toch een beetje 'verdrietig'

Na 9 maanden contact te hebben gehad met een leuke man, hebben we gisteren besloten het hierbij te laten. Hij wilde nog wel contact houden en ik niet. Het is beter zo, maar toch is het ergens een beetje verdrietig voor mezelf. Het is allemaal nogal raar gegaan. Hij wil mij niet uit z'n leven gooien, ook al wisten we beiden dat het geen relatie zou worden en nu hebben we expliciet afscheid genomen wat net voelt alsof hij doodgaat of zoiets.;-) Het verhaal ligt complexer dan dit, maar daar wil ik liever niet over uitwijden. Geen idee wat ik met dit topic wil, misschien gewoon even van me afschrijven omdat het me wel bezighoudt nu ik eigenlijk aan het werk moet zijn en ik me slecht kan concentreren.

He bah dat is toch naar, Guattari.

Je bouwt toch een band met zo iemand op, en ook al weet je rationeel gezien dat het geen relatie gaat worden, heb je toch gevoelens voor iemand. Ik denk dat zo'n bewust afscheidsmoment wel goed is, want dan kan je gevoelsmatig ook meer afstand nemen, en het afsluiten. Dat zal voor de verwerking wel beter zijn, dan het te laten sluimeren.

Verwen jezelf maar even lekker komend weekend, neem ook echt even rust jij he! En is er iemand die het echte hele verhaal kent (een goede vriendin) bij wie je even langs kan komen anders? Dat kan ook nog wel opluchten misschien.

Wat een lieve reactie. Ik was weer zo hoogintelligent om me gisteravond op het terras vol te gooien met wijntjes.;-) Niet dat ik kruipend naar huis moest hoor, maar op een lege maag 5 wijntjes achterover tikken voel je de volgende ochtend wel. Heb net een tijdje met m'n liefste collega gekletst, dat was fijn. Zij weet wel het hele verhaal en ik weet dat ik verstandig ben geweest nu, maar het gevoel werkt nog niet echt mee. Net alsof je iemand pas gaat missen als je concreet uitspreekt dat je het erbij laat om elkaar nog vaker te gaan zien. Ik weet dat het van mijn kant gezien niet oprecht genoeg was en dat ik nooit verliefd op hem had kunnen worden, maar hij voelde wel veilig na hoe ik vorig jaar uit mijn relatie ben gekomen. Het was geen rebound, maar het ook geen liefde. Had het alleen niet zo lang moeten laten sluimeren idd, want dan bouw je ergens toch een band op, terwijl ik eigenlijk al een tijd geleden het had moeten stoppen.

Afscheid nemen van iemand is altijd lastig. Ook al wisten jullie beiden dat het niks ging worden er valt nu toch iemand weg waar je je op je gemak bij heb gevoelt, dingen mee heb gedeeld, iemand die toch misschien wel dicht bij je stond. Ik hoop voor je dat je er met iemand over kan praten die het verhaal kent en je een luisterend oor kan bieden. Heel veel sterkte.

Gelukkig heb ik heel lieve mensen om me heen en lig ik zelf er ook niet van in de kreukels. Het is alleen moeilijk te beseffen voor mezelf dat ik niet strenger voor mezelf ben geweest en een beetje m'n kop in het zand stak. Dat vind ik confronterender dan de uitkomst van dit verhaal. Maar goed, leermomentje zal ik maar zeggen.;-)

Nou van 5 wijn op een nuchtere maag, ben ik toch behoorlijk ziek denk ik

Maar ik snap goed wat je bedoelt. Ik denk ook dat het goed was dat je deze man hebt gehad, en misschien heb je het tegen beter weten in toch langer aangehouden omdat je dat ook nodig had. Ik zou er maar niet te veel over in zitten, en gewoon realiseren dat je het prettig hebt gehad met hem (zeker gezien de situatie er voor!), maar dat het nou juist goed is om weer verder te gaan en elkaar los te laten. Het is de meest eerlijke situatie die je nu kunt hebben. Niet leuk, maar wel goed, uiteindelijk. En dat komt verder wel goed met jou hoor

Edit oh je zegt nu zelf al dat je baalt dat je niet strenger tegen jezelf bent geweest. Met dit berichtje wat ik net heb getypt wilde ik je daar eigenlijk dus al voor behoeden. Ik denk echt dat je er goed aan doet om er nu een punt achter te zetten, maar dat je die eerdere periode wel nodig hebt gehad.

