Biechttopic 4

Bedankt Nucia.

Wat ik 'verkeerd' deed is me even iets te privé, maar hij zei ook dat dat verbeterd/veranderd is. Dus vroeg ik hem of er dan misschien nog meer was, wat hij niet leuk vond. Nee zei die, misschien is het wel gewoon het gevoel. Waarop ik zei dat dat toch ergens door moet komen. En toen gaf hij weer geen reactie.

Ik wil er ook graag verder over praten, maar ik ben daarin ook niet zo`n held. Je kop in het zand steken gaat toch altijd makkelijker, helaas.

Ik weet het gewoon nu niet meer. Het is gewoon een klap in m`n gezicht. Ik doe zo m`n best en ik heb zoveel voor hem over en dan is het nog niet goed. Het huilen staat me echt nader dan het lachen op dit moment.

Laatste relatiebiechtje: wat verdrietig.. Maar ik vind het wel oneerlijk van hem om je zo te laten bungelen. De ene dag over trouwen en kindjes praten en de andere dag na wat onenigheid is er weer twijfel, en nu weer doen alsof er niets is? Wat wil hij, dat je hem zijn zin overal in geeft en geen conflict durft aan te gaan uit angst voor zijn twijfel? Dat hij het heeft is naar genoeg, maar hij moet het niet te pas en te onpas zomaar inzetten in een conflict.. Sterkte!

Biechtje met de sexdatingproblemen: wat enorm dom van je verloofde.. Dom om jouw veertrouwen zo te beschamen, dom om de toekomst van zijn gezin op het spel te zetten en wat oerdom om erover te liegen, want dit lijkt me overduidelijk. Hoeveel overtuigend bewijs wil je nog hebben voor je overtuigd bent? Dat zou mij het meeste steken, ook nog denken dat je gek bent en hem wel zal geloven, en dan ook nog zo respectloos doen met die vriend, hoe halen ze het in hun hoofd. Hij staat gewoon overduidelijk in je gezicht te liegen. En alleen kijken hoe je in de markt ligt, ga je dan echt ook contact leggen en foto's uitwisselen? Hij is gewoon betrapt en hoopt dat je goedgelovig genoeg bent om erin te trappen. Bah. Sterkte..

Zijn jullie al lang samen? En wonen jullie samen eigenlijk? Ik zou hem misschien wel een paar dagen rust gunnen. Laat hem maar nadenken wat hij nou precies wil, zoals RYW ook zegt; hij laat jou wel een beetje zweven en zodra er onenigheid is dan weet hij het ineens niet meer. Je kunt niet verwachten dat een relatie bestaat uit het nooit hebben van onenigheid. Zelfs in de beste relaties komt dat voor.
Wanneer zie je hem weer?

Ja, ik snap het gewoon niet. Hij wilde me ook geld lenen voor iets groots als ik dat nodig had en hij wil me met van alles helpen en doet ook een hele hoop voor me. Als ik zie hoeveel lol we samen hebben en hoe onnozel we kunnen doen, dan kan ik gewoon niet geloven dat hij weinig gevoel meer heeft.

We wonen een klein jaar samen, dus ik zie hem ook vanavond gewoon weer.

Bah wat herkenbaar allemaal. Hoe moeiljik je het ook vindt, ik zou toch echt dingen bespreekbaar gaan maken want die onzekerheid voor jou elke keer is ook tien keer niks. Sterkte meis!

RYW schreef:Laatste relatiebiechtje: wat verdrietig.. Maar ik vind het wel oneerlijk van hem om je zo te laten bungelen. De ene dag over trouwen en kindjes praten en de andere dag na wat onenigheid is er weer twijfel, en nu weer doen alsof er niets is? Wat wil hij, dat je hem zijn zin overal in geeft en geen conflict durft aan te gaan uit angst voor zijn twijfel? Dat hij het heeft is naar genoeg, maar hij moet het niet te pas en te onpas zomaar inzetten in een conflict.. Sterkte!

Eens, ik vind dat hij jou een beetje aan het lijntje houd. Dat is voor jou niet goed, zo weet je absoluut niet waar je aan toe bent en blijf je je onzeker voelen..

Biechtje01 schreef:Ja, ik snap het gewoon niet. Hij wilde me ook geld lenen voor iets groots als ik dat nodig had en hij wil me met van alles helpen en doet ook een hele hoop voor me. Als ik zie hoeveel lol we samen hebben en hoe onnozel we kunnen doen, dan kan ik gewoon niet geloven dat hij weinig gevoel meer heeft.

We wonen een klein jaar samen, dus ik zie hem ook vanavond gewoon weer.

