Biechttopic 4

Ze overweegt het niet, het doet haar alleen nu met de sneeuw, als ze al die ouders met spelende kindjes ziet, des te meer pijn. Maar ik lees nergens dat ze overweegt om binnenkort de pil de deur uit te gooien, hoor

Maple schreef:Ze overweegt het niet, het doet haar alleen nu met de sneeuw, als ze al die ouders met spelende kindjes ziet, des te meer pijn. Maar ik lees nergens dat ze overweegt om binnenkort de pil de deur uit te gooien, hoor

Ze zou het jammer vinden als ze geen kinderen zou krijgen en die krijgt ze niet omdat hij niet wil. Ze wil dus kinderen met hem als hij ja zou zeggen. Dat vind ik kwalijk in een relatie waar je zoveel twijfels hebt, soms heel graag mee zou stoppen maar dat niet doet omdat je dan alleen bent en niet weet wat dat je brengt.

Dat is jouw interpretatie van haar post, Smik.

Maple schreef:Dat is jouw interpretatie van haar post, Smik.

Het is mijn mening.

Jordana schreef:

Cimic schreef:Hoezo niet Jordana?

Mijn vriend weet helaas nog steeds niet of hij wel kinderen wilt.
En die wens van mij wordt groter en groter en ik krijg gewoon van hem geen antwoord op die vraag.

Nog even voor Maple..

ik moet eerlijk bekennen dat ik wel begrijp wat smikkel bedoeld

jordana ik ben je topic van tijdje geleden niet vergeten, en ik ben ook niet vergeten wat hij tegen je zei.

ik weet natuurlijk niet precies hoe het nu zit, maar ik denk dat je beter kan krijgen, en hoe moeilijk het ook is, als je uiteindelijk de echte ware tegenkomt die wel kinderen wil, dan denk je misschien wel, had ik dat maar eerder gedaan.



verder beken ik dat mijn wens net zo groot is als die van jou! alleen vraag het me af of het uberhaupt ooit gebeurd...

Ze heeft een kinderwens, ze is niet nu van plan om te proberen zwanger te worden. Het is natuurlijk niet zo dat als je nu in een relatiecrisis zit, je geen kinderen meer mag willen en ook niet dat je ze in die relatie nóóit meer mag krijgen.

Smikkell schreef:

Maple schreef:Ze overweegt het niet, het doet haar alleen nu met de sneeuw, als ze al die ouders met spelende kindjes ziet, des te meer pijn. Maar ik lees nergens dat ze overweegt om binnenkort de pil de deur uit te gooien, hoor

Ze zou het jammer vinden als ze geen kinderen zou krijgen en die krijgt ze niet omdat hij niet wil. Ze wil dus kinderen met hem als hij ja zou zeggen. Dat vind ik kwalijk in een relatie waar je zoveel twijfels hebt, soms heel graag mee zou stoppen maar dat niet doet omdat je dan alleen bent en niet weet wat dat je brengt.

Ben ik niet met je eens. Ik heb ook nog een kinderwens en wil ook graag met mijn vriend nog een kindje, maar ik peins er op het moment even niet over om zwanger te raken. Ik zit zowat overspannen thuis, mijn vriend heeft een burnout en geen baan, we wonen niet samen en het leven heeft er wel eens makkelijker uitgezien, dus de omstandigheden zijn er niet naar. Ik heb een kinderwens, maar als mijn vriend het nu voor zou stellen zou ik absoluut nee zeggen.

Het verschil met Jordana is dat ik weet dat mijn vriend ook een kinderwens heeft, en dat het er dus ooit wel inzit. Jordana weet niet of haar vriend het uberhaupt ooit zou willen, mochten de omstandigheden zo zijn. Lijkt me ook heel verdrietig als je zelf wel zeker bent van wat je wil.

