Biechttopic 4

Biechtje01 schreef:Kan iemand die rammelende eierstokken bij mij uitzetten?? Wordt er echt niet goed van. In 2013 gaan wij trouwen en ik weet ook haast wel zeker dat wij daarna voor een kindje gaan maar ik zou er zo graag NU voor gaan. Alleen vriend lief is er nu nog niet klaar voor. Maar ik wil het zo graag NU hahaha. Soms is vrouw zijn zo niet leuk.

Daar heb ik soms ook zoooo'n last van. En ik heb niet eens een vriend!

Biechtje01 schreef:Ik heb dit jaar al iets van 600 euro aan bruiloften besteed. Aangezien er een big deal van gemaakt wordt heb ik absoluut niet het idee dat ze dit van mij kunnen waarderen. Ik heb het geld ook wel, dat weten zij ook wel maar ik heb de activiteiten gezien en ik vind het gewoon niet leuk ook..

Daarbij ben ik bang dat ze al op me hebben gerekend en vanuit daar een berekening hebben gemaakt.

Ik vind 130 euro ook ontzettend veel geld, maar misschien heeft de organisatie daar wel haar redenen voor? In mijn vriendinnengroep is dit namelijk ook het budget voor de vrijgezellenfeesten. Toen de eerste ging trouwen, hebben we een enorme discussie gehad over het budget, het moest een dagvullend programma zijn en we moesten naar een gave stad, dus met overnachting... ik heb er toen flink tegen geprotesteerd, maar samen met een paar anderen aan het kortste eind getrokken. Workshops en activiteiten zijn nu eenmaal duur, uit eten, overnachten... het punt was ook dat het zelf bedenken van activiteiten stiekem best tijdrovend is en het kost veel energie en creativiteit om er echt iets leuks van te maken. En we wilden zeker weten dat het allemaal goed geregeld was en dat het geen half werk zou zijn.

Inmiddels zijn we een paar vrijgezellenfeesten verder en ik ben nu aan het organiseren voor de volgende bruid. De rest van de groep is dus al op de hoogte van het budget, maar de vriendinnen van de bruid die daarbuiten nog meegaan, heb ik meteen op de hoogte gesteld dat dat ons budget is. We willen nu eenmaal voor allemaal ongeveer hetzelfde uitgeven. Ik had er niet van opgekeken als mensen dat te duur vonden, een aantal hebben dat ook aangegeven, maar toch besloten om de hele dag mee te gaan. Ik heb in elk geval de keuze bij mensen zelf neergelegd. Ik kan me echter wel voorstellen dat het als een soort verplichting voelt, omdat je er toch wil zijn voor je vriendin. Maar ik denk dat het belangrijker is dat je er even bent, dus misschien alleen 's avonds mee gaat eten en op stap ofzo, dan dat je tegen je zin betaald voor iets wat je niet ziet zitten.

Mijn vriend is trouwens uitgenodigd voor het vrijgezellenfeest van de aanstaande van die vriendin van me. Het plan ging al snel richting oktoberfeste en inmiddels is het een heel weekend geworden en zijn de kosten al 300 euro excl bier. Mijn vriend heeft afgezegd en met hem ongeveer de helft van de groep. Als het er een paar waren, was het tot daar aantoe, maar dit is best een ambitieus plan voor een vrijgezellenfeest en het is dus zonde dat de helft van de groep hierom afhaakt. De organisatie heeft er lak aan helaas. Ben benieuwd wat de bruidegom ervan zal vinden... hoe is het in de rest van de groep bij jou? Als er zoveel mensen afhaken vanwege zulke dure plannen, zou ik als organisatie het plan omgooien.

Susan schreef:Biechtje dat het uit gaat maken, veel sterkte de komende dagen en natuurlijk ook als het zover is.

Biechtje met de man die haar mishandelt: dit gaat echt alle, ALLE perken te buiten. Dit is ook voor je kinderen een zeer ongezonde, zelfs gevaarlijke omgeving om op te groeien. Ik zou niet alleen weggaan maar ook aangifte overwegen. Zorg in elk geval dat je de buitenwereld inlicht en officiële stappen onderneemt. Doen alsof er niks is gebeurd en de liefde gewoon over is, is geen optie in dit geval, aangezien er ook kinderen bij betrokken zijn. Als er een omgangsregeling komt, moet dit gewoon bekend zijn, anders breng je de kinderen alsnog in een onveilige situatie.

