Biechttopic 3

Ik vind jouw berichtjes ook goed onderbouwd en duidelijk, Arden. Je wijst erop dat een lening consequenties met zich meedraagt. Terecht, al zie ik ook de andere kant en weet ik ook hoe irritant het is als mensen dit steeds zeggen, terwijl je geen andere keus hebt. Ik val vooral over de berichtjes van PrinsesBo, waarbij ze veroordelend overkomt, net alsof zij de ultieme waarheid over lenen kent, terwijl ze impliceert dat Possom en ik te naïef daarvoor zijn. Dat sarcasme, de woordkeuzes (dom, naïef), in combinatie met het totaal niet onderbouwen van haar standpunt, daar erger ik me aan.

Het komt op mij een beetje uit de hoogte over, terwijl sommige mensen geen keuze hebben. Op een gegeven moment moet je iets, en dan ga je voor de minst slechte keuze. Die is misschien niet goed, maar de beste optie op dat moment.

SuperGrover schreef:Ik vind jouw berichtjes ook goed onderbouwd en duidelijk, Arden. Je wijst erop dat een lening consequenties met zich meedraagt. Terecht, al zie ik ook de andere kant en weet ik ook hoe irritant het is als mensen dit steeds zeggen, terwijl je geen andere keus hebt. Ik val vooral over de berichtjes van PrinsesBo, waarbij ze veroordelend overkomt, net alsof zij de ultieme waarheid over lenen kent, terwijl ze impliceert dat Possom en ik te naïef daarvoor zijn. Dat sarcasme, de woordkeuzes (dom, naïef), in combinatie met het totaal niet onderbouwen van haar standpunt, daar erger ik me aan.

Eens. Overigens vond ik de luchtigheid van Possoms eerste post wel meevallen hoor.

Jolicious schreef: Overigens vond ik de luchtigheid van Possoms eerste post wel meevallen hoor.

Vind ik ook.

Arden schreef:

Possom schreef:DUO is wel altijd voordeliger. En je hoeft pas een aantal jaar (3 volgens mij?) nadat je klaar bent met studeren te beginnen met aflossen.

Maar ik zou me geen zorgen maken hoor biechtje! Zoals ik hierboven zeg zijn de voorwaarden van DUO heel prettig en je kunt tegenwoordig niet 1 student meer vinden zonder rijke paps die geen lening heeft. Ik bedoel, wat kun je nou helemaal met je 500 euro van DUO? Een troost: gelukkig schrijven ze of iedere maand redelijk weinig af aan collegegeld, of maar een paar x per jaar veel. Dan heb je tussendoor wel wat meer ademruimte.

Wat een onzin. Ik heb altijd alles zelf betaald, je kan ook nog werken.
En wacht maar af en kijk hoe prettig het is als je na je studietijd nog 100 euro per maand of meer moet afdragen aan DUO. Dat is ieders eigen keus maar je moet er niet zo luchtig over doen, een lening is een lening.

Ik val hier een beetje over. Het is vast niet je bedoeling hoor, maar je zegt dat het je eigen keuze is en je kan altijd nog werken. Vrijwel elke student werkt ook, maar dat betekent niet dat je dan maar genoeg binnen krijgt om rond te komen.
Ik heb ook altijd alles betaald én gewerkt, maar dan nog moest ik lenen om rond te komen. Dat was geen eigen keuze, dat moest gewoon. Ik weet natuurlijk ook niet hoe jouw situatie eerder was, maar als je vriend al fulltime werkt is het natuurlijk veel makkelijker om rond te komen zonder te lenen dan als je dat niet hebt. Toch?

Jolicious schreef:

Arden schreef:

Possom schreef:DUO is wel altijd voordeliger. En je hoeft pas een aantal jaar (3 volgens mij?) nadat je klaar bent met studeren te beginnen met aflossen.