Ik weet natuurlijk niet uit welke relatie je komt en hoe die is beëindigt, maar dat stuk van je dat je je hoofd een beetje in het zand stak, kan natuurlijk ook even een vluchtmoment zijn geweest. En niet dat dat erg is, er zijn wel meer mensen die dat hebben. * ik steek mijn hand en uh.. andere hand in de lucht* Maar het is goed van je dat je inziet dat dit een leermoment is voor je. De volgende keer kan je wel strenger zijn voor jezelf want dan weet je hoe je ermee om moet gaan, want je heb het dan al een keer meegemaakt.

Maar hoe denk je dat je strenger had kunnen zijn voor jezelf dan?

Thnx Marin en Sweety voor de fijne reacties.

Marin: je hebt gelijk; ik denk dat ik deze periode nodig heb gehad om me over een tijdje weer serieus open te kunnen stellen voor een eventuele potentiële nieuwe relatie. Ik ben erg onzeker geworden nadat het uit is gegaan. Daar heb ik 3 maanden de tijd voor genomen om het verdriet daarover toe te laten en te verwerken. Daarna leerde ik die date kennen en het heeft me toen heel veel moeite gekost om dicht bij mezelf te blijven als in dat ik niet wilde veranderen in een jaloers, bezitterig wijf die helemaal verbitterd is geraakt nadat ze besodemieterd was in haar vorige relatie. Ik heb dus impliciet de taak op zijn schouders gelegd om te bewijzen dat niet heel NL vol zit met klootzakken, ook al zag ik dat pas de laatste paar maanden helder in. Ik wilde graag weer lief gevonden worden, denk ik(?). Nu weet ik dat ik gewoon nog lief gevonden kan worden en de moeite waard ben en naarmate ik dat steeds vaker doorhad, vond ik die date steeds minder leuk. Maar het was ergens heel veilig, ook al zagen we elkaar weinig en spraken we elkaar steeds minder. In die zin denk ik dus dat ik deze periode heb gebruikt om weer meer vertrouwen in mezelf te krijgen en ondertussen heb ik oprecht fijne momenten met hem gehad en er was een klik. Het was alleen geen verliefdheid, want daarvoor ontbrak er van beide kanten iets.

Sweety: Kut, vraag vergeten.;-) Ik geef zo antwoord!

Je hoeft niet altijd iets te willen bereiken met een topic, lieve Guat. Soms is het van je afschijven juist wat je nodig hebt.

Ik vroeg me de laatste tijd al af hoe het tussen jullie ging. Ik vind het knap dat je deze beslissing hebt genomen. Moeilijk ook.. Eigenlijk is het ook een soort rouwproces, hij is dan wel niet overleden, hij is wel verdwenen uit je leven. Dat doet pijn en het heeft tijd nodig om dat een plekje te geven.

Stort hier je hart uit als het nodig is, pm-en of mailen mag je me ook altijd!

Je krijgt van mij in ieder geval een dikke, digitale knuffel!

Alles wat jij schrijft, denk ik ook Guat. En ik denk dat het daarom heel goed is dat je deze jongen wel hebt gehad in deze periode, en dat je er veel van hebt kunnen leren en die tijd nodig had.
Neem nou dus maar even de tijd om tot die afstand te komen. Sterkte!

Is goed hoor ik lees het zo wel

Ik wil nog wel even zeggen dat ik echt knap vind van je dat je jezelf de tijd heb gegeven om het verdriet van je vorige relatie toe te laten en het heb kunnen verwerken. En dat je 'lief' gevonden wil worden dat begrijp ik ook erg goed. ( zoals je aan mijn topics kan zien ;-) ) Maar daarom vind ik het zo goed van je dat je dat allemaal weet en dat je ermee aan de slag kan voor jezelf. Daar heb ik echt bewondering voor.

Sweety: Ik had strenger voor mezelf kunnen zijn door eerlijk te zijn over mijn gevoelens en dus de motivatie om dit zo lang door te laten sudderen.

Lady4 schreef:Je hoeft niet altijd iets te willen bereiken met een topic, lieve Guat. Soms is het van je afschijven juist wat je nodig hebt.

Ik vroeg me de laatste tijd al af hoe het tussen jullie ging. Ik vind het knap dat je deze beslissing hebt genomen. Moeilijk ook.. Eigenlijk is het ook een soort rouwproces, hij is dan wel niet overleden, hij is wel verdwenen uit je leven. Dat doet pijn en het heeft tijd nodig om dat een plekje te geven.

Stort hier je hart uit als het nodig is, pm-en of mailen mag je me ook altijd!