Misschiem hard.. Maar dingen voor je doen en je helpen wil niet zeggen dat hoij baby's met je wil maken en in een bejaardentehuis met je wil eindigen.. Hij zal je heys willen helpen, want hij draagt je sowieso een warm hart toe en heeft natuurlijk niet ineens een pesthekel aan je. Maar put daar geen hoop uit, zie het niet als een soort non-verbale belofte dat het goedkomt...

RYW schreef:

Biechtje01 schreef:Ja, ik snap het gewoon niet. Hij wilde me ook geld lenen voor iets groots als ik dat nodig had en hij wil me met van alles helpen en doet ook een hele hoop voor me. Als ik zie hoeveel lol we samen hebben en hoe onnozel we kunnen doen, dan kan ik gewoon niet geloven dat hij weinig gevoel meer heeft.

We wonen een klein jaar samen, dus ik zie hem ook vanavond gewoon weer.

Misschiem hard.. Maar dingen voor je doen en je helpen wil niet zeggen dat hoij baby's met je wil maken en in een bejaardentehuis met je wil eindigen.. Hij zal je heys willen helpen, want hij draagt je sowieso een warm hart toe en heeft natuurlijk niet ineens een pesthekel aan je. Maar put daar geen hoop uit, zie het niet als een soort non-verbale belofte dat het goedkomt...

Precies. Ik herken dat ook wel. Heb daardoor ook een relatie beeindigd met een heel lieve jongen, niks mis mee. Maar ik zag ons niet oud worden samen, daarvoor miste ik iets wat ik weleens eerder had gevoeld bij iemand anders waar ik dat wel mee wilde.

Dat weet ik RYW, maar dat is nu wel even heel moeilijk. En om eerlijk te zijn is het nu wel even iets waar ik wel aan vasthoudt.

Als ik vanmiddag thuis kom en alleen ben, dan komen de tranen toch wel. Dus dan moeten we wel praten zodra hij thuis komt.

Biechtje01 schreef:Dat weet ik RYW, maar dat is nu wel even heel moeilijk. En om eerlijk te zijn is het nu wel even iets waar ik wel aan vasthoudt.

Als ik vanmiddag thuis kom en alleen ben, dan komen de tranen toch wel. Dus dan moeten we wel praten zodra hij thuis komt.

Ik vind het hartstikke naar voor je en snap dat je naar aangrijpingspunten zoekt.. Maar doe jezelf een plezier en laat de realiteit zwaarder wegen dan dingen die je misschien wel verkeerd interpreteert door je hoop op een goede afloop. Je moet inderdaad snel met hem praten, want dit onzekere (en het analyseren van dingen die niet veel zeggen) is killing voor je.

Ik voel me in ieder geval alweer even een stukje beter nu ik m`n hart even gelucht heb. Bedankt voor de reacties in ieder geval.

Susan schreef:Het lijkt mij onzin dat hij er niks aan KAN veranderen. Zolang hij niet alles heeft geprobeerd om het te veranderen - inclusief een psycholoog dus - WIL hij in mijn ogen niet veranderen. Dat die psycholoog niet haalbaar is, is in mijn ogen onzin. Het is maar wat voor prioriteiten je stelt. Voor mij zou het op den duur wel een dealbreaker zijn, ik zou niet willen samenleven met iemand die er geregeld bewust op uit is om mij zoveel mogelijk pijn te doen. Zijn goede kanten zouden daar op een gegeven moment niet meer tegen opwegen.

Als je echt per se bij hem wil blijven denk ik dat er weinig anders opzit dan bij de eerste kwetsende opmerking je spullen pakken en zonder nog iets te zeggen weggaan tot hij tot inkeer komt en weer normaal kan praten. Ik denk wel dat je voor jezelf moet bedenken wanneer de grens écht bereikt is, want als het zijn bedoeling is om je te raken bestaat de kans dat hij zodra hij merkt dat jij je daartegen gaat beschermen zal proberen dat op een andere manier te doen.

Zet jezelf hier op de eerste plaats en ga het niet vergoelijken door dingen te denken als 'hij is zichzelf niet op zo'n moment' en 'het is verder zo'n goede jongen'. Ten eerste is hij zichzelf WEL op dat moment, het is gewoon een heel nare kant die alleen op die momenten naar boven komt maar desalniettemin toch echt een kant die in HEM zit, ten tweede is al het goede gedrag van de wereld nog geen excuus om van tijd tot tijd gemeen te mogen zijn.

Bedankt susan.