Vandaag is het zover, mijn vriend komt tussen 16.00-17.00 thuis. Ik heb gister mijn ouders ingelicht en zij waren zooooooo lief! Ik ga de komende tijd sowieso ff bij hen wonen, dus dat is heel fijn. Ik ben enorm gespannen voor vanmiddag, pfff ik vrees dat het voor hem toch nog onverwacht komt!

Heel veel sterkte, biechtje!

Sterkte inderdaad.

Sterkte...

Sterkte, biechtje!!

Biechtje01 schreef:

Makamba schreef:

Biechtje01 schreef:Ik ben vannacht vreemd gegaan En het vreemde is dat het voelt alsof het helemaal niet is gebeurd..
En ik heb er ook totaal geen spijt van.. het was puur gebaseerd op lust en verder niks.

Het voelt echt heel raar dat ik geen spijt o.i.d heb terwijl ik toch heel gelukkig ben met mijn vriend.

Weet niet wat ik hier mee wil bereiken maar moest het even kwijt.

Ga je dit wel opbiechten aan je vriend?

Dat weet ik nog niet.. misschien heb ik geen spijt omdat mijn vriend mij ook genoeg geflikt heeft en dat dit misschien een manier is om hem terug te pakken.. Maar met die gedachte heb ik het niet gedaan.

Het voelt nog steeds alsof het een droom was en alsof het niet gebeurd is.

En afgelopen nacht is het weer gebeurd.. wel met dezelfde jongen.. En ook hij heeft een vriendin.
Ik denk dat jullie wel gelijk hebben en dat ik maar eens heel goed moet gaan nadenken of ik nog wel verder wil met mijn vriend.
Maar na 5 jaar zet je daar niet zomaar een punt achter.. en ik weet dat het heel stom klinkt en ik vind ook stom van mijzelf dat ik dit nu zeg maar ik ben bang voor wat er dan allemaal gaat gebeuren als ik het uit maak. We wonen nu samen en alles wat hier in huis staat is van hem dus als ik bij hem weg ga heb ik niks meer. Maar goed dat mag natuurlijk NIET de reden zijn om bij hem te blijven.

Je bent nu twee keer vreemdgegaan.. Dat zegt toch al genoeg?
Kan me niet voorstellen dat de relatie tussen jou en je vriend dan goed zit.
Het zou niet eerlijk naar hem toe en naar jezelf toe zijn om bij hem te blijven omdat je anders niets meer hebt.
Wat gaat er denk je gebeuren als hij erachter komt dat je vreemdgaat?

Biechtje01 schreef:

Biechtje01 schreef:

Makamba schreef:

Biechtje01 schreef:Ik ben vannacht vreemd gegaan En het vreemde is dat het voelt alsof het helemaal niet is gebeurd..
En ik heb er ook totaal geen spijt van.. het was puur gebaseerd op lust en verder niks.

Het voelt echt heel raar dat ik geen spijt o.i.d heb terwijl ik toch heel gelukkig ben met mijn vriend.

Weet niet wat ik hier mee wil bereiken maar moest het even kwijt.

Ga je dit wel opbiechten aan je vriend?

Dat weet ik nog niet.. misschien heb ik geen spijt omdat mijn vriend mij ook genoeg geflikt heeft en dat dit misschien een manier is om hem terug te pakken.. Maar met die gedachte heb ik het niet gedaan.

Het voelt nog steeds alsof het een droom was en alsof het niet gebeurd is.

En afgelopen nacht is het weer gebeurd.. wel met dezelfde jongen.. En ook hij heeft een vriendin.
Ik denk dat jullie wel gelijk hebben en dat ik maar eens heel goed moet gaan nadenken of ik nog wel verder wil met mijn vriend.
Maar na 5 jaar zet je daar niet zomaar een punt achter.. en ik weet dat het heel stom klinkt en ik vind ook stom van mijzelf dat ik dit nu zeg maar ik ben bang voor wat er dan allemaal gaat gebeuren als ik het uit maak. We wonen nu samen en alles wat hier in huis staat is van hem dus als ik bij hem weg ga heb ik niks meer. Maar goed dat mag natuurlijk NIET de reden zijn om bij hem te blijven.

