Biechttopic 4

Het laatste jaar/half jaar op de 2e plaats. En dat is waarschijnlijk de grote fout geweest. Maar ik had het op geen enkele manier goed kunnen doen.

Biechtje01 schreef:Het laatste jaar/half jaar op de 2e plaats. En dat is waarschijnlijk de grote fout geweest. Maar ik had het op geen enkele manier goed kunnen doen.

Ik vind het ontzettend rot voor je, maar dat is geen reden om het er nu bij te laten. Ik denk dat je echt wat hulp nodig gaat krijgen om gewoon een leuk mens voor jezelf te zijn, want de kans is nogal aanwezig dat je er straks alleen voor staat met je kind.

Wat zou jij nu doen dan?
Ik ben te boos om nu redelijk na te denken. Ik sta er straks alleen voor met 2 kinderen maar ik ben niet de eerste moeder die dat overkomt.

Biechtje01 schreef:Wat zou jij nu doen dan?
Ik ben te boos om nu redelijk na te denken. Ik sta er straks alleen voor met 2 kinderen maar ik ben niet de eerste moeder die dat overkomt.

Ik zou een vriend, vriendin of mijn moeder bellen om die op de hoogte te stellen van de huidige situatie. Ik zou willen weten waar ik aan toe ben door mijn vriend suf te bellen tot hij opneemt. Ondertussen kun je alvast wat antwoorden gaan bedenken op de volgende vragen:

- Hoe zit het met woonruimte
- Hoe hebben jullie het geregeld met de kinderen

Kijk, hij kan niet voor altijd wegblijven/zijn snor drukken, hij duikt wel weer op. Het is heel rot en ergens hoop ik dat je de les van je leven hebt geleerd (hoe het ook uitpakt).

Kunnen mensen niet veranderen? Wat is dat nu voor onzin. Vanaf het moment dat ik moeder ben geworden ben ik enorm veranderd en mijn hersenen waren toen echt wel uitgegroeid. Vanaf het moment dat ik ziek ben geworden ben ik nog meer veranderd. Ik vind niet dat je het zo zwart-wit en hard kunt stellen als jij nu doet. En dan zeggen dat je hoopt dat ze de les van haar leven heeft geleerd (ze is moeder van bijna 2 kinderen!) vind ik behoorlijk neerbuigend en totaal nergens voor nodig.

Lieskuh schreef:Kunnen mensen niet veranderen? Wat is dat nu voor onzin. Vanaf het moment dat ik moeder ben geworden ben ik enorm veranderd en mijn hersenen waren toen echt wel uitgegroeid. Vanaf het moment dat ik ziek ben geworden ben ik nog meer veranderd. Ik vind niet dat je het zo zwart-wit en hard kunt stellen als jij nu doet. En dan zeggen dat je hoopt dat ze de les van haar leven heeft geleerd (ze is moeder van bijna 2 kinderen!) vind ik behoorlijk neerbuigend en totaal nergens voor nodig.

+1

TGR wat kan jij toch ongelofelijk narcistisch overkomen zeg.

Jullie zijn de enige die zo over mijn reacties vallen. Het biechtje in kwestie, daar hoor ik niets van. Misschien heeft ze gewoon meer aan wat zinnige reacties dan: "Ik weet niet wat ik moet zeggen, maar ik wil je wel een knuffel geven "

Tuurlijk TGR

Ik vind mezelf zo raar.

