Biechttopic 3

Biechtje01 schreef:

Susan schreef:Waarom heeft hij jou al die tijd onderhouden, studeerde je toen nog? En van welk geld heeft hij je onderhouden, werkte hij er heel veel bij en jij niet?

Ja hiervoor studeerde ik. Hij ´onderhield´ ons van zijn lening bij DUO, die wij de komende 15 jaar samen terug betalen, dus uiteindelijk betaal ik er zelf ook voor. Maar als ik bij hem weg ga ben ik schuldenvrij en hij zit met de schuld. En het huis, overigens.

Dus als je weggaat betaal je hem niet een gedeelte terug, terwijl hij jou van dat geld heeft onderhouden?

En werkt hij dan niet full time met als reden dat hij nog studeert? of zijn er andere redenen voor? En maakt dat diploma dan voor zijn salaris etc. nog wat uit? of verdient hij in die paar dagen werk al genoeg om goed te kunnen rondkomen? Ik begrijp jou wel van dat terugbetalen van die studieschuld en een diploma is natuurlijk altijd beter maar ik kan me ook wel voorstellen dat als je je droombaan al hebt je dan geen zin meer hebt om nog tijd en energie in je studie te steken.

Susan schreef:

Biechtje01 schreef:

Susan schreef:Waarom heeft hij jou al die tijd onderhouden, studeerde je toen nog? En van welk geld heeft hij je onderhouden, werkte hij er heel veel bij en jij niet?

Ja hiervoor studeerde ik. Hij ´onderhield´ ons van zijn lening bij DUO, die wij de komende 15 jaar samen terug betalen, dus uiteindelijk betaal ik er zelf ook voor. Maar als ik bij hem weg ga ben ik schuldenvrij en hij zit met de schuld. En het huis, overigens.

Dus als je weggaat betaal je hem niet een gedeelte terug, terwijl hij jou van dat geld heeft onderhouden?

Dat klopt, daar hebben we een afspraak over gemaakt jaren geleden.

Ik krijg het idee dat het jou voornamelijk om het geld gaat en niet om zijn gebrek aan ambitie of zijn ontwikkeling. Ik vind het best raar dat je je er zo druk over maakt of jij in financieel opzicht gaat opdraaien voor de gevolgen van het niet afmaken van zijn studie, terwijl jij wel al die jaren van hem hebt geprofiteerd (en door hem lekker door hebt kunnen studeren zonder baantje of schulden).

Sorry, van mijn kant niet echt begrip. Niet voor de manier waarop jij hierin staat.

rapa nui schreef:En werkt hij dan niet full time met als reden dat hij nog studeert? of zijn er andere redenen voor? En maakt dat diploma dan voor zijn salaris etc. nog wat uit? of verdient hij in die paar dagen werk al genoeg om goed te kunnen rondkomen? Ik begrijp jou wel van dat terugbetalen van die studieschuld en een diploma is natuurlijk altijd beter maar ik kan me ook wel voorstellen dat als je je droombaan al hebt je dan geen zin meer hebt om nog tijd en energie in je studie te steken.

Hij werkt inderdaad part-time zodat hij tijd over heeft voor zijn studie. Die tijd vergooit hij echter.
Ik snap ook dat de motivatie moeilijk is op te brengen, maar hij zal wel moeten, want als hij dit schooljaar afstudeert moeten we de komende 15 jaar bijna 200 euro per maand terugbetalen, wat xal verdubbelen zonder diploma. En dat geld hebben we niet en ik heb echt geen zin in moeilijk leven vol geldzorgen omdat hij laks is geweest.

Susan schreef:Ik krijg het idee dat het jou voornamelijk om het geld gaat en niet om zijn gebrek aan ambitie of zijn ontwikkeling. Ik vind het best raar dat je je er zo druk over maakt of jij in financieel opzicht gaat opdraaien voor de gevolgen van het niet afmaken van zijn studie, terwijl jij wel al die jaren van hem hebt geprofiteerd (en door hem lekker door hebt kunnen studeren zonder baantje of schulden).

