Biechttopic 4

Hier een vraag van mij: ik doe dit wel even onder het biechtaccount omdat ik niet wil dat mijn ex dit onder mijn eigen naam kan lezen. Dus als iemand me herkent: noem me alleen niet bij mijn naam, voor de rest vind ik alles goed .

Al tijdens onze relatie vond ik dat mijn ex teveel dronk. Al minstens twee jaar dronk hij iedere dag en dan veel wijn. Op het eind gewoon een liter per dag (van die liter flessen van de AH). Of misschien wel meer. Ik drink door de week niet tot nauwelijks en ik vond dit zeer storend, hij ging erdoor snurken waardoor ik niet kon slapen, de slaapkamer stonk altijd naar alcohol en in de ochtend had hij een kegel.
Nu gaan we scheiden en zitten we onafhankelijk van elkaar in het huis. Afgelopen week schrok ik me rot... Tijdens bezoeken van de makelaars trok ik onze cv kast open en ik zag gewoon 19 flessen gewone rosé, vier liter flessen rosé en nog eens een aantal flessen prosecco staan. En hij heeft geen vrienden meer dus een feestje verwacht ik niet zo snel. Volgende week zit hij namelijk drie weken in het huis omdat ik op vakantie ga.

Hij zit door de week bij zijn moeder, die zwaar anti-alcohol is, dus ik weet niet hoe hij dit daar doet. Ik heb het vermoeden dat hij dan stiekem op zijn kamer drinkt en de flessen verstopt ofzo.

Het zit me zo dwars... Ik kan het niet loslaten. Het is mijn ex, op zich moeten we de scheiding nog regelen en dan het huis verkopen maar ik kan het maar niet loslaten. Emotioneel ben ik echt wel los van hem, ik voel niks als ik naar hem kijk (ja, afkeer) maar toch laat het me niet los. Ik ging door de grond van schaamte naar die makelaars toe en ik vind het zó bizar... Ik heb er geen woorden voor.
Maar dit is toch wel echt alcoholistisch gedrag of niet? Ik zit er wellicht te diep in om er een oordeel over te vellen maar ik moest het gewoon even kwijt. Even andere meningen horen...

Oh, dat is naar. Ik weet niet zo goed wat ik zal doen. Ik weet ook niet hoe jullie band nog is en wat hij eventueel van jou zal aannemen met betrekking tot advies of wat je wilt doen...en ook niet of hij het waardeert als je bijvoorbeeld met zijn moeder praat. Maar misschien kan je dat wel proberen, met zijn moeder praten. In ieder geval jouw bevindingen voorleggen zodat ze er vanaf weet.

Maar dit is niet normaal toch? Dit gedrag? Dat vraag ik me soms af.. Zoals ik net al zei, ik dit er vrij diep in en weet het soms niet meer zo goed.
Onze band is bijna niet meer bestaand, we praten over de noodzakelijke dingen en proberen het geciviliseerd te houden. Met zijn moeder heb ik nooit een sterke band gehad, zeker nu wil ik dat niet met haar bespreken omdat daar de indruk heerst dat ík schuldig ben aan deze situatie en ik alleen. Wat ik niet ben overigens maar zij zien dat niet zo.

Dus ik weet het niet zo goed. Ik kwam ook al overal verstopte sigaretten tegen (meterkast) terwijl ik wist dat hij rookte en ik zelf ook. Het is gewoon zo maf gedrag...toch?

Het klinkt wel maf, ja. Maar ook als buitenstaander is het moeilijk hier over te oordelen vind ik. Ik ben geen expert, maar het alcoholgedrag klinkt wel ernstig en het lijkt er op dat hij een probleem heeft. Ik vind het niet normaal als iemand een fles per dag drinkt.

Aletta schreef:

Susan schreef:

RYW schreef:

Susan schreef:Niet om het goed te praten, maar volgens mij stond er dat hij haar ook al heel wat had geflikt. Natuurlijk is het geen gezonde relatie zo, en moet je niet blijven om het huis of andere materiële zaken, maar het is dus niet dat hij een arme onschuldige jongen is die wordt belazerd door zijn intens slechte vriendin.