Nu een jaar nadat ik gestopt ben met het volgen van therapie voor mijn eetstoornis (omdat het super goed ging en ik het onder controle had), heb ik het gevoel weer terug bij af te zijn. Ik heb/had een eetbui-stoornis/'overeten' en sinds een tijdje heb ik het totaal niet meer onder controle. Ik vind het echt vreselijk en weet niet wat ik moet doen. Het verdriet, de boosheid en de teleurstelling dat dit iets is waar ik mn hele leven tegen moet vechten maakt me moedeloos ...

Ik ben weer ongelovelijk aangekomen, en voel mezelf dik, vet, lelijk en niks waard. Ik schaam me er ook vreselijk voor en wil eigenlijk niet toegeven dat het weer mis is ...

Ik wil schreeuwen, huilen en de moed en de kracht vinden om de draad weer op te pakken, maar het lukt me nu niet ..

Ik wil ook leuke kleding, er leuk uit zien en ooit leuk gevonden worden door een jongen...maar ik verpest het allemaal zelf.

RYW schreef:

Smikkell schreef:

Maple schreef:Ze overweegt het niet, het doet haar alleen nu met de sneeuw, als ze al die ouders met spelende kindjes ziet, des te meer pijn. Maar ik lees nergens dat ze overweegt om binnenkort de pil de deur uit te gooien, hoor

Ze zou het jammer vinden als ze geen kinderen zou krijgen en die krijgt ze niet omdat hij niet wil. Ze wil dus kinderen met hem als hij ja zou zeggen. Dat vind ik kwalijk in een relatie waar je zoveel twijfels hebt, soms heel graag mee zou stoppen maar dat niet doet omdat je dan alleen bent en niet weet wat dat je brengt.

Ben ik niet met je eens. Ik heb ook nog een kinderwens en wil ook graag met mijn vriend nog een kindje, maar ik peins er op het moment even niet over om zwanger te raken. Ik zit zowat overspannen thuis, mijn vriend heeft een burnout en geen baan, we wonen niet samen en het leven heeft er wel eens makkelijker uitgezien, dus de omstandigheden zijn er niet naar. Ik heb een kinderwens, maar als mijn vriend het nu voor zou stellen zou ik absoluut nee zeggen.

Het verschil met Jordana is dat ik weet dat mijn vriend ook een kinderwens heeft, en dat het er dus ooit wel inzit. Jordana weet niet of haar vriend het uberhaupt ooit zou willen, mochten de omstandigheden zo zijn. Lijkt me ook heel verdrietig als je zelf wel zeker bent van wat je wil.

Dat klopt gewoon en door de sneeuw werd dat gevoel alleen maar even bevestigd.

Smikkell: Ik gooi heus niet gelijk de pil de deur uit als hij ja zegt. Dat onderwerp is bij ons nog steeds aan orde omdat ik hem altijd als de vader van mijn kinderen zien.
Het is echt niet dat hij ja zegt alles gelijk koek en ei is. Nee dat is het zeker niet.

Biechtje01 schreef:Nu een jaar nadat ik gestopt ben met het volgen van therapie voor mijn eetstoornis (omdat het super goed ging en ik het onder controle had), heb ik het gevoel weer terug bij af te zijn. Ik heb/had een eetbui-stoornis/'overeten' en sinds een tijdje heb ik het totaal niet meer onder controle. Ik vind het echt vreselijk en weet niet wat ik moet doen. Het verdriet, de boosheid en de teleurstelling dat dit iets is waar ik mn hele leven tegen moet vechten maakt me moedeloos ...

Ik ben weer ongelovelijk aangekomen, en voel mezelf dik, vet, lelijk en niks waard. Ik schaam me er ook vreselijk voor en wil eigenlijk niet toegeven dat het weer mis is ...

Ik wil schreeuwen, huilen en de moed en de kracht vinden om de draad weer op te pakken, maar het lukt me nu niet ..

Ik wil ook leuke kleding, er leuk uit zien en ooit leuk gevonden worden door een jongen...maar ik verpest het allemaal zelf.

