Biechttopic 3

Ik hou ook echt niet van drugs, blowen vind ik al voor sukkels, dus wat dat betreft begrijp ik je wel. Maar je vriend voelt de behoefte toch om het te doen en vindt blijkbaar de motivatie niet om ermee te stoppen. Als hij het eerlijk verteld had was je net zo boos geweest, nu je erachter komt dat hij gelogen heeft ook, wat voor keuze had hij dan? Ik bedoel, boos zou je toch wel geweest zijn... Ik zou het verder laten, ik zou het er ook niet meer over hebben, hoe meer je steeds maar benadrukt hoe fout je het vindt, des te meer reden om erover te liegen. Hij weet nu (en allang) hoe je erover denkt, maar hij is wel volwassen en maakt zijn eigen keuzes. Als het dat ene pilletje per jaar is op zo'n festival, dan zou ik daar misschien niet eens zo zeer over vallen. Als het vaker is of als jij gewoon wilt dat hij het helemaal nooit meer doet kun je je afvragen of je wel oud met hem wilt worden...

Het feit dat hij 1x per jaar een keer een pilletje neemt zou ik niet eens zo erg over vallen, maar wel over het feit dat hij zegt dat hij echt geprobeerd heeft er af te blijven en het hem dan toch niet lukt. Ik bedoel.. hoezo niet gelukt? Hoeveel zelfbeheersing heb je dan?

Ik heb niet zoveel tegen drugs zolang het maar heel af en toe voor recreatief gebruik is en dan niet teveel, maar dat ben ik. Als jullie daar duidelijke afspraken over hebben en hij doet het toch, en liegt daar ook nog over dan is dat niet zo handig, maar uiteindelijk moet hij dat toch zelf weten? Je hebt er geen last van gehad toch verder? En hij doet het niet elke week neem ik aan .

er is al heel lang niet meer geschreven in dit topic, dus breng het weer even onder de aandacht om iedereen de mogelijkheid te geven hier anoniem van zich af te schrijven.

Ik was al op zoek naar dit topic, niet dat er iets ernstigs is, maar ivm herkenning post ik toch maar onder het biechtaccount.
Het gaat niet goed met mij. Sinds 2 maanden is mijn relatie uit, en ik heb het gevoel steeds meer in te storten, het gaat gewoon niet meer. De laatste dagen loop ik constant met een brok in mijn keel, en zodra ik thuis ben komen de tranen, ze stoppen niet meer. Ik slaap ook erg weinig, 7 uur per nacht is het maximum de laatste tijd, maar dan is dat wel een uitzondering.
Ik weet gewoon niet hoe ik verder moet. Heeft iemand tips/adviezen?
"hem uit je hoofd zetten" heb ik vaak genoeg gehoord, maar dat gaat gewoonweg niet. Ik blijf vragen houden en het frustreert mij zo dat ik het na een lange relatie kan doen met: ik voel niet meer genoeg voor jou. Al die tijd was ik het leukste en liefste meisje dat hij kent, en nu opeens ben ik niks meer?!

Probeer afleiding te zoeken en hem uit je telefoon/fb en zo te gooien zodat je ook niet met hem geconfronteerd wordt. En echt het gemis wordt minder, alleen heeft het even zijn tijd nodig.
Sterkte! Een relatie dat uit is gegaan is gewoon niet leuk

Biechtje01 schreef:Ik was al op zoek naar dit topic, niet dat er iets ernstigs is, maar ivm herkenning post ik toch maar onder het biechtaccount.
Het gaat niet goed met mij. Sinds 2 maanden is mijn relatie uit, en ik heb het gevoel steeds meer in te storten, het gaat gewoon niet meer. De laatste dagen loop ik constant met een brok in mijn keel, en zodra ik thuis ben komen de tranen, ze stoppen niet meer. Ik slaap ook erg weinig, 7 uur per nacht is het maximum de laatste tijd, maar dan is dat wel een uitzondering.
Ik weet gewoon niet hoe ik verder moet. Heeft iemand tips/adviezen?
"hem uit je hoofd zetten" heb ik vaak genoeg gehoord, maar dat gaat gewoonweg niet. Ik blijf vragen houden en het frustreert mij zo dat ik het na een lange relatie kan doen met: ik voel niet meer genoeg voor jou. Al die tijd was ik het leukste en liefste meisje dat hij kent, en nu opeens ben ik niks meer?!

Dat heet liefdesverdriet, je moet je dagen gaan vullen met andere dingen en de momenten dat je hem eigenlijk zou zien ook anders invullen. Dat kost tijd en moeite en tranen en je zal vast weleens iets stoms doen daardoor. Maar het komt uiteindelijk goed.
Probeer met melatoninepilletje je ritme weer op gang te krijgen, die kun je gewoon bij de drogist halen.