Ja sorry hoor maar dan ga je van mij echt geen medelijden krijgen. Je hebt het gewoon nog een keer gedaan! Wel met een ander neuken en niet weggaan omdat je dan niets meer hebt? Heb jij zo de pest aan je vriend dat je hem dit toewenst dan?

Ja, maar denk je nou echt dat dit werkt? De tweede keer, wanneer is de derde keer? Vierde keer? Plus zijn het flutredenen om bij iemand te blijven, allemaal materiaal waar je over praat. Je ziet toch zelf ook wel in dat dat niet werkt, dat het daar niet om draait in een relatie? Daar is heus wel een oplossing voor.

Ik ben hier ook niet omdat ik medelijden zoek. Juist helemaal niet.
Ik weet niet wat mijn vriend zou doen als hij hier achter komt.. Ik denk dat hij me niet zomaar op straat zet.
Maar dat verdien ik eigenlijk wel.. en als het gebeurd ben ik er denk ik niet heel rouwig om.

Het is alleen zo lastig want mijn vriend is veel weg voor zijn werk.. ook nu komt hij pas over een paar weken thuis.
En ik kan het niet maken om hem een mail o.i.d te sturen (bellen kan niet) met dit verhaal..

@vreemdgaan biechtje. Dat is wel vervelend ja dat het je het niet meteen kan zeggen. Probeer anders om je lusten in te houden en te wachten tot je vriend thuis is, het hem vertellen, samen kijken hoe nu verder en als het dan uit is kan je alsnog met andere mannen naar bed.
Denk tot die tijd na over je relatie zodat wanneer je vriend er weer is je een weloverwogen keuze kan maken of jij je relatie nog wil redden (als je vriend dat dan tenminste ook nog wil).

Dan lijkt het me slim als je nog enigszins de eer aan jezelf houdt en vast gaat zoeken naar andere woonruimte en alles, zodat je inderdaad weg kan uit deze relatie. Jouw vriend verdient het inderdaad niet om zo behandeld te worden, en inderdaad zou je dit persoonlijk moeten bespreken, zodra dat kan. Wat ik dan weer niet begrijp is dat je na die eerste keer ook nog een tweede keer met deze bezette jongen naar bed bent gegaan. Waarom in vredesnaam? Omdat het kon? Omdat je vriend toch weg was?

Serieus, geef je vriend nog net dat beetje waardigheid dat je je in ieder geval inhoudt totdat hij terug is en jij het hebt uitgemaakt, want dit is echt compleet stijlloos en dat weet je zelf ook heel goed, dat blijkt uit je woorden. Nu nog de actie ondernemen die daarbij past.

Niet om het goed te praten, maar volgens mij stond er dat hij haar ook al heel wat had geflikt. Natuurlijk is het geen gezonde relatie zo, en moet je niet blijven om het huis of andere materiële zaken, maar het is dus niet dat hij een arme onschuldige jongen is die wordt belazerd door zijn intens slechte vriendin.

Susan schreef:Niet om het goed te praten, maar volgens mij stond er dat hij haar ook al heel wat had geflikt. Natuurlijk is het geen gezonde relatie zo, en moet je niet blijven om het huis of andere materiële zaken, maar het is dus niet dat hij een arme onschuldige jongen is die wordt belazerd door zijn intens slechte vriendin.

Blijkbaar heeft zij er toen voor gekozen om bij hem te blijven, wat het dan ook was dat hij haar had geflikt. Als ze dat niet had willen accepteren had ze dat toen niet moeten doen, of als ze het achteraf toch niet kon verwerken, dan had ze dat toen bespreekbaar moeten maken. En ik heb ook niets gezegd na die eerste keer vreemdgaan. Maar dan nog een keertje? Dat vind ik echt idioot, sorry. Het komt op mij ernstig over van: nu kan het nog, tot die vriend terugkomt.