Aan de ene kant wil ik een stabiel en veilig leven. Het 'huisjeboompjebeestje' leven. Een leven zoals mensen vaak van elkaar verwachten. Een net leven, met werk mooi/netjes huis etc. Maar aan de andere kant word ik zo opgeslokt door het verlangen naar al het andere. Het hersenloze leven, impulsief dingen doen, mannen versieren vakanties feesten wisselende sociale contacten, want vriendschap vind ik moeilijk. Die strijd is bijna dagelijks wel aanwezig. Aan de ene kant wil ik netjes en braaf zijn, maar aan de andere kant ben ik van binnen zo wild en rusteloos. mijn leven met mijn vriend wil ik niet kwijt. Ik hecht er veel waarde aan. Maar aan de andere kant is de drang naar sensatie sterk aanwezig. mijn aandacht kan ik nooit lang bij hetzelfde houden. Ik verveel me snel en ben dan op zoek naar nieuwe informatie. Nu dat ik de films van twillight heb gezien ben ik helemaal in de greep van de chemie tussen Edward en Bella. Ik kan daar zo in op gaan dat het echt mijn dagen beheerst. ik klamp me vaak vast aan bepaalde mensen/dingen. Totdat ik er weer flauw van ben en dan heb ik er totaal geen aandacht meer voor. Vriendschappelijk contact kan ik helemaal in op gaan voor zo lang het duurt. Maar ik vind de grens tussen normaal contact en extreem contact moeilijk te vinden. Ik ben dan dagen lang met 1 dezelfde persoon bezig en richt me met al mijn aandacht daar op, en de rest om mij heen krijgt dan weinig aandacht. Doordat ik niet meer weet hoe ik er verder mee om moet gaan, laat ik het weer liggen en ga op zoek naar iets anders.

Eentonigheid verveeld me snel waardoor ik steeds zo zoekende ben. Door veel te willen doe ik vaak uiteindelijk niet veel. Ik krijg het gevoel te moeten kiezen tussen links en rechts. Ik doe dingen áltijd te laat, en kom ook bijna nooit op tijd. Ik voel vrij veel onrust als ik niks te doen heb. Ontspannen vind ik moeilijk, terwijl ik er wel zo naar verlang. Ik ben een enorme chaoot, op het moment dat er rust is, voel ik me vreselijk onrustig. In de winkel kan de paniek toe slaan omdat er zoveel om mij heen gebeurd. Dan raak ik mijn focus kwijt en slaat de paniek toe.

Ene kant voel ik me enorm sterk. Iemand met een sterke wil. Alleen wil ik teveel, en weet ik niet hoe ik met mijn verlangens en behoeften om moet gaan, wardoor er chaos ontstaat. Is die er niet, dan maak ik onbewust een chaos. Andere kant ben ik bang. Bang voor de wereld omdat het zo groot is. Ik ben gevoelig voor verslavingen. Puur omdat een verslaving als een soort hou vast voor mij is. Op dit moment heb ik geen verslaving, omdat ik er wel alert op ben. Zelfkennis heb ik wel, weet alleen niet goed ermee om te gaan. Omdat het zo sterk wisseld van elkaar. Veel sporten geeft mij rust, ik barst van de energie, maar ben vaak ook heel moe.

Ik ga in de meivakantie mijn vriend ten huwelijk vragen. (waarschijnlijk 1 mei omdat het dan in de Wicca wereld de feestdag Beltane is. De dag van de liefde. Wij zijn allebei actief in deze wereld) Ik vind het dood eng maar heb er wel heel veel zin in. Wij zijn allebei niet van de traditionele regeltjes dus hij vindt het vast niet erg als ik het doe. Ik ga de hele tuin vol waxinelichtjes zetten (bij slecht weer de woonkamer). En heb een paar fakkels gekocht. Ik heb een heel mooi houten hart gekocht met een hele mooie doos erbij die ook van hout is. Hij is niet van de sieraden dus een ring wordt het al niet. Maar kwam dit tegen en het past echt precies bij ons. Bij het hart zat een briefje met de tekst. "Dit hart vol liefde schenk ik jou Omdat ik zoveel van je hou."Dat vond ik zelf wel erg gepast. Ik vind het alleen heel moeilijk om mijn mond er over te houden. Het liefst deed ik het vanavond nog.

