Beetje verdrietig

Susan schreef:Ik begrijp Lady4 óók, daar gaat het helemaal niet om, ik vind het gewoon een beetje raar om moeders 'gierig met hun baby' te noemen. Natuurlijk is het een tegenvaller als je het je anders had voorgesteld, maar ik zou het nu zeker niet op de spits gaan drijven - en eerlijk gezegd denk ik dat dat al snel gebeurt als je er nu iets van gaat zeggen.

Nee nee, je hoort mij NERGENS zeggen dat ze het moet aanhalen bij haar zus. Dat zegt lady4 ook niet.. ze zegt zelf ook goed te snappen dat haar zus en zwager alle recht toe hebben om zelf te bepalen hoe wat en wanneer..

2CKC2 schreef:

Strawberry Shortcake schreef:

2CKC2 schreef:
Ik hoop op sowieso een kindje. Als jij het redt met een huilend en krijsend kind de hele dag, dan red ik dat zeer zeker ook.

Ik vind dit antwoord wel heel erg kort door de bocht! Natuurlijk redt je dat, maar heb je anders ook veel keus? Je kunt zo'n kind moeilijk aan z'n lot over laten. Wat Annie bedoelt te zeggen is dat iedereen gewoon doorgaat met z'n dagelijkse dingen en JIJ dan diegene bent die thuis zit met een baby die overprikkeld is. En jij diegene bent die er dan last van heeft dat je kind constant huilt en een ander niet. Het is maar wat het je waard is natuurlijk, als je het belang van visite voor de gemoedstoestand van je kind en je zelf wilt laten gaan.. prima toch. Ieder zijn ding.

Stom van je te denken dat ik niet snap wat zij bedoeld. Kort door de bocht of niet, ik kan geen kinderen krijgen en heb al 2 miskramen gehad en mag van geluk spreken als straks IVF een succes is en ik wel moeder kan worden. Dan kan Annie wel zo leuk zeggen dan hoop ik van harte dat jij een kind krijgt zoals mijn kind, JA dat hoop ik ook van harte. Huil baby of niet.

Nou ja kan je wel stom vinden, maar zo'n antwoord is ook niet alles natuurlijk! Het is vreselijk dat je IVF moet ondergaan om een proberen op die manier een kind te kunnen krijgen en ik snap wel dat je dat zo ziet, maar toch! Hoe zij dat antwoord bedoelt heeft weet ik niet, maar ik denk dat ze het vast niet zo bedoelt heeft.

Susan schreef:Het wordt écht wel beter, je hoeft echt niet bang te zijn dat het nu voortaan zo zal blijven.

Dat weet ik ook hoor en dat houd ik ook in mijn achterhoofd. Maar hij is nu nog zo klein, zo speciaal, zo.. Daar wil ik zo graag nog iets meer van genieten!

Ik bedoelde dat niet naar jou toe, Lady4, maar meer naar de opmerkingen van CKC over het gierig zijn. Ik snap heel goed dat je je neefje het liefst zo vaak mogelijk ziet, en daar is ook niks mis mee. Juist alleen maar lief

Strawberry Shortcake schreef:

2CKC2 schreef:[Stom van je te denken dat ik niet snap wat zij bedoeld. Kort door de bocht of niet, ik kan geen kinderen krijgen en heb al 2 miskramen gehad en mag van geluk spreken als straks IVF een succes is en ik wel moeder kan worden. Dan kan Annie wel zo leuk zeggen dan hoop ik van harte dat jij een kind krijgt zoals mijn kind, JA dat hoop ik ook van harte. Huil baby of niet.

Nou ja kan je wel stom vinden, maar zo'n antwoord is ook niet alles natuurlijk! Het is vreselijk dat je IVF moet ondergaan om een kind te krijgen en ik snap wel dat je dat zo ziet, maar toch! Hoe zij dat antwoord bedoelt heeft weet ik niet, maar ik denk dat ze het vast niet zo bedoelt heeft.

Als ik even voor Annie mag spreken (ik zie dat ze offline is ), bij haar is het zwanger worden ook niet van een leien dakje gegaan en daarnaast kent ze genoeg meiden die ook met IVF of ICSI bezig zijn (geweest). Haar opmerking zal dus heus niet gemeen bedoelt zijn. Het was meer om aan te geven dat je hier nu wel hard kan roepen hoe jij het straks totaal anders gaat doen dan 90% van de mama's hier, maar uiteindelijk zal je kindje voor je bepalen of dat kan.