Sorry, van mijn kant niet echt begrip. Niet voor de manier waarop jij hierin staat.

Het klopt dat het geld mij erg dwars zit. Omdat het diploma voor zijn carrière niet heel veel verschil meer zal maken. Ik wil gewoon dat hij zijn verantwoordelijkheid neemt en doet wat moet, zodat we aan de toekomst kunnen bouwen.
En ik zie het niet echt als profiteren, want als we samen blijven wat de bedoeling is, zullen we de schuld delen. Een schuld die er niet zou zijn als hij gewoon, net als ik, binnen 4 jaar was afgestudeerd.

Bedankt voor je reactie, though! Ik weet dat ik hier egoïstisch in sta, waarschijnlijk te egoïstisch. Drukt me wel op de feiten.

Biechtje01 schreef:
Het klopt dat het geld mij erg dwars zit. Omdat het diploma voor zijn carrière niet heel veel verschil meer zal maken. Ik wil gewoon dat hij zijn verantwoordelijkheid neemt en doet wat moet, zodat we aan de toekomst kunnen bouwen.
En ik zie het niet echt als profiteren, want als we samen blijven wat de bedoeling is, zullen we de schuld delen. Een schuld die er niet zou zijn als hij gewoon, net als ik, binnen 4 jaar was afgestudeerd.

Ja, maar als jij besluit bij hem weg te gaan, verandert dat niks aan het feit dat jij al die jaren hebt geleefd van de helft van die lening. Toch moet hij het dan opeens in zijn eentje ophoesten. Ik snap echt niet dat hij daarmee akkoord is gegaan.

Biechtje01 schreef:

rapa nui schreef:En werkt hij dan niet full time met als reden dat hij nog studeert? of zijn er andere redenen voor? En maakt dat diploma dan voor zijn salaris etc. nog wat uit? of verdient hij in die paar dagen werk al genoeg om goed te kunnen rondkomen? Ik begrijp jou wel van dat terugbetalen van die studieschuld en een diploma is natuurlijk altijd beter maar ik kan me ook wel voorstellen dat als je je droombaan al hebt je dan geen zin meer hebt om nog tijd en energie in je studie te steken.

Hij werkt inderdaad part-time zodat hij tijd over heeft voor zijn studie. Die tijd vergooit hij echter.
Ik snap ook dat de motivatie moeilijk is op te brengen, maar hij zal wel moeten, want als hij dit schooljaar afstudeert moeten we de komende 15 jaar bijna 200 euro per maand terugbetalen, wat xal verdubbelen zonder diploma. En dat geld hebben we niet en ik heb echt geen zin in moeilijk leven vol geldzorgen omdat hij laks is geweest.

Als hij het dan echt niet nodig vindt om af te studeren, dan moet hij misschien maar stoppen met studeren en fulltime gaan werken, en die extra inkomsten maar gaan gebruiken om die schuld af te lossen.

Wel heb ik net als Susan de indruk dat je dus niet focust op een stukje karakter maar dat het je meer om het financiele gaat, en dat je hem daarom zou verlaten. Dat vind ik dan wel weer vreemd, dat je inderdaad op zijn stufi/lening/inkomen hebt 'geteerd' zodat jij niet hoefde te werken. En nu dreig je wel te moeten gaan meebetalen eraan en dan wil je daardoor weg bij hem.

Jullie hebben gelijk dat het niet eerlijk is dat hij met de schulden zit als ik bij hem weg ga. Ook is het oppervlakkig dat ik erover nadenk de liefde van mijn leven te verlaten omdat ik geen zin heb in een moeilijke financiële situatie in de toekomst.

Waar ik voor mezelf nog niet helemaal uit ben is of ik ontevreden ben omdat ik verwend ben en teleurgesteld dat hij er niet alles aan doet om te zorgen voor een veilige financiële situatie, of dat ik teleurgesteld ben in hem als persoon. Ik vind het gewoon een afknapper dat hij niet harder werkt. Ik houd van aanpakken en dat mis ik in hem. Maar ben zo bang dat ik spijt krijg als ik hem los laat.