Huwelijk biechtje. Wat leuk! Hier word ik echt blij van! Wil je echt perse wachten tot die datum omdat die vanuit de Wicca belangrijk voor jullie beiden is? Anders zou ik het zeker vanavond doen als je dat wilt!

Biechtje01 schreef:Ik vind mezelf zo raar.

Aan de ene kant wil ik een stabiel en veilig leven. Het 'huisjeboompjebeestje' leven. Een leven zoals mensen vaak van elkaar verwachten. Een net leven, met werk mooi/netjes huis etc. Maar aan de andere kant word ik zo opgeslokt door het verlangen naar al het andere. Het hersenloze leven, impulsief dingen doen, mannen versieren vakanties feesten wisselende sociale contacten, want vriendschap vind ik moeilijk. Die strijd is bijna dagelijks wel aanwezig. Aan de ene kant wil ik netjes en braaf zijn, maar aan de andere kant ben ik van binnen zo wild en rusteloos. mijn leven met mijn vriend wil ik niet kwijt. Ik hecht er veel waarde aan. Maar aan de andere kant is de drang naar sensatie sterk aanwezig. mijn aandacht kan ik nooit lang bij hetzelfde houden. Ik verveel me snel en ben dan op zoek naar nieuwe informatie. Nu dat ik de films van twillight heb gezien ben ik helemaal in de greep van de chemie tussen Edward en Bella. Ik kan daar zo in op gaan dat het echt mijn dagen beheerst. ik klamp me vaak vast aan bepaalde mensen/dingen. Totdat ik er weer flauw van ben en dan heb ik er totaal geen aandacht meer voor. Vriendschappelijk contact kan ik helemaal in op gaan voor zo lang het duurt. Maar ik vind de grens tussen normaal contact en extreem contact moeilijk te vinden. Ik ben dan dagen lang met 1 dezelfde persoon bezig en richt me met al mijn aandacht daar op, en de rest om mij heen krijgt dan weinig aandacht. Doordat ik niet meer weet hoe ik er verder mee om moet gaan, laat ik het weer liggen en ga op zoek naar iets anders.

Eentonigheid verveeld me snel waardoor ik steeds zo zoekende ben. Door veel te willen doe ik vaak uiteindelijk niet veel. Ik krijg het gevoel te moeten kiezen tussen links en rechts. Ik doe dingen áltijd te laat, en kom ook bijna nooit op tijd. Ik voel vrij veel onrust als ik niks te doen heb. Ontspannen vind ik moeilijk, terwijl ik er wel zo naar verlang. Ik ben een enorme chaoot, op het moment dat er rust is, voel ik me vreselijk onrustig. In de winkel kan de paniek toe slaan omdat er zoveel om mij heen gebeurd. Dan raak ik mijn focus kwijt en slaat de paniek toe.

Ene kant voel ik me enorm sterk. Iemand met een sterke wil. Alleen wil ik teveel, en weet ik niet hoe ik met mijn verlangens en behoeften om moet gaan, wardoor er chaos ontstaat. Is die er niet, dan maak ik onbewust een chaos. Andere kant ben ik bang. Bang voor de wereld omdat het zo groot is. Ik ben gevoelig voor verslavingen. Puur omdat een verslaving als een soort hou vast voor mij is. Op dit moment heb ik geen verslaving, omdat ik er wel alert op ben. Zelfkennis heb ik wel, weet alleen niet goed ermee om te gaan. Omdat het zo sterk wisseld van elkaar. Veel sporten geeft mij rust, ik barst van de energie, maar ben vaak ook heel moe.

Hoe oud ben je?
Heb je dit altijd al gehad?

Klinkt niet als een heel raar verhaal (voor mij dan), want zo ga ik ook wel met veel dingen om en kan ik teveel nadenken over dingen die er helemaal (nog) niet toe doen.

Heb je weleens wat gelezen over een bipolaire stoornis? Ik impliceer niet dat je het zou hebben, maar misschien kun je toch eens kijken en uitzoeken waarom je zo schommelt, waar dat vandaan komt.