Dit is echt ontzettend herkenbaar....ik heb ook vreetbuien en ik vind mezelf ook te dik. Ik ben onwijs onzeker over mijn lichaam sinds ik zoveel aangekomen ben en heb daar ook moeite mee...
Wat knap dat je in de eerste instantie toch naar therapie bent gegaan. Kun je geen contact meer opnemen met die persoon (personen) die jou toendertijd geholpen hebben?

Zelda schreef:

Biechtje01 schreef:Nu een jaar nadat ik gestopt ben met het volgen van therapie voor mijn eetstoornis (omdat het super goed ging en ik het onder controle had), heb ik het gevoel weer terug bij af te zijn. Ik heb/had een eetbui-stoornis/'overeten' en sinds een tijdje heb ik het totaal niet meer onder controle. Ik vind het echt vreselijk en weet niet wat ik moet doen. Het verdriet, de boosheid en de teleurstelling dat dit iets is waar ik mn hele leven tegen moet vechten maakt me moedeloos ...

Ik ben weer ongelovelijk aangekomen, en voel mezelf dik, vet, lelijk en niks waard. Ik schaam me er ook vreselijk voor en wil eigenlijk niet toegeven dat het weer mis is ...

Ik wil schreeuwen, huilen en de moed en de kracht vinden om de draad weer op te pakken, maar het lukt me nu niet ..

Ik wil ook leuke kleding, er leuk uit zien en ooit leuk gevonden worden door een jongen...maar ik verpest het allemaal zelf.

Dit is echt ontzettend herkenbaar....ik heb ook vreetbuien en ik vind mezelf ook te dik. Ik ben onwijs onzeker over mijn lichaam sinds ik zoveel aangekomen ben en heb daar ook moeite mee...
Wat knap dat je in de eerste instantie toch naar therapie bent gegaan. Kun je geen contact meer opnemen met die persoon (personen) die jou toendertijd geholpen hebben?

Die therapie was bij een tweedelijns-organisatie waar ik nog tot afgelopen september in behandeling ben geweest voor andere problemen. Daar kom je helaas niet zo maar binnen, en zou dus weer via de huisarts moeten...ik ben bang dat ze me daar niet serieus nemen; 'omdat het even minder gaat' . Op zich heb ik alle skills om t onder controle te krijgen, maar de drang en gedachten winnen het nog..

Mijn god, ik weet niet waar ik moet beginnen.

Mijn verloofde en ik hebben 2 jonge kinderen, we zijn 5 jaar samen en kennen elkaar al 9 of 10 jaar als vrienden. We hebben al veel mee gemaakt samen, en hoewel onze relatie vaak op de proef gesteld is, we kwamen er altijd samen uit. 1 ding waar echter allebei echt een hekel aan hebben is vreemdgaan, hij heeft me dan ook gezworen dat hij dat nooit zou doen en wat altijd erg bang/jaloers dat ik wel zou doen. Als is dat andersom ook wel een beetje aangezien al mijn vorige vriendjes nooit trouw zijn gebleven. Al was dat de laatste jaren niet echt meer aan de orde omdat we vertrouwen in elkaar hebben gekregen.

Nou was onze jongste afgelopen weekend met zijn telefoon aan het spelen terwijl hij ging douchen en ons kindje drukte per ongeluk op zijn mail knop. Dus ik pak de telefoon af om een spelletje op te zoeken, maar nu zag ik allemaal mailtjes in zijn inbox van Se.x.dating.sstad. En ze waren ook allemaal al gelezen wat ik best raar vond. In eerste instantie dacht ik, dat zal wel spam zijn dus ik open zo'n mailtje staan er dus persoonlijke berichtjes in. Klik ik nog even verder zie ik dat hij daar een compleet profiel heeft aangemaakt met als zijn (juiste!) gegevens. Ook dat hij geen bezoek kan ontvangen maar wel langs wil komen. Na wat verder onderzoek zie ik ook dat je altijd via e-mail moet bevestigen dus dat je nooit zomaar aangemeld kan worden. En hij had ook al enkele berichtjes terug gestuurd via die site.

