Biechttopic 4

Susan schreef:

Antibes schreef:

Ella schreef:

Susan schreef:Niet mee eens, ze heeft al meerdere malen aangegeven dat het haar stoort en hij verandert niks, ze heeft nu echt niet de plicht naar hem toe om hem te waarschuwen dat het echt menens is en dat ze het uit wil maken. Het feit dat zij het vervelend vindt zou juist reden genoeg moeten zijn om zijn gedrag aan te passen, niet pas als het voor hem gevolgen heeft.

Sowieso, als je al het idee hebt dat hij het niet is en je met hem geen gelukkige toekomst tegemoet gaat, vind ik dat je er gewoon mee moet kunnen stoppen. Maar wees dan wel eerlijk, en blijf niet hangen omdat uitmaken zo'n gedoe is. Dan blijf je om de verkeerde redenen.

Daar heb je dan wel weer een punt

Wel enkel en alleen als dat meerdere keren aangeven heel duidelijk in een gesprek was en niet alleen op het moment zelf als hij er toch al lacherig over doet...

Er staat dat ze het al heel erg vaak heeft gezegd. Daarbij, sommige mensen lachen alles weg, ook als het voor de ander serieus is. Dat vind ik dus nog niks zeggen.

En dan nog vind ik niet dat ze verplicht is om hem de 'kans' te geven om te veranderen, soms is het gewoon echt op. Dan hoef je niet tegen heug en meug nog een tijdje te blijven omdat hij volgens sommige mensen het recht zou hebben om nog een andere kant van zichzelf te laten zien.

Hij verandert niet, ik heb zo vaak aangegeven dat ik die dingen vervelend vindt, maar hij zegt bijvoorbeeld over het aanraken: Aaahh dat vind je wel lekker, je geeft het alleen niet toe. Ik ben hem zelfs een tijdje gaan stompen en boos te reageren als hij dat deed, maar het helpt echt niet! Ook ligt hij gewoon slecht bij mijn vriendinnen en ouders en dat zal nooit veranderen. Het breekt me enorm op de laatste tijd, ik heb he gevoel dat ik beter verdien en beter kan krijgen. Ik zie hem niet meer als vader van mijn toekomstige kindjes en ik ga liever zonder hem op pad.
Hij gaat morgen een weekje intern voor zijn werk en ik ga het volgend weekend maar op tafel gooien, want hier word ik ook niet gelukkig van!

Biechtje01 schreef:
Hij verandert niet, ik heb zo vaak aangegeven dat ik die dingen vervelend vindt, maar hij zegt bijvoorbeeld over het aanraken: Aaahh dat vind je wel lekker, je geeft het alleen niet toe. Ik ben hem zelfs een tijdje gaan stompen en boos te reageren als hij dat deed, maar het helpt echt niet! Ook ligt hij gewoon slecht bij mijn vriendinnen en ouders en dat zal nooit veranderen. Het breekt me enorm op de laatste tijd, ik heb he gevoel dat ik beter verdien en beter kan krijgen. Ik zie hem niet meer als vader van mijn toekomstige kindjes en ik ga liever zonder hem op pad.
Hij gaat morgen een weekje intern voor zijn werk en ik ga het volgend weekend maar op tafel gooien, want hier word ik ook niet gelukkig van!

Volgens mij ben je er dan wel uit voor jezelf, toch?

Ik snap ook wel dat het moeilijk is, heb ook ooit een lange relatie verbroken en het is gewoon een heel grote stap, al weet je nog zo goed dat het beter is, maar je zal 'm toch moeten nemen. Hoe langer je het voor je uitschuift, hoe zwaarder het wordt.

Op basis van wat je schrijft kan ik me trouwens wel voorstellen dat je je niet gelukkig bij hem voelt. Het is heel naar als je aangeeft dat je iets onprettig vindt en je vindt geen gehoor bij de ander, dat is in mijn ogen zelfs erg benauwend en ondermijnend.