Poisongirl schreef:Huwelijk biechtje. Wat leuk! Hier word ik echt blij van! Wil je echt perse wachten tot die datum omdat die vanuit de Wicca belangrijk voor jullie beiden is? Anders zou ik het zeker vanavond doen als je dat wilt!

Ja, omdat wij er al wel regelmatig over een trouwdatum hebben gehad. En dat wordt ook 1 mei. Dus ik vind het wel mooi om hem een jaar van te voren (Want ik neem aan dat wij dan volgend jaar 1 mei gaan trouwen, als hij ja zegt hahaha) te vragen.

Biechtje01 schreef:Nu dat ik de films van twillight heb gezien ben ik helemaal in de greep van de chemie tussen Edward en Bella. Ik kan daar zo in op gaan dat het echt mijn dagen beheerst. i

Die chemie is een fantasie, fictie. Soms denk ik wel eens dat mensen zich teveel laten leiden door Hollywood-romantiek, zo is het zelden in het echt. Het is fijn ervan te dromen, maar realiseer je wel dat zulke chemie, die ware liefde, die voorbestemming zo niet gaat in het echt.

Biechtje01 schreef:Ik vind mezelf zo raar.

Aan de ene kant wil ik een stabiel en veilig leven. Het 'huisjeboompjebeestje' leven. Een leven zoals mensen vaak van elkaar verwachten. Een net leven, met werk mooi/netjes huis etc. Maar aan de andere kant word ik zo opgeslokt door het verlangen naar al het andere. Het hersenloze leven, impulsief dingen doen, mannen versieren vakanties feesten wisselende sociale contacten, want vriendschap vind ik moeilijk. Die strijd is bijna dagelijks wel aanwezig. Aan de ene kant wil ik netjes en braaf zijn, maar aan de andere kant ben ik van binnen zo wild en rusteloos. mijn leven met mijn vriend wil ik niet kwijt. Ik hecht er veel waarde aan. Maar aan de andere kant is de drang naar sensatie sterk aanwezig. mijn aandacht kan ik nooit lang bij hetzelfde houden. Ik verveel me snel en ben dan op zoek naar nieuwe informatie. Nu dat ik de films van twillight heb gezien ben ik helemaal in de greep van de chemie tussen Edward en Bella. Ik kan daar zo in op gaan dat het echt mijn dagen beheerst. ik klamp me vaak vast aan bepaalde mensen/dingen. Totdat ik er weer flauw van ben en dan heb ik er totaal geen aandacht meer voor. Vriendschappelijk contact kan ik helemaal in op gaan voor zo lang het duurt. Maar ik vind de grens tussen normaal contact en extreem contact moeilijk te vinden. Ik ben dan dagen lang met 1 dezelfde persoon bezig en richt me met al mijn aandacht daar op, en de rest om mij heen krijgt dan weinig aandacht. Doordat ik niet meer weet hoe ik er verder mee om moet gaan, laat ik het weer liggen en ga op zoek naar iets anders.

Eentonigheid verveeld me snel waardoor ik steeds zo zoekende ben. Door veel te willen doe ik vaak uiteindelijk niet veel. Ik krijg het gevoel te moeten kiezen tussen links en rechts. Ik doe dingen áltijd te laat, en kom ook bijna nooit op tijd. Ik voel vrij veel onrust als ik niks te doen heb. Ontspannen vind ik moeilijk, terwijl ik er wel zo naar verlang. Ik ben een enorme chaoot, op het moment dat er rust is, voel ik me vreselijk onrustig. In de winkel kan de paniek toe slaan omdat er zoveel om mij heen gebeurd. Dan raak ik mijn focus kwijt en slaat de paniek toe.