En het feit dát 90% van de mama's met ervaring het anders doet geeft al wel een beetje een beeld van hoe haalbaar het is, lijkt me

Ik kan het me ook goed voorstellen van Lady4. Ik vind 4 keer zien in 11 dagen eigenlijk ook weinig. Toen ik net bevallen was wilde ik dat mijn ouders, zus en schoonouders het liefst gewoon even iedere dag langs kwamen. Ik was trots op m'n mooie meisje en ik wilde dat geluk met hun delen. Het scheelt enorm dat ik een goede bevalling had gehad en ik na 4 uur weer thuis was. En mijn dochter was ook niet gauw overprikkeld, ookal ging ze wel van hand tot hand.
Ik zou me eigenlijk zelfs een beetje gepasseerd gevoeld hebben als mijn familie niet vaak langs was gekomen. Het is ons kind, maar hun kleinkind/nichtje, net zo bijzonder, vind ik. Maar nogmaals, het is hier allemaal (gelukkig) heel goed gegaan.

Lady4, ik weet niet of je het al verteld had. Maar hoe is de bevalling en het herstel van je zusje gegaan?

Novalee schreef:

Strawberry Shortcake schreef:

2CKC2 schreef:[Stom van je te denken dat ik niet snap wat zij bedoeld. Kort door de bocht of niet, ik kan geen kinderen krijgen en heb al 2 miskramen gehad en mag van geluk spreken als straks IVF een succes is en ik wel moeder kan worden. Dan kan Annie wel zo leuk zeggen dan hoop ik van harte dat jij een kind krijgt zoals mijn kind, JA dat hoop ik ook van harte. Huil baby of niet.

Nou ja kan je wel stom vinden, maar zo'n antwoord is ook niet alles natuurlijk! Het is vreselijk dat je IVF moet ondergaan om een kind te krijgen en ik snap wel dat je dat zo ziet, maar toch! Hoe zij dat antwoord bedoelt heeft weet ik niet, maar ik denk dat ze het vast niet zo bedoelt heeft.

Als ik even voor Annie mag spreken (ik zie dat ze offline is ), bij haar is het zwanger worden ook niet van een leien dakje gegaan en daarnaast kent ze genoeg meiden die ook met IVF of ICSI bezig zijn (geweest). Haar opmerking zal dus heus niet gemeen bedoelt zijn. Het was meer om aan te geven dat je hier nu wel hard kan roepen hoe jij het straks totaal anders gaat doen dan 90% van de mama's hier, maar uiteindelijk zal je kindje voor je bepalen of dat kan.

En het feit dát 90% van de mama's met ervaring het anders doet geeft al wel een beetje een beeld van hoe haalbaar het is, lijkt me

Dat snap ik,Novalee. Ik geloof niet dat ze me bewust een steek onder water gaf ofzo.. helemaal niet maar je snapt dat het bij mij even een gevoelig onderwerp is en dat zo'n opmerking van iemand die er zelf ook moeite mee had,misplaatst kan zijn.

Ja, maar jij begint er zelf over hoe jij het zou doen in het geval dat jij een baby zou hebben gekregen, Annie haakt daar alleen maar op in, dus ik vind het wel een beetje onterecht dat jij nu net doet alsof ze iets heeft gezegd wat vreselijk ongepast is.

Susan schreef:Ja, maar jij begint er zelf over hoe jij het zou doen in het geval dat jij een baby zou hebben gekregen, Annie haakt daar alleen maar op in, dus ik vind het wel een beetje onterecht dat jij nu net doet alsof ze iets heeft gezegd wat vreselijk ongepast is.

Nee wat ze zei was niet perse vreselijk. Maar wel echt ongepast Susan. Zoiets werkt op mij als een rode doek voor een stier. Dat is mijn gevoel erbij.

Ik vind het ook best wel weinig. Mijn ouders en zus (en neven en nichten) kwamen iedere dag wel even langs. Ze hoefden de baby niet eens elke keer vast te houden. Gewoon kijken was ook genoeg. Het kon mij ook weinig schelen of het huis een rommeltje was of niet. Meestal pakten ze dan zelf wel de achterstallige was ofzo.Heel handig.