Sterkte!

Dat is inderdaad een stap die ik moet zetten, hem verwijderen uit mijn facebook, of beter: mijn facebook verwijderen. Anders zou ik ook zijn vrienden moeten verwijderen. Uit mijn telefoon zal niet gaan, we moeten voor bepaalde dingen contact houden. Al zou ik hem wel graag verwijderen uit mijn whatsapp lijst, ik kijk nu constant naar de tijd dat hij het laatst online is geweest. Ik maak mezelf gek ermee. Als hij niet binnen 10 minuten reageert op een app denk ik: hij zal vast bij een ander meisje zijn.
Ik woon op dit moment weer bij mijn ouders, wat ook een echte tegenvaller is. Ik zou zo graag een plek voor mezelf willen hebben. Helaas lijkt het onvindbaar, ook door de eisen waaraan het moet voldoen.

De momenten invullen met andere activiteiten verliep eerst wel goed, ik had afleiding en ik vermaakte me wel. Nu heb ik er geen zin meer in om dingen te doen. Het lijkt of mensen om mij heen verwachten dat ik klaar ben met verwerken, en de aandacht voor mij wordt minder. De eerste werken werd ik het huis wel uitgesleurd, nu niet meer, en ik vind het wel prima zo.
De melatominepilletje heb ik, maar hebben geen nut!

Waarom verwijder je die vrienden ook iet dan? Of zijn het ook nog jouw vrienden en heb je er dus nog contact mee buiten je ex om?

***

@Makamba:
Bedankt voor je bericht. Wat jij in de de 2e alinea schrijft is precies zoals ik me voel: ik dacht na 6 jaar ook oud met hem te worden, alles leek compleet, en de toekomst duidelijk. Nu is er niks meer duidelijk.
Hoelang zijn jij en je ex uit elkaar? (via je profiel lees ik nu een topic van je waaruit mij wel duidelijk wordt dat je nu ook in een rotsituatie zit!) En hoe ben je uiteindelijk zover gekomen dat je er wel overheen bent gekomen?

***

Een vriend van me gebruikt coke.

Ik moest gewoon eventjes kwijt, weet niet echt wat ik ermee aan moet.

_Chance schreef:Een vriend van me gebruikt coke.

Ik moest gewoon eventjes kwijt, weet niet echt wat ik ermee aan moet.

Gebruikt hij veel?

Ik biecht op gewoon onder mijn eigen account dat ik me de laatste tijd vrij doelloos voel. Nu ik dan gestopt ben met werken val ik weer een beetje in een gat, ik ben ondertussen wel aan het kijken voor wat anders, maar er is veel te vinden voor de avonduren en dat is nou niet wat ik wil.
Ik had het er gister ook met mijn vriend over, ik ben 29 en eigenlijk heb ik niks, ik heb dan mijn middelbare school diploma, ik heb een aantal cursussen gedaan en heb veel horeca ervaring, maar daarmee houdt het op. En de horeca is nou ook niet echt iets om tot je 68e tegen die tijd, te gaan doen.
En ik weet zo niet wat ik wil gaan doen en wat eventueel een optie zou kunnen zijn, ook ivm mijn gezondheid durf ik ook niet echt aan wat te beginnen omdat ik bang ben dat ik het niet af kan maken. Of mezelf weer voorbij loop.
En daar baal ik gewoon onwijs van!

_Chance schreef:Een vriend van me gebruikt coke.

Ik moest gewoon eventjes kwijt, weet niet echt wat ik ermee aan moet.

Gebruikt hij het af en toe, of is hij echt verslaafd/gebruikt hij dagelijks? Beïnvloedt het jullie vriendschappelijke contact negatief? In principe hoeft het gebruik van cocaïne niet schadelijk te zijn. Maar als hij verslaafd is of als het zijn leven, werk of sociale contacten sterk beïnvloedt, is dat natuurlijk niet goed. Je zegt dat je niet weet wat je er mee aan moet. Ik denk dat je weinig kan doen als vriendin zijnde. Je kunt je eigen grenzen aangeven, bijvoorbeeld dat je niet met hem wil afspreken als hij gebruikt heeft en je kan hem steunen bij afkicken of het zoeken van hulp, mocht hij dat willen. Je kunt iemand anders niet bewegen om te stoppen met drugsgebruik, dat moet hij zelf willen.

Weetjewel schreef:

_Chance schreef:Een vriend van me gebruikt coke.