Je krijgt van mij in ieder geval een dikke, digitale knuffel!

Wat superlief, dank je wel. Jij weet natuurlijk om wie het gaat vd foto.;-) Misschien maak ik wel gebruik van je aanbod. Ik ben wel verdrietig nu, maar ik weet ook dat ik mezelf niet langer voor de gek moest houden en hij niet ging kiezen als het aan hem lag. Dat werd me gisteren vrij duidelijk.

Sweety schreef:Is goed hoor ik lees het zo wel

Ik wil nog wel even zeggen dat ik echt knap vind van je dat je jezelf de tijd heb gegeven om het verdriet van je vorige relatie toe te laten en het heb kunnen verwerken. En dat je 'lief' gevonden wil worden dat begrijp ik ook erg goed. ( zoals je aan mijn topics kan zien ;-) ) Maar daarom vind ik het zo goed van je dat je dat allemaal weet en dat je ermee aan de slag kan voor jezelf. Daar heb ik echt bewondering voor.

Wat lief van je, Sweety. Dank je wel. Ja, ik heb heel bewust tijd genomen om mijn liefdesverdriet toe te laten vorig jaar. Dat was enorm zwaar gezien de situatie destijds, maar ik ben nog altijd blij dat ik dat heb gedaan. Anders was de date met wie ik er nu een punt achter heb gezet wel degelijk een vlucht geweest.

Lieve Guattari,

Sterkte gewenst. We moeten weer nodig msn'en..

x

Lieve Sogood,

Vnvd even poging wagen? Wil ook graag van jou weten hoe het met je gaat. x

Kut. Ook al is het nog zo verstandig, en rationeel nog zo'n goede keuze... stom!

Het is ook stom en ik gun het mezelf er even verdrietig over te zijn, maar heb veel steun aan m'n zus en daar ben ik ook eerlijk tegen en dan kan ik alleen maar tot de conclusie komen dat we beiden goede personen zijn, maar niet voor elkaar. Hij is op en top zakenman en denkt voornamelijk aan zichzelf. Ik ben op en top wetenschapper en analyseer, maar ben ook erg gevoelig en sociaal. Dat gaat moeilijk samen. Hij was echt precies het tegenovergestelde van m'n ex en dat vond ik toen interessant: een man die onafhankelijk is, eigen huis, boot, auto's, bedrijf en bladiebla heeft. Hij zorgde voor mij (als we samen waren) ipv omgekeerd, maar in the end was de klik er niet, ook al voelde het als (schijn)veiligheid en comfortzone. Een soort van m'n ex in de meer ontwikkelde vorm, zegmaar. Hij was een botte lul (in mijn ogen) naar veel mensen, zakelijk en hard. Naar mij toe was hij eigenlijk alleen maar lief, maar ik werd niet uitgedaagd door hem. Hij kon me heel veel vertellen en leren over het zakenleven en daar heb ik tegenop gekeken, want daar loop ik zelf vaak vast. Daarentegen begreep hij vrij weinig van wat ik belangrijk vind in het leven, omdat hij niet openstond voor filosofisch denken - lullig gezegd denk ik overigens eerder dat hij het domweg niet begreep en daarom ging hij vaak grapjes maken en vaak was dat leuk, maar soms stoorde het me ook. Het bleef daardoor voor mij teveel aan de oppervlakte; altijd lachen, gieren, brullen en gezellig en knus, maar het ging de diepte niet in en dat zoek ik uiteindelijk toch wel in een man. We hebben het soms echt heel fijn gehad, maar het had geen toekomst (voor mij iig en ik denk voor hem ook niet). Hij vond me slim, mooi, grappig en hield van mijn ambitieuze kant, maar dat was ook meteen de keerzijde. Hij is echt een mannetje en dat kon hij bij niet zijn, omdat ik weerwoord had en gaf.

Jammer dat het niet echt iets is geworden Guat, ik hoop dat je je snel niet meer verdrietig voelt. Makkelijker gezegd dan gedaan, daar weten we allemaal wel iets vanaf geloof ik.