Maar hij werkt toch? Jij zou graag zien dat hij meer tijd in zijn studie stak, maar dat wil niet zeggen dat hij niet werkt. Hij zal zijn droombaan ook wel niet in zijn schoot geworpen hebben gekregen, daar zal hij ook wel hard voor gewerkt hebben. Dat hij niet meer zo gemotiveerd is voor zijn studie zal dan ook niet te maken hebben aan een gebrek aan ambitie, maar aan het feit dat hij vast een flink voorschot heeft gekregen op de werkervaring die je meestal pas na de studie opdoet, waardoor hij niet meer echt een doel heeft om naartoe te werken. Hij staat al met één been in die carrière en even praktisch gezien: als hij stopt met zijn studie kan hij met beide benen in zijn carrière staan, als hij doorgaat moet hij eerst nog een scriptie afronden waar hij geen zin in heeft. Ik snap wel dat het best lastig voor hem is, en ik zou het zeker niet ophangen aan ambitie of de bereidheid om te werken.

Eens met Susan, hij werkt wel en hij heeft zelfs zijn droombaan. Dat is niet niks. Ik snap ook wel dat het voor hem voelt alsof hij nog deels 'vastzit' aan die studie en dat hij door wil. Dat motiveert natuurlijk voor geen meter. Ik kan erover meepraten, ik ben afgestudeerd terwijl ik al een fulltime vaste baan had, en ben nu nog met een vervolgstudie bezig terwijl ik die ook niet nodig heb voor mijn werk. Dan wil je ook door, maar dat is best heel moeilijk. Niet alleen de hoeveelheid tijd, maar ook de hoeveelheid 'rollen' die je moet aannemen. Je bent student, maar ook werkende, 'vriendje van', medeverantwoordelijke voor het huishouden, enzovoorts. Het maakt je ook veel minder flexibel, je moet meer organiseren, en dat kan best heel lastig zijn, onderschat dat niet. Mij kostte dat organiseren meer energie dan het hele studeren bij elkaar.

Dat hij keuzes maakt die anders zijn dan de jouwe is een tweede, en je kan kiezen of je dat wil of niet. Maar hij hoeft dat diploma niet te halen voor zijn baas, hij hoeft het niet te halen voor hemzelf, hij moet het alleen maar halen voor jou, omdat hij daarmee 'bewijst' wel aan te pakken en ambitieus te zijn en omdat jullie dan die schuld niet hoeven te betalen. Begrijp me niet verkeerd, ik zou die schuld ook niet willen, maar om daarvoor bij hem weg te gaan... dan denk ik, als dat genoeg is om weg te gaan, wat houdt jou dan in godsnaam bij hem?

RYW schreef:Eens met Susan, hij werkt wel en hij heeft zelfs zijn droombaan. Dat is niet niks. Ik snap ook wel dat het voor hem voelt alsof hij nog deels 'vastzit' aan die studie en dat hij door wil. Dat motiveert natuurlijk voor geen meter. Ik kan erover meepraten, ik ben afgestudeerd terwijl ik al een fulltime vaste baan had, en ben nu nog met een vervolgstudie bezig terwijl ik die ook niet nodig heb voor mijn werk. Dan wil je ook door, maar dat is best heel moeilijk. Niet alleen de hoeveelheid tijd, maar ook de hoeveelheid 'rollen' die je moet aannemen. Je bent student, maar ook werkende, 'vriendje van', medeverantwoordelijke voor het huishouden, enzovoorts. Het maakt je ook veel minder flexibel, je moet meer organiseren, en dat kan best heel lastig zijn, onderschat dat niet. Mij kostte dat organiseren meer energie dan het hele studeren bij elkaar.

Dat hij keuzes maakt die anders zijn dan de jouwe is een tweede, en je kan kiezen of je dat wil of niet. Maar hij hoeft dat diploma niet te halen voor zijn baas, hij hoeft het niet te halen voor hemzelf, hij moet het alleen maar halen voor jou, omdat hij daarmee 'bewijst' wel aan te pakken en ambitieus te zijn en omdat jullie dan die schuld niet hoeven te betalen. Begrijp me niet verkeerd, ik zou die schuld ook niet willen, maar om daarvoor bij hem weg te gaan... dan denk ik, als dat genoeg is om weg te gaan, wat houdt jou dan in godsnaam bij hem?

