Boos/verdrietig kindje

De laatste tijd heeft J. soms intens verdriet omdat hij iets niet mag. Bijvoorbeeld, de afstandsbediening, Bumba kijken, met de telefoon spelen enz. Dan gaat hij vooral heel hard huilen, soms wordt hij ook een beetje boos. Ik heb heel erg de neiging om hem dan te troosten. Dat doe ik dus ook en meestal is het na even knuffelen, kusje en een beetje afleiden wel over.

Maar ik vraag me af hoe jullie dat doen. Is troosten wel een goed idee of is dat als ze groter worden niet zo'n goed idee meer?

Ik troostte mijn zoon altijd en als hij weer gekalmeerd was zei ik waarom hij er niet aan mocht komen. Ik denk dat troosten nooit echt verkeerd kan zijn.

Ik troost wel uiteindelijk maar zeg wel duidelijk onder troosten waarom het niet mag. Hij snapt er nog geen biet van, maar ach, dan kom ik er vast in.

Mijn dochter kan dat ook doen, intens verdrietig en boos zijn op zo'n moment.
Ik neem haar dan op schoot en vertel haar dat ik begrijp dat ze iets graag wil en dat ze daarom verdrietig is en leg dan uit waarom dat niet kan b.v omdat de afstandbediening voor papa en mama is of omdat het nu geen tijd is om tv te kijken. Samen met haar zoek ik dan wat anders om te doen.
Maar soms kan ze ook heel lang door blijven gaan of gaat ze gewoon door het lint van bozigheid, dan laat ik haar even.

Meestal ga ik dan bij haar in de buurt zitten, zodat ze zelf kan bepalen of ze getroost wil worden of niet. Meestal moet ze eerste even haar frustratie/boosheid afreageren en komt ze daarna bij me zitten om getroost te worden.

Ik vind troosten en uitleggen dan juist heel belangrijk.

Mijn zoontje moet wel eerst even uitrazen door op de grond te liggen en dan met zijn hoofd of voeten te bonken, maar als hij klaar is neem ik hem bij mij of ga bij hem zitten en even lekker knuffelen en uitleggen. En dan wat anders doen. Meestal gaan we dan even voetballen.
Hij is ook wel echt een gigantische uitdager.

Mijn dochtertje luistert eigenlijk heel goed, ik hoef nooit meer dan 2 x nee te zeggen, ze herhaalt dan nog even 2 keer "nee nee" en dan is ze er klaar mee en is het goed. Tegenwoordig is het bij haar ook al vaak "nee nee noha tuk/boem", ze weet dus wel dat het anders stuk gaat of dat ze dan valt.

Rejoy. schreef:Meestal ga ik dan bij haar in de buurt zitten, zodat ze zelf kan bepalen of ze getroost wil worden of niet. Meestal moet ze eerste even haar frustratie/boosheid afreageren en komt ze daarna bij me zitten om getroost te worden.

Zo doe ik dat ook, nadat ze weer rustig is geworden leg ik haar uit waarom ze iets niet mag.

Ik troost hem, vertel waarom hij er niet aan mag zitten en als het dan nog niet over is probeer ik hem af te leiden.

Mama_van2 schreef:

Rejoy. schreef:Meestal ga ik dan bij haar in de buurt zitten, zodat ze zelf kan bepalen of ze getroost wil worden of niet. Meestal moet ze eerste even haar frustratie/boosheid afreageren en komt ze daarna bij me zitten om getroost te worden.

Zo doe ik dat ook, nadat ze weer rustig is geworden leg ik haar uit waarom ze iets niet mag.

Zo doe ik het ook.