Biechttopic 3

Ik biecht op dat ik midden in een depressie zit. Net als 3 jaar geleden.
Toen ben ik ook gedwongen opgenomen geweest op een gesloten afdeling omdat ik een gevaar voor mezelf was.
Niemand heeft me eigenlijk echt kunnen helpen toen. Omdat ik niet kan en wil praten.
Uiteindelijk ben ik zelf weer uit de put geklommen.
Nu 3 jaar later zit ik er weer midden in. En is het eigenlijk heftiger. Ik woon nu op mezelf en toen nog bij mijn ouders.
Er is geen controle meer en dagelijkse routine.
In die periode heb ik mijn familie zoveel pijn en verdriet gedaan dat wil ik gewoon niet meer. Iedereen is zo blij en trots dat ik het zo 'goed' doe, maar ze hebben geen idee. Ik wil ze niet weer pijn doen. En ze hebben het nu ook zelf moeilijk zat met hun eigen. Ik ben denk ik ook niet echt te helpen omdat ik dus niet wil praten. Ik kan het gewoon niet.

Ik ben ik heel bang, bang voor mezelf, bang dat ik er deze keer niet meer uitkom

Ik biecht op dat ik vannacht om 4 uur naast het bed van mijn ex stond. Huilend en alles. Ik ben veel te ver gegaan daarmee. Daarom heb ik het bij hem nu ook verpest. Ik kan mijzelf echt voor mijn kop slaan dat ik dit heb gedaan, bovendien schiet ik er ook niks mee op.

Biechtje met depressie.

Ik denk dat je nu zelf al een eerste stap hebt gezet door het hier neer te zetten. In die zin sta je wel open voor communicatie en dat is toch al een hele grote stap in de goeie richting.

Heb je het al aan je huisarts aangegeven dat je je weer zo voelt, misschien dat het goed is om een andere hulpverlener of hulpverleningsinstantie te zoeken waar je je wel genoeg bij op je gemak voelt om toch iets van je verhaal kwijt te kunnen. Je mag het natuurlijk ook hier doen als je je daar "goed" bij voelt.

Ik weet niet meer precies hoe het gezegde gaat, maar in ieder geval die over "gedeelde smart".
Dikke voor nu in ieder geval

Ik was de biecht die zwanger is en niet precies wist hoe ver. Ik heb vandaag al de eerste echo gehad, blijk toch uit te moeten gaan van de kortste periode, en ze kon dat zelfs niet heel nauwkeurig meten omdat het zo pril is. Ze ging uit van 5 weken en paar dagen. Over 2 weken weer een echo dan weet ik het precies. Maar het mooiste van alles was dat het hartje gewoon al klopte. Een ieniemienie bolletje met een hartje!! Zo snel al!! Ben erg happy

Zwangere biechtje: kan je niet die test van Clear Blue halen? Die geeft aan hoe lang je al zwanger bent.

Gefeliciteerd trouwens!!

.oOErinOo. schreef:Zwangere biechtje: kan je niet die test van Clear Blue halen? Die geeft aan hoe lang je al zwanger bent.

Gefeliciteerd trouwens!!

Als je weet dat je minstens vijf weken zwanger bent heeft dat geen zin meer, want verder dan dat gaat die test niet. Daarbij klopt de termijn die die test aangeeft ook niet altijd.

Biechtje01 schreef:Ik biecht op dat ik vannacht om 4 uur naast het bed van mijn ex stond. Huilend en alles. Ik ben veel te ver gegaan daarmee. Daarom heb ik het bij hem nu ook verpest. Ik kan mijzelf echt voor mijn kop slaan dat ik dit heb gedaan, bovendien schiet ik er ook niks mee op.

Da's niet zo best nee. Wil je hem terug?

Biechtje van de ex. Wat was de reden dat je naar zijn huis bent gegaan dan? En heb je sex gehad? Hopelijk ben je inmiddels weer wat rustiger en 'van de schrik' bekomen.

Susan schreef:

.oOErinOo. schreef:Zwangere biechtje: kan je niet die test van Clear Blue halen? Die geeft aan hoe lang je al zwanger bent.

Gefeliciteerd trouwens!!

Als je weet dat je minstens vijf weken zwanger bent heeft dat geen zin meer, want verder dan dat gaat die test niet. Daarbij klopt de termijn die die test aangeeft ook niet altijd.

Die had ik vorige week gedaan maar gaf toen al 3+ aan, oftewel dat ik verder ben dan 5 weken. En dat kon/kan niet helemaal kloppen, dus daarom (en ivm andere omstandigheden) een vroege echo om te weten hoe ver ik ben. Blijkbaar maak ik al snel heel veel HCG hormoon aan waardoor die clearblue al dacht dat ik langer zwanger was ?!

Biechtje01 schreef:Ik biecht op dat ik midden in een depressie zit. Net als 3 jaar geleden.
Toen ben ik ook gedwongen opgenomen geweest op een gesloten afdeling omdat ik een gevaar voor mezelf was.
Niemand heeft me eigenlijk echt kunnen helpen toen. Omdat ik niet kan en wil praten.
Uiteindelijk ben ik zelf weer uit de put geklommen.
Nu 3 jaar later zit ik er weer midden in. En is het eigenlijk heftiger. Ik woon nu op mezelf en toen nog bij mijn ouders.
Er is geen controle meer en dagelijkse routine.
In die periode heb ik mijn familie zoveel pijn en verdriet gedaan dat wil ik gewoon niet meer. Iedereen is zo blij en trots dat ik het zo 'goed' doe, maar ze hebben geen idee. Ik wil ze niet weer pijn doen. En ze hebben het nu ook zelf moeilijk zat met hun eigen. Ik ben denk ik ook niet echt te helpen omdat ik dus niet wil praten. Ik kan het gewoon niet.

Ik ben ik heel bang, bang voor mezelf, bang dat ik er deze keer niet meer uitkom

Ik snap niet waarom je niet wil praten. Daarmee doe je je ouders toch nog meer pijn omdat je laat zien dat je niet beter wilt worden?!

Mijn vriend en zijn alcoholgebruik

Ik ben 4 jaar samen met mijn vriend en volgend jaar gaan we trouwen.

Ik kan echter niet tegen zijn alcoholgebruik. Elke vrijdag-avond, is 'vrienden' avond voor hem. Hij gaat dan naar zijn vrienden/de kroeg toe/discotheek, en daar drinken ze. Elke vrijdagavond is hij flink, flink aangeschoten.
Nu hou ik zelf ook wel van een wijntje, en drink ik ook elke week. Maar ik ben zelden zo aangeschoten als hij is. Het lijkt wel alsof hij geen maat weet te houden. Ik haat hem gewoon