Maar ik zou me geen zorgen maken hoor biechtje! Zoals ik hierboven zeg zijn de voorwaarden van DUO heel prettig en je kunt tegenwoordig niet 1 student meer vinden zonder rijke paps die geen lening heeft. Ik bedoel, wat kun je nou helemaal met je 500 euro van DUO? Een troost: gelukkig schrijven ze of iedere maand redelijk weinig af aan collegegeld, of maar een paar x per jaar veel. Dan heb je tussendoor wel wat meer ademruimte.

Wat een onzin. Ik heb altijd alles zelf betaald, je kan ook nog werken.
En wacht maar af en kijk hoe prettig het is als je na je studietijd nog 100 euro per maand of meer moet afdragen aan DUO. Dat is ieders eigen keus maar je moet er niet zo luchtig over doen, een lening is een lening.

Ik val hier een beetje over. Het is vast niet je bedoeling hoor, maar je zegt dat het je eigen keuze is en je kan altijd nog werken. Vrijwel elke student werkt ook, maar dat betekent niet dat je dan maar genoeg binnen krijgt om rond te komen.
Ik heb ook altijd alles betaald én gewerkt, maar dan nog moest ik lenen om rond te komen. Dat was geen eigen keuze, dat moest gewoon. Ik weet natuurlijk ook niet hoe jouw situatie eerder was, maar als je vriend al fulltime werkt is het natuurlijk veel makkelijker om rond te komen zonder te lenen dan als je dat niet hebt. Toch?

Nee ik reageerde op dat zonder rijke paps, alsof dat de enige manier is buiten DUO waarop je aan geld kan komen. En over het betalen had ik het over mijn vorige situatie, niet mijn huidige.

Edit: en met eigen keuze bedoelde ik dat iedereen dat lekker zelf moet weten en ik niet ga oordelen over het waarom of het wel of niet nodig hebben van een lening van anderen, zoals ik het in een latere post uitlegde.

Ik biecht op dat ik me heel onzeker voel over mezelf en mijn leven. Ik heb nog nooit een vriend gehad, ben nog nooit verliefd geweest, heb nooit sex gehad of zelfs maar gezoend en ik loop al tegen de 30!
Ik ben niet blij met mezelf, voel me onzeker over mijn uiterlijk en ik vraag me af of er ooit iemand zal komen in mijn leven die van mij kan houden of mij leuk/ de moeite waard kan vinden omdat ik mezelf al helemaal niet leuk of de moeite waard vind.
Ik voel me eenzaam en ben bang dat ik altijd alleen zal blijven en ik weet niet hoe ik dit moet veranderen... Ik heb steeds maar het gevoel dat er iets mis is met mij..

Wat moeilijk voor je.

Zou je hier hulp voor willen?

ik zou niet weten watvoor soort hulp.. in het verleden heb ik al met psychologen gepraat maar niemand snapt precies wat ik bedoel of voel... het wordt vaak gebagitaliseerd met: 'Er is toch niets mis met je' of 'Er komt heus wel iemand op je pad' of het standaard 'Op ieder potje past een dekseltje' Al dat soort dingen geloof ik niet meer....

Ik vind het vervelend voor je dat je er zo mee zit. Ga je contact waarbij je verliefd kunt worden ook helemaal uit de weg?

Biechtje01 schreef:ik zou niet weten watvoor soort hulp.. in het verleden heb ik al met psychologen gepraat maar niemand snapt precies wat ik bedoel of voel... het wordt vaak gebagitaliseerd met: 'Er is toch niets mis met je' of 'Er komt heus wel iemand op je pad' of het standaard 'Op ieder potje past een dekseltje' Al dat soort dingen geloof ik niet meer....

Misschien moet je het meer richten op je zelfvertrouwen. Ik denk dat je op dit moment uitstraalt dat niemand bij je past en dat je het niet waard bent om bij te zijn. Als jij uitstraalt dat je leuk bent, dan sta je ook veel meer open voor mensen om een praatje met je te beginnen.

