Het ergste moment uit je leven?

Gast wo 3 aug 2011 - 2:55

Titel zegt het al: Wat was het ergste moment uit je leven?

Ilargi wo 3 aug 2011 - 3:01

Dat was zonder twijfel toen mijn oma overleed en ik net 5 minuten te laat was om haar nog te spreken...

Gast wo 3 aug 2011 - 3:02

De reden dat ik het topic open is omdat het mijne me maar blijft achtervolgen: Het moment dat ik hoorde dat papa dood was. Hier, op mijn werk. Dus ik herinner me het continue....Het gevoel, de misselijkheid, het ongeloof, het huilen, de shock...De realiteit.

Dat mijn vriend daar ineens stond, dat ik het al wist, dat ik mijn vriend de woorden hoor uitspreken: 'Er is iets heel ergs gebeurd, ze hebben hem gevonden'. En dat ik alleen maar nee nee nee uitschreeuw...

Het achtervolgt me. Meer dan de crematie oid...Meer dan wat dan ook. Dat ene moment. Daar is mijn wereld stil blijven staan.

Sjaantje wo 3 aug 2011 - 3:05

Leafie, dat is ook heel logisch want juist dát moment is het meest bepalende moment geweest! Precies zoals je het omschrijft: 'je wereld stond op dat moment stil'. Ik herken het, mijn ergste moment is ook het moment dat mams overleed en niet haar uitvaart. Want vanaf dát ene moment weet je dat je leven nooit meer hetzelfde zal zijn.

hug

Ilargi wo 3 aug 2011 - 3:07

Dat lijkt mij ook ongelooflijk moeilijk leaf, ik vind het missen van mijn oma al zo groot, kan me niet voorstellen hoe dat met een ouder moet zijn.. hug

Gast wo 3 aug 2011 - 3:09

Het ergste moment uit mijn leven was toen ik trillend van angst op de vloer van mijn keukentje lag te hopen en te bidden tot mijn exvriend weg zou gaan. In die tijd viel hij me continue lastig en op dat moment stond 'ie weer voor mijn voordeur en woonkamerraam te schreeuwen. Ik had de telefoon in mijn hand, maar durfde de politie niet te bellen..

Cry

Gelukkig is het uiteindelijk allemaal goed gekomen, maar dat was wel een punt in mijn leven waarvan ik nu pas besef hoe erg dat was.

Oh, en knuffel voor jou Leaf ... hug

Pas je goed op jezef?

Kabouter wo 3 aug 2011 - 3:12

Het moeilijkste moment uit mijn leven, was weglopen uit de ziekenhuiskamer waarin mijn moeder lag. Ik wist dat wanneer ik de deur achter me dicht deed, ik haar nooit meer levend zou zien. Ben echt met bibberbenen naar de familiekamer gelopen en ben daar tegen de verwarming aan gaan zitten. De 1,5u die volgde heb ik alleen maar voor me uit kunnen staren in afwachting op mijn vader die kwam vertellen dat het afgelopen was.
Pff..die deur dicht doen. Ik moer er echt niet over nadenken.

Sjaantje wo 3 aug 2011 - 3:14

Oooh Kabouter, dat lijkt me ook echt zó moeilijk... ik krijg er gewoon tranen van! In dat opzicht ben ik wel 'blij' dat ik tot het laatste moment bij mama ben gebleven, samen met nog anderen van onze familie.
hug

missthera wo 3 aug 2011 - 3:16

Bij mij het moment dat we hoorden dat ons zoontje Jacob het niet ging redden en dat we een afspraak moesten maken om voor altijs afscheid te nemen. Het is nu drie jaar geleden en nog altijd droom ik er bijna iedere nacht over.

Kabouter wo 3 aug 2011 - 3:17

Sjaantje schreef:Oooh Kabouter, dat lijkt me ook echt zó moeilijk... ik krijg er gewoon tranen van! In dat opzicht ben ik wel 'blij' dat ik tot het laatste moment bij mama ben gebleven, samen met nog anderen van onze familie.