Susan schreef:

Biechtje01 schreef:
Hij verandert niet, ik heb zo vaak aangegeven dat ik die dingen vervelend vindt, maar hij zegt bijvoorbeeld over het aanraken: Aaahh dat vind je wel lekker, je geeft het alleen niet toe. Ik ben hem zelfs een tijdje gaan stompen en boos te reageren als hij dat deed, maar het helpt echt niet! Ook ligt hij gewoon slecht bij mijn vriendinnen en ouders en dat zal nooit veranderen. Het breekt me enorm op de laatste tijd, ik heb he gevoel dat ik beter verdien en beter kan krijgen. Ik zie hem niet meer als vader van mijn toekomstige kindjes en ik ga liever zonder hem op pad.
Hij gaat morgen een weekje intern voor zijn werk en ik ga het volgend weekend maar op tafel gooien, want hier word ik ook niet gelukkig van!

Volgens mij ben je er dan wel uit voor jezelf, toch?

Ik snap ook wel dat het moeilijk is, heb ook ooit een lange relatie verbroken en het is gewoon een heel grote stap, al weet je nog zo goed dat het beter is, maar je zal 'm toch moeten nemen. Hoe langer je het voor je uitschuift, hoe zwaarder het wordt.

Op basis van wat je schrijft kan ik me trouwens wel voorstellen dat je je niet gelukkig bij hem voelt. Het is heel naar als je aangeeft dat je iets onprettig vindt en je vindt geen gehoor bij de ander, dat is in mijn ogen zelfs erg benauwend en ondermijnend.

Je hebt helemaal gelijk, ik zit hier gewoon een potje te janken. Ik heb dinsdag met mijn 3 beste vriendinnen afgesproken en ik ga het dan ook op tafel gooien, ze zullen in shock zijn, maar ik meot het wel ff live bij ze kwijt, ik zit me enorm op te vreten de laatste tijd en ik heb er nog niks over gezegd tegen iemand....pfff ik vind het zo k*t! Bedankt voor je lieve woorden...

Het scheelt wel als je het met iemand bespreekt, dan heb je het toch hardop gezegd en dan heb je steun en tegelijk een soort stok achter de deur, je krabbelt dan minder makkelijk terug dan wanneer je het alleen nog maar voor jezelf hebt overwogen.

Susan schreef:Het scheelt wel als je het met iemand bespreekt, dan heb je het toch hardop gezegd en dan heb je steun en tegelijk een soort stok achter de deur, je krabbelt dan minder makkelijk terug dan wanneer je het alleen nog maar voor jezelf hebt overwogen.

Dat is ook zeker zo. Het is ook belachelijk dat ik alleen maar aan de materiele dingen denk en niet naar mijn gevoel luister. Ik weet zeker dat mijn vriend er helemaal kapot van gaat zijn:O

Dat is ook nooit leuk natuurlijk, want ondanks alle irritaties gun je hem dat ook niet, maar goed, zo gaan die dingen soms. Het is geen reden om in een relatie te blijven die je ongelukkig maakt, evenmin als het zakelijke/materiële. Maar het is een zure appel waar je doorheen zal moeten, daar valt niks op af te dingen, dat is gewoon zo.

Ik biecht op… ik word steeds gekker op een jongen. Het ‘probleem’ is allen dat hij 8!!! jaar jonger is. Ik droom over hem, ik bekijk 10x per dag zijn foto. Voel me net een puber.

Susan schreef:Dat is ook nooit leuk natuurlijk, want ondanks alle irritaties gun je hem dat ook niet, maar goed, zo gaan die dingen soms. Het is geen reden om in een relatie te blijven die je ongelukkig maakt, evenmin als het zakelijke/materiële. Maar het is een zure appel waar je doorheen zal moeten, daar valt niks op af te dingen, dat is gewoon zo.

Ben blij dat jij het zo benoemt, je hebt gewoon helemaal gelijk!

Biechtje01 schreef:Ik biecht op… ik word steeds gekker op een jongen. Het ‘probleem’ is allen dat hij 8!!! jaar jonger is. Ik droom over hem, ik bekijk 10x per dag zijn foto. Voel me net een puber.

Is dat het enige 'probleem'?
Mijn vriend is 10 jaar ouder. Ik vind leeftijd dan ook niet belangrijk.

nina schreef:

Biechtje01 schreef:Ik biecht op… ik word steeds gekker op een jongen. Het ‘probleem’ is allen dat hij 8!!! jaar jonger is. Ik droom over hem, ik bekijk 10x per dag zijn foto. Voel me net een puber.