Blijkbaar heeft zij er toen voor gekozen om bij hem te blijven, wat het dan ook was dat hij haar had geflikt. Als ze dat niet had willen accepteren had ze dat toen niet moeten doen, of als ze het achteraf toch niet kon verwerken, dan had ze dat toen bespreekbaar moeten maken. En ik heb ook niets gezegd na die eerste keer vreemdgaan. Maar dan nog een keertje? Dat vind ik echt idioot, sorry. Het komt op mij ernstig over van: nu kan het nog, tot die vriend terugkomt.

Als ik heel eerlijk ben kan ik wel begrijpen dat als je vriend bijvoorbeeld is vreemdgegaan, de drempel om zelf vreemd te gaan ook lager is geworden, mijn schuldgevoel zou in elk geval wel minder zijn omdat ik zou weten dat hij er zelf ook toe in staat is. Dat ze zelf heeft gekozen om bij hem te blijven en het dan maar bespreekbaar had moeten maken als ze het niet kon verwerken dat klinkt allemaal wel heel mooi, maar ik kan me zo voorstellen dat het in de praktijk niet altijd zo werkt.

Dat snap ik wel, maar je kunt net zo goed andersom redeneren: als je weet hoe erg het is dat je vriend vreemdgaat, bedenk je je wel 10x extra voor je hem hetzelfde aandoet.

Ik vind het vooral bijzonder om te lezen dat dit Biechtje ook doodleuk zegt of ze wil kijken of ze nog verder met hem wil. Als ze het opbiecht aan haar vriend, lijkt me de kans minimaal net zo groot dat hij niet meer met haar verder wil. Het is overigens geheel niet duidelijk wat hij haar heeft geflikt, maar wat het ook moge zijn; het is nooit een excuus om op terug te grijpen als je het hem zogenaamd hebt vergeven. Dat het niet bespreekbaar gemaakt kon worden door Biechtje (om welke reden dan ook), heb ik nog best begrip voor, tot op zekere hoogte. Niet dat je vervolgens doelbewust twee keer je benen spreidt voor een ander en dan het voor jezelf enigszins recht probeert te praten door te beginnen over de kutstreek die jouw vriend je heeft geleverd. Als bleek dat je het je vriend niet kon vergeven, had je je conclusies kunnen trekken en de relatie kunnen verbreken. Dan was de basis kapot namelijk; dat los je niet op door 2x met een ander te neuken. Sterker nog: dat vernietigt doorgaans een gehele relatie en is vaak niet meer te redden, tenzij je met wantrouwen wilt samen zijn.

Alcoholbiechtje: Ik vind dit ook niet normaal inderdaad. Wil je hier iets mee? Misschien een gesprek met je ex?

SuperGrover schreef:Alcoholbiechtje: Ik vind dit ook niet normaal inderdaad. Wil je hier iets mee? Misschien een gesprek met je ex?

Hij is enorm koppig en momenteel niet echt voor reden vatbaar. Tijdens onze relatie heb ik het hem vaker gevraagd minder te drinken, of niet. En dat hield hij dan twee dagen vol, kocht dan weer een fles om zogenaamd iets te vieren. Ik weet nog een keer dat ik iets gepresteerd had op mijn werk en dat hij dat aangreep als reden om prosecco open te trekken. Toen dacht ik al 'dit draait niet om mij'.
Dus ik kan er niet zoveel mee denk ik. Ik ben meer op zoek naar andere meningen, om te kijken of dit idd echt niet normaal gedrag is of dat dit wel normaal is?

Meer dan 20 flessen wijn hebben, met de bedoeling om die alleen op te drinken, dat lijkt me niet normaal. Ook wat je hier zegt, alle gelegenheden aangrijpen als mogelijkheid om te drinken, klinkt voor mij ook behoorlijk abnormaal.

Nee toch? En dat voor een week of drie.. Dat houdt dus in dat je minstens één fles per dag gaat drinken. En dit dan als voorraad... Ik denk dat dit gewoon wéér een extra puzzelstukje is in mijn scheiding die gewoon erg raar verloopt.
Hoe meer ik erover nadenk, hoe vreemder het allemaal verloopt. Het is definitief de juiste beslissing, maar het gaat gewoon allemaal zo vreemd.

