Biechttopic 4

Volgens mij weet ik wie jij bent, en ik denk ik dat je er goed aan doet om bij je man weg te gaan. Hij is niet goed voor je. Als je weggaat, bevrijd je jezelf van een hele hoop modder die je al jaren aankleeft. Heel veel sterkte!

Mermaid Forest schreef:Wat erg dat hij zoiets over je vader zegt..

En nog erger is dat ik er nog niks van durf te zeggen.

Ik vind het ook erg om te horen wat hij tegen jou heeft gedaan en gezegd, en wat hij over je ouders heeft gezegd. Ik zou hier ook niet meer mee kunnen leven en kan me je beslissing heel goed voorstellen. Het is inderdaad wel handig om je ouders in de buurt te hebben zodra je dit gesprek aangaat. En er hoeven in dat gesprek ook nog helemaal geen beslissingen van 'wie krijgt het huis en wie betaalt wat' te vallen, natuurlijk. Drop de bom, zorg dat jij en je kleintje opgevangen worden door je ouders, en als alles aan beide zijden een beetje bezonken is kan je gaan praten over op welke wijze je uit elkaar gaat, wat er gaat gebeuren en hoe jullie het ouderschap willen gaan vormgeven.

Sterkte!

Ik ben weer eens boos op de hele wereld. Om de zoveel tijd raak ik in een dip, voel ik me zo alleen en 'vast' in mijn leven. Om me heen lijkt het alsof iedereens leven verder gaat. Er wordt gepraat over trouwen, baby's, samenwonen etc. Al mijn vriendinnen hebben een vriend behalve ik. Van het weekend werd er gesproken over een bruiloft van een vriendin en ze stelde een paar keer heel duidelijk dat ook de mannen moesten komen. En we blijven daar ook met z'n allen logeren en ik voelde me ineens zo alleen op de wereld. Ik zag het al voor me, alle stellen gezellig samen op de bruiloft en in het hotel en ik lig in mijn eentje in een hotelbed. Nou weet ik verstandelijk dat het op de bruiloft wel mee zal vallen want het zijn geen vriendinnen die aan hun vriendjes geplakt zitten maar als ik dan aan dat hotelbed denk waar ik alleen in zal liggen.. Dan kan ik wel janken. Wanneer kan ik nou eens beginnen met het opbouwen van iets?!?! Is 'het lot' me vergeten ofzo?!

Ik heb al eerder in zo'n dip gezeten maar toen kwam ik er uit doordat ik een doel kreeg (in de zin van een leuke jongen) en ik denk dat ik nu weer een doel nodig heb om er uit te komen. Het liefst kom ik een leuke jongen tegen maar aan de andere kant vind ik het ook stom van mezelf dat ik blijkbaar alleen happy kan zijn als ik een vriend heb. Maar ik kan maar geen ander doel bedenken waar ik blij van word. En het leven zonder doel ging een tijd goed, maar nu vraag ik me echt af of het ooit nog anders gaat worden.

Op m'n werk kan ik me ook niet echt meer storten omdat ik onder mijn niveau werk en ik alles er uit heb gehaald wat er in zit. Maar ik kan er niet meer doorgroeien en misschien lig ik er eind dit jaar zelfs wel uit ivm reorganisatie. En andere leuke(re) banen in mijn richting zijn er niet.

Ik zit voor mijn gevoel dus helemaal vast. En ik ben me ervan bewust dat ik mezelf nu heel erg zielig vind en dat ik met deze houding al helemaal niks bereik en dat ik écht niet de enige single ben, maar ik kan de knop maar niet omzetten bij mezelf.

Net als wat meer biechtjes van de afgelopen tijd gaat het niet zo goed tussen mijn man en mij. Ik ervaar mijn man als controlerend en er op gericht zijn eigen zin door te drijven. Hij is er nogal op gericht om zijn routines uit te voeren en andere dingen moeten daar maar voor wijken.

Als hij thuis komt, gaat hij gelijk het hele huis opruimen. Er kan nog net een hallo vanaf naar mij, maar hij negeert ons kind, behalve als deze in de weg loopt of iets doet wat hem niet uitkomt. De sfeer is gelijk gespannen als hij thuis komt, hierdoor. Dan begint hij vragen te stellen: 'Waarom staat deze stoel hier?' en 'Had je vandaag weinig tijd?' (als er wat speelgoed rond slingert bijvoorbeeld). Dat soort vragen vat ik op als kritiek, maar dat zie ik volgens hem verkeerd. Hij zal nooit vragen wat wij die dag gedaan hebben of iets vertellen dat hij heeft meegemaakt op zijn werk.