Ene kant voel ik me enorm sterk. Iemand met een sterke wil. Alleen wil ik teveel, en weet ik niet hoe ik met mijn verlangens en behoeften om moet gaan, wardoor er chaos ontstaat. Is die er niet, dan maak ik onbewust een chaos. Andere kant ben ik bang. Bang voor de wereld omdat het zo groot is. Ik ben gevoelig voor verslavingen. Puur omdat een verslaving als een soort hou vast voor mij is. Op dit moment heb ik geen verslaving, omdat ik er wel alert op ben. Zelfkennis heb ik wel, weet alleen niet goed ermee om te gaan. Omdat het zo sterk wisseld van elkaar. Veel sporten geeft mij rust, ik barst van de energie, maar ben vaak ook heel moe.

Heb jij je wel eens laten testen op AD(H)D?

Ik herken wel veel van het biechtje dat wisselt tussen stabiel leven en impulsiviteit. Ik had het vroeger nog in ergere mate en herken ook dat obsessieve wat zij heeft met bijvoorbeeld fictie (dat voorbeeld van Twilight wat zij geeft). Ik had dat vroeger ook heel sterk en kon zo obsessief met bepaalde dingen omgaan. Ik heb dat nog steeds wel een beetje, maar in veel mindere mate. Ik ben ook een gigantische chaoot. Ook ik kan niet tegen sleur en kan er niet tegen als dingen z'n gangetje gaan, zoek altijd overal uitdaging in en kan rare sprongen maken. Alleen heb ik zelf nooit de behoefte gehad om echt te versieren, feesten en dergelijke.
Ik denk zelf niet dat ik iets van een stoornis heb, al zou zoiets het goed kunnen verklaren Biechtje. Je hoeft jezelf in elk geval niet raar te vinden. Je kunt kijken of je via de psycholoog er achter kunt komen of er meer achter zit (zeker ivm dat verslavingsgevaar), of je kunt jezelf zo accepteren en je leven op die manier invulling weten te geven. Je kunt bijvoorbeeld ook een huisjeboompjebeestje leven hebben, maar toch impulsieve acties blijven doen, mits ze geen grote gevolgen hebben.

TGR, ik ben 25. Ik ben nu 'klaar' met mijn doelen die ik voor ogen had. ik heb huisje boompje beestje. Hiervoor had ik doelen en druk, verwachtingen waaraan ik moest voldoen. Nu ben ik daar klaar mee, en is het tijd om te leven. Maar hoe en wat? Het ene moment wil ik het 1 en ga ik daar helemaal voor, andere moment weer totaal iets anders. Die wisselingen kunnen per dag wel meerdere keren voorkomen, maar het kan ook een paar dagen duren voordat ik weer omsla. Door die chaos pak ik me vast aan iemand/iets, maar dan ben ik daar ook niet gelukkig mee en laat ik los en voel ik me weer verdwaald. Ik snap jouw topic ook op dit moment. Dat slaven topic. Ik ervaar nu het gevoel dat ik moet leven zoals anderen willen dat ik leef (hier in nederland). Binnen die regels is er genoeg vrijheid om mijn eigen invulling te geven. Zoals sommige rollen worden opgelegd. Als ik naakt in de voortuin wil dansen dan kan dat niet. Als moeder hoor je je te gedragen, netjes en fatsoenlijk.

Rovine, dat snap ik dat het een fantasie is. Maar het heeft mij helemaal in zijn greep. Het maakt indruk op mij en mijn gevoel gaat er helemaal in op. Ook al is het nep en gespeeld. Het ziet er anders uit.

Marin, Ik word gek van mezelf op deze manier. Altijd die wisselingen in dingen wat ik wil en leuk vind. Hoe heb je dat obsessieve onder controle gekregen? Ik ga op dit moment helemaal op in twillight. Het sleurt mij zo mee in die fantasie wereld dat ik mijn eigen leven niet meer zie. Mijn brein is helemaal gefocust op dat verhaal, dat leven. Ineens wil ik ook met die jongen zijn. Wil ik ook in dat wereldje zitten. Terwijl dat totaal niet bij mij past. Ik raak al in paniek als ik een presentatie moet geven. Laat staan voor de camera's. Nou is het wel zo dat ik mijn best doe om er niet in te verdrinken. Door mijn verplichtingen uit te blijven voeren. Maar moeite kost het wel. Ik kan er wel om huilen.