Onze relatie zat al jaren niet meer lekker... Hij is sinds de dood van zijn vader zes jaar geleden langzaamaan veranderd van een levenslustig persoon vol vrienden naar een eenzaam persoon die niks meer wilde zonder vrienden. Hij wilde alleen maar op de bank zitten en wijn drinken. Ik heb echt vanalles geprobeerd in die jaren. Voornamelijk heel erg geduldig zijn en tijd om die plotselinge dood te verwerken. In die tijd is nog wel veel meer gebeurd hoor: met als laatst klap de ziekte van mijn vader met wie hij erg close is/was.
Ik heb relatietherapie vorig jaar voorgesteld: wilde hij niet. We hebben een jaar lang geen seks gehad, daarvoor was het 2x per jaar. Dát was de laatste paar maanden dat we samen waren wel weer enigszins ok: ongeveer 1x per twee weken. Niet geweldig, zeker niet voor mij: ik vind seks fijn en heb een hoge seksdrive. Maar beter dan niks.

Ik heb zoveel gegeven van mezelf, me zo aan de kant gezet en niks hielp. Ik liep op eieren. En toen was daar opeens een collega met wie ik het goed kon vinden. Gewoon, vriendschappelijk. Alleen bleken/blijken wij zowel fysiek als emotioneel een enorme klik te hebben... En we hebben nooit fysiek iets gedaan maar wel veel gedeeld. Ook intieme details. En ik leefde op... Ik zag in dat ik hier dus geen genoegen mee hoefde te nemen. En ja, dat contact had ik moeten stoppen met die collega maar voor het eerst in zon lange tijd voelde ik me weer gewaardeerd, vrouwelijk, mooi en was ik echt verliefd. Mijn ex is door mijn mail gegaan en heeft juist die mail gevonden waarin stond dat we allebei voor de thuissituatie gingen.
Ik kwam erachter dat mijn ex die mail naar zichzelf had geforward en drie dagen lang heeft hij er niks over gezegd. Totdat bij mij iets knapte en echt dacht: als zelfs dít je niks interesseert dan is het echt over. We zijn toen twee weken apart geweest en toen kwam een brief waarin stond dat hij de relatie verbrak. Geen gesprek, niet praten met elkaar, nee een brief. Na 11 jaar.
En hij is nog wel 1x langgeweest omdat ik dat vroeg: maar toen heeft hij drie woorden gezegd en keek naar buiten.

Het gaat allemaal zo raar..zo maf dat ik gewoon echt soms niet meer weet hoe of wat. Echt enorm veel verdriet heb ik niet gehad. Wel even en soms in momenten maar geen weken of maandenlang. Ik ga nu al verder mar toch: dan kom je achter weer zon rare actie en dan denk je echt dat je gek bent. En je snapt het gewoon niet.

Dus ik moest het ook deels kwijt, even andere meningen horen en even gewoon het delen..

Ik wil ook even biechten. Ik heb al meer dan een jaar een relatie en wil graag gaan samenwonen. Helaas is mijn vriend hier nog niet helemaal aan toe zegt hij, maar omdt ik het zo graag wil zal hij niet meer 'heel lang wachten'(zijn woorden). Nou vertelde hij dat hij net een nieuw matras a €200 heeft besteld, want zijn oude sliep niet meer lekker. Het is natuurlijk zijn eigen geld, maar ik ben bang dat hij omdat hij nu nog zo'n grote uitgave heeft gedaan helemaal niet van plan is om 'niet heel lang te wachten'. We hebben dan namelijk niks meer aan dat matras, aangezien hij bij mij zou komen wonen.
Ik wil er niet over beginnen (hij heeft al eens gezegd dat ik er niet te vaak over moest beginnen) maar ik ben toch wel (weer) teleurgesteld. Of zouden jullie er wel wat over zeggen? Het is nu al besteld dus tsja...

Ik vind 200 euro voor een matras eigenlijk een schijntje Ik denk ook niet dat dat het 'niet zo heel lang meer' zal beïnvloeden. Waar je wel voor moet waken is dat je hem niet teveel pusht in de richting van het samenwonen. Als hij er niet aan toe is dan zul je dat helaas moeten respecteren...