Is dat het enige 'probleem'?
Mijn vriend is 10 jaar ouder. Ik vind leeftijd dan ook niet belangrijk.

Ja eigenlijk wel… ouder zou ik denk ik ook minder een ‘probleem’ vinden.

nina schreef:

Biechtje01 schreef:Ik biecht op… ik word steeds gekker op een jongen. Het ‘probleem’ is allen dat hij 8!!! jaar jonger is. Ik droom over hem, ik bekijk 10x per dag zijn foto. Voel me net een puber.

Is dat het enige 'probleem'?
Mijn vriend is 10 jaar ouder. Ik vind leeftijd dan ook niet belangrijk.

Leeftijd hoeft geen probleem te zijn, tenzij zij bijvoorbeeld 24 is en de jongen 16. Maar ik ga er vanuit dat jullie allebei boven de 18 zijn en dan zie ik het probleem ook niet per se. Je kunt toch gewoon kijken wat hij van jou vindt en of jullie het samen leuk hebben? Je hoeft niet gelijk met m te trouwen

De ouders van mijn oma waren zgn "foute ouders" .

Mijn oma en haar broers en zussen zijn daardoor opgevangen bij de nonnen. Als ik de verhalen hoor, verschrikkelijk hoe mensen dit kinderen kunnen aandoe. Ze waren geen steek beter als de geinterneerden.

Op de een of andere manier laat het me niet los nu en wil eigenlijk meer weten over mijn overgrootouders. Als ik weer eens alleen ben met mijn oma eens vragen.

Biechtje met 'foute' overgrootouders: ik denk niet dat het zo zwart wit is. Uiteraard werd dat toen wel zo gezien en het is en blijft heel sneu voor je oma en haar broers en zussen. Ik kan me voorstellen dat je meer te weten wilt komen van de geschiedenis van je familie..

Zo kom ik op mijn eigen biecht. Mijn opa was in WOII fout. Heel fout zelfs, hij heeft gevochten aan de zijde van de waffen ss, de elitetroepen van de ss dus. Hij is in Rusland gestationeerd geweest. Uiteindelijk is hij overgelopen naar de geallieerden en kwam thuis in een geallieerd uniform. Men is er achter gekomen dat hij in het Duitse leger heeft gevochten, is zijn nationaliteit kwijtgeraakt en heeft dwangarbeid moeten verrichten. Uiteindelijk heeft hij zijn nationaliteit teruggekregen.

Ik heb er nooit wat van geweten. Mijn moeder heeft het mij pas verteld toen mijn opa al een paar jaar was overleden. Nadat mijn oma overleed, zijn mijn opa en moeder veel dichter naar elkaar toe gegroeid en hebben ze heel veel gepraat, ook hier over dus.

Nu ik dit weet over hem, verandert mijn beeld over mijn opa niet. Voor mij is en blijft hij de liefste en meest fantastische opa ter wereld. Ik heb hele goede herinneringen aan hem. Hij had altijd alles voor zijn kleinkinderen over.

Destijds lonkte het avontuur en heeft hij een keuze gemaakt. Het bleek dus toch tegen te vallen, waardoor hij gedeserteerd is uit het Duitse leger. Wat hem precies heeft bewogen weet ik niet en zal ik ook nooit achter komen. Hij heeft daar nooit met mijn moeder over gesproken.

Nu ik dit weet, vind ik het interessant en wil ook meer te weten komen over Nederlanders die destijds deze keuze hebben gemaakt en wat hen heeft bewogen.

Over 'goed' en 'fout' zou ik me geen zorgen maken, een keuze als dit ligt genuanceerder dan die twee woordjes.
Ikzelf zou vooral heel erg geïnteresseerd zijn in de verhalen erachter. De dingen die ze hebben meegemaakt, hoe was het leven in die tijd.. Mijn beeld van mijn opa/oma zou iig niet veranderen. People change.