RYW schreef:

Susan schreef:Niet om het goed te praten, maar volgens mij stond er dat hij haar ook al heel wat had geflikt. Natuurlijk is het geen gezonde relatie zo, en moet je niet blijven om het huis of andere materiële zaken, maar het is dus niet dat hij een arme onschuldige jongen is die wordt belazerd door zijn intens slechte vriendin.

Blijkbaar heeft zij er toen voor gekozen om bij hem te blijven, wat het dan ook was dat hij haar had geflikt. Als ze dat niet had willen accepteren had ze dat toen niet moeten doen, of als ze het achteraf toch niet kon verwerken, dan had ze dat toen bespreekbaar moeten maken. En ik heb ook niets gezegd na die eerste keer vreemdgaan. Maar dan nog een keertje? Dat vind ik echt idioot, sorry. Het komt op mij ernstig over van: nu kan het nog, tot die vriend terugkomt.

Hm ik vind het echt lastig. Ik ga het sowieso aan hem opbiechten maar weet niet zeker of ik nog wel verder wil. En ik heb het niet gedaan omdat het nu nog kan totdat hij terug komt. Het had net zo goed kunnen gebeuren als hij wel thuis was geweest en ik uit was gegaan. En het is inderdaad zo dat ik hem toen vergeven heb voor wat hij mij heeft geflikt en dat mag dus niet de reden zijn waarom ik het nu gedaan heb.
Gelukkig heb ik nog even om voor mijzelf goed uit te zoeken of ik zelf nog wel verder wil als hij me nog een kans wil geven en hoe ik dit aan hem ga vertellen..

Gebruik die tijd inderdaad daarvoor, en voor een plan van aanpak mocht hij het je niet vergeven, en ga niet nog een keer bij die andere jongen in bed liggen, dan ben je nog het constructiefste bezig in deze situatie denk ik.

RYW schreef:

Susan schreef:Niet om het goed te praten, maar volgens mij stond er dat hij haar ook al heel wat had geflikt. Natuurlijk is het geen gezonde relatie zo, en moet je niet blijven om het huis of andere materiële zaken, maar het is dus niet dat hij een arme onschuldige jongen is die wordt belazerd door zijn intens slechte vriendin.

Blijkbaar heeft zij er toen voor gekozen om bij hem te blijven, wat het dan ook was dat hij haar had geflikt. Als ze dat niet had willen accepteren had ze dat toen niet moeten doen, of als ze het achteraf toch niet kon verwerken, dan had ze dat toen bespreekbaar moeten maken. En ik heb ook niets gezegd na die eerste keer vreemdgaan. Maar dan nog een keertje? Dat vind ik echt idioot, sorry. Het komt op mij ernstig over van: nu kan het nog, tot die vriend terugkomt.

Als ik heel eerlijk ben kan ik wel begrijpen dat als je vriend bijvoorbeeld is vreemdgegaan, de drempel om zelf vreemd te gaan ook lager is geworden, mijn schuldgevoel zou in elk geval wel minder zijn omdat ik zou weten dat hij er zelf ook toe in staat is. Dat ze zelf heeft gekozen om bij hem te blijven en het dan maar bespreekbaar had moeten maken als ze het niet kon verwerken dat klinkt allemaal wel heel mooi, maar ik kan me zo voorstellen dat het in de praktijk niet altijd zo werkt.

Ik ben heel benieuwd hoe het is gegaan met het biechtje die haar relatie gister heeft beeindigd!

Susan: ik kan me dan weer niet voorstellen dat je over de eerste keer vreemdgaan gaat biechten hier (dus je weet dat het fout is) en dan doodleuk nog een keer met diezelfde bezette man gaat liggen neuken kort daarna. Sorry, maar ongeacht wat die vent gedaan heeft, je moet je toch realiseren dat als je beiden vreemdgaat (we weten niet eens precies wat hij gedaan had) er dus iets mis is? En dat je de situatie niet bepaald helpt door het nog een keer te doen?

Wantrouwen, niet gelijk weg willen, proberen te vergeven en fouten maken: dat kan ik begrijpen. Maar dit? Nee, totaal niet. Ik hoop dat die Biechtje het boor elkaar krijgt om haar moed bij elkaar te rapen en de boel niet alleen hier maar ook bij jaar vriend op te biechten.