Ik moest gewoon eventjes kwijt, weet niet echt wat ik ermee aan moet.

Gebruikt hij veel?

Ik biecht op gewoon onder mijn eigen account dat ik me de laatste tijd vrij doelloos voel. Nu ik dan gestopt ben met werken val ik weer een beetje in een gat, ik ben ondertussen wel aan het kijken voor wat anders, maar er is veel te vinden voor de avonduren en dat is nou niet wat ik wil.
Ik had het er gister ook met mijn vriend over, ik ben 29 en eigenlijk heb ik niks, ik heb dan mijn middelbare school diploma, ik heb een aantal cursussen gedaan en heb veel horeca ervaring, maar daarmee houdt het op. En de horeca is nou ook niet echt iets om tot je 68e tegen die tijd, te gaan doen.
En ik weet zo niet wat ik wil gaan doen en wat eventueel een optie zou kunnen zijn, ook ivm mijn gezondheid durf ik ook niet echt aan wat te beginnen omdat ik bang ben dat ik het niet af kan maken. Of mezelf weer voorbij loop.
En daar baal ik gewoon onwijs van!

Ik denk dat je nog even moet wachten tot Ameetje wat ouder is en dan gewoon 'moet' gaan kijken voor een leidinggevende functie in de horeca. Je bent wel echt een horecadier en denk dat je daar dus prima op je plek bent, maar inderdaad, dat lijkt een leeftijdgrens te hebben. Probeer gewoon een opleiding ernaast te gaan doen, straks? En niet te onzeker of negatief zijn, je bent onwijs slim en je hebt de praktijk ruimschoots onder knie. Bovendien zie ik je wel als leidinggevende

Bazinga schreef:

Weetjewel schreef:

_Chance schreef:Een vriend van me gebruikt coke.

Ik moest gewoon eventjes kwijt, weet niet echt wat ik ermee aan moet.

Gebruikt hij veel?

Ik biecht op gewoon onder mijn eigen account dat ik me de laatste tijd vrij doelloos voel. Nu ik dan gestopt ben met werken val ik weer een beetje in een gat, ik ben ondertussen wel aan het kijken voor wat anders, maar er is veel te vinden voor de avonduren en dat is nou niet wat ik wil.
Ik had het er gister ook met mijn vriend over, ik ben 29 en eigenlijk heb ik niks, ik heb dan mijn middelbare school diploma, ik heb een aantal cursussen gedaan en heb veel horeca ervaring, maar daarmee houdt het op. En de horeca is nou ook niet echt iets om tot je 68e tegen die tijd, te gaan doen.
En ik weet zo niet wat ik wil gaan doen en wat eventueel een optie zou kunnen zijn, ook ivm mijn gezondheid durf ik ook niet echt aan wat te beginnen omdat ik bang ben dat ik het niet af kan maken. Of mezelf weer voorbij loop.
En daar baal ik gewoon onwijs van!

Ik denk dat je nog even moet wachten tot Ameetje wat ouder is en dan gewoon 'moet' gaan kijken voor een leidinggevende functie in de horeca. Je bent wel echt een horecadier en denk dat je daar dus prima op je plek bent, maar inderdaad, dat lijkt een leeftijdgrens te hebben. Probeer gewoon een opleiding ernaast te gaan doen, straks? En niet te onzeker of negatief zijn, je bent onwijs slim en je hebt de praktijk ruimschoots onder knie. Bovendien zie ik je wel als leidinggevende

Ja dat is gewoon "de pest" van de horeca, het is veel 's avonds of in het weekend enzo. En ik zie een oud collega van mij met zijn 40 jaar nog steeds kansloos achter de bar staan, dat is ook niet de horeca die mij meer trekt, tuurlijk is dat leuk en gezellig. Maar heb de laatste jaren meer interesse gekregen in gerechten, producten en wijnen. Ik heb op school met 17 jaar ook een heel groot deel wijnkennis gehad, maar toen boeide me het totaal niet! Nu vind ik het onwijs leuk om de streken en de druivenrassen te leren kennen. Ook in combinatie met bepaalde gerechten. Ik zou dan misschien ook over een paar jaar wel een "wijnreis" willen maken door Frankrijk ofzo. Maar dat is voor de kids totaal niet boeiend
Ook zie ik mezelf niet in een heel net restaurant staan met wit linnen ingedekte tafels. Ik zou inderdaad wel een leidinggevende functie aankunnen, maar dan moet ik wel wat dingen bij gaan leren in het restaurantvak, want heb veel meer bar en discotheek ervaring. Tja het is lastig

Lieve schat, dat je je af en toe oud voelt, komt gewoon door je overenthousiaste en actieve kiddies; niet je leeftijd! :/ Je hebt nog genoeg tijd hoor... En een wijnvakantie... Nouja, dan maak je er een wijnweekend van en dump je je kiddies maar bij mij

Ik snap je op zich wel hoor, maar ik zie je niet achter de bar 'eindigen', maar meer als gastvrouw, leidinggevende in restaurant etc.. Ik zou me er niet druk om maken, je hebt nog tijd genoeg!