Ik biecht op dat ik alweer ben uitgenodigd voor een vrijgezellenfeest. Het feest kost me 130 euro en dan de bruiloft zelf nog, inclusief een 'vreemde' dresscode waarvoor ik ook nog eens moet gaan shoppen. Het vrijgezellenfeest zelf lijkt me helemaal niks en eigenlijk twijfel ik of ik moet gaan. Heb gewoon sowieso weinig zin, en dan ook nog eens 130 euro betalen.. Bah. De bruid is ook niet mijn aller- allerbeste vriendin ofzo maar er wordt wel op me gerekend!

Ik denk er over om een smoes te bedenken.

Jente schreef:

nina schreef:

Biechtje01 schreef:Ik biecht op… ik word steeds gekker op een jongen. Het ‘probleem’ is allen dat hij 8!!! jaar jonger is. Ik droom over hem, ik bekijk 10x per dag zijn foto. Voel me net een puber.

Is dat het enige 'probleem'?
Mijn vriend is 10 jaar ouder. Ik vind leeftijd dan ook niet belangrijk.

Leeftijd hoeft geen probleem te zijn, tenzij zij bijvoorbeeld 24 is en de jongen 16. Maar ik ga er vanuit dat jullie allebei boven de 18 zijn en dan zie ik het probleem ook niet per se. Je kunt toch gewoon kijken wat hij van jou vindt en of jullie het samen leuk hebben? Je hoeft niet gelijk met m te trouwen

Mijn vriend is 5 jaar jonger en ik merk erg eigenlijk niets van. Hij was 15 en ik 19 toen we samen kwamen. Nu 6,5 jaar, een huis, en een kind later gaat het nog steeds super goed tussen ons.
Leeftijd is maar een getalletje. Als het klikt dan klikt het, vind je elkaar leuk, dan vind je elkaar leuk!

Lekker jong ding, toch Lejow?

Alex schreef:Lekker jong ding, toch Lejow?

Justem
WROAARRR

Biechtje01 schreef:Ik biecht op dat ik alweer ben uitgenodigd voor een vrijgezellenfeest. Het feest kost me 130 euro en dan de bruiloft zelf nog, inclusief een 'vreemde' dresscode waarvoor ik ook nog eens moet gaan shoppen. Het vrijgezellenfeest zelf lijkt me helemaal niks en eigenlijk twijfel ik of ik moet gaan. Heb gewoon sowieso weinig zin, en dan ook nog eens 130 euro betalen.. Bah. De bruid is ook niet mijn aller- allerbeste vriendin ofzo maar er wordt wel op me gerekend!

Ik denk er over om een smoes te bedenken.

Ik zou gewoon eerlijk zeggen dat je er geen zin in hebt en/of gewoon geen geld voor hebt. Ik ga binnenkort trouwen en ik zou niet willen dat mensen tegen hun zin op mijn vrijgezellenfeest of bruiloft zouden komen. Ze moeten komen omdat ze het leuk vinden om te komen, niet omdat ze zich verplicht voelen.

mijn man is 5 jaar ouder maar gedraagt zich vaak wat jonger dan mij. Ik vind leeftijd ook maar een getal en het zegt eigenlijk niks.

ik zou denk ik aangeven dat 130 euro voor mij een te groot bedrag is/ te duur is.

Lejow schreef:

Jente schreef:

nina schreef:

Biechtje01 schreef:Ik biecht op… ik word steeds gekker op een jongen. Het ‘probleem’ is allen dat hij 8!!! jaar jonger is. Ik droom over hem, ik bekijk 10x per dag zijn foto. Voel me net een puber.

Is dat het enige 'probleem'?
Mijn vriend is 10 jaar ouder. Ik vind leeftijd dan ook niet belangrijk.

Leeftijd hoeft geen probleem te zijn, tenzij zij bijvoorbeeld 24 is en de jongen 16. Maar ik ga er vanuit dat jullie allebei boven de 18 zijn en dan zie ik het probleem ook niet per se. Je kunt toch gewoon kijken wat hij van jou vindt en of jullie het samen leuk hebben? Je hoeft niet gelijk met m te trouwen

Mijn vriend is 5 jaar jonger en ik merk erg eigenlijk niets van. Hij was 15 en ik 19 toen we samen kwamen. Nu 6,5 jaar, een huis, en een kind later gaat het nog steeds super goed tussen ons.
Leeftijd is maar een getalletje. Als het klikt dan klikt het, vind je elkaar leuk, dan vind je elkaar leuk!

