Verdrietig

Ik heb op mijn werk gevraagd of ik naar een werkcoach mag, om uit te zoeken wat voor opleiding en werk ik nou echt graag zou willen doen, en om uit te vinden waar ik goed in ben, niet goed in ben, wat beter kan, wat er niet in zit, enz.

Dus daar ben ik nu mee aan de slag. Maar, ook is ze psychologe. Dus ik ben er mooi ingeluisd Nee hoor. Is wel eens goed om te doen. Meestal ga ik eens in de zoveel tijd naar een psych, heb een intake gesprek, spui mijn gevoel, de psycholoog zegt dat ik het allemaal hartstikke goed doe voor wat ik heb meegemaakt en dan ga ik weer. Kan ik er weer een paar jaar tegenaan.

Maar nu wil ik dus doorzetten, het afmaken. Maar dit had ik niet echt verwacht. Zij zegt dat ik niet bij mijn gevoel kom. Ik kan met mijn hoofd alles goed beredeneren, maar ik laat mijn gevoel niet toe. Zij zegt dat ik toch wel veel heb meegemaakt, en dat ik dan niet moet bagatelliseren. Zij heeft mijn ogen voor bepaalde gebeurtenissen geopend en nu merk ik dat ik eigenlijk ontzettend verdrietig ben. En ik zit op mijn werk. De tranen zitten heel hoog.

Heeft iemand tips om hiermee om te gaan?

Wat naar dat je je zo verdrietig voelt  .

Heb je zelf ook het idee dat je niet bij je gevoel komt? Het is ook zo'n grijs gebied soms hé, ben je een heftige gebeurtenis aan het bagatelliseren of heb je het 'gewoon' verwerkt en kan je er met een neutraal gevoel op terugkijken. Vind je zelf dat je bagatelliseerd?

Succes ermee!

Bah! Kan je niet vanmiddag een paar uurtjes vrij nemen?

Reva schreef:Bah! Kan je niet vanmiddag een paar uurtjes vrij nemen?

Misschien dat ik wel een paar uurtjes eerder naar huis kan. Maar vind het altijd zo vervelend om te vragen, en wat moet ik dan zeggen denk ik dan bij mezelf.

Esmee schreef:Wat naar dat je je zo verdrietig voelt  .

Heb je zelf ook het idee dat je niet bij je gevoel komt? Het is ook zo'n grijs gebied soms hé, ben je een heftige gebeurtenis aan het bagatelliseren of heb je het 'gewoon' verwerkt en kan je er met een neutraal gevoel op terugkijken. Vind je zelf dat je bagatelliseerd?

Succes ermee!

Ik denk dat ze wel een punt heeft. Ik dacht eerst dat ik het gewoon verwerkt had, maar na die sessie van woensdag en nu ik zo verdrietig ben denk ik van niet. Dat ze dus wel een punt heeft gehad Ahhh maar het ging gewoon prima toen ik nog niet bij mijn gevoel kon!

Wat goed dat je met jezelf aan de slag wilde! Kan me voorstellen dat het veel emoties bovenbrengt. Dat is heel vervelend maar misschien uiteindelijk juist heel goed, toch!
 

Harrison schreef:Wat goed dat je met jezelf aan de slag wilde! Kan me voorstellen dat het veel emoties bovenbrengt. Dat is heel vervelend maar misschien uiteindelijk juist heel goed, toch!
 

Ah lief van je, dank je . Ja moet er gewoon maar een keer doorheen!

Jeetje, dikke knuffel voor jou! Vervelend dat je je zo voelt maar uiteindelijk zal je er sterker door worden.

Heftig Carrie, maar ik denk dat Harrison wel gelijk heeft, het is goed om je emoties echt een keer de vrije loop te laten en dieper te gaan om het verleden ook daadwerkelijk te verwerken en niet alleen te verdrukken. Sterkte in ieder geval!

Bedankt, lief hoor!

Gaat het weer een beetje?

SDL schreef:Gaat het weer een beetje?

Ja hoor, het gaat wel Het komt een beetje met vlagen. Ben een uurtje eerder naar huis gegaan en zit nu lekker rustig op de bank tv te kijken. En morgen naar Zomerkriebels en het wordt prachtig weer! Dus dat is een goed vooruitzicht

Helaas herken ik het wel (misschien voor jou fijn dat je niet de je je niet alleen (af en toe) zo voelt! Als tip kan ik alleen maar mee geven: Laat het even over je heen komen, denk er even goed over na en betrek het op je eigen leven. Klopt het wat er gezegd wordt: zo ja vanuit welk perspectief wil jij dat bekijken, klopt het met hoe jij je voelt? Probeer het in een perspectief te plaatsen (alleen als jij het gevoel hebt dat zij gelijk heeft). Laat het over je heen komen en denk er eens goed over na. Probeer er zo mee om te gaan dat jij er iets aan hebt in je leven. Soms kan dat confronterend zijn maar meestal is het wel goed dat je eens geconfronteerd word (met wat dan ook dat je hebt mee mogen maken (al zal ik je dat vast niet toewensen). Soms is het goed eens met je echte gevoelens geconfronteerd te worden (helaas weet ik hoe moeilijk dat is) Ik kan alleen maar (proberen) als tip meegeven: laat het over je heen komen, probeer iets te doen met wat zij zegt en accepteer het (hoe moeilijk het ook is). Meid ik wil je veel sterkte wensen en eigenlijk heel veel geluk i.p.v.  sterkte want zelf heb ik het idee dat je daar meer aan hebt dan sterkte (correct me if i am wrong!)  

Wat een fijne reactie M-G dank je wel
Ik laat het inderdaad allemaal maar gewoon over me heenkomen. Sterkte is meer op zijn plaats dan geluk denk ik, want op dit punt in mijn leven ben ik wel gelukkig. Alles is op zijn pootjes terecht gekomen, nu het oude nog even een plekje geven.

Dat is fijn om te lezen Carrie, dat je in ieder geval wel gelukkig bent en dat ook weet van jezelf. Ben je al iets minder verdrietig inmiddels? Nogmaals sterkte dan maar!

Heel hard brullen wil soms helpen om het verdrietige gevoel kwijt te raken. Ik vind het goed dat je verder gaat uitzoeken over het hoe en waarom!

Ik vind het knap van je Carrie. Sommige dingen kan je wel lang 'verstoppen' maar vaak sluimert zoiets onderliggend toch verder en daar kan je dan weer indirect last van hebben. Vaak ook zonder dat je dit zelf door hebt.

Dat maakt zo'n proces misschien niet makkelijk, maar misschien wel nodig.  

Bedankt lieverds!