Ik vind 4 keer in 11 dagen niet weinig op zichzelf hoor! Als jij zo'n goede band met je zus hebt dat jullie het er vaker over hebben gehad dat je vaak langs zou komen en zelfs je vakantie er op afgestemd hebt..en zij weet dat, dan zou ik ook wel een lichte teleurstelling voelen. Maar wie weet vindt haar man/vriend het ook wel niet fijn dat er altijd bezoek is? Ik zou me het niet te persoonlijk aantrekken hoor. Het komt straks vast wel weer goed.
Ik ken wel een verhaal waarbij de nieuwe moeder niet wilde dat haar baby aangeraakt werd door een ander, haar eigen moeder mocht de eerste 2 weken niet langskomen en pas na een paar weken de baby vasthouden. Van tevoren had ze ook nooit moeilijk gedaan over bezoek. Na een paar weken werd de dochter zichzelf weer wat en schaamde zich achteraf ook wel voor haar moeilijke gedrag. Hormonen kregen de schuld!

Als wij een kindje mogen krijgen, schat ik nu in dat ik niet zit te wachten op enorm veel bezoek, vooral geen onverwachts bezoek. Heb daar nu ook een hekel aan namelijk. Ik heb wel een hele goede band met mijn familie overigens. Voor mij maakt het dan ook zeker verschil of mijn moeder binnen komt wandelen, ik hoef me dan niet anders of beter voor te doen. Als zij niet in de kraamtijd bijna dagelijks langs zou komen of zou bellen, dan zou ik zeker teleurgesteld zijn. Voor de rest van de familie zie ik het wel. Ik denk dat we iedereen zoveel mogelijk duidelijk moet maken dat ze even smsen of bellen van te voren. Het hangt er gewoon ook vanaf hoe je je voelt!

Ik denk niet dat het met hormonen te maken heeft, maar met de nieuwigheid, de vermoeidheid en het feit dat je compleet overweldigd bent door alles. Volgens mij is je hormoonlevel tijdens de zwangerschap namelijk stukken hoger dan na de bevalling.

Susan schreef:Ik denk niet dat het met hormonen te maken heeft, maar met de nieuwigheid, de vermoeidheid en het feit dat je compleet overweldigd bent door alles. Volgens mij is je hormoonlevel tijdens de zwangerschap namelijk stukken hoger dan na de bevalling.

Nou ik denk het zeker ook wel, naast de dingen die jij noemt. Je progesteron- en oestrogeenspiegel is enorm hoog tijdens de zwangerschap, na de geboorte valt de productie hiervan in 1 klap weg. Je komt dan in een situatie terecht vergelijkbaar met de overgang. Na een paar weken komt het allemaal pas weer op regel over het algemeen...

Lady; ik snap jouw teleurstelling. Ik vind het ook mooi om te lezen dat jij zoveel rekening hebt gehouden met de komst van het kindje van je zus, uit alles wat ik daarover lees, straalt de liefde vanaf. De relatie met mijn zus was al een paar maanden moeilijk voor ze een kindje had, toen ze bevallen was, heb ik haar kindje eigenlijk niet zo vaak gezien. Niet omdat ik niet wilde, maar omdat mijn zus zo moe was en overspoeld. Maar na een tijd is dat ook beter geworden. Ik weet niet of dit bij jou speelt, maar ik heb erg moeten wennen aan het idee dat mijn zus nu moeder is. En dus (bijna) alles in het teken staat van haar kindje. Dat maakt de band tussen haar en mij anders en daar heb ik even aan moeten wennen. Ik denk stiekem dat mijn zus heel erg blij zou zijn met zo'n liefhebbende zus en tante als jij :-)

Ik vind 4x in 11 dagen ook vrij veel. Ik heb mijn neefje ook nog maar 4x gezien, en hij is anderhalve maand oud. Mijn zoons hebben hem nog maar één keer gezien, omdat het een mannetje is dat snel overprikkeld raakt. Zelf kom ik niet te vaak omdat ze door alle bezoek ook niet echt in het ritme van het leven van alledag komen, en ik ben natuurlijk niet de enige die wil langskomen... Bovendien ligt mijn neefje ook altijd bij iedereen op schoot te slapen, maar als iedereen weg is is hij niet te genieten door alle drukte die hij te verwerken gekregen heeft, dat zegt dus ook niet altijd wat...

Hoe het ook zij, de ouders van dit jochie hebben een reden om het zo te doen als ze nu doen, en de gevoelens van zijn ouders gaan (helaas voor jou) nog altijd voor op de gevoelens van zijn tante. Ik vind het wel rot voor je, maar ik vind eerlijk gezegd niet dat je reactie proportioneel is.