Pixie schreef:Ik ben heel benieuwd hoe het is gegaan met het biechtje die haar relatie gister heeft beeindigd!

He! Lief dat er naar gevraagd wordt! Het was heel erg raar. Hij kwam thuis om 15.45 en ik ben maar meteen met de deur in huis gevallen, ik was zo gespannen! Hij was echt in shock, wist niet wat hem overkwam. Hij dacht eerst dat ik tijdelijk weg wilde, maar toen ik zei dat ik echt geen toekomst meer zag voor ons samen kon hij alleen maar zeggen: dat meen je niet! Ligt het aan mij, wat doe ik verkeerd etc.

Ik heb toen heel duidelijk gezegd dat het echt niet aan hem ligt, maar dat het van mijn kant uit niet meer goed voelt etc. Nouja het hele verhaal verteld hoe ik het voelde en zag. Toen ik vroeg of hij nog iets wilde weten ofzo toen zei hij: Ja ik kan moeilijk om mijn knieën gaan en je smeken bij me te blijven. Ik vond het hartverscheurend, ik ben om 16.15 weggegaan omdat we maar naast elkaar op de bank zaten en het was superongemakkelijk op het laatst. Ik zei toen dat ik naar mijn ouders ging en dat hij dat ook maar even moest doen. Hij is gister dan uiteindelijk bij zijn ouders geweest smste hij en die reageerden goed, ze willen ons helpen waar nodig. Vanochtend smste hij dat hij morgen ff met me wil praten, nou prima hoor, het viel gister nogal rauw op zijn dak en dat snap ik heel goed, dus ik ben benieuwd....

Al met al voel ik me opgelucht, maar wel heel erg vreemd, verdrietig, onzeker, pijn in de buik, een beetje een klein meisje voel ik me weer nu ik bij mijn ouders bivakkeer. Ze zijn trouwens heel lief voor me, pfff!

Biechtje01 schreef:

Biechtje01 schreef:

Makamba schreef:

Biechtje01 schreef:Ik ben vannacht vreemd gegaan En het vreemde is dat het voelt alsof het helemaal niet is gebeurd..
En ik heb er ook totaal geen spijt van.. het was puur gebaseerd op lust en verder niks.

Het voelt echt heel raar dat ik geen spijt o.i.d heb terwijl ik toch heel gelukkig ben met mijn vriend.

Weet niet wat ik hier mee wil bereiken maar moest het even kwijt.

Ga je dit wel opbiechten aan je vriend?

Dat weet ik nog niet.. misschien heb ik geen spijt omdat mijn vriend mij ook genoeg geflikt heeft en dat dit misschien een manier is om hem terug te pakken.. Maar met die gedachte heb ik het niet gedaan.

Het voelt nog steeds alsof het een droom was en alsof het niet gebeurd is.

En afgelopen nacht is het weer gebeurd.. wel met dezelfde jongen.. En ook hij heeft een vriendin.
Ik denk dat jullie wel gelijk hebben en dat ik maar eens heel goed moet gaan nadenken of ik nog wel verder wil met mijn vriend.
Maar na 5 jaar zet je daar niet zomaar een punt achter.. en ik weet dat het heel stom klinkt en ik vind ook stom van mijzelf dat ik dit nu zeg maar ik ben bang voor wat er dan allemaal gaat gebeuren als ik het uit maak. We wonen nu samen en alles wat hier in huis staat is van hem dus als ik bij hem weg ga heb ik niks meer. Maar goed dat mag natuurlijk NIET de reden zijn om bij hem te blijven.

Als je niet het risico had willen lopen dat je hem kwijt raakt, dan had je niet vreemd moeten gaan. Dat heb je wel gedaan, ga dan ook niet klagen dat je er "na 5 jaar niet zomaar een punt achterzet". Na 5 jaar ga je als het goed is ook niet vreemd, en dat heb je ook gedaan.