Nou heb ik hem daar mee geconfronteerd en er over proberen te praten nadat de kinderen waren opgehaald (ze gingen uit logeren) En hij blijft het ontkennen, dat hij geen idee heeft waar ik het over hem, dat hij daar nooit iets mee gedaan heeft, dat het komt omdat hij wel eens muziek download en dan komt er van die troep mee. En op de vraag hoe het komt dat al zijn gegevens kloppen, lengte, woonplaats, gewicht, haarkleur, zelfs zijn wachtwoord dat hij wel vaker heeft. Hij blijft het ontkennen.

Het viel me op dat hij verdacht rustig bleef, normaal schiet hij helemaal uit zijn slof als ik hem met iets confronteer wat hem niet zint. En daarna paste hij de omgekeerde psychologie toe, dat ik gek in mijn hoofd was geworden, hoe kon ik dat nou denken. En dat ik helemaal niet bij hem weg kon want ik had hem nodig. Maar ook dat hij me toch nooit ten huwelijk had gevraagd als hij niet met mij verder wilde etc. Toen ik het hem op zijn telefoon wilde laten zien weigerde hij om zijn
telefoon af te staan, "gelukkig" had ik er screenshots van gemaakt en
kon ik het hem zelf aantonen. Maar hij praatte er gewoon overheen en
deed vervolgens alsof er niks aan de hand was.

Nou heb ik gezegd dat ik hem het voordeel van de twijfel gunde omdat we die avond iets gepland hadden staan met vrienden. Maar nu ik er nog eens zo over na denk. Het is niet zomaar een site waar je porno kan kijken oid. Nee het is een echte ontmoetingsplaats voor mensen die je echt wilt gaan ontmoeten. En ik denk ook niet dat dit al gebeurd is maar wie zegt dat dit niet alsnog gaat gebeuren? Nu hij weet dat ik dit weet gaat hij het misschien wel stiekemer doen.

Pff, iemand tips? Ik ben allang blij dat ik even ergens mijn verhaal kwijt kan.

Wat een ellende, hij liegt dus gewoon dat het gedrukt staat. Hij verdient dus ook niet het voordeel van de twijfel, maar moeilijk om te zeggen wat je moet doen als iemand een feit glashard blijft ontkennen? Misschien helemaal over zijn ontkenning heen praten en gewoon aangeven dat je wéét dat hij wel op die site heeft gezeten, maar dat je geinteresseerd bent in het waarom / hoezo enzovoorts.

Nou wat een pummel zeg! Ja je krijgt wel is zooi maar dat is echt niet zo precies. Hij liegt gewoon dat hij barst.
Je inschrijven voor zoiets, er over liegen en daarna zeggen dat hij je niet ten huwelijk heeft gevraagd en dat hij niet met je verder wil???

Uuh meid wordt wakker en trek dat voordeel van de twijfel maak snel in!

Ja dat heb ik al gezegd, ik zei: "ik WEET dat je dit gedaan hebt, en ik wil gewoon dat je het toegeeft. Hier staat het, je kan me niet vertellen dat dit random door een computer allemaal verzonnen is. Ik vind het veel erger dat je er om liegt." Maar hij blijft ontkennen dat hij er iets vanaf weet.. Sterker nog, hij zat die avond tegen een vriend te vertellen dat ik dacht dat hij vreemdging en daar stonden ze met zn tweeën smakelijk om te lachen. Nou heb ik daar mn avond niet door laten verpesten maar ik had al een aantal weken het gevoel dat het niet lekker liep. En nu blijkt dus waar dat gevoel vandaan komt. En ik weet uit vorige relaties dat ik daar heel gevoelig voor ben en dat mijn gevoel ook vrijwel altijd klopt ook al heb ik geen harde bewijzen. Maar die heb ik nu dus wel!