Ik wil ook even wat kwijt.
Ik ben nu iets langer dan 3 maanden samen met mijn vriend en het gaat super. We laten elkaar vrij, vrijwel alles is mogelijk en het vertrouwen is heel groot, alsof het nooit anders geweest is. Ik ben een stuk rustiger en stabieler geworden en durf nu oprecht te zeggen dat ik gelukkig ben.

Ongeveer een maand geleden kwam mijn vriend met de vraag of hij in een bepaald weekend in Zwolle mocht slapen bij een vriendin van hem. Hij heeft daar meer bekenden wonen en voor een van hun moest hij een tekening maken (hij is illustrator) voor de verjaardag van de zus van dat meisje. Niks aan de hand op zich, maar de vriendin waar hij wilde slapen is een soort ex van hem. Ze hebben gedurende 1 of 2 maanden een soort van iets gehad, maar iets vasts is het nooit geweest. Bij de anderen slapen kon niet, en het was puur uit praktische overwegingen omdat hij anders binnen een ochtend en middag heen en weer moest reizen en Zwolle ligt voor hem (ons) nou niet bepaald naast de deur (ruim 2 uur voor een enkele reis). Ik stemde in, want ik had zoiets van ja, het is niet voor niks je ex, je bent nu met mij, ik vertrouw je en dat zal allemaal wel los lopen. Enige voorwaarde van mij was dat hij op een aparte kamer zou slapen.

Nu is dit weekend 2 weken geleden geweest. De dagen voordat hij weg zou gaan begon ik het al een stuk moeilijker te vinden, en uiteindelijk heb ik dit ook naar hem uitgesproken. Hij stelde toen van als jij het echt niet wil, doe ik het niet, maar ik kan je echt verzekeren dat er niets is of zal gebeuren. Omdat ik eerder al had gezegd dat het oke was en hij ook zijn afspraken daar daarop had afgestemd zei ik van nee, ga nou maar gewoon, het is wel oke maar dit wilde ik even gezegd hebben. Op de dag van vertrek had ik het wel even moeilijk, maar ik had mezelf voorgenomen om een hele leuke avond te hebben, wat ook is gelukt. Mijn vriend had nog een paar keer gebeld en ook de dag erna, niks aan de hand. De dag dat hij thuiskwam ging ik in de avond naar hem toe, we wilden elkaar zien. Die avond en ook de dag erna heeft het constant in mn hoofd gezeten dat ik het toch niet tof vond en dat merkte ik ook in mijn gedrag naar hem. Toen hij er naar vroeg zei ik dat ik op dat moment geen zin had om het erover te hebben. Voor mijn gevoel reageerde hij wel anders op dingen, iets afstandelijker ofzo, ik kan de vinger er niet echt op leggen. Na die paar dagen vroeg ik aan hem of hij een eventuele volgende keer niet meer bij haar wil slapen maar proberen iets anders te regelen want ik had me er erg klote over gevoeld. Hij zei toen dat hij het niet kon beloven maar als de mogelijkheid er dan zou zijn hij dat zou doen, met nog een keer bevestiging dat er echt niks is en ook niks is gebeurd.

En nu snap ik mijn eigen gevoel niet meer. Ik vertrouw hem, ik geloof hem, ik heb uitgesproken hoe ik me erover heb gevoeld, we hebben geen ruzie gehad, en ik vermoed dat ik die afstandelijkheid van hem een beetje zelf heb gecreëerd door mijn onzekerheid hierover. En toch zit me op een of andere manier nog iets dwars ofzo, ik weet alleen niet wat. We zijn nu dus alweer ruim 2 weken verder en nog steeds spookt het soms.

Ik weet ook niet zo goed wat ik hier voor reacties 'vraag', het voelt iig al fijn om het even van me af te schrijven hier

Biechtje, ik denk dat je echt geen reden hebt om hem te wantrouwen. Hij heeft je 0,0 aanleiding gegeven om te denken dat er iets mis is. Ik zou heel hard proberen niets (meer) te laten merken aan hem, aangezien je het nu al een paar keer hebt uitgesproken aan hem. Wat kan hij dan nog meer doen om je gerust te stellen?