Hij wil het wel veranderen, maar alleen omdat ik er steeds zo tegenaan loop, niet voor zichzelf zeg maar. Ik heb hem naar een psycholoog gestuurd nadat ik het wel een keer op de spits gedreven had en dat eindigde in een lichamelijk akkefietje. Ik ben toen mee geweest omdat hij niet durfde en daar zei de psycholoog niks voor hem te kunnen doen omdat hij het niet voor zichzelf wil veranderen. Als ik er niet tegenaan zou lopen, dan zou het niet eens in hem opkomen het aan te pakken. Vervolgens vond de psycholoog dat ik hem niet moet willen veranderen, het ook gewoon zijn manier van doen kan zijn en dat als dit het enige is waar we/ik tegenaanlopen in onze relatie ik een gelukkige vrouw moet zijn. Hij zei het niet zo letterlijk, maar de psycholoog heeft een half uur het woord aan mij gericht en daar kwam het ongeveer op neer voor mijn gevoel.

Ik ben al zo vaak weggegaan en zo vaak weer teruggekomen (hij wordt na verloop van tijd altijd rustig en heeft áltijd spijt) dat hij me nu niet meer gelooft. Ik kom toch wel terug en dat is ook zo. Ik wil ook niet bij hem weg, ik wil dat dit ophoudt, maar dat lukt dus niet. Ik probeer zo min mogelijk een trigger te zijn, gekeken naar waar het vandaan komt en dat aanpakken etc. Dat heeft wel geholpen, het is al veel minder (van 3 keer per week naar 3 keer per jaar), maar het blijft de kop opsteken. Je hebt gelijk dat hij me sowieso wel probeert te kwetsen, als het verbaal niet lukte maakte hij mijn spullen kapot, gooide mijn spullen naar buiten, gaf mijn hond een mep of zette me gewoon op een willekeurige plek de auto uit als we in de auto zaten. Dat doet ie gelukkig allemaal niet meer, maar hij vindt altijd wel iets...

Het is ook allemaal geen excuus, anders zou ik het zonder pardon accepteren. Het is alleen wel zo dat als hij veel meer nare trekjes zou hebben ik er allang een punt achter gezet zou hebben. Blijkbaar is mijn grens nog niet bereikt of alleen soms een beetje. Ik laat hem nu maar een beetje links liggen, hij vraagt nog niet wat er is, maar doet zo ontzettend lief dat hij het wel doorheeft, ik zie wel waar het schip strand.

.

Is het geen optie als hij een tijdje thuisblijfvader wordt en hij zich met zijn passie/potentiële toekomstige werk bezighoudt als de kinderen slapen? Dan zou jij eventueel wat meer kunnen gaan werken als je dat zelf ook ziet zitten.

.

Wil hij wel werken denk je?


Of heb je het idee dat hij toch weer erg vastloopt met zichzelf/depressief is? Hulp nodig heeft?

Ik heb het gevoel vast te zitten in mijn leven. De laatste tijd voel ik me erg chagrijnig, gefrustreerd en verward. Dit komt mede omdat ik niet werk en dat de komende tijd ook niet gaat (details laat ik achterwege) en me erg nutteloos voel. Ik zorg voor ons kind, doe het huishouden en dat was het dan. Ik vraag me af wie ik ben? Ik moet vaak huilen omdat ik me zo waardeloos voel. Mijn vriend werkt fulltime en heeft veel contacten. Ook is hij vaak weg voor zijn hobby. Helaas is het zo dat ik financieel afhankelijk van hem ben, en dat maakt ook dat ik me zo waardeloos voel. Ik breng niks binnen, zit elke dag met een chagrijnig gezicht op de bank als hij thuis komt. Hij zegt dat soms ook tegen me, dat hij het niet leuk vindt dat ik zo ben als hij thuis komt. En hij heeft groot gelijk, ik zou het zelf ook niet leuk vinden als ik mijn partner vaak zo aantref. Ik ben bang dat hij er op een dag genoeg van heeft en vertrekt.

Ik heb een verleden met veel depressies, en ben emotioneel gewoon niet stabiel door mijn stemmingswisselingen. Ik ben al veel bij instanties geweest en met psychologen gepraat, maar nooit is het over gegaan. Ik voel me een slechte moeder omdat ik m.i. niet goed voor ons kind kan zorgen, ik ben bang dat ik hem niet genoeg aandacht geef en ben vaak chagrijnig. Ik heb het gevoel alsof ik een kookpunt heb bereikt ofzo…alsof ik mezelf helemaal kwijt ben. En daar voel ik me dan weer heel erg schuldig over, want ik hou zielsveel van ons kind maar ik heb het gevoel hem niet erbij te kunnen ‘hebben’ omdat ik me zo rot voel. Alles is me teveel.
Het is zelfs soms zo erg dat ik aan zelfmoord denk. Ik zou het nooit doen/durven, maar ik vraag me oprecht af hoe lang het nog duurt voordat er een lichtpuntje in zicht komt. Voordat ik weer kan genieten, en vol vertrouwen de toekomst tegemoet kan zien.