In een berichtje vroeg een meisje zelfs om een foto van hem en in zijn inbox stond een paar mailtjes verder een uitgesneden foto van hem die hij naar zichzelf had gemailt. Hij had hem dan nog niet op die site gepost maar daar kan je toch gewoon niet omheen?!

Mamsie schreef:Nou wat een pummel zeg! Ja je krijgt wel is zooi maar dat is echt niet zo precies. Hij liegt gewoon dat hij barst.
Je inschrijven voor zoiets, er over liegen en daarna zeggen dat hij je niet ten huwelijk heeft gevraagd en dat hij niet met je verder wil???

Uuh meid wordt wakker en trek dat voordeel van de twijfel maak snel in!

Nee hij zegt dat hij me toch niet voor niets ten huwelijk heeft gevraagd en dat hij dus juist wel verder met mij wil.
Maar wat moet ik er nou mee, om gelijk maar een hele relatie overboord te gooien omdat hij een paar berichtjes met wat meiden heeft uitgewisseld. tenminste ik hoop toch echt dat het nog niet tot afspreken is gekomen. Maar hij is er net een maandje lid dus dat denk ik niet.

Ik hoor ook al alarmbellen rinkelen. Ik denk ook dat hij liegt. En ik ben ook niet zo gecharmeerd van zijn opmerkingen naar jou toe in de trant van dat je niet bij hem weg zou kunnen, dat je hem niet zou kunnen missen. Oh, aan mij zou hij een verkeerde hebben hoor! Met mij zou hij nog niet klaar zijn.
Ik wens je veel wijsheid de komende tijd

Biechtje01 schreef:

Mamsie schreef:Nou wat een pummel zeg! Ja je krijgt wel is zooi maar dat is echt niet zo precies. Hij liegt gewoon dat hij barst.
Je inschrijven voor zoiets, er over liegen en daarna zeggen dat hij je niet ten huwelijk heeft gevraagd en dat hij niet met je verder wil???

Uuh meid wordt wakker en trek dat voordeel van de twijfel maak snel in!

Nee hij zegt dat hij me toch niet voor niets ten huwelijk heeft gevraagd en dat hij dus juist wel verder met mij wil.
Maar wat moet ik er nou mee, om gelijk maar een hele relatie overboord te gooien omdat hij een paar berichtjes met wat meiden heeft uitgewisseld. tenminste ik hoop toch echt dat het nog niet tot afspreken is gekomen. Maar hij is er net een maandje lid dus dat denk ik niet.

OOh sorry, ja ik weet het ook niet maar jeetje ik zou woest zijn. Zeker als hij dan nog zo tegen zn vrienden staat te lachen er over. Wat je er mee moet weet ik ook niet. Ik zou met hem in gesrpek gaan en hem goed laten merken wat hij op het spel zet hiermee. Zelf zou ik ook niet zomaar een relatie verbreken maar hier zou voor mij wel echt aan gewerkt moeten worden en dat begint met dat hij toegeeft dat hij het gedaan heeft. Dan kun je daarna verder ermee.

Wat ontzettend bizar dat hij net doet alsof er niets aan de hand is. Het zou natuurlijk kunnen dat hij niet van plan was om echt vreemd te gaan en dat hij het voor de spanning deed en wilde kijken of hij nog goed 'in de markt lag'. Ook fout overigens.

Maar hoe is jullie relatie verder? Praten jullie over dingen? Ik vind het namelijk echt heel gek dat hij er gewoon níet op in gaat en doet alsof jij gek bent. Heb je geprobeerd om níet boos te worden en gewoon met hem te praten?

Ik zou niet weten wat ik in zo'n geval zou doen. Het zou me niet uitmaken dat iemand zich bij zo'n site aanmeldt, maar dat iemand doet alsof je gek bent als je erachter komt en blijft ontkennen, dát is raar.