Matrasbiechtje: Ik denk niet dat de aankoop van een matras de keuze om samen te wonen beïnvloed. Maar het zegt misschien wel iets over hoe hij erin staat. Niet al te lang is dan waarschijnlijk niet volgende maand. Geef hem de ruimte, het is ook een grote stap. Als hij er nog niet aan toe is, dan moeten jullie nog wachten.

Alcoholbiechtje: Ik weet niet goed wat ik moet zeggen, maar ik vind het wel ontzettend klote voor je hoe het is gelopen.

Biechtje, ik heb van dichtbij alcoholisme meegemaakt (ouders) en ik kan je zeggen: stoppen of minderen lukt alleen als diegene het zélf wilt. In jullie relatie heb je het al een aantal keer ter sprake gebracht en daar is niks mee gedaan dus dat zal nu ook niet gaan gebeuren. Ik zou ook niks tegen zijn moeder zeggen, aangezien je daar niet echt een goede band mee hebt, toch? In jouw plaats zou ik hooguit tegen hem zeggen: "Ik heb gezien dat je een aantal flessen in de kast hebt gezet, ik vind het heel erg jammer dat je zo slecht voor jezelf zorgt en ik hoop dat het je gaat lukken om hier vanaf te komen." Dan heb je toch je zegje gedaan zonder met je vingertje te wijzen. Laat het los, het is jouw probleem niet meer. Maar ik snap dat dat moeilijk is. Veel sterkte met alles!

Mijn vriend en ik hebben geldproblemen. Het is deels onze eigen schuld en deels ook niet. Ik slaap heel slecht, ben continue aan het piekeren over hoe we onze rekeningen moeten betalen. We hebben ook nog een kindje waar we voor moeten zorgen. We hebben al hulp gezocht, we zitten nu in budgetbeheer maar toch zijn er nog wat rekeningen die betaald moeten worden. Zoals een boete die mijn vriend helaas gekregen heeft, en die op is gelopen tot een flink bedrag. Bijna niemand weet van onze problemen, en ik weet dat ik niet in de slachtofferrol mag kruipen, maar ik voel me zo gestrest en ongelukkig. Die schulden en het gepieker om geld knaagt zo vreselijk aan ons. Ik kan er met niemand over praten.

Biechtje met geldproblemen.
Ik kan me voorstellen dat je er mee in je maag loopt het is nogal beladen natuurlijk.
Maar misschien is het toch beter om een buitenstaander in vertrouwen te nemen want ik denk dat jullie hier hulp bij nodig hebben en dat je er zelf niet meer uit komt zo.

En contact opnemen met de bedrijven waar je nog geld verschuldigd bent om regelingen te treffen. En vooral een goed overzicht maken van hè finacieel plaatje zodat je ziet wat er binnen komt en uit gaat !

Verder heel veel sterkte want geldproblemen is niet niks !

Sjaantje schreef:Biechtje, ik heb van dichtbij alcoholisme meegemaakt (ouders) en ik kan je zeggen: stoppen of minderen lukt alleen als diegene het zélf wilt. In jullie relatie heb je het al een aantal keer ter sprake gebracht en daar is niks mee gedaan dus dat zal nu ook niet gaan gebeuren. Ik zou ook niks tegen zijn moeder zeggen, aangezien je daar niet echt een goede band mee hebt, toch? In jouw plaats zou ik hooguit tegen hem zeggen: "Ik heb gezien dat je een aantal flessen in de kast hebt gezet, ik vind het heel erg jammer dat je zo slecht voor jezelf zorgt en ik hoop dat het je gaat lukken om hier vanaf te komen." Dan heb je toch je zegje gedaan zonder met je vingertje te wijzen. Laat het los, het is jouw probleem niet meer. Maar ik snap dat dat moeilijk is. Veel sterkte met alles!

Zo mee eens!