Ik heb vaak aangeboden meer in het huishouden te doen, maar dat geeft hij dan ook weer niet graag uit handen ondanks dat hij vaak klaagt over hoe zwaar hij het heeft. Wanneer we hier afspraken over maken, houd hij zich er tijdelijk aan. Het was een tijd mijn taak om de was te doen en dan gaat hij bijvoorbeeld als ik de was heb opgehangen op het rek, de was er weer af halen en op zijn betere manier weer op te hangen. Na verloop van tijd neemt hij de hele taak weer over om dit er vervolgens bij mij weer in te wrijven: hoe druk hij is en hoe weinig ik doe. Dat zegt hij trouwens nooit letterlijk, behalve in ruzies, maar wel door steken onder water. Alleen ontkent hij dan weer dat hij iets bedoelde als een steek onder water.

Een jaar terug had hij de gewoonte om als ik iets in de keuken deed, mij via de weerspiegeling van de kamerruit in de gaten te houden , daar is hij nu wel mee gestopt want daar werd ik ontzettend boos om.

Ons kind trekt naar mij toe als we beiden thuis zijn, dat doen natuurlijk wel meer kinderen maar ik vraag me af of dat ook aan zijn gedrag ligt. Ik ga makkelijk om met ons kind, maar bij hem gaat er geen uur voorbij zonder een woedebui. Ik kan de situatie niet goed meer beoordelen of dit nou echt allemaal zo gek is of toch niet, ik ben daaarom benieuwd naar reacties.

Whaaa, ik ben gewoon zwanger! We wilden al een tijdje een kindje, maar ivm een paar redenen moesten we dit een jaartje opzij zetten. Nu, een half jaar eerder dan verwacht heb ik vandaag twee positieve tests gehad! Ohgod ohgod! Ik ben super blij maar zit wel met wat complicaties omdat het eigenlijk nog niet mocht en het wel gevolgen kan hebben voor het kindje. Ga niet verder uitwijden daarover maar moet het gewoon even kwijt. Ga morgen nog een test doen voor de zekerheid en van daaruit verder zienn

Zwangerbiechtje - Gefeliciteerd!!!

Singlebiechtje - Gelukkig weet je hoe het werkt. En ik snap je wel hoor, heb ook weleens van die buien. Maar het gaat om jou en een liefde is geen invulling, maar een aanvulling. Als je het als invulling gaat zien, dan gaat het nooit goed komen.

Biechtje met hork van een man - Wat een vervelend gedrag. Misschien is het handig om eens met elkaar te praten, als er geen irritaties zijn? Want ik zou op mijn tenen lopen bij zo'n man.

Zwanger biechtje, gefeliciteerd!!!!

@ Single Biechtje: ik begrijp je echt helemaal, ik herken het ook heel erg. Ik zit in exact dezelfde situatie. En meestal gaat het wel goed en is het leven best heel leuk, maar diep van binnen wil je verliefd en geliefd zijn door één speciaal iemand. Ik probeer ook de knop om te zetten, maar da's niet makkelijk. Als je 'm gevonden hebt, laat het dan even weten.

Biechtje die vroeg om haar te pm'en: ik doe niet aan pm's, is ook niet nodig. Ik denk dat de meesten hier wel aanvoelen wie jij bent. Maar dat geeft niks, ik kan me goed voorstellen dat het veiliger voelt om anoniem je verhaal te doen.

Rood schreef:

Biechtje die vroeg om haar te pm'en: ik doe niet aan pm's, is ook niet nodig. Ik denk dat de meesten hier wel aanvoelen wie jij bent. Maar dat geeft niks, ik kan me goed voorstellen dat het veiliger voelt om anoniem je verhaal te doen.

Inderdaad, helaas!

Biechtje01 schreef:

Mermaid Forest schreef:Wat erg dat hij zoiets over je vader zegt..

En nog erger is dat ik er nog niks van durf te zeggen. Mijn moeder is een kutwijf en mijn vader een slappe zak. En oh wee als ik dat over zíjn ouders zou zeggen.

Het is tijd dat ik voor mezelf opkom en ik ga dus ook met mijn ouders mee volgende week. Ik ben alleen echt bang voor de gesprekken die komen gaan.

Rood, wie was jij voorheen? En wil je me een PM sturen met je vermoeden wie ik ben (naar mijn eigen account uiteraard )?

@ Biechtje die wil scheiden

Ik heb je verhaal in dit topic zitten lezen, en dat vind ik heftig. Ik vroeg me af of je wel eens hebt geprobeerd met je man in therapie te gaan, of zoiets. Daarmee bedoel ik niet dat je per se bij elkaar moet blijven. Het punt is alleen dat je waarschijnlijk sowieso contact met hem zult houden (vanwege je kind). En dan is het wel fijn als jullie een beetje redelijk met elkaar kunnen praten, dat jij niet bang voor hem hoeft te zijn en hij jou op een andere manier gaat behandelen.