Het klinkt misschien hard hoor, maar ik vind dat je iets hebt gedaan wat echt niet kan. Je hebt je eigen vriend belazerd, en je hebt ook die vriendin van die jongen met wie je bent vreemdgegaan belazerd. Dat kan je niet meer veranderen. Maar heb dan wel het lef om het aan je vriend op te biechten, zodat je het niet nog erger maakt dan het al is. Het is al erg genoeg dat je hem al een paar weken bedriegt (of hoe lang het dan ook geleden is dat je de 1e keer bent vreemdgegaan), maak het nou niet erger door nog vaker vreemd te gaan.

Biechtje01 schreef:

Pixie schreef:Ik ben heel benieuwd hoe het is gegaan met het biechtje die haar relatie gister heeft beeindigd!

He! Lief dat er naar gevraagd wordt! Het was heel erg raar. Hij kwam thuis om 15.45 en ik ben maar meteen met de deur in huis gevallen, ik was zo gespannen! Hij was echt in shock, wist niet wat hem overkwam. Hij dacht eerst dat ik tijdelijk weg wilde, maar toen ik zei dat ik echt geen toekomst meer zag voor ons samen kon hij alleen maar zeggen: dat meen je niet! Ligt het aan mij, wat doe ik verkeerd etc.

Ik heb toen heel duidelijk gezegd dat het echt niet aan hem ligt, maar dat het van mijn kant uit niet meer goed voelt etc. Nouja het hele verhaal verteld hoe ik het voelde en zag. Toen ik vroeg of hij nog iets wilde weten ofzo toen zei hij: Ja ik kan moeilijk om mijn knieën gaan en je smeken bij me te blijven. Ik vond het hartverscheurend, ik ben om 16.15 weggegaan omdat we maar naast elkaar op de bank zaten en het was superongemakkelijk op het laatst. Ik zei toen dat ik naar mijn ouders ging en dat hij dat ook maar even moest doen. Hij is gister dan uiteindelijk bij zijn ouders geweest smste hij en die reageerden goed, ze willen ons helpen waar nodig. Vanochtend smste hij dat hij morgen ff met me wil praten, nou prima hoor, het viel gister nogal rauw op zijn dak en dat snap ik heel goed, dus ik ben benieuwd....

Al met al voel ik me opgelucht, maar wel heel erg vreemd, verdrietig, onzeker, pijn in de buik, een beetje een klein meisje voel ik me weer nu ik bij mijn ouders bivakkeer. Ze zijn trouwens heel lief voor me, pfff!

Fijn dat het goed is gegaan, en ook goed van je dat je begripvol bent naar hem. Veel sterkte & succes er verder mee.

Susan schreef:

RYW schreef:

Susan schreef:Niet om het goed te praten, maar volgens mij stond er dat hij haar ook al heel wat had geflikt. Natuurlijk is het geen gezonde relatie zo, en moet je niet blijven om het huis of andere materiële zaken, maar het is dus niet dat hij een arme onschuldige jongen is die wordt belazerd door zijn intens slechte vriendin.

Blijkbaar heeft zij er toen voor gekozen om bij hem te blijven, wat het dan ook was dat hij haar had geflikt. Als ze dat niet had willen accepteren had ze dat toen niet moeten doen, of als ze het achteraf toch niet kon verwerken, dan had ze dat toen bespreekbaar moeten maken. En ik heb ook niets gezegd na die eerste keer vreemdgaan. Maar dan nog een keertje? Dat vind ik echt idioot, sorry. Het komt op mij ernstig over van: nu kan het nog, tot die vriend terugkomt.

Als ik heel eerlijk ben kan ik wel begrijpen dat als je vriend bijvoorbeeld is vreemdgegaan, de drempel om zelf vreemd te gaan ook lager is geworden, mijn schuldgevoel zou in elk geval wel minder zijn omdat ik zou weten dat hij er zelf ook toe in staat is. Dat ze zelf heeft gekozen om bij hem te blijven en het dan maar bespreekbaar had moeten maken als ze het niet kon verwerken dat klinkt allemaal wel heel mooi, maar ik kan me zo voorstellen dat het in de praktijk niet altijd zo werkt.

Dat snap ik wel, maar je kunt net zo goed andersom redeneren: als je weet hoe erg het is dat je vriend vreemdgaat, bedenk je je wel 10x extra voor je hem hetzelfde aandoet.