ProudMama schreef:

mauwmauw schreef:

Maar ik had me er gewoon meer van voorgesteld, ook doordat mijn zusje tijdens de zwangerschap zelf aangaf dat we heel vaak langs mochten komen. Ze heeft waarschijnlijk totaal geen idee gehad van wat er allemaal met je gebeurd wanneer je een kind krijgt.

precies,je weet ook niet wat er gaat komen,ik had me de tijd na de bevalling ook erg anders voor gesteld dan het is geworden.

Ik ook. Wilde ook zo graag naar huis. Om vervolgens doodmoe te zijn en hoge koorts te krijgen van waarschijnlijk oververmoeidheid. Dat viel zo tegen, totaal niet genoten van kraamtijd als ik eerlijk ben!

nee ik ook niet echt,moest zoiezo al 4 dagen in het ziekenhuis blijven,waar ik veel alleen ben geweest,om vervolgens thuis te komen en je hele schoonfamilie om je heen hebt(erg irritant en bij een mogelijk 2e kindje niet meer gaat gebeuren)na 3 weken werd ons zoontje dood ziek en vervolgens bij 5 weken geopereerd te worden,heftige tijd en totaal niet kunnen genieten.

Novalee schreef:

Strawberry Shortcake schreef:

2CKC2 schreef:[Stom van je te denken dat ik niet snap wat zij bedoeld. Kort door de bocht of niet, ik kan geen kinderen krijgen en heb al 2 miskramen gehad en mag van geluk spreken als straks IVF een succes is en ik wel moeder kan worden. Dan kan Annie wel zo leuk zeggen dan hoop ik van harte dat jij een kind krijgt zoals mijn kind, JA dat hoop ik ook van harte. Huil baby of niet.

Nou ja kan je wel stom vinden, maar zo'n antwoord is ook niet alles natuurlijk! Het is vreselijk dat je IVF moet ondergaan om een kind te krijgen en ik snap wel dat je dat zo ziet, maar toch! Hoe zij dat antwoord bedoelt heeft weet ik niet, maar ik denk dat ze het vast niet zo bedoelt heeft.

Als ik even voor Annie mag spreken (ik zie dat ze offline is ), bij haar is het zwanger worden ook niet van een leien dakje gegaan en daarnaast kent ze genoeg meiden die ook met IVF of ICSI bezig zijn (geweest). Haar opmerking zal dus heus niet gemeen bedoelt zijn. Het was meer om aan te geven dat je hier nu wel hard kan roepen hoe jij het straks totaal anders gaat doen dan 90% van de mama's hier, maar uiteindelijk zal je kindje voor je bepalen of dat kan.

En het feit dát 90% van de mama's met ervaring het anders doet geeft al wel een beetje een beeld van hoe haalbaar het is, lijkt me

Dank u!

2CKC2 schreef:

Susan schreef:Ja, maar jij begint er zelf over hoe jij het zou doen in het geval dat jij een baby zou hebben gekregen, Annie haakt daar alleen maar op in, dus ik vind het wel een beetje onterecht dat jij nu net doet alsof ze iets heeft gezegd wat vreselijk ongepast is.

Nee wat ze zei was niet perse vreselijk. Maar wel echt ongepast Susan. Zoiets werkt op mij als een rode doek voor een stier. Dat is mijn gevoel erbij.

Ik geloof niet dat ik ergens in jouw onderschrift ofzo heb kunnen zien dat je 2x een miskraam hebt gehad en/of moeilijk zwanger raakt/blijft.

Verder sluit ik me aan bij wat Novalee heeft gezegd en sluit ik hierbij de 'discussie' van mijn kant. Ga er verder niet meer op in.

Annie24 schreef:

2CKC2 schreef:

Susan schreef:Ja, maar jij begint er zelf over hoe jij het zou doen in het geval dat jij een baby zou hebben gekregen, Annie haakt daar alleen maar op in, dus ik vind het wel een beetje onterecht dat jij nu net doet alsof ze iets heeft gezegd wat vreselijk ongepast is.

Nee wat ze zei was niet perse vreselijk. Maar wel echt ongepast Susan. Zoiets werkt op mij als een rode doek voor een stier. Dat is mijn gevoel erbij.

Ik geloof niet dat ik ergens in jouw onderschrift ofzo heb kunnen zien dat je 2x een miskraam hebt gehad en/of moeilijk zwanger raakt/blijft.

Verder sluit ik me aan bij wat Novalee heeft gezegd en sluit ik hierbij de 'discussie' van mijn kant. Ga er verder niet meer op in.