June schreef:

Biechtje01 schreef:ik zou niet weten watvoor soort hulp.. in het verleden heb ik al met psychologen gepraat maar niemand snapt precies wat ik bedoel of voel... het wordt vaak gebagitaliseerd met: 'Er is toch niets mis met je' of 'Er komt heus wel iemand op je pad' of het standaard 'Op ieder potje past een dekseltje' Al dat soort dingen geloof ik niet meer....

Misschien moet je het meer richten op je zelfvertrouwen. Ik denk dat je op dit moment uitstraalt dat niemand bij je past en dat je het niet waard bent om bij te zijn. Als jij uitstraalt dat je leuk bent, dan sta je ook veel meer open voor mensen om een praatje met je te beginnen.

Als ik mezelf niet leuk vind, hoe kan ik dan uitstralen dat ik leuk ben.....
Overigens kom ik op mensen heel anders over dan ik me voel: men beschrijft mij als een spontaan en sprankelend persoon met veel zelfvertrouwen,een mooi toneelstukje dus met een masker dat me heel goed past, maar ondertussen
Hoe ga ik mezelf weer de moeite waard vinden, qua uiterlijk en persoonlijkheid?

Biechtje01 schreef:
Als ik mezelf niet leuk vind, hoe kan ik dan uitstralen dat ik leuk ben.....
Overigens kom ik op mensen heel anders over dan ik me voel: men beschrijft mij als een spontaan en sprankelend persoon met veel zelfvertrouwen,een mooi toneelstukje dus met een masker dat me heel goed past, maar ondertussen
Hoe ga ik mezelf weer de moeite waard vinden, qua uiterlijk en persoonlijkheid?

Maar wat vind je niet leuk aan jezelf, en hoe komt het dat je jezelf niet leuk vindt?
Qua uiterlijk zou je naar de kapper kunnen gaan en je haar mooi laten doen, laat je opmaken bij de parfumerie en ga als je gaat winkelen eens naar een verkoper om kledingstukken voor je toe laten zoeken zodat je jezelf op een andere manier kunt zien.
Wat betreft je persoonlijkheid, vraag vrienden en familie die dicht bij je staan om dingen op te noemen die ze leuk/ mooi aan je vinden. En zeg die dingen hardop 3 x per dag tegen jezelf in de spiegel.
In het begin zul je het misschien raar vinden en niet geloven, maar ik denk hoe vaker je het tegen jezelf zult zeggen, hoe eerder je het ook gaat zien.

Biechtje: dat bedoel ik dus met je richten op je zelfvertrouwen. Zorg dat jij jezelf wel weer leuk vindt. Een therapeut kan je daar dan ook bij helpen. Probeer het echt daarin te zoeken en niet te veel te letten op het feit dat je nog nooit een relatie etc. hebt gehad. Op het moment dat jij dat zelf weer ziet, straal je dat ook uit.

Oh en de tips van Princess vind ik erg goed. Ik wil daar graag nog aan toevoegen: schrijf elke dag vijf dingen op die goed gingen die dag. Maar niet: 'Jantje van de overburen heeft zijn rijbewijs gehaald,' zoek het echt bij jezelf.

Ik heb/had een meelezer, dus vandaar mijn bericht hier.

Vannacht droomde ik dat ik vreemd ging! Meer dan een zoen was het niet, maar toch voel ik me hartstikke schuldig. Ik weet niet wat ik er mee moet, wat het betekent, moet ik het vertellen of niet? De persoon waarmee ik vreemd ging ken ik al jaren, maar heb ik ook al een aantal jaar niet meer gezien. Het voelt alsof het echt is gebeurd en dat is dus helemaal niet zo. Waarom voel ik me dan zo schuldig?

Biechtje01 schreef:Ik heb/had een meelezer, dus vandaar mijn bericht hier.