Mhm, ik zou het zelf ook zeker niet leuk vinden als mijn vriend bij een ex-vriendin bleef slapen. Mee praten of gewoon contact onderhouden prima, maar slapen... nee.

Ik denk wel dat je vriend er nu alles aan gedaan heeft je gerust te stellen, aangezien je er ook zelf akkoord mee bent gegaan. Maar als je er zo'n wrang gevoel aan overhoudt, zou ik gewoon nog een keer vragen of hij de volgende keer ergens anders kan gaan logeren. Lijkt me geen heel gekke vraag binnen een relatie.

ik denk hetzelfde wat jij ook al denkt. Dat hij door jouw onzekerheid zich een beetje anders gaat gedragen...

Ik snap niet dat hij nu opeens zegt dat hij het niet kan beloven. Natuurlijk kan hij dat wel beloven. Ik bedoel, hij wilde het deze keer ook afzeggen, waarom zou dat een volgende keer dan niet mogelijk zijn? Er is altijd wel iets te verzinnen, desnoods neem je de laatste trein terug of ga je in een hotel.

Zora schreef:Biechtje, ik denk dat je echt geen reden hebt om hem te wantrouwen. Hij heeft je 0,0 aanleiding gegeven om te denken dat er iets mis is. Ik zou heel hard proberen niets (meer) te laten merken aan hem, aangezien je het nu al een paar keer hebt uitgesproken aan hem. Wat kan hij dan nog meer doen om je gerust te stellen?

+1. Het is je eigen onzekerheid die er een grote boeman van maakt. Komend weekend blijft er ook een meisje bij m'n vriend logeren met wie hij ooit eens naar bed is geweest. Echt denderend leuk vind ik het niet, maar ik kan het wel goed rationaliseren en weet dat ik hier niet moeilijk over ga zitten doen. Ik geef hem dat vertrouwen, dan laat ik dat ook zien ook. En zolang hij geen reden geeft om hem niet te vertrouwen, is dat ook prima. Het is goed dat je je onzekerheden hebt geuit, maar je moet hem ook het vertrouwen geven dat hij verdient.

Susan schreef:Ik snap niet dat hij nu opeens zegt dat hij het niet kan beloven. Natuurlijk kan hij dat wel beloven. Ik bedoel, hij wilde het deze keer ook afzeggen, waarom zou dat een volgende keer dan niet mogelijk zijn? Er is altijd wel iets te verzinnen, desnoods neem je de laatste trein terug of ga je in een hotel.

Ben het met Susan eens.

_Chance schreef:Een vriend van me gebruikt coke.

Ik moest gewoon eventjes kwijt, weet niet echt wat ik ermee aan moet.

Ok, nu ga ik toch eens uitgebreid reageren. Ik lees hier namelijk vaker over drugsgebruik en over hoe negatief erover gedacht wordt. Niet zozeer om jou Chance maar puur op het feit dat je het erg vindt zoals zoveel anderen.

Ten eerste alcohol is ook een harddrugs en is zelfs schadelijker dan XTC maar dat weten heel veel mensen niet.

Kijk hier maar eens na:



Als hij recreatief alcohol zou gebruiken zou je dat dan ook biechten in dit topic?

Je hebt gebruiken en gebruiken. Ik gebruik recreatief, dus af en toe in het weekend net zoals jij af en toe een wijntje zult drinken. Ik drink nooit alcohol, ik neem af en toe een pilletje of iets anders. Zoals je in het grafiekje ook ziet is een pilletje minder schadelijk als alcohol. Tabak is ook slechter voor je dan Cannabis terwijl blowen vaak als slechter wordt gezien als roken.
Ik neem XTC, pep, sos, GHB, 4-FMP, MDMC, 2C-B, puur omdat ik het leuk vind en lekker vind voelen. Niet omdat ik verslaafd ben of omdat ik het nodig heb om normaal te functioneren.
Het probleem is gewoon dat de meeste mensen onwetend zijn en gewoon echt niet weten hoe of wat en hoe schadelijk het nou echt is.
Kijk ik zal een drugsverslaafde nooit goed praten, net zoals ik een alcoholist ook niet goed zal praten maar wat ik er dus mee wil zeggen; je vriend gebruikt coke... Maar hoevaak en hoeveel? Is het niet dat je bang wordt van het woord coke? Dat je denkt dat hij verslaafd raakt? Misschien neemt hij maar af en toe eens een puntje of lijntje?

Ik hoop dat hij je zal zeggen dat hij heel recreatief gebruikt, dan hoef je je echt geen zorgen te maken.

Nogmaals dit is geen aanval op jou, wou het gewoon even kwijt.