Stel, je bent zwanger, wat dan?

Ik zou dan heel erg blij zijn en zou het van de daken af willen schreeuwen.

Een paar weken geleden was mijn test opeens positief. Dat was schrikken maar abortus was geen optie. Moet er nog wel heel erg aan wennen.

Ik zou erg blij zijn!

Ik zou waarschijnlij voor een abortus kiezen.

Dan zou ik er waarschijnlijk alleen voor komen te staan en dan zou ik het weg laten halen denk ik. Geloof niet dat ik dat dan zou kunnen. Of misschien wel, heb echt geen idee, maar dan zal het vooral qua financien lastig worden.

@Yvonne, gefeliciteerd! Mag ik je een -misschien- onbeleefde vraag stellen, ben je zwanger van de papa van N&N?

ondanks dat we pas geleden hebben besloten om met zijn 2-en door het leven te gaan, zou ik nu zwanger zijn laat ik het niet weghalen en zou hij/zij toch welkom zijn

Sunprincess schreef:Ik zou wel 10 keer moeten slikken (en me daar erg schuldig over voelen), 100 beren en leeuwen op de weg moeten overwinnen maar abortus zou geen optie zijn.

+1

@banjer, (weer een rare vraag van mij) maar mag ik vragen hoe jullie tot dat besluit zijn gekomen? Ik ben research op aan het doen nav mijn topic in L&R zullen we maar zeggen

Man en ik hebben weleens periodes gehad waarin we tegen elkaar zeiden dat als ik dan zwanger zou zijn het gewoon geen optie zou zijn om het te houden, wat dat betreft ben ik altijd voor abortus geweest en heeft het lang niet in mijn leven gepast. Nu heb ik makkelijk lullen, ik ben nog nooit zwanger geweest en heb ook nog nooit 'echt' voor die keuze gestaan of zelf abortus laten plegen.

Toen ik erachterkwam dat ik zwanger was heb ik eerlijk gezegd niet eens aan abortus gedacht. Misschien was het de situatie, misschien was het de blijdschap van man of omdat ik alles heb gedaan dat ik wilde voor ik uberhaupt aan kinderen wilde denken.

Ik kwam er laatst pas achter dat het in NL met 22 weken nog kon, dat vond ik ook echt schrikbarend lang. Zouden er echt mensen zijn die dat doen?

Stuiterbal schreef:Dan zou ik meteen heel sterk in het verhaal van de ooievaar gaan geloven........

+ 1 hihi

Ik zou panisch zijn en trots tegelijk maar ook meteen inzien dat dit een enorme opgave wordt voor mij als mens.

Ik zou natuurlijk door het dolle heen zijn, een gat in de lucht springen, huilen van geluk enz enz

Ik zou me kapot schrikken en er niet blij mee zijn, ben nog maar 25, woon in een studentenhuis, heb nog geen baan gevonden en woon dus nog niet eens samen. Weghalen zou ik nu toch lastig vinden want ik heb wel 2 studies klaar en ben al jaren met mijn vriend samen die ook bijna afgestudeerd is. Een jaar geleden had ik er niet over getwijfeld om het weg te laten halen.

Ik zou helemaal blij zijn, qua situatie is het niet gepast omdat ik nog geen vaste baan heb, vriend wel. Maar zou het desondanks wel van de daken schreeuwen.

Het is dan nog wel wat vroeg maar zo makkelijk zwanger word ik niet dus daarom zou ik er heel erg blij mee zijn

Ik zou het denk ik weg laten halen. Mijn lichaam kan een 3e zwangerschap gewoonweg niet aan, was al moeilijk namelijk. Daarnaast denk ik dat ik gezien mijn gezondheid/ziekte een baby niet meer aan zou kunnen. Maar goed, dit zeg ik nu zonder zwanger te zijn en hormonen te hebben natuurlijk he. Misschien 'piep' ik dan wel anders, al denk ik van niet.

Mamsie schreef:Ik zou waarschijnlij voor een abortus kiezen.

Echt? Want je hebt nu 3 kinderen, ik kan me dan eigenlijk niet voorstellen dat je dan zo'n mensje weg laat halen als je weet hoe veel geluk een kind het met zich mee brengt....dit bedoel ik absoluut niet gemeen of verkeerd ofzo hoor, ik verbaas me een beetje.

Ineens snappen waar m`n moeheid, rugpijn en vreetbuien vandaan komen om vervolgens hoogstwaarschijnlijk een afspraak te maken voor een abortus.

ProudMama schreef:Dan zou ik heel raar staan te kijken, dat kan namelijk niet

Hier nog een waar het niet zou kunnen. Maar stel het was wel zo, abortus is voor mij nooit een optie geweest

Fearie schreef:

ProudMama schreef:Dan zou ik heel raar staan te kijken, dat kan namelijk niet

Hier nog een waar het niet zou kunnen. Maar stel het was wel zo, abortus is voor mij nooit een optie geweest

Voor mij ook niet. Ik ga nu waarschijnlijk een hele hoop mensen voor het hoofd stoten, maar ik ben in principe tegen abortus tenzij het echt niet anders kan (verkrachting, gehandicapt kindje). Je kindje weg laten halen terwijl je in principe een redelijk stabiele basis hebt, vind ik verkeerd en getuigt voor mij niet van je verantwoordelijkheid dragen.

Ik zou er heel erg blij mee zijn, mijn man zou nog even moeten wennen aan het idee. Maar het zou van harte welkom zijn.

Storm schreef:

Mamsie schreef:Ik zou waarschijnlij voor een abortus kiezen.

Echt? Want je hebt nu 3 kinderen, ik kan me dan eigenlijk niet voorstellen dat je dan zo'n mensje weg laat halen als je weet hoe veel geluk een kind het met zich mee brengt....dit bedoel ik absoluut niet gemeen of verkeerd ofzo hoor, ik verbaas me een beetje.

Ja zoals ik er nu over denk wel ja. Ja we hebben 3 kinderen. Mijn man vond 2 al goed en dus was de 3e een compromis. Mijn lichaam heeft te zwaar te voorduren gehad en ik zou een 4e zwangerschap ook niet aankunnen. Daarbij willen we het alle 2 gewoon echt niet. Het zou onze relatie geen goed doen en mijn relatie en andere kinderen gaan voor een vrucht. Je moet ook kijken naar wat goed voor het hele gezin is.
We hebben nou niet bepaald de makkelijkste baby's gehad en dat is ons niet in de koude kleren gaan zitten. Daarnaast ben ik nu net gaan studeren.
Nu hebben alle kinderen een eigen kamer, het past in de auto, er is voldoende geld om ze te onderhouden en we willen ook dat ze straks kunnen studeren. Hoe ouder kinderen hoe duurder.
We doen er alles aan om het te voorkomen, mocht het dan toch gebeuren dan vind ik het geen schande om een abortus te splegen ( ookal zal het met pijn in mijn hart zijn maar dat gaat wel weer over ).