Vannacht droomde ik dat ik vreemd ging! Meer dan een zoen was het niet, maar toch voel ik me hartstikke schuldig. Ik weet niet wat ik er mee moet, wat het betekent, moet ik het vertellen of niet? De persoon waarmee ik vreemd ging ken ik al jaren, maar heb ik ook al een aantal jaar niet meer gezien. Het voelt alsof het echt is gebeurd en dat is dus helemaal niet zo. Waarom voel ik me dan zo schuldig?

Er kunnen allerlei redenen zijn waarom je je schuldig voelt als je zoiets droomt. Bijvoorbeeld dat je denkt of weet dat het eigenlijk een wens is om die ander te zoenen.
Of dat het voelt alsof je wel echt vreemdgaat door zo'n droom. Noem het maar op.
Waarom denk je zelf dat je je schuldig voelt?

Ik vind dat je daar echt niet druk om hoeft te maken (an snap ik het wel). Je hebt je dromen niet onder controle.

Ik denk heel vaak over mijn vriend in termen van loser en nietsnut, en dat vind ik heel erg! Hij verdient dat namelijk niet, want hij doet alles voor me, maar het zit mij heel erg dwars dat hij na heel veel jaar studeren nog altijd geen diploma heeft omdat hij zich niet genoeg inzet voor zijn studie. Hij werkt 3-4 dagen in de week, dus hij heeft genoeg tijd om aan zijn studie te besteden maar hij doet het gewoon niet, hij heeft er geen zin in. Hierdoor verdien ik nu het meeste geld omdat ik fulltime werk, en hoewel hij mij de afgelopen 6 jaar onderhield, neem ik het hem (onterecht) heel erg kwalijk.
Ik begin te twijfelen of ik bij hem weg zal gaan, alleen omdat hij dus niet bereikt wat ik zou willen. Verder hebben we het leuk, hebben we een koophuis en grote toekomstplannen. Maar ik vind het zo irritant dat hij zich niet meer inzet om die plannen te verwezenlijken dat ik geen zin meer heb om te wachten. Ik heb hem nu een ultimatum gesteld: in september een diploma en anders ben ik weg, maar ik weet niet of ik nog wil wachten. Ik trek al drie jaar aan een dood paard.

Laatste biechtje: ik kan me dat heel goed voorstellen hoor, dat je daar zo van baalt. Hoe reageerde hij op je ultimatum? Ik had een vriend zes jaar geleden die toen al zes jaar studeerde en geen opleiding afgemaakt heeft en inmiddels studeert hij nog steeds, is even ver als ik in de studie maar ik heb tussendoor twee kinderen gekregen (met een ander wel ), woont nog thuis en doet helemaal niks. Dat is wel extremer maar ik vond dat toen ook zooo irritant, dat ik het me goed kan voorstellen.

Arden schreef:Laatste biechtje: ik kan me dat heel goed voorstellen hoor, dat je daar zo van baalt. Hoe reageerde hij op je ultimatum? Ik had een vriend zes jaar geleden die toen al zes jaar studeerde en geen opleiding afgemaakt heeft en inmiddels studeert hij nog steeds, is even ver als ik in de studie maar ik heb tussendoor twee kinderen gekregen (met een ander wel ), woont nog thuis en doet helemaal niks. Dat is wel extremer maar ik vond dat toen ook zooo irritant, dat ik het me goed kan voorstellen.

Hij beloofde beterschap, maar dat ken ik. Ik heb gewoon geen vertrouwen meer in hem. Ik begin mijn respect voor hem te verliezen, en dat heeft zijn weerslag op onze relatie. Ik wil geen sex meer met hem, ik denk om hem te straffen. Ik maak hem heel vaak expres boos, zodat er wat pit in zit. Ik weet gewoon niet wat ik ermee aan moet.