.

.

Biechtje zonder werk: Heb je medicatie tegen stemmingswisselingen? Ben je al helemaal ontzwangerd? Slaap je voldoende? Heb je zelf nog vriendinnen of contacten met wie je iets kan ondernemen?

Ik denk dat het in ieder geval belangrijk is dat je een doel in dag gaat gaat krijgen. Dat je iets gaat ondernemen. Dat hoeft niet elke dag maar als je een dag iets te doen hebt gehad, waardeer je ook de dag dat je niet veel hoeft te doen meer. Plus dat je de dag meer voldaan afsluit.
Het hoeven geen grote dingen te zijn maar misschien kun je een vaste dag gaan zwemmen met je kindje, naar de kinderboederij gaan of naar balorig of iets.
Als ik alleen al naar de speeltuin ben geweest voel ik me al meer voldaan.

Het is een hele grote drempel om te starten met dingen ondernemen maar het zal ook makkelijker worden omdat je gaat voelen dat je er iets uit kunt halen.

Biechtje zonder werk.
Wat naar dat jij je zo voelt. Ik herken het wel. Toen ik zonder werk zat en alleen maar het huishouden deed en voor ons kind zorgde werd ik daar ook wel depressief-achtig van.
Begrijp ik dat het voor jou ook een tijdelijk iets is? Omdat je zegt komende tijd? Ik weet niet hoelang het duurt voordat je eventueel weer zou mogen werken... maar ik denk wel dat het goed is om in beweging te blijven/dingen te doen. Ook al is het moeilijk en heb je geen zin, want daar krijg je wel energie van.
Als ik thuis zit en ik ga de deur niet uit word ik daar ook depri van. Soms is dat ook wel lekker natuurlijk, maar het moet niet overheersen.
Kan je er wel met je man over praten? Misschien kun je inderdaad iets inplannen met je kind bijvoorbeeld een vaste dag om met je kind te zwemmen/gymen etc.. weet niet hoe oud je kind is? Dan heb je in ieder geval wat vastigheid.

Biechtje van man zonder werk.
En als je het er met hem over hebt. Over dat het spaargeld steeds verder op raakt etc...
Wat zegt hij dan?
Of als je hem dwingt met zachte hand?
Hij zal toch moeten werken. Ik weet niet of hij nog bij een maatschappelijk werkster/psycholoog o.i.d. loopt?
Maar misschien is het anders toch een idee om weer met iemand te praten, want hij zal zijn dagelijks leven weer moeten oppakken hoe moeilijk dat ook is na tegenslagen. Dit kan natuurlijk niet eeuwig duren.
Ik wéét hoe moeilijk het is.

Biechtje van man zonder werk.
het is voor mij voor een groot gedeelte herkenbaar mijn man werkt ook
niet en ook ik ben daar niet echt blij mee maar tis niet zo dat ik daar
depri van word. Wij verschillen van mening over de opvoeding van ons
kind en omdat hij veel thuis is irriteer ik me aan hem. sinds dat ons
zoontje geboren is is hij erg veranderd heeft erg veel vrouwlijke
trekjes gekregen (raakt erg snel emonitioneel en zet een hele hoge stem
op naar onze zoon) je zou zeggen dat is toch fijn maar ik weet eigenlijk
niet wat ik er mee moet en baal er eigenlijk van.

Biechtje zonder werk. Heb je verhaal vanmiddag gelezen maar zie hem niet meer.
Maar herken wel wat in je verhaal. Inderdaad ben je al ontzwangerd en ook andere klachten? Kan ook zijn dat je schildklier te snel werkt na een zwangerschap.
Ik zit wel gepland thuis, maar word er toch soms ook niet vrolijker van hoor. Doe het met liefde nu voor de kinderen, maar ik vind het af en toe ook zwaar. Met 2 jongens die elkaar geregeld flink pesten enz.
Mocht je meer willen weten, kwijt willen moet je maar even een pm sturen.

Niet echt een biecht.. wel een vraag..

Ik heb een sterk vermoeden dat mijn contract van mijn werk niet verlengd gaat worden, deze loopt 6 maart af. Zekerheid heb ik nog niet.. maar ik wil alvast voorbereid zijn stel dat..

Kan je al een ww uitkering aanvragen als je zelf vermoed dat je contract niet verlengd gaat worden maar dit nog niet zeker weet? Ik heb me al ingeschreven bij het UWV Werkbedrijf.