moet bekennen dat toen ik echt dun werd, ik dat heus wel zag in de spiegel en ik was dan degene die dat wel heel erg mooi vond.

Ik doelde niet op het feit dat er meiden zijn die het mooier vinden om erg dun te zijn, maar die zijn er inderdaad ook. Ik bedoelde meer dat ik (en ik ken er nog veel meer) tijdens mijn anorexia-periode heel erg goed zag hoe dun ik was en hoe lelijk dat was. Een vertekend lichaamsbeeld kan een symptoom zijn van anorexia, maar dat hoeft het niet per definitie te zijn.

Kowalski schreef:

Maura schreef:

Kowalski schreef:

Bacio schreef:Vrouwen met anorexia zien hun eigen lichaam anders. Ze denken dikker te zijn dan een normaal slank persoon, hun perceptie is dus anders.

Onder het mom van 'over één kam scheren', niet alle vrouwen met anorexia zien hun eigen lichaam anders.

Inderdaad. Er zijn ook meiden die het mooier vinden om heel erg dun te zijn.

En ik moet bekennen dat toen ik echt dun werd, ik dat heus wel zag in de spiegel en ik was dan degene die dat wel heel erg mooi vond.

Ik doelde niet op het feit dat er meiden zijn die het mooier vinden om erg dun te zijn, maar die zijn er inderdaad ook. Ik bedoelde meer dat ik (en ik ken er nog veel meer) tijdens mijn anorexia-periode heel erg goed zag hoe dun ik was en hoe lelijk dat was. Een vertekend lichaamsbeeld kan een symptoom zijn van anorexia, maar dat hoeft het niet per definitie te zijn.

Deze variant kende ik nog niet. Maar het kan inderdaad alle kanten op.

Ik ken zelfs een meisje dat helemaal niet wilde afvallen. Ze wilde gewoon heel erg gezond eten. En had voor haarzelf bepaald dat bepaalde voedsel daarbij niet hoorden. Dat ze vervolgens niets meer at en dunner werd, was slechts te wijten aan het feit dat ze niets van het 'ongezonde' durfde te eten. Zij had het dus ook door dat ze te dun was.

Dropdraakje schreef:
Als anorexia door weinig mensen mooi gevonden wordt waarom dan toch nog best veel anorexia patienten? En dan heb ik het niet over onzekere tieners maar er zijn genoeg mensen die door allerlei invloeden van buiten af het vertekende beeld krijgen van hoe slanker, hoe beter? Denk dat dit ook ook te maken heeft met een stukje media. Er wordt een bepaald ideaal beeld gecreëerd wat wel invloed kan hebben op het gedrag van de mens. En dat heeft helemaal niks met vroeger te maken. Ik geloof zeker dat het oerinstinct ook een oorzaak heeft maar in hoevere heeft dit nu invloed dan?

Huh?? Anorexia is een ziekte.

Maura schreef:

Kowalski schreef:

Maura schreef:

Kowalski schreef:

Bacio schreef:Vrouwen met anorexia zien hun eigen lichaam anders. Ze denken dikker te zijn dan een normaal slank persoon, hun perceptie is dus anders.

Onder het mom van 'over één kam scheren', niet alle vrouwen met anorexia zien hun eigen lichaam anders.

Inderdaad. Er zijn ook meiden die het mooier vinden om heel erg dun te zijn.

En ik moet bekennen dat toen ik echt dun werd, ik dat heus wel zag in de spiegel en ik was dan degene die dat wel heel erg mooi vond.

Ik doelde niet op het feit dat er meiden zijn die het mooier vinden om erg dun te zijn, maar die zijn er inderdaad ook. Ik bedoelde meer dat ik (en ik ken er nog veel meer) tijdens mijn anorexia-periode heel erg goed zag hoe dun ik was en hoe lelijk dat was. Een vertekend lichaamsbeeld kan een symptoom zijn van anorexia, maar dat hoeft het niet per definitie te zijn.

Deze variant kende ik nog niet. Maar het kan inderdaad alle kanten op.

