Biechttopic 4

De advocaat van de boeven mag dit dossier inzien en deze informatie ook delen met de boeven. Dus je had beter anoniem kunnen melden...

_Leaf_ schreef:De advocaat van de boeven mag dit dossier inzien en deze informatie ook delen met de boeven. Dus je had beter anoniem kunnen melden...

+1

Smikkell schreef:

_Leaf_ schreef:De advocaat van de boeven mag dit dossier inzien en deze informatie ook delen met de boeven. Dus je had beter anoniem kunnen melden...

+1

En dat vind ik zo krom

-

sorry, wil je niet bang maken.

Maar ik heb persoonlijk de ervaring dat als het er op aankomt niets geheim wordt gehouden.
Ik ben zo eens als getuige opgeroepen in een zaak waarvoor diegene uiteindelijk 8 jaar celstraf kreeg en 300.000 euro boete.
Toen werd ik dus met naam en toenaam gewoon opgeroepen, mocht naast de dader plaatsnemen op het getuigebankje, etc.
Dit alles tegen mijn wil in. Want in nederland heb je als getuige niets te willen, dan ben je verplicht te getuigen als je word opgeroepen (anders mag je zelf de cel in!).
Motiverend he? Om dan nog tips te geven. Mijn advies dus ook ten alle tijden: meld misdaad anoniem!

Sterkte!

Nou, ik heb toch maar even gebeld om het te vragen, want ik maakte me zorgen. Maar ze zei dat er in principe niks mee wordt gedaan en alleen zij het zien, tenzij ik word opgeroepen om te getuigen. Maar dat zal niet aan de orde zijn, want zo'n bijzondere melding was het niet.

Jolee schreef:Nou, ik heb toch maar even gebeld om het te vragen, want ik maakte me zorgen. Maar ze zei dat er in principe niks mee wordt gedaan en alleen zij het zien, tenzij ik word opgeroepen om te getuigen. Maar dat zal niet aan de orde zijn, want zo'n bijzondere melding was het niet.

Fijn!

fijn jolee!

Ja, opluchting. Gelukkig maar. Stomme boeven.

Jolee schreef:Ja, opluchting. Gelukkig maar. Stomme boeven.

Denk je goed te doen, zou het zomaar in je nadeel kunnen werken.

Ik ben momenteel ook al een aantal keer voor dezelfde zaak gehoord als getuige. Naam en toenaam staan in het dossier inderdaad, en voorlopig loopt de dader ook nog gewoon rond. Ze pakken hem binnenkort op, maar hij weet wel van mij als getuige. Geen fijn idee :s

Ik ben altijd overal bang en zenuwachtig voor en ik vind het verschrikkelijk! Niet alleen voor spannende dingen zoals bijvoorbeeld een sollicitatiegesprek of een presentatie op school maar ook voor leuke dingen. Uit eten gaan met vrienden? Nerveus. Naar de film met een vriendin? Nerveus. Als ik nerveus ben, krijg ik buikpijn en moet ik vaak naar het toilet.. Ik word er knettergek van! Het nerveuze gevoel put me ongelooflijk uit waardoor ik geen zin meer heb om zulke dingen te gaan ondernemen. Hierdoor zit ik weer vaak thuis.. Ik heb m'n probleem al bij verschillende mensen leer gelegd maar tot nu heeft niemand me kunnen helpen. Zijn er mensen die dit herkennen? Zo ja, heb je er iets aan kunnen doen?

Ik schaam mij ervoor dat ik altijd met geld bezig ben in mijn hoofd. Net zoals nu hebben mijn vriend en ik samen 7500 euro gespaard en ik vind het echt heel weinig hoewel ik echt wel weet dat, dit niet zo is hoor maar het is meer een kronkel in mijn hoofd die op speelt van dat het niet normaal is en weinig is. (omdat wij aan kinderen willen gaan beginnen)

Dit jaar komt er niet veel meer bij doordat we telkens iets aan het huis doen van wat we normaal sparen zoals schilderen enz enz.

Relativeren lukt me niet echt alleen zonder dat iemand weet dat ik er zo mee bezig ben want durf dit niet in het echte leven te vertellen dan lachen ze mij uit.

groetjes biechtje

Ik herken het deels wel zenuwen- Biechtje. Ik vind ook heel veel kleine dingen eng en als ik situaties niet ken of niet kan inschatten wat ik kan verwachten (zelfs al is het iets klein zoals gisteren naar een feestje gaan van vrienden van m'n vriend die ik nog niet zo goed ken) dan ben ik toch ook wel zenuwachtig. Soms ook met buikpijn (had ik gisteren bijv wel echt even). Maar ik probeer me er niet door te weerhouden en doe alles wel. Vaak maak je het in je hoofd veel groter dan dat het lijkt. en zodra iets 'bekend' is, vind ik t ook niet eng meer. Ik lijk best wel stoer en ben dat op zich ook wel denk ik, maar onderliggend ben ik echt voor bijna alles wel zenuwachtig.
Echt tips heb ik niet denk ik, behalve toch dingen gewoon doen en elke kleine overwinning ook echt voor jezelf als overwinning zien, maar er tegelijkertijd ook maar niet ál te veel aandacht aan schenken, zodat je niet constant er mee bezig bent.

Ik herken het wel een beetje. Maar je moet je goed realiseren waar die twijfels en nervositeit vandaan komen. Is het onzekerheid? Denk je dat je zelf niet leuk genoeg bent? En ga dan uit van rationele gedachten: wat kan er gebeuren? Heb je daadwerkelijke redenen om angstig te zijn? Is het reeel wat je denkt?

En dan analyseren wat ervan klopt en niet.

