Stel, je bent zwanger, wat dan?

Oja dat klinkt eigenlijk wel logisch zo ProudMama.

Ik las laatst een verhaal in Linda over een vrouw die al 5 jaar getrouwd was en er toen achter kwam dat haar man geen kinderen wilde. En hoe ze nu haar ongewenste kinderloosheid moet verwerken. Dan denk ik: práten die mensen wel eens? Huh?

Filoria schreef:Oja dat klinkt eigenlijk wel logisch zo ProudMama.

Ik las laatst een verhaal in Linda over een vrouw die al 5 jaar getrouwd was en er toen achter kwam dat haar man geen kinderen wilde. En hoe ze nu haar ongewenste kinderloosheid moet verwerken. Dan denk ik: práten die mensen wel eens? Huh?

Volgens mij zijn er ook wel mannen die hun vrouw lang aan het lijntje houden voor ze zeggen dat ze echt geen kinderen wilde. Ik las een keer over iemand die wist dat hij geen kinderen wilde, maar zich niet wilde laten steriliseren, want hij was bang dat zijn vrouw dan bij hem weg zou gaan. Wie hou je dan eigenlijk voor de gek?

Filoria schreef:Oja dat klinkt eigenlijk wel logisch zo ProudMama.

Ik las laatst een verhaal in Linda over een vrouw die al 5 jaar getrouwd was en er toen achter kwam dat haar man geen kinderen wilde. En hoe ze nu haar ongewenste kinderloosheid moet verwerken. Dan denk ik: práten die mensen wel eens? Huh?

Wij waren ook al jaren en jaren bij elkaar voordat we ooit over kinderen gingen praten. Daarvoor hield het ons beiden gewoon niet bezig.

Susan: Ik kan me dat soort gedachtenkronkels gewoon niet voorstellen weet je dat? Wij praten over alles. Natuurlijk kun je wel eens wat voor jezelf houden, maar je partner niet vertellen of je kinderen wilt of niet (of erover liegen) vind ik erg dom. Daar heb je inderdaad alleen jezelf mee op termijn.

Zoals ProudMama zegt dat ze geen relatie zou beginnen met iemand die geen kinderen wil, zo zou ik nooit een relatie beginnen met iemand die niet over zijn gevoelens kan praten.

Heel ander iets, maar als mijn man ooit zou vinden dat ik verzuur, of verslons, of dat onze relatie minder leuk wordt: dan hoop ik dat hij dat gewoon zegt. En niet dat hij alles opkropt en op een goede dag aankondigt dat hij wil scheiden.
Hetzelfde dus over een kinderwens: als hij zich bedenkt over een tweede, heb ik liever dat hij dat nu zegt dan dat hij later zegt: 'eigenlijk wilde ik helemaal geen tweede' ofzo

Twellie: wow, een paar jaar? Hoe oud waren jullie dan toen jullie wat kregen? Ik kan me voorstellen dat je geen diepgaande gesprekken voert over kinderen als je een jaar of 18 bent. Maar zelfs dan zal het onderwerp wel een keer langs zijn gekomen toch?

Ik heb trouwens wel in de eerste maanden al besproken dat ik kinderen wilde en hij zei toen dat hij ze ook ooit wel wilde, maar op dat moment leefde het voor hem nog helemaal niet. In sommige gevallen denk ik dat het ook wel eens zo loopt dat een man afhaakt als puntje bij paaltje komt en het een concrete keuze wordt in plaats van toekomstmuziek.

Angst waar je over moet praten.

Als iets zo heftig is dat je er niet over durft te praten, moet het wel een bepaalde druk op je relatie leggen. Blijkbaar vinden sommige mensen het fijner om een moeilijke, beladen relatie te hebben dan geen relatie?
Tja ik niet.

Bovendien denk je niet vooruit als je zoiets verzwijgt. Als het uitkomt is de kans des te groter dat je vrouw bij je weggaat, want dan is ze boos dat je er al die jaren niet eerlijk over bent geweest.

Ik had per ongeluk mijn eerdere reactie ge-edit in plaats van een nieuwe eronder te zetten.

Verder, tja, in een ideale wereld zal ongetwijfeld iedereen het doen zoals jij nu zegt dat ze het moeten doen.

Huh zei je nou twee keer hetzelfde? Edit: ah ok.

Ik zit nu te denken dat je wel in een mooie catch-22 kunt komen. Want hoe langer je wacht met vertellen dat je geen kinderen wilt, hoe meer je er tegenop gaat zien om het te vertellen natuurlijk. Helemaal als je vrouw ondertussen steeds meer interesse toont in baby's. Hmm ja misschien is het toch lastiger dan ik me kan voorstellen.

Filoria schreef:Twellie: wow, een paar jaar? Hoe oud waren jullie dan toen jullie wat kregen? Ik kan me voorstellen dat je geen diepgaande gesprekken voert over kinderen als je een jaar of 18 bent. Maar zelfs dan zal het onderwerp wel een keer langs zijn gekomen toch?

Nee, hoogstens dat we er eens een grapje over maakten, maar nooit serieus over gehad voor mijn 25e of zo? Ik was heel 'druk' met andere dingen: uitgaan, reizen, vakanties, dagjes uit. Voor zover ik erover nadacht leek het me maar lastig.

Mijn man en ik zijn ook samen vanaf mijn 18e. Wij waren toen ook druk met uitgaan en zo. Toch wisten we van elkaar dat we kinderen wilden.. Niet toen, maar later. Wij praten overal over.

ik was nog 16 toen ik mijn vriend leerde kennen, hij was toen 19.
ik kan me niet herinneren dat we het er echt over hebben gehad,
maar we wisten van elkaar dat we (jong) kinderen wilden.

ik wilde graag voor mijn 25e mijn eerste kindje krijgen en ben net vorige maand 24 geworden..