+1! Mooi verwoord, RYW.
Ik denk dat daarin precies de kern ligt.

Heb je ook de financiële kant besproken met hem? Dat als hij zijn diploma niet haalt, hij nog zoveel euro extra moet betalen (precieze bedragen te vinden via duo.nl).

Ook eens met RYW. Ik val er ook nogal over dat jij er over denkt bij hem weg te gaan voor het zogenaamde financiële plaatje, terwijl hij al die tijd wel gezorgd heeft dat jij niet hoefde te werken. Waarom werkte of leende je zelf eigenlijk niet?

Ook eens met RYW... in je eerste post dacht ik nog dat het om gebrek aan ambitie ging (dat is ook wat mij zo irriteerde bij mijn ex) maar het gaat dus om geld.

Ik biecht op dat ik jaloers ben.
Ik woon met mijn vriend in een prachtige eensgezinswoning, die we beetje bij beetje naar ons zin aan het maken zijn. We hebben dit huis door omstandigheden financieel zeer gunstig kunnen kopen, dus het was ook geen twijfel of we het moesten doen.
Het is een fijn, groot, mooi huis met alles er op en er aan.
En toch ben ik jaloers op 2 vriendinnen, de ene heeft pas een nieuwbouw huis gekocht en als ik filmpjes zie van hoe het er uit komt te zien is het gewoon prachtig, en de ander heeft donderdag een bezichtiging in een huis waar ik eigenlijk verliefd op werd. Fijne buurt, groot, prachtige badkamer en keuken, grote tuin, grenzend aan een speeltuintje..
Kortom, 2 prachtige huizen.

en waarom ben ik dan zo jaloers, ik snap het niet. Want ik zit ook in een prachtig huis, met alles er op en er aan. Het enige nadeel vind ik wel is dat we de woonkamer op de eerste verdieping hebben en we dus een stuk minder zo in de tuin zitten, met lekker de deuren open.

Blegh, ik wil me ook helemaal niet zo voelen!!

Wellicht had je meer opties (onbewust) wilde hebben toen jullie jullie huis kochten, en hebben jullie de keuze voor dit huis eerder gemaakt omdat het financieel zo voordelig was?

Een beetje jaloezie is geen probleem, zolang het je maar niet gaat belemmeren. En op het eerste gezicht lijkt het gras bij anderen veel groener, maar wie weet hebben hun wel een torenhoge hypotheek waardooor ze niks meer kunnen doen, je weet het niet. Als het echt vriendinnen van je zijn zou ik eens met ze erover praten en uitleggen dat je je er zo stom over voelt.

Parels schreef:Wellicht had je meer opties (onbewust) wilde hebben toen jullie jullie huis kochten, en hebben jullie de keuze voor dit huis eerder gemaakt omdat het financieel zo voordelig was?
Een beetje jaloezie is geen probleem, zolang het je maar niet gaat belemmeren. En op het eerste gezicht lijkt het gras bij anderen veel groener, maar wie weet hebben hun wel een torenhoge hypotheek waardooor ze niks meer kunnen doen, je weet het niet. Als het echt vriendinnen van je zijn zou ik eens met ze erover praten en uitleggen dat je je er zo stom over voelt.

Ik denk dat je daar de spijker op zijn kop slaat. Het was ook zo ineens besloten dat we dit huis zouden kopen, dus heb de 'voorpret' van het rondkijken en iets compleet naar eigen wens kiezen gemist eigenlijk.