Caro schreef:Ik herken het wel een beetje. Maar je moet je goed realiseren waar die twijfels en nervositeit vandaan komen. Is het onzekerheid? Denk je dat je zelf niet leuk genoeg bent? En ga dan uit van rationele gedachten: wat kan er gebeuren? Heb je daadwerkelijke redenen om angstig te zijn? Is het reeel wat je denkt?

En dan analyseren wat ervan klopt en niet.

Inderdaad.

Bij mij komt het voort uit de situatie niet goed in kunnen schatten, niet weten wat ik kan verwachten en met name dat ik bang ben dat anderen mij uitlachen/raar vinden/ik raar of verkeerd overkom/iets doe wat anderen wel weten en ik nog niet. Die onwetendheid kan ik heel slecht tegen, en dus zeker wanneer anderen datgene wel weten.

Maar die nervositeit zit gewoon in mij, en heeft weinig met die anderen te maken. Die zullen die gedachten helemaal niet hebben.

Hebben jullie ook wel eens hele fysieke pijn door emotionele pijn?

Ik heb echt het gevoel alsof ik in mijn buik en hart wordt gestoken door de emotionele pijn. En in mijn armen.

Biechtje01 schreef:Ik schaam mij ervoor dat ik altijd met geld bezig ben in mijn hoofd. Net zoals nu hebben mijn vriend en ik samen 7500 euro gespaard en ik vind het echt heel weinig hoewel ik echt wel weet dat, dit niet zo is hoor maar het is meer een kronkel in mijn hoofd die op speelt van dat het niet normaal is en weinig is. (omdat wij aan kinderen willen gaan beginnen)

Dit jaar komt er niet veel meer bij doordat we telkens iets aan het huis doen van wat we normaal sparen zoals schilderen enz enz.

Relativeren lukt me niet echt alleen zonder dat iemand weet dat ik er zo mee bezig ben want durf dit niet in het echte leven te vertellen dan lachen ze mij uit.

groetjes biechtje

Heb je vroeger soms heel erg krap gezeten of financiele problemen gehad dat je er nu nog steeds zo mee bezig bent? Of hebben jullie alle financien niet goed op een rijtje dat je bang bent voor onverwachte zaken?

Ik herken het wel een beetje hoor, heb zelf een dijk van een spaarrekening voor een student, en alsnog kan ik me er altijd heel erg druk om maken of ik het allemaal wel red.

Biechtje01 schreef:Hebben jullie ook wel eens hele fysieke pijn door emotionele pijn?

Ik heb echt het gevoel alsof ik in mijn buik en hart wordt gestoken door de emotionele pijn. En in mijn armen.

Dat kan heel goed. Het pijncentrum in je hersenen maakt geen onderscheid tussen fysieke en emotionele pijn. Emotionele pijn doet dus écht pijn en een pijnstiller (paracetamol, aspirine) helpt. Sterkte!

SuperGrover schreef:

Biechtje01 schreef:Hebben jullie ook wel eens hele fysieke pijn door emotionele pijn?

Ik heb echt het gevoel alsof ik in mijn buik en hart wordt gestoken door de emotionele pijn. En in mijn armen.

Dat kan heel goed. Het pijncentrum in je hersenen maakt geen onderscheid tussen fysieke en emotionele pijn. Emotionele pijn doet dus écht pijn en een pijnstiller (paracetamol, aspirine) helpt. Sterkte!

Het is dus geen grapje dat mensen kunnen overlijden aan liefdesverdriet. (gebroken hart)

Dat is nieuw voor me, vind het wel interessant hoor. Bedankt voor de tip SG.
Ik pak er een ibu-tje voor!

Biechtje01 schreef:Hebben jullie ook wel eens hele fysieke pijn door emotionele pijn?

Ik heb echt het gevoel alsof ik in mijn buik en hart wordt gestoken door de emotionele pijn. En in mijn armen.

Ja, dat kan. Heel herkenbaar ook, zo voel ik me nog weleens als ik papa erg mis. Volgens de psycholoog is dit normaal, je kan dit echt in je lichaam voelen.

Biechtje01 schreef:Hebben jullie ook wel eens hele fysieke pijn door emotionele pijn?

Ik heb echt het gevoel alsof ik in mijn buik en hart wordt gestoken door de emotionele pijn. En in mijn armen.

Ja.

Marin schreef:

Caro schreef:Ik herken het wel een beetje. Maar je moet je goed realiseren waar die twijfels en nervositeit vandaan komen. Is het onzekerheid? Denk je dat je zelf niet leuk genoeg bent? En ga dan uit van rationele gedachten: wat kan er gebeuren? Heb je daadwerkelijke redenen om angstig te zijn? Is het reeel wat je denkt?

En dan analyseren wat ervan klopt en niet.

Inderdaad.

Bij mij komt het voort uit de situatie niet goed in kunnen schatten, niet weten wat ik kan verwachten en met name dat ik bang ben dat anderen mij uitlachen/raar vinden/ik raar of verkeerd overkom/iets doe wat anderen wel weten en ik nog niet. Die onwetendheid kan ik heel slecht tegen, en dus zeker wanneer anderen datgene wel weten.

Maar die nervositeit zit gewoon in mij, en heeft weinig met die anderen te maken. Die zullen die gedachten helemaal niet hebben.

Marin, heeeeeel herkenbaar!!

Even een vraagje over (het vergeten van) de pil. Afgelopen maandag ben ik begonnen met een nieuwe strip. Vrijdagochtend heb ik seks gehad en ik kwam er gisteravond achter dat ik vrijdagavond de pil ben vergeten. Dan is er toch kans op zwangerschap? Wat kan ik het beste doen?