Biechtje01 schreef:Whaaa, ik ben gewoon zwanger! We wilden al een tijdje een kindje, maar ivm een paar redenen moesten we dit een jaartje opzij zetten. Nu, een half jaar eerder dan verwacht heb ik vandaag twee positieve tests gehad! Ohgod ohgod! Ik ben super blij maar zit wel met wat complicaties omdat het eigenlijk nog niet mocht en het wel gevolgen kan hebben voor het kindje. Ga niet verder uitwijden daarover maar moet het gewoon even kwijt. Ga morgen nog een test doen voor de zekerheid en van daaruit verder zienn

Gefeliciteerd! Ik heb denk ik een heel licht vermoeden, maar ik kan er ook volledig naast zitten.

Biechtje dat wil scheiden: wat zal jij je rot voelen. Heel naar om te lezen dat je zo bang wordt van je partner, ook al snap ik het wel dat dit gevoel is ontstaan (en hij lijkt dat te blijven stimuleren). Het gaat er niet om of jouw partner ervan onder de indruk zal zijn dat je vader erbij zit als je gaat vertellen dat je wilt scheiden; het gaat erom dat je eventueel een getuige hebt als wel mocht blijken dat hij fysiek/verbaal agressief wordt.

Ik denk te weten wie je bent en op basis daarvan schat ik in dat je net zoveel rekening mag houden met een vechtscheiding als een echtscheiding. In het eerste geval: neem een goede advocaat, in het tweede geval: hopelijk volstaat een mediator en kunnen jullie in overleg een zo goed mogelijke regeling treffen voor jullie kindje.

Veel sterkte.

Zijn hier meiden die wel eens ooit down under een schimmelinfectie hebben gehad? Wat waren de klachten en ben je toen naar de huisarts gegaan of zelf iets bij de apotheek of drogist gehaald?

Ik heb zelf al een aantal weken jeuk. Als ik me down under bekijken zie ik niks bijzonders wat er misschien op kan duiden. En kan het schadelijk zijn als je probeerd zwanger te raken?

Een aantal weken jeuk dat is best lang!
Ik had jeuk en veel afscheiding. Ik had ook net een antibioticakuur gehad dus toen was het vrij snel duidelijk dat het een schimmelinfectie was.
Ik hoefde niet langs te komen bij de HA, alleen even te bellen en toen lag het recept klaar.

Ik heb het een keer gehad tijdens een zwangerschap. Het jeukt als een gek en het brand ook een beetje vond ik. Het was een beetje rood. Bel gewoon even de HA en keg je klachten voor. Meestal krijg je dan een zalf en/of een capsule.

De ene dag heb ik er ook meer last of soms ook een dag niet. Veel afscheiding heb ik niet of een branderig gevoel. Echt alleen maar jeuk. Ik heb deze week ook orale seks gehad. Kan mijn partner daar niks van krijgen stel dat ik het wel heb? Ik weet het gewoon niet zeker maar ik durf niet echt naar de dokter. Maar waar ik ook het meest mee zit of het geen kwaad kan als je zwanger wil worden.

Lig eraan, of het een schimmelinfectie is of een soa.
Ik zou gewoon even naar de HA gaan, soatest doen en dan ben je uit je onzekerheid .

Ja je man kan het ook krijgen. Ga gewoon naar de HA. Als je een kind wilt zal je daarna toch ook met de billen bloot moeten. Kom op niet mauwen maar gaan.
Of het kwaad kan weet ik niet maar waarom maakt dat wat uit. Je moet er vanaf.

Een SOA is het niet dat weet ik zeker.

Ben ik de enige die het raar vindt dat je je man je laat beffen terwijl je al weken jeuk hebt?

Rush schreef:Ben ik de enige die het raar vindt dat je je man je laat beffen terwijl je al weken jeuk hebt?

Misschien had hij wel een flinke snor om mee te raggen.

Rush schreef:Ben ik de enige die het raar vindt dat je je man je laat beffen terwijl je al weken jeuk hebt?

Nope. Ik gok dat ze het niet tegen der vriend durft te zeggen. Wat natuurlijk geen excuus is.

Discordia schreef:

Rush schreef:Ben ik de enige die het raar vindt dat je je man je laat beffen terwijl je al weken jeuk hebt?

Misschien had hij wel een flinke snor om mee te raggen.

Ja dan komt die jeuk daarvan natuurlijk.