Cimic, nee ik heb geen test gehad. Wel 1 op internet gedaan net, en daar scoorde ik aardig hoog.

Misschien eens via de arts om een test vragen. Ik heb zelf ook ADHD en ik herken veel punten zoals het impulsieve, grenzen opzoeken, helemaal ergens in op gaan (hyperfocus) en de onrust. Maar de obsessie van fictief persoon herken ik dan weer niet. Heb wel een levendige fantasie maar ik kan goed de werkelijkheid en fantasie onderscheiden. Heb niet dat ik perse iets met iemand ga vergelijken of wil zijn. Ik zeg niet dat je ADHD klachten het hebt maar sommige dingen lijken er wel op.

Lijkt me wel heel lastig, begrijp goed dat je hier verdietig van wordt. Soms heb ik dit ook wel. Want ook al is ADHD vrij 'normaal' veel mensen vergissen zich er toch.

Ik ben daar gewoon uitgegroeid na m'n tienertijd. Heb dus niet echt tips voor je maar herken wel veel van je. Kan niet uitgebreid reageren nu alleen.

Dat het beestje een naampje heeft dat zegt verder niet zoveel. Ja, dat anderen beter begrijpen wat er is. Maar voor jezelf word je er niet anders van volgens mij.
Ik weet ook niet of ik obsessief ben. Ik ga er in elk geval wel helemaal in op. Het kost moeite om me er niet helemaal in mee te laten slepen. Dan komt het gevoel weer omhoog dat ik gewoon wat rust wil. Terwijl ik mijn onrust nu zelf maak. Want als ik rust heb, ben ik alsnog ontzettend onrustig.

Ik vind het wel fijn om te lezen dat mensen wel wat dingen herkennen. Het gevoel dat ik gek ben trekt daarbij een beetje weg.

Ik denk er niet anders over, ik ben zoals ik ben. Mensen die mij kennen begrijpen het wel, alleen men denkt het vaak te snappen, begrijpen. Maar als ik voor de 100ste keer moet uitleggen dat ADHD niet alleen druk is word ik soms wel een beetje verdrietig/geirriteerd van.

Ik vind je niet gek, je hebt heel goed door dat het 'vreemd' is en kan zijn dus dat verband ligt er al. Nu alleen aan jou de keus of je er iets mee gaat doen. En ja voor jou is het ontzettend vervelend maar misschien kun je oplossing voor jezelf bedenken om je gedachten en onrust af te lijden al is het maar een uurtje per dag.

Ik herken het overigens wel, maar als ik zo'n obsessie heb gun ik het mezelf wel om er eventjes helemaal in op te gaan. Dat kan soms best lang duren (tot meerdere weken), maar gaat dan wel over omdat ik eraan toegegeven heb.

Biechtje die zichzelf raar vindt, ik herken heel veel in je verhaal. Ik ben er sinds drie maanden achter dat ik het syndroom van Asperger heb. Ik ben geen klassieke autist ofzo maar er vielen zó veel dingen op hun plek toen ik er over ging lezen! Ik kan dingen nu veel beter een plek geven omdat ik weet waar het vandaan komt. Misschien kan je eens een test op internet doen?

Ik herken mezelf meer in add. Routine en vastigheid kan ik niet tegen. Ik ben op zoek naar spanningen en nieuwe dingen. Langere tijd bezig zijn met hetzelfde onderwerp verveeld me. Ik ben altijd op zoek naar mijn grenzen. Mijn relatie is stabiel, mijn vriend is stabiel. Aan de ene kant geeft het mij rust, maar van die rust word ik ook weer vreselijk onrustig.