Sjaantje schreef:Biechtje, ik heb van dichtbij alcoholisme meegemaakt (ouders) en ik kan je zeggen: stoppen of minderen lukt alleen als diegene het zélf wilt. In jullie relatie heb je het al een aantal keer ter sprake gebracht en daar is niks mee gedaan dus dat zal nu ook niet gaan gebeuren. Ik zou ook niks tegen zijn moeder zeggen, aangezien je daar niet echt een goede band mee hebt, toch? In jouw plaats zou ik hooguit tegen hem zeggen: "Ik heb gezien dat je een aantal flessen in de kast hebt gezet, ik vind het heel erg jammer dat je zo slecht voor jezelf zorgt en ik hoop dat het je gaat lukken om hier vanaf te komen." Dan heb je toch je zegje gedaan zonder met je vingertje te wijzen. Laat het los, het is jouw probleem niet meer. Maar ik snap dat dat moeilijk is. Veel sterkte met alles!

Eens.

Makamba schreef:

Sjaantje schreef:Biechtje, ik heb van dichtbij alcoholisme meegemaakt (ouders) en ik kan je zeggen: stoppen of minderen lukt alleen als diegene het zélf wilt. In jullie relatie heb je het al een aantal keer ter sprake gebracht en daar is niks mee gedaan dus dat zal nu ook niet gaan gebeuren. Ik zou ook niks tegen zijn moeder zeggen, aangezien je daar niet echt een goede band mee hebt, toch? In jouw plaats zou ik hooguit tegen hem zeggen: "Ik heb gezien dat je een aantal flessen in de kast hebt gezet, ik vind het heel erg jammer dat je zo slecht voor jezelf zorgt en ik hoop dat het je gaat lukken om hier vanaf te komen." Dan heb je toch je zegje gedaan zonder met je vingertje te wijzen. Laat het los, het is jouw probleem niet meer. Maar ik snap dat dat moeilijk is. Veel sterkte met alles!

Eens.

Nog een die een alcolholische ouder heeft en helemaal eens met bovenstaande! Probeer het los te laten, want je neemt jezelf mee de afgrond in. Als ik het goed begrijp is zijn alcholgebruik een van de redenen van de scheiding. Hoe moeilijk het ook is, dit is iets wat hij zelf in moet gaan zien. Zolang hij het probleem niet inziet, zal er niets veranderen, wat anderen ook zeggen!

Shit he, ik denk echt dat ik zwanger ben.
Ik ben zo vreselijk misselijk en duizelig, veel meer vermoeid dan anders, de laatste week ruik ik ineens allemaal dingen die m'n vriend niet ruikt en heb de halve koelkast leeggehaald op zoek naar wat er zo stonk terwijl hij niets rook. M'n borsten zijn al een aantal weken ontzettend gevoelig en pijnlijker dan anders. Daarentegen zijn de tepels niet donkerder of groter geworden. Twee of drie weken geleden had ik een beetje donker bloed in m'n onderbroek, dat zou kunnen duiden op een innestelingsbloeding. Verder heb ik vorige week ook ineens vreselijke pijn bij m'n liezen gehad, alsof er iets aan het rekken was.

Maar: Ik ben gewoon aan de pil. Ik ben de pil niet vergeten en neem 'm altijd stipt in, maar kan wel er doorheen zwanger geraakt zijn. Komende vrijdag krijg ik als het goed is m'n menstruatie en ik hoop dat ik dan gewoon ongesteld word. Ik zit er wel aan te denken om voor die tijd al een testje te halen als deze klachten zo blijven.

Ik probeerde de afgelopen weken deze klachten allemaal een beetje weg te wuiven omdat ik weet dat ik bang ben voor een zwangerschap en me niet te veel moet op laten fokken door alles wat ik lees en hoor en ik waarschijnlijk gewoon spoken zie. Juist doordat ik al een paar weken met die gevoelige borsten loop, let ik een beetje op de andere klachten en ben ik bang dat ik extra dingen ga zien en voelen juist omdat ik er op let. Maar sinds die misselijkheid durf ik eigenlijk niet meer m'n kop in het zand te steken. Wat als het nou wel gewoon zo is?