Eigenlijk wil ik het niet zeggen tegen ze, het zijn mijn twee beste vriendinnen, en kan en wil ze dit plezier gewoon niet ontnemen omdat ik me eigenlijk onnodig zo voel. De hypotheken zijn van beide huizen inderdaad behoorlijk hoog, een stuk hoger dan die van ons. Dus dat is dan weer ons voordeel

Biechtje met de nog niet afgestudeerde vriend, ik vind je enorm verwend en egoistisch overkomen. In plaats van trots op hem te zijn dat hij zijn droombaan bereikt heeft terwijl hij zijn studie nog niet heeft afgerond, wil je om de financiele kwestie misschien bij hem weggaan. Nog wel een financiele kwestie waar jij aan hebt bijgedragen door te leven van zijn lening. Ik zou maar eens dankbaar zijn dat jij dankzij hem je studie in vier jaar hebt kunnen afronden omdat jij niet hoefde te werken dankzij zijn lening.

Als mijn man mij trouwens zo pushde en een ultimatum stelde kon hij een mooi eind de boom in.

Nois schreef:Biechtje met de nog niet afgestudeerde vriend, ik vind je enorm verwend en egoistisch overkomen. In plaats van trots op hem te zijn dat hij zijn droombaan bereikt heeft terwijl hij zijn studie nog niet heeft afgerond, wil je om de financiele kwestie misschien bij hem weggaan. Nog wel een financiele kwestie waar jij aan hebt bijgedragen door te leven van zijn lening. Ik zou maar eens dankbaar zijn dat jij dankzij hem je studie in vier jaar hebt kunnen afronden omdat jij niet hoefde te werken dankzij zijn lening.

Als mijn man mij trouwens zo pushde en een ultimatum stelde kon hij een mooi eind de boom in.

+1

Jolicious schreef:

Nois schreef:Biechtje met de nog niet afgestudeerde vriend, ik vind je enorm verwend en egoistisch overkomen. In plaats van trots op hem te zijn dat hij zijn droombaan bereikt heeft terwijl hij zijn studie nog niet heeft afgerond, wil je om de financiele kwestie misschien bij hem weggaan. Nog wel een financiele kwestie waar jij aan hebt bijgedragen door te leven van zijn lening. Ik zou maar eens dankbaar zijn dat jij dankzij hem je studie in vier jaar hebt kunnen afronden omdat jij niet hoefde te werken dankzij zijn lening.

Als mijn man mij trouwens zo pushde en een ultimatum stelde kon hij een mooi eind de boom in.

+1

Hier ben ik het ook wel mee eens. Ik snap dat je hem wil stimuleren en gewoon wilt dat hij het af maakt vanwege het geld. Maar dat ultimatum klinkt mij echt heel naar in de oren. Ik zou denk ik allang de brui aan de relatie gegeven hebben in dit geval. Je houdt van iemand als persoon en ik snap dat de financiën wel meespelen en je kunt hem hierin wel een wake-up call geven, maar het uitmaken vanwege dit (terwijl je zelf ook mede schuldig bent aan die lening) vindt ik echt heel harteloos.

Ik weet even niet hoe ik moet beginnen en hoe ik dit in het kort kan vertellen..

Mijn vorige relatie is grotendeels stuk gegaan door drugs, niet alleen harddrugs.. Mijn ex blowde ook veel en dat wilde ik gewoon niet.. Drugs was of is voor mij eigenlijk gewoon iets wat ik niet binnen mijn relatie wil hebben/zien/meemaken.. Misschien egoistisch maar ik wil het gewoon echt niet hebben. Dat komt mede ook doordat mijn broer verslaafd is (geweest) aan verschillende soorten harddrugs. Ik heb gezien wat het kapot kan maken, niet alleen jezelf ook de mensen om je heen.
Nu heb ik alweer een hele tijd een nieuwe relatie, en ik weet dat hij op feestjes weleens een pilletje nam. Ik heb hem in het begin van onze relatie gezegd hoe ik tegen drugs aan kijk, wat ik er van vind en dat ik het fijn zou vinden als hij dat niet meer zou doen. Afgelopen zomer ging hij naar een festival daarvoor hadden we het er uitgebreid over gehad hij zou proberen om het niet te doen.. Alleen dat was voor mij al genoeg, hij zou het in ieder geval proberen. Mocht ie het dan toch doen dan had hij het toch geprobeerd om er van af te blijven. Die hele dag hoorde ik niks van hem en toen hij thuis kwam zag ik het gewoon aan hem, zijn ogen stonden anders, hij gedroeg zich vreemd.. Ik vroeg hem heb je wat gebruikt? Nee tuurlijk niet ik had toch met jou een afspraak en het is me gelukt! Ik heb alleen geblowd en bier gedronken. Ik vertrouwde hem niet dus vroeg het hem de volgende ochtend nogmaals. Nee tuurlijk had hij dat niet gedaan anders had hij het toch wel eerlijk gezegd?!