Kun je niet zelf op die site aanmelden en hem opzoeken? Of desnoods, en die zou ik overwegen als hij echt niet wil praten, je spullen pakken en vertrekken totdat hij bereid is om het gesprek aan te gaan? Ik bedoel, hij kan niet zomaar zeggen dat er niets is en dan verder gaan, helemaal omdat jij niet meer in zijn telefoon mag kijken.

Biechtje met de eetstoornis:

Het is geen zwakte van jezelf dat je terugvalt, echt niet. Je bent geen dom of zwak mens en er is niets mis met je. Wat jij hebt aangepakt door therapie is een heel moeilijk iets en helaas heb je gelijk dat het altijd een punt zal blijven in je leven, maar het is niet zo dat je het 'fout' doet als je weer een terugval krijgt. Je bent maar een mens, mensen leren met vallen en opstaan en dan gaat het soms weer helemaal mis, en dat is helemaal niet erg. Ik vind het pijnlijk om te lezen hoe je over jezelf denkt, want je bent wél wat waard en een paar kilo meer of minder bepalen niet of jij mooi of aantrekkelijk bent en al helemaal niet hoeveel je waard bent als mens.

Je hebt het al een keer aangepakt, dus dat kun je nog een keer, en desnoods nog een keer en nog een keer. Misschien niet nu, en dat is ook niet erg, maar over een tijdje wel weer. Heb daar vertrouwen in! Je hebt al bewezen dat je dat kunt.

Het is jammer dat je het niet onder je eigen account durft te posten, het is niets om je voor te schamen en ik vind het dapper dat je onder ogen durft te zien dat het even niet meer gaat. Dat het niet meer gaat geeft namelijk helemaal niets! Je kunt gewoon weer overnieuw beginnen en wat je zegt klopt: je weet hoe, alleen kun je het nu nog even niet.

Ik hoop dat je je snel wat beter voelt over jezelf. En ik zou toch langs de huisarts gaan, beter nu aankaarten dat je het moeilijk hebt en het nog niet zo lastig aan te pakken is dan wanneer je 2 jaar verder bent en je weer helemaal overnieuw kunt beginnen.

Sterkte!

Eucalypta schreef:Wat ontzettend bizar dat hij net doet alsof er niets aan de hand is. Het zou natuurlijk kunnen dat hij niet van plan was om echt vreemd te gaan en dat hij het voor de spanning deed en wilde kijken of hij nog goed 'in de markt lag'. Ook fout overigens.

Maar hoe is jullie relatie verder? Praten jullie over dingen? Ik vind het namelijk echt heel gek dat hij er gewoon níet op in gaat en doet alsof jij gek bent. Heb je geprobeerd om níet boos te worden en gewoon met hem te praten?

Ik zou niet weten wat ik in zo'n geval zou doen. Het zou me niet uitmaken dat iemand zich bij zo'n site aanmeldt, maar dat iemand doet alsof je gek bent als je erachter komt en blijft ontkennen, dát is raar.

Kun je niet zelf op die site aanmelden en hem opzoeken? Of desnoods, en die zou ik overwegen als hij echt niet wil praten, je spullen pakken en vertrekken totdat hij bereid is om het gesprek aan te gaan? Ik bedoel, hij kan niet zomaar zeggen dat er niets is en dan verder gaan, helemaal omdat jij niet meer in zijn telefoon mag kijken.

Ja we praten over vrijwel alles, hij is echt mijn maatje ook. We denken over heel veel dingen hetzelfde. Maar hij blijft het ontkennen. Ik had al even de tijd om mezelf voor te bereiden op het gesprek zeker omdat ik niet meteen alles eruit wilde gooien waar de kinderen bij waren. Ik heb het geprobeerd zonder boos worden en met daarna nog een keer zonder. Hij keek me recht in mijn ogen aan en zei "ik lieg niet tegen jou, jij bent degene waar ik mee ga trouwen. Ik leef voor jou en mijn gezin, buiten dan doe ik niks anders dan werken." En eigenlijk geloof ik dat ook wel. het is alleen moeilijk omdat hij een baan heeft waarbij hij echt veel moet overwerken en zelfs af en toe in een hotel moet overnachten.