Als ik dit zo typ denk ik ga toch weg, maar we hebben een relatie van 7 jaar en waren altijd heel gelukkig. Driekwart jaar geleden was ik zwanger van hem, onverwacht, en toen zei hij dat hij er alles aan ging doen om het voor ons goed te maken. Helaas heb ik een miskraam gekregen en daarmee was zijn motivatie ook volledig verdwenen. Dat voelt oneerlijk, omdat hij voor het kindje wel wilde werken en voor mij niet. En hoe zeer ik het ook haat van mezelf, heel soms voel ik me opgelucht dat de zwangerschap is afgebroken. Terwijl ik écht dacht dat hij de ware was.
Ik vind hem gewoon niet mannelijk omdat hij geen enkele moeite doet om ons te onderhouden en wat van zijn toekomst te maken.

Waarom heeft hij jou al die tijd onderhouden, studeerde je toen nog? En van welk geld heeft hij je onderhouden, werkte hij er heel veel bij en jij niet?

Ik snap je verongelijkte gevoel van 'wel voor het kindje maar niet voor mij' wel, maar vergeet niet dat een kindje niet voor zichzelf kan zorgen en jij wel. Hij moet het ook eigenlijk niet voor jou doen, maar vooral voor zichzelf. Hij doet zichzelf te kort op deze manier.

Wel snap ik dat jij totaal afknapt op het gebrek aan ambitie en dat je dat gewoon niet meer aantrekkelijk vindt. Maar als hij het puur en alleen doet om jou te behouden, ben je dan tevreden? Dan heeft hij in september zijn diploma, en dan? Vind je 'm dan weer waanzinnig geil ineens?

Als hij van nature niet ambitieus is ingesteld dan zal hij dat met diploma op zak ook niet zijn, en dan zal je er in de toekomst tegenaan lopen dat hij bijvoorbeeld genoegen neemt met een rotbaantje, dat hij niet ondernemend is, enzovoorts. Dat karaktertrekje verandert niet met een diploma. Jij moet beslissen of je met dat deel van hem wil leven of niet, en dat gaat verder dan alleen een diploma.

Susan schreef:Waarom heeft hij jou al die tijd onderhouden, studeerde je toen nog? En van welk geld heeft hij je onderhouden, werkte hij er heel veel bij en jij niet?

Ja hiervoor studeerde ik. Hij ´onderhield´ ons van zijn lening bij DUO, die wij de komende 15 jaar samen terug betalen, dus uiteindelijk betaal ik er zelf ook voor. Maar als ik bij hem weg ga ben ik schuldenvrij en hij zit met de schuld. En het huis, overigens.

RYW schreef:Ik snap je verongelijkte gevoel van 'wel voor het kindje maar niet voor mij' wel, maar vergeet niet dat een kindje niet voor zichzelf kan zorgen en jij wel. Hij moet het ook eigenlijk niet voor jou doen, maar vooral voor zichzelf. Hij doet zichzelf te kort op deze manier.

Wel snap ik dat jij totaal afknapt op het gebrek aan ambitie en dat je dat gewoon niet meer aantrekkelijk vindt. Maar als hij het puur en alleen doet om jou te behouden, ben je dan tevreden? Dan heeft hij in september zijn diploma, en dan? Vind je 'm dan weer waanzinnig geil ineens?

Als hij van nature niet ambitieus is ingesteld dan zal hij dat met diploma op zak ook niet zijn, en dan zal je er in de toekomst tegenaan lopen dat hij bijvoorbeeld genoegen neemt met een rotbaantje, dat hij niet ondernemend is, enzovoorts. Dat karaktertrekje verandert niet met een diploma. Jij moet beslissen of je met dat deel van hem wil leven of niet, en dat gaat verder dan alleen een diploma.

Hij kan het zich veroorloven lui te zijn qua studie, omdat hij zijn droombaan nu al uitvoert, zónder diploma. Hij zit bij het grootste bedrijf in zijn branche, waar hij via een stage is blijven hangen omdat hij erg goed is in het werk dat hij doet. Hij ziet het nut van afstuderen dus niet in, omdat hij daar toch al werkt. Maar niet afstuderen betekent dat alle studiefinanciering ook moet worden terug betaald, wat een hele hoge schuld betekent waar ik me echt niet voor ga settelen.