Ik heb het hem in de afgelopen 4 maanden nog weleens gevraagd, gezegd dat ik zn verhaal niet geloofde en dat hij er eerlijk over kon zijn.. Nee hoor niks gedaan. Vorige week hadden we nog een heel gesprek over MDMA.. Dat dat troep was dat iemand hem weleens had gevraagd dat voor hem te regelen via via maar dat ie dat niet deed want t was rotzooi. Ik vroeg heb jij dat weleens gebruikt? Ja 1 keer maar das echt al jaren geleden. Gisteravond zaten we op de bank en op de een of andere manier kwam het gesprek weer op dat festival. Hij had toendertijd een mailtje van een vriend gekregen met iets in de trant van zo ik ging echt lekker hard man en jullie?? Dus ik vroeg wat had ..... toen gebruikt eigenlijk omdat ie zo lekker hard ging, en waarom vroeg ie of jij dat ook ging?? Je had toch niks gebruikt? En toen ik wist het gewoon zeker zag ik dat ie weer tegen me loog.. Ja ik denk dat hij dacht dat ik ook wat had gebruikt maar dat is niet zo hoor.. Naja op een gegeven moment kwam het hoge woord eruit en vertelde die dat ie MDMA had gehad.. Ik vroeg hem waarom heb je hierover gelogen? Ja ik wilde dat je trots op me was! Ik ben maandenlang trots op iemand geweest die niet eerlijk tegen me is geweest. Je hebt bewust je vinger in die MDMA gestopt, en hebt heel bewust tegen me gelogen.. Zelfs dat gaf ik toe dat ie het allemaal bewust deed en dacht ach ze is er nu toch niet bij en ze kan er toch niet achter komen.. Ik ben onder de douche gestapt, en heb hem daarna gevraagd om me met rust te laten.. Ik ben zo ontzettend teleurgesteld in hem. Waarom heeft ie maanden lang glashard in mn gezicht gelogen. Ik weet niet wat ik hier nou mee moet. Ik heb echt het gevoel dat ik hem niet kan vertrouwen. Ik weet gewoon niet wat ik hier mee moet... Ja boos en verdrietig zijn maar daarna?!

Moeilijk Biechtje... Misschien ben ik ook wel erg dan, want ik zou ook niet willen dat mijn man drugs gebruikt. Ik kan me voorstellen dat je je genaaid voelt nu hij er over heeft gelogen. Misschien voelt dat nog wel erger dan het feit dat hij het genomen heeft?

Jolicious schreef:Moeilijk Biechtje... Misschien ben ik ook wel erg dan, want ik zou ook niet willen dat mijn man drugs gebruikt. Ik kan me voorstellen dat je je genaaid voelt nu hij er over heeft gelogen. Misschien voelt dat nog wel erger dan het feit dat hij het genomen heeft?

Precies als hij toen gelijk eerlijk was geweest dan had ik het jammer gevonden, had ik ook teleurgesteld geweest maar was hij wel eerlijk geweest! Ik vind drugs vreselijk, maar maandenlang glashard liegen ook. Wat ik nu erger vind weet ik eigenlijk niet.. Ik zie hem telkens voor me met zn vinger in die vieze troep, de grootste controle over zn lichaam kwijt. Het is erg maar ik vind hem gewoon vies of afstotelijk ik kan het niet anders uitleggen of verwoorden. Maar dat ie er dan ook nog is 4 maanden over liegt, ja ik snap dat als je eenmaal liegt het steeds moeilijker word om de waarheid te vertellen maar goed waarom vertelt ie het dan gisteravond wel?!