Ik heb net met hem gebeld en gezegd dat ik er vanavond nog over wil praten. Maar hij zegt dat er niks te praten valt. Hij heeft niks gedaan en heeft geen idee waar het vandaan komt.

Ik heb vanmiddag al zijn account laten verwijderen dus kan ik niet meer onder een schuilnaam contact met hem opzoeken. Al had ik daar in eerste instantie wel over na gedacht. Ik heb wel tegen hem gezegd dat mijn vertrouwen beschadigd is en dat als ik hem ooit betrap op vreemdgaan, wat dit eigenlijk al een beetje is voor mij, dat hij dan zijn spullen kan pakken en ik het ook wel red zonder hem al denkt hij van niet.

Het liefste wil ik gewoon mn kop in het zand steken en doen alsof er nooit iets gebeurd is.

SG, misschien een idee om eens met je vader alleen af te spreken? Vraag je gewoon of jullie eens een keer met zn tweeen kunnen gaan lunchen ofzo? En als hij dan de indruk wekt dat hij haar meeneemt gewoon zeggen dat je ook eens wat met zn tweeen wilt doen.. Misschien kun je op die manier je vader toch nog eens apart zien en je frustraties bij hem aankaarten? En je dan niet laten afwimpelen met 'zo bedoelt ze het niet' maar uitleggen dat het feit dat ze het niet zo bedoelt er niets aan afdoet dat ze jou kwetst en dat hij daar best wat van mag zeggen..

Ik voel me kut, zo dat is eruit!

Een tijdje terug kwam m`n vriend ermee dat z`n gevoel voor mij minder was geworden en dat het lag aan bepaalde dingen die ik verkeerd deed. Hij had daarin gewoon gelijk en ik heb heel hard m`n best gedaan om dat te verbeteren. Daarbij zat hij toen in een heel moeilijke periode. Gisteren kregen we oneningheid over iets stoms en ik heb daarna m`n excuses aangeboden, iets wat voor mij best moeilijk is. En toen zei hij weer dat hij het niet meer wist, hij weet niet wat hij voelt en wat hij moet. Terwijl we het de dag ervoor nog over de toekomst hadden, huizen kopen, kinderen, geld en minder werken etc. Toen ik dat aangaf, had hij daar dan ook niet echt iets op te zeggen. Uiteindelijk ben ik huilend in slaap gevallen en vanochtend kreeg ik zoals gewoonlijk een lief kusje voordat hij wegging en was het alsof er niets aan de hand was.

Maar ik voel me nu totaal niet goed. Ik ben echt ongelooflijk verdrietig, want ik wil hem niet kwijt. We hebben nooit ruzie, zelfs nooit gehad en we kunnen heerlijk gek doen samen. Toen ik gisteren opnoemde wat voor leuks en liefs we altijd samen deden en hoe lief hij tegen me deed altijd, kreeg ik ook geen reactie.

Eerdere relaties liepen ook altijd stuk op 'ik heb geen gevoelens meer voor je'. Ik krijg zo bijna het idee dat ik iets mankeer, het ligt altijd aan mij! Ik wil m`n vriend niet kwijt, ik hou zoveel van hem!

Laatste relatie-biechtje, wat naar! Wat voor dingen deed je dan verkeerd volgens hem? En hebben jullie het daar nog over gehad? Zegt hij ook dat die dingen verbeterd / veranderd zijn?

Ik begrijp trouwens niet dat wat onenigheid gelijk teweeg kan brengen dat je het niet meer weet.. Dat ligt echt niet aan dat ene akkefietje van gisteren...

Ga gewoon vanavond eens een goed gesprek met hem aan, bespreek je onzekerheden want ook jij hebt recht op duidelijkheid. Ik snap dat je hem niet kwijt wil, dat gevoel ken ik helaas maar al te goed.