Ik ken zelfs een meisje dat helemaal niet wilde afvallen. Ze wilde gewoon heel erg gezond eten. En had voor haarzelf bepaald dat bepaalde voedsel daarbij niet hoorden. Dat ze vervolgens niets meer at en dunner werd, was slechts te wijten aan het feit dat ze niets van het 'ongezonde' durfde te eten. Zij had het dus ook door dat ze te dun was.

Klopt! Als ik voor mezelf spreek, ging het bij mij niet om het dun zijn, maar om het hebben van controle. Het dun zijn was niet meer dan een gevolg.

Dropdraakje schreef:

SuperGrover schreef:

Dropdraakje schreef:

Youandi schreef:

Luce schreef:Ik las laatst de resultaten van een wetenschappelijk onderzoek in 'de psycholoog' (blad) waarin stond dat een gemiddeld dik kind zijn levenskwaliteit net zo'n laag cijfer geeft als een kind dat kanker heeft. Dit komt door het stigma wat dik zijn met zich mee brengt. Zelfs kleuters hebben al vooroordelen naar dikke mensen. In het onderzoek kregen ze verschillende plaatjes te zien en moesten ze bijvoorbeeld aanwijzen wie zij als vriend zouden willen hebben, waar ze zichzelf mee konden associeren, welk kind vies zou zijn of stom, welke het minst vriendelijk zou zijn enz. En de schaduw van een dik kind kreeg bijna altijd de meest nadelige plek.

Daar stond ik best wel van te kijken eigenlijk.

Maar zit het niet in onze genen of in ons oerinstinct om slank 'beter' te vinden?

Eerlijk gezegd kijk ik niet raar op van de resultaten van het onderzoek.

Dat denk ik juist niet. Vroeger waren de vrouwen juist forser en breder, kinderen baren was dan juist makkelijker. Denk eerder dat we ons in de loop van de jaren ons zelf de perfectie hebben aangepraat. Hoe slanker, hoe mooier hoe beter. Stukje media maar ook de wetenschap wat er ook voor zorgt dat mensen die 'anders' zijn of zich niet aan gezonde gewoontes houden sneller bekritiseerd worden. Iemand die rookt is 9 van de 10 keer fout bezig. Zelfde geldt voor een kindje met overgewicht.

Nee, ik denk dit niet, want het is ook niet 'hoe slanker hoe beter'. Broodmagere anorexiapatiënten worden door weinig mensen mooi gevonden, net als hele dikke mensen. Uit evolutionair oogpunt logisch, want beiden zijn niet goed voor de voortplanting. Onder- en overgewicht veroorzaken allebei verminderde vruchtbaarheid.

Als anorexia door weinig mensen mooi gevonden wordt waarom dan toch nog best veel anorexia patienten? En dan heb ik het niet over onzekere tieners maar er zijn genoeg mensen die door allerlei invloeden van buiten af het vertekende beeld krijgen van hoe slanker, hoe beter? Denk dat dit ook ook te maken heeft met een stukje media. Er wordt een bepaald ideaal beeld gecreëerd wat wel invloed kan hebben op het gedrag van de mens. En dat heeft helemaal niks met vroeger te maken. Ik geloof zeker dat het oerinstinct ook een oorzaak heeft maar in hoevere heeft dit nu invloed dan?

Er hebben niet best veel mensen anorexia, het zijn er naar schatting 5.000 tot 6.000 in Nederland. Voor een ziekte is dat inderdaad heel erg (als in: het is erg dat er veel mensen een ziekte hebben), maar Nederland telt bijna 16,7 miljoen inwoners, wat betekent dat er ongeveer 0.04% van de bevolking lijdt aan anorexia. De grote meerderheid van de bevolking prefereert mensen met een normaal gewicht, geen ondergewicht, geen overgewicht. Er zijn inderdaad anorexiapatiënten, en er zijn mensen die houden van mensen met obesitas, maar dat zijn uitzonderingen.

Eens met Supergrover. Anorexia is een ziekte die voorkomt bij een heeeel klein deel van de populatie. Het is iets uit verschillende culturen en verschillende tijden. Ook uit tijden (en in culturen) waarbij het schoonheidsideaal juist was (is) om zwaarder te zijn.