Het mooiste moment uit je leven?

Shoot!

Lastige vraag.. Zijn bij mij vaak meer wat perioden die mooi waren ofzo. Als ik toch voor een moment moet gaan is dat wel het behalen van mijn diploma..

De ontmoeting met mijn biologische ouders.

Maar ik denk dat dat moment nog wordt overschaduwd zodra mijn ouders ze ook ontmoeten.

Mijn trouwdag en dan met name het feest

Pfff, dat is een moeilijke.. Zijn meerdere periodes eigenlijk.

Dat zijn er drie:

- Onze trouwdag
- De geboortes van onze kinderen

Ik heb heel veel tijd van mijn jeugd met mijn oma doorgebracht, zij was echt een tweede moeder voor mij, en zo'n beetje de belangrijkste persoon in mijn leven. Ze werd ziek, ik was bij haar, en op een gegeven moment zei ze uit het niets ''Ik hou van je''. Dat had ze nog nooit zo tegen mij gezegd, ik vond het echt heel speciaal om te horen. Een dag later is ze overleden.

Het moment dat ik mijn pasgeboren neefje voor het eerst zag. Ik heb een hele middag lopen janken.

Zo`n klein ventje, 9 weken te vroeg, pikzwart haar en daar lag hij, in 1 hand van m`n broer. Zo klein, zo lief. Ik was toen 16.

De weken daarop als ik hem zag dan moest ik ook steeds weer huilen.

De geboortes van mijn kinderen

Eén moment dat in me opkomt is toen ik mijn eerste lange reis alleen maakte toen ik 18 was. Ik was toen allemaal moeilijke dingen tegengekomen die dag, maar was toch doorgegaan en had heel wat voor mezelf overwonnen. Toen zat ik alleen in een smerig busje tussen allemaal mensen die ik niet kende en ik dacht: Ik heb altijd mezelf nog. Ik kan mijn eigen beste vriendin zijn en een goede tijd met mezelf doorbrengen. Dat was zo waardevol voor mij op dat moment. Ik kreeg een extreem geluksgevoel en heb het altijd onthouden. Wat mij ook gaat gebeuren, wie er ook dood zullen gaan of bij me wegvallen: Ik heb altijd mezelf nog.

Voor mij is dit meer waardevol dan trouwen bijvoorbeeld.

Mijn trouwdag en de geboorte van mijn dochter.

Dat lijkt me inderdaad een heel mooi en fijn gevoel Bet Weter.

Sugarfall schreef:Dat lijkt me inderdaad een heel mooi en fijn gevoel Bet Weter.

+1.

Bet Weter schreef:Eén moment dat in me opkomt is toen ik mijn eerste lange reis alleen maakte toen ik 18 was. Ik was toen allemaal moeilijke dingen tegengekomen die dag, maar was toch doorgegaan en had heel wat voor mezelf overwonnen. Toen zat ik alleen in een smerig busje tussen allemaal mensen die ik niet kende en ik dacht: Ik heb altijd mezelf nog. Ik kan mijn eigen beste vriendin zijn en een goede tijd met mezelf doorbrengen. Dat was zo waardevol voor mij op dat moment. Ik kreeg een extreem geluksgevoel en heb het altijd onthouden. Wat mij ook gaat gebeuren, wie er ook dood zullen gaan of bij me wegvallen: Ik heb altijd mezelf nog.

Voor mij is dit meer waardevol dan trouwen bijvoorbeeld.

Dit gevoel herken ik inderdaad ook, je voelt je dan zo sterk op zo'n moment. Net of er een enorme oerkracht in je zit.

Stip op nr. 2 komt trouwens het moment dat ik in Canada de gate doorkwam en daar een klein ventje, helemaal oranje gekleed heel hard i love you stond te roepen. Dat was de eerste ontmoeting met het zoontje van m`n broer die in Canada woont. Hij was toen nog net geen 2. Toen heb ik ook gehuild als een klein kind.

Dat was met het WK, vorig jaar. Toen vloog ik ook voor het eerst en direct helemaal alleen. Mijn ouders hebben hun kleinzoon nog nooit gezien.

De geboorte van mijn zoon. Er zijn geen woorden die beschrijven hoe mooi het was toen dat naakte lichaampje op mijn buik werd gelegd !

Mijn mooiste moment was, ja erg cliche: de geboorte van onze zoon.

Stuiterbal schreef:De geboorte van mijn zoon. Er zijn geen woorden die beschrijven hoe mooi het was toen dat naakte lichaampje op mijn buik werd gelegd !

Dat lijkt me zo mooi. Als ik bij m`n neefje al zo gehuild heb, volgens mij huil ik dan weken aan 1 stuk door.

Rush schreef:

Stuiterbal schreef:De geboorte van mijn zoon. Er zijn geen woorden die beschrijven hoe mooi het was toen dat naakte lichaampje op mijn buik werd gelegd !

Dat lijkt me zo mooi. Als ik bij m`n neefje al zo gehuild heb, volgens mij huil ik dan weken aan 1 stuk door.

Er zijn idd geen woorden voor hoe je je dan voelt op zo'n moment. Alle woorden schieten letterlijk tekort, ik kon alleen maar huilen

Rush schreef:

Stuiterbal schreef:De geboorte van mijn zoon. Er zijn geen woorden die beschrijven hoe mooi het was toen dat naakte lichaampje op mijn buik werd gelegd !

Dat lijkt me zo mooi. Als ik bij m`n neefje al zo gehuild heb, volgens mij huil ik dan weken aan 1 stuk door.

Het is ook heel mooi. En dat huilen heb je sowieso... lang leve de kraamtranen !!!

Ik heb dat dus niet ervaren en dat vind ik nog steeds heel erg. A. werd gelijk meegenomen door de kinderarts en ik kreeg haar pas na een half uur heel even bij mij. Daarna werd ze weer meegenomen, zodat ik naar de uitslaapkamer kon waar mijn hartslag etc. nog gecontroleerd werd en dáárna mocht ik pas naar beneden en mijn meisje vasthouden.

Ik heb niet echt een mooiste moment uit mijn leven, maar mijn reis naar Praag vorig jaar, was wel de mooiste week van mijn leven.

Onze trouwdag

Stuiterbal schreef:De geboorte van mijn zoon. Er zijn geen woorden die beschrijven hoe mooi het was toen dat naakte lichaampje op mijn buik werd gelegd !

+1. Same here! Iets mooiers bestaat niet, volgens mij.

Geboorte van mijn broertje en de dag dat-ie voor 't eerst naar school ging. Liepen we samen, hand in hand, lange straat af. En hoe dichter we bij 't schoolplein kwamen, des te harder hij in mijn hand kneep....

En dan vooral toen ik 'm weer op kwam halen en hoe 't 4 jarige blonde mormeltje naar me toe kwam rennen, armen om me heen, zoveel mogelijk willen vertellen en bekaf met z'n koppie in m'n nek in slaap gevallen, zodat ik 'm verder naar huis heb getild.