Ik twijfel namelijk enorm of het wel welkom zou zijn. Dat moeten we nog uitgebreid bespreken als het echt zo is, immers ben ik niet voor niets aan de pil en willen we nog geen kinderen. Is het verstandig om nog een weekje te wachten en zien of ik ongesteld word en dat de pil heeft gewerkt, of nu toch deze week al een testje te halen? Wat als ik toch ongesteld word omdat het gewoon een normale pilbloeding is, maar ik toch zwanger ben? Ik weet dat een test de enige uitslag kan geven, maar ik moet het toch even kwijt. Ik word ook gewoon gek van de misselijkheid en dan kan ik aan niets anders meer denken.

Als het je beste vriendin is, zou ik zéker wat van je laten horen. Gewoon iets korts, sterkte en dat je aan d'r denkt en dat je enorm geschrokken bent, en dat j er voor d'r bent als ze je nodig heeft. Haar vriend zou ik ook sterkte wensen, en eventueel kun je met haar vriend overleggen hoe of wat. Misschien wil zij even met rust gelaten worden, ik denk dat je dat beter even bij haar vriend kunt informeren dan via haarzelf.

Edit: sterkte!!

@ Misschien zwangere biechtje, doe gewoon een test. Dan weet je ook waar je wel/niet aan hoeft te denken.

@ Laatste biechtje, wat verschrikkelijk naar voor je. Ook dat je geen flauw idee had dat het slecht ging. Kwam het helemaal als donderslag bij heldere hemel, of is je vriendin eerder depressief geweest? Ik zou wel wat van me laten horen, maar misschien niet direct. Eerst een kaartje ofzo met dat je aan haar denkt. En contact zoeken met iemand in haar directe omgeving (ken je haar ouders goed)? Dan kan je met hun afstemmen wanneer je contact kan hebben of haar op kan zoeken. Sterkte met het verwerken van het nieuws.

Jeetje wat een verhaal! Ik kan me voorstellen dat je enorm geschrokken bent
Misschien kun je haar vriend een berichtje sturen waarin je zet dat je met hem meeleeft en dat je graag komt helpen of praten als dat nodig is? Heel veel sterkte in elk geval.


zwanger Biechtje: als je vrijdag pas ongesteld zou moeten worden, zou het heel uitzonderlijk zijn dat je nu al klachten hebt. Je zou dan nu een kleine 3 weken zwanger zijn. Dan maak je nog niet zoveel hormonen aan en is de 'baby' nog maar een klompje cellen zonder hoofd of benen of wat dan ook. Er zijn altijd meiden die roepen: 'ik voelde me met 3 weken al hartstikke zwanger', maar dat zijn echt uitzonderingen. Zou mezelf niet gek maken.

Als je klachten al komen door een zwangerschap ben je al eerder zwanger geworden denk ik, dus dan kun je gewoon nu een test doen. Als die negatief is zou ik naar de dokter gaan voor je klachten. Misschien is er iets anders aan de hand: lage bloeddruk, ijzertekort, zoiets.

Zwanger Biechtje: Ik zou meteen een test doen. Die onzekerheid is ook niks. Door je kop in het zand te steken verander je de situatie toch niet. Sterkte hoor, want het lijkt me lastig als je er helemaal niet op gerekend had.

Filoria schreef:

Als je klachten al komen door een zwangerschap ben je al eerder zwanger geworden denk ik, dus dan kun je gewoon nu een test doen. Als die negatief is zou ik naar de dokter gaan voor je klachten. Misschien is er iets anders aan de hand: lage bloeddruk, ijzertekort, zoiets.

Ja ik denk dan dat ik dus de maand er voor zwanger ben geraakt, omdat ik die gevoelige borsten al langer dan vier weken heb. Dat valt me echt op. M'n vriend mag ze bijna niet meer aanraken af en toe omdat het te veel pijn doet. Ik probeer mezelf maar niet bang te maken of dingen aan te praten, maar zeker door die misselijkheid bovenop de rest worden het me nu toch wel erg veel klachten. En naar de huisarts moet ik sowieso toch binnenkort. Maar eerst vanavond maar even overleggen met m'n vriend of we morgen of pas na m'n stopweek gaan testen. Ik vind het eng.

Ander biechtje met de vriendin die een zelfmoordpoging heeft gedaan: Wat schrikken! Ik zou zodra je contact kunt hebben met iemand die dichtbij haar staan, even laten weten dat je aan haar denkt en dat je er voor haar bent wanneer nodig.