Zo zie ik het ook! Als het klikt dan moet je niet naar de leeftijd kijken. Mijn vriend is bijna 32 en kan zich af en toe nog als een humoristische kleuter gedragen Ik ben zelf atijd de serieuze versie geweest.

Suus schreef:

Biechtje01 schreef:Ik biecht op dat ik alweer ben uitgenodigd voor een vrijgezellenfeest. Het feest kost me 130 euro en dan de bruiloft zelf nog, inclusief een 'vreemde' dresscode waarvoor ik ook nog eens moet gaan shoppen. Het vrijgezellenfeest zelf lijkt me helemaal niks en eigenlijk twijfel ik of ik moet gaan. Heb gewoon sowieso weinig zin, en dan ook nog eens 130 euro betalen.. Bah. De bruid is ook niet mijn aller- allerbeste vriendin ofzo maar er wordt wel op me gerekend!

Ik denk er over om een smoes te bedenken.

Ik zou gewoon eerlijk zeggen dat je er geen zin in hebt en/of gewoon geen geld voor hebt. Ik ga binnenkort trouwen en ik zou niet willen dat mensen tegen hun zin op mijn vrijgezellenfeest of bruiloft zouden komen. Ze moeten komen omdat ze het leuk vinden om te komen, niet omdat ze zich verplicht voelen.

Het geld heb ik wel, maar ik heb het er eigenlijk niet voor over. Aangezien hier zo'n big happening van gemaakt wordt.. Denk ik niet dat zij zullen begrijpen dat ik 'geen zin heb' of niet het geld er over over heb. Zij kunnen niet in mijn portemonnee kijken maar ze zullen gezien mijn omstandigheden zeker wel weten dat ik wel het geld heb. Het zal me iig niet in dank worden afgenomen als ik de waarheid vertel en eigenlijk durf ik het ook niet. Ik baal echt als een stekker. Valt ook nog eens in mijn vakantie. Waarschijnlijk ga ik dus omdat ik me verplicht voel.

Ik ben zo bang dat ik door de pil heen zwanger word. Ik slik de pil keurig elke avond en vergeet m nooit, maar ik blijf bang. Het liefst zou ik elke maand een test doen zodat ik het uit kan sluiten, maar ook dat durf ik niet en ik wil m'n angst niet zo voeden. Ik ben altijd bang dat ik straks al zeven maanden zwanger ben en er dan pas achter kom, omdat ik gewoon een bloeding heb gehad door de stopweek en het dus nooit door heb gehad.

Heeft iemand anders hier ook last van die angst?

Meiden die door de pil heen zwanger zijn geraakt: hoe merkten jullie dit? Wat heb je toen gedaan?

Ik doe dit onder het biechtaccount, omdat ik een meelezer heb, die dit (nog) niet hoeft te weten.

Mijn vader werkt al ruim tien jaar voor hetzelfde bedrijf. En nu willen ze hem (en zijn baas) ontslaan. Reden: Geen werk meer. Ze hebben dit al eens eerder geprobeerd en toen heeft de rechter bepaald dat mijn vader mocht blijven werken.

Vanochtend heeft hij het slechte nieuws gehad en toen ik hem belde om iets anders, vertelde hij me dat hij zijn bus aan het leegruimen is en dat ze vanmiddag een 'eindgesprek' hebben. Hij huilde.

Maar dit mag een baas toch helemaal niet doen? Gewoon weer aanvechten via de rechter?

(Hij houdt niet van zijn werk en al helemaal niet van het bedrijf. Maar zijn inkomen is vrij hoog voor zijn beroep. En ontslag betekent zoveel minder inkomen + het feit dat hij voor hetgeen dat hij nu verdient, nooit meer ergens wordt aangenomen. En dan zijn de problemen niet te overzien.... Ik ben er gewoon helemaal treurig van en zou willen dat ik iets kon doen...)