Ik heb er zelf voor gekozen om niet bij haar te blijven. Dat wilde ik niet..ik wilde niet zien hoe mijn moeder dood lag te gaan. Wilde ook heel graag dat mijn laatste herinnering aan haar een levende herinnering was.
Iedereen was bang dat ik daar spijt van zou krijgen, maar dat heb ik gelukkig niet.

Gast wo 3 aug 2011 - 3:17

Het is niet het ergste moment, want ik was 6 en kan het me niet meer echt herinneren. Maar het ergste wat ik heb meegemaakt en nog altijd bij me draag is dus de dood van mijn vader. Ik mis hem nog elke dag.

Gast wo 3 aug 2011 - 3:17

Wat een verdrietige dingen allemaal trouwens.

Groepsknuffel! hug

Gast wo 3 aug 2011 - 3:18

voor iedereen die een dierbare heeft verloren.. Dat lijkt me vreselijk om mee te moeten maken.

Gast wo 3 aug 2011 - 3:20

Ik moet echt huilen van dit topic...Wat erg allemaal....En jullie zijn lief, dikke knuffel terug hug

Gast wo 3 aug 2011 - 3:22

Ah lieve Leaf, dat niet zo verschrikkelijk zijn geweest.. En het is nog maar zo kort geleden Sad

Dikke knuffel!

Voor mij was het dat mijn moeder tegen me zei dat ze me nooit meer wilde zien, dat ik van nature slecht ben van binnen, dat ik haar dochter niet meer was en dat ze me vergeleek met de persoon die haar dood gewenst had.

Gast wo 3 aug 2011 - 3:22

Wat een vreselijk verdrietige dingen allemaal... dikke knuffel voor iedereen!

Mijn ergste moment vind ik moeilijk te zeggen... denk dat als ik toch moet kiezen het het moment is dat mijn ouders aan mijn zus en mij vertelden dat ze gingen scheiden. Ik was zes en weet nog waar we zaten en hoe ik ze huilend heb gesmeekt om niet te scheiden. Achteraf was de scheiding zelf lang het ergste niet, maar aan de andere kant heb ik uiteindelijk na een heleboel nare dingen zo'n fijn leven aan die beslissing overgehouden. Maar qua 'door hart snijdend-gevoel' staat het moment wel bovenaan.

Gast wo 3 aug 2011 - 3:28

Wat een verdrietige dingen allemaal, ik krijg er kippenvel van...
Break of Day, wat moet dat beangstigend voor je zijn geweest ook. Moet er niet aan denken..

Ik heb veel erge momenten gehad, de 1 erger dan de ander.

Gast wo 3 aug 2011 - 3:30

Leaf,

en voor de rest die het nodig heeft!

Ik heb ook zoiets..wat altijd zo bij zal blijven, maar daar kan ik niet over praten.

Rush wo 3 aug 2011 - 3:32

Een vriend van mij zien liggen in zijn kist, striemen in z`n nek, maar met de grootste smile die ik ooit gezien heb.

Alhoewel. Toen ben ik niet ingestort.

Toen ik bij de kist van het zoontje van een vriend kwam wel. Zo`n klein ventje van 6 maanden Sad

Gast wo 3 aug 2011 - 3:32

missthera schreef:Bij mij het moment dat we hoorden dat ons zoontje Jacob het niet ging redden en dat we een afspraak moesten maken om voor altijs afscheid te nemen. Het is nu drie jaar geleden en nog altijd droom ik er bijna iedere nacht over.

vreselijk..

Gast wo 3 aug 2011 - 3:32

Elodie schreef:Ik heb ook zoiets..wat altijd zo bij zal blijven, maar daar kan ik niet over praten.