Maar je weet het dus wel, want volgens mij benoem ik het niet kunnen blijven nergens in dit topic noem dat ik niet zwanger kan blijven. Blijkt dus wel dat je het weet.

Geeft niet, ik weet heus dat je het niet gemeen bedoelde maar ontactisch,ja dat ben je wel.

CKC, als ik het me goed herinner ben jij van turkse afkomst toch? In andere culturen is het toch ook gebruikelijk dat er veel visite komt? Ik denk dat daar ook verschil in zit. Ik ben namelijk kraamverzorgende en ik hoef echt bij buitenlandse gezinnen niet eens te beginnen over een rustuurtje, want dan kijken ze me aan alsof ik gek was Het was een gezellige 'bende' visite, veel familie, die ook veel werk uit handen nemen door te koken etc. Heel anders dan de 'nederlandse' gezinnen (expres tussen aanhalingstekens, want tuurlijk zijn er Nederlandse turken, marokkanen etc etc, maar je snapt me hopelijk) maar dat is niet anders dan normaal. Ook voor een zwangerschap worden daar afspraken gemaakt om langs te komen, terwijl in andere culturen je bij iemand langs gaat en je zelfs mee kan blijven eten omdat er standaard gekookt wordt voor onverwachte visite. Ik denk dat als je zo opgevoed wordt, je er ook heel anders in staat.

Overigens zou ik ook willen als mijn zus bevalt, dat ik elke dag zou mogen langs komen. Nu weet ik omdat ik ervaring heb door mn werk dat het inderdaad niet altijd zo werkt. Maar het blijft je zus, en het voelt dan toch ook een beetje eigen kind. Maar ik vind 4 keer niet te weinig.

En betreft de TO, heel goed dat je het niet aangeeft. Je houdt heel erg rekening met ze, en daar mag je juist trots op zijn. Lekker je frustraties uiten op het forum of tegen iemand anders, dan kan je juist genieten als je de kleine weer mag zien.

Is het je eerste neefje? Of waren er andere kleine kinderen van je broers/zussen?

2CKC2 schreef:

Maar je weet het dus wel, want volgens mij benoem ik het niet kunnen blijven nergens in dit topic noem dat ik niet zwanger kan blijven. Blijkt dus wel dat je het weet.

Geeft niet, ik weet heus dat je het niet gemeen bedoelde maar ontactisch,ja dat ben je wel.

Dat heb je niet expliciet benoemd nee, maar je hebt wel gezegd dat je twee miskramen hebt gehad, dat houdt toch in dat je zwanger kunt worden, maar het niet blijft?

Ik vind 4x in elf dagen ook wel normaal eigenlijk.

Ik zie mijn neefjes echt maar om de maand. (okee mijn zus woont ook ver weg).. Maar ik zie mezelf echt niet (ook al zou ze in de buurt wonen) 2x per week bij mij zus over de vloer komen.

Susan schreef:

2CKC2 schreef:

Maar je weet het dus wel, want volgens mij benoem ik het niet kunnen blijven nergens in dit topic noem dat ik niet zwanger kan blijven. Blijkt dus wel dat je het weet.

Geeft niet, ik weet heus dat je het niet gemeen bedoelde maar ontactisch,ja dat ben je wel.

Dat heb je niet expliciet benoemd nee, maar je hebt wel gezegd dat je twee miskramen hebt gehad, dat houdt toch in dat je zwanger kunt worden, maar het niet blijft?

Ik had een hele reactie getikt, maar ik ga het niet posten.
Want we eten allemaal hoe het zit.

Ik denk dat het ook heel erg eraan ligt wat voor persoon je bent en hoe de familie met elkaar omgaat. Ik vind het heerlijk om echt vrije tijd te hebben voor mijzelf anders wordt ik echt kribbig. Mocht ik een kindje krijgen vind ik het denk ik heerlijk om een dagje geen bezoek te hebben, maar gewoon met z'n 3-tjes te genieten, alles is al zo veranderd. Haar hele wereld staat op z'n kop en sommige moeten daar meer aan wennen dan anderen en dat is logisch na zo'n ingrijpende gebeurtenis.
Er is heus een reden dat ze nu even niet meer bezoek wilt, dus blijkbaar vind ze het teveel. In mijn ogen is de moeder toch degene die het ''mag'' bepalen het is haar kind. Als zij het even niet aankan, dan niet. En ik vind 4x in 11 dagen al best veel hoor.