Het 'ergste' verdriet ligt niet aan dat dit misliep en niet werkte. Het ligt aan mezelf, omdat ik te onzeker ben geworden na mijn vorige relatie en mijn zelfbeeld verkeerd is. Deze date heeft daar verkeerd op ingespeeld, maar ik heb dat ook zelf toegelaten. Ik weet diep van binnen dat het me niet om hem ging en ook dat hij niet meant to be was, dus in die zin haalt dat de scherpe randjes eraf. Ik vind het alleen rot dat ik te lang heb gewacht met dit een halt toe roepen, maar dat is iets om van te leren voor mezelf. Ik weet dat ik hier op het forum voor sommigen bekend sta als een regelrecht kutwijf, hard en lullig. In het dagelijks leven ben ik liever en gevoeliger en moet ik juist meer aan mezelf denken dan wat ik nu doe. Dat is de wijze les die ik hieruit kan halen. Ik mag veeleisender zijn naar anderen toe dan ik tot nu toe ben geweest en met dit besef ben ik voor mezelf weer een stukje gegroeid.

Ja maar, je moet niet te streng zijn voor jezelf hoor. Ik merk het bij mezelf ook, zo verschrikkelijk als ik me op het moment voel, dat heb ik nog nooit meegemaakt. En dan heb ik wel de behoefte om erover te praten, maar van de andere kant denk ik dat ik me maar groot moet houden. Terwijl ik het bij anderen heel normaal vind als ze over problemen praten, en ik iedereen graag steun. Waarom was het jouw verantwoordelijk om het meteen een halt toe te roepen op het moment dat je wist dat hij niet de liefde van je leven is? Je kan toch ook gewoon een tijdje het aankijken, gewoon omdat je daar behoefte aan hebt? Na hoe jouw relatie geëindigd is vorig jaar, mag je ALLES doen waar je behoefte aan hebt. Blijkbaar had je eerder nog niet de behoefte om klaar te zijn met deze man, en nu wel. En daar mag je je best even verdrietig over voelen, en er ook iets van leren, maar je hoeft niet zo streng te zijn voor jezelf.

Polly schreef:Ja maar, je moet niet te streng zijn voor jezelf hoor. Ik merk het bij mezelf ook, zo verschrikkelijk als ik me op het moment voel, dat heb ik nog nooit meegemaakt. En dan heb ik wel de behoefte om erover te praten, maar van de andere kant denk ik dat ik me maar groot moet houden. Terwijl ik het bij anderen heel normaal vind als ze over problemen praten, en ik iedereen graag steun. Waarom was het jouw verantwoordelijk om het meteen een halt toe te roepen op het moment dat je wist dat hij niet de liefde van je leven is? Je kan toch ook gewoon een tijdje het aankijken, gewoon omdat je daar behoefte aan hebt? Na hoe jouw relatie geëindigd is vorig jaar, mag je ALLES doen waar je behoefte aan hebt. Blijkbaar had je eerder nog niet de behoefte om klaar te zijn met deze man, en nu wel. En daar mag je je best even verdrietig over voelen, en er ook iets van leren, maar je hoeft niet zo streng te zijn voor jezelf.

Ik vind dat ik m'n kop in het zand heb gestoken en dat past niet bij mij. Daarover ben ik boos op mezelf, want ik heb hem zoveel ruimte gegeven en daar heeft hij van geprofiteerd op een onbewuste manier. Ik had dat kunnen voorkomen, door eerder aan de bel te trekken, of iig duidelijker grenzen te stellen. Ik wilde heel graag dat ik hem meer dan leuk vond, maar eigenlijk was dat er al snel niet meer echt. Het was meer het principe dat ik volhield (het kunnen en willen vertrouwen van een man) dan dat het me echt om hem ging. Uiteindelijk zagen en spraken we elkaar nog zo weinig, dat hij alleen nog maar in m'n hoofd een rol speelde, maar niet meer daadwerkelijk in m'n leven. Hij heeft mij toen nog wel gebeld op een gegeven moment, maar is daarin niet eerlijk geweest (dat wist ik toen nog niet precies, ook al vermoedde ik het wel dat er iets niet klopte). Ik zou meer op mijn gevoel moeten vertrouwen, of het nou gegrond is of niet. Ik heb hem meer credits gegeven dan nodig was en als ik dat niet had gedaan, voelde ik me nu minder rot. Ik weet dat hij me niet bewust heeft willen kwetsen en ik hem ook niet door uiteindelijk hem vrij duidelijk te woord te hebben gestaan, maar ik baal er gewoon van dat we niet opener zijn geweest in communicatie en ik daarmee onnodig tijd heb verprutst.

Dat is ook balen. Maar nu weet je het wel voor de volgende keer, en nu ben je wél klaar met hem en kun je gewoon verder. Tijd verknoeien is jammer, maar je kunt niet altijd alles van te voren al weten. Sterkte in ieder geval

Lief van je, dank je wel. 't Is vast allemaal heel wazig wat ik zei, maar ik wil niet in details treden hier. Nogmaals bedankt.