+1

Gast wo 3 aug 2011 - 3:35

missthera schreef:Bij mij het moment dat we hoorden dat ons zoontje Jacob het niet ging redden en dat we een afspraak moesten maken om voor altijs afscheid te nemen. Het is nu drie jaar geleden en nog altijd droom ik er bijna iedere nacht over.

Oh my, wat een hel.. Hoe kwam het ook alweer dat hij het niet haalde? Ik kan me voorstellen dat je er nog steeds heel veel mee bezig bent. Een kind is iemand die je voor je oergevoel altijd bij je wil houden en beschermen en dan gebeurt er dit. Heel veel sterkte meid..

Caro wo 3 aug 2011 - 3:39

Voor mij is dat het moment dat ik thuis aankwam, en ik wist dat mijn vader de uitslag van de CT had gehad om te kijken hoever de kanker verspreid was.

Het was een vrij warme lentedag, maar pap had het koud. Hij had een dikke trui aan en dat is niks voor hem. Hij stond me op te wachten boven aan het hek en ik maakte nog een grapje "ga je nu helemaal op opa lijken": opa hadden we net twee weken ervoor begraven maar die man had het áltijd koud.

Maar hij reageerde niet en ik kom boven aan en hij zegt "het is niet goed meisje, het zit in mijn botten" Ik kon alleen maar stamelen 'maar dat mag niet'. En daarna alleen maar huilen.

Ik heb mijn vader nooit zo verloren zien staan als toen. Het is een sterke man, hoop levenservaring en wijsheid. En om die dan zo verloren te zien staan en te weten dat je een nare periode tegenmoet gaat..

Bah.

Gast wo 3 aug 2011 - 3:39

Wat een nare verhalen, ik krijg er een brok van in mijn keel. Iedereen veel sterkte met de verwerking, ook als het al lang geleden is. hug

missthera wo 3 aug 2011 - 3:41

James schreef:
missthera schreef:Bij mij het moment dat we hoorden dat ons zoontje Jacob het niet ging redden en dat we een afspraak moesten maken om voor altijs afscheid te nemen. Het is nu drie jaar geleden en nog altijd droom ik er bijna iedere nacht over.

Oh my, wat een hel.. Hoe kwam het ook alweer dat hij het niet haalde? Ik kan me voorstellen dat je er nog steeds heel veel mee bezig bent. Een kind is iemand die je voor je oergevoel altijd bij je wil houden en beschermen en dan gebeurt er dit. Heel veel sterkte meid..

Hij kreeg een dag na zijn geboorte door een bacterie hersenvliesontsteking en bloedvergiftiging en daar was voor hem niet tegenop te knokken.
Een jaar later op zjn crematiedag werd onze dochter geboren. Toen zij 6 weken was kreeg zij ook hersenvliesontsteking zij was wel sterk genoeg om ertegen te vechten.

Gesponsorde inhoud

Het ergste moment uit je leven?

Het ergste moment uit je leven?

Re: Het ergste moment uit je leven?

Re: Het ergste moment uit je leven?

Re: Het ergste moment uit je leven?

Re: Het ergste moment uit je leven?

Re: Het ergste moment uit je leven?

Re: Het ergste moment uit je leven?

Re: Het ergste moment uit je leven?

Re: Het ergste moment uit je leven?

Re: Het ergste moment uit je leven?

Re: Het ergste moment uit je leven?

Re: Het ergste moment uit je leven?

Re: Het ergste moment uit je leven?

Re: Het ergste moment uit je leven?

Re: Het ergste moment uit je leven?

Re: Het ergste moment uit je leven?

Re: Het ergste moment uit je leven?

Re: Het ergste moment uit je leven?

Re: Het ergste moment uit je leven?

Re: Het ergste moment uit je leven?

Re: Het ergste moment uit je leven?

Re: Het ergste moment uit je leven?

Re: Het ergste moment uit je leven?

Re: Het ergste moment uit je leven?

Re: Het ergste moment uit je leven?

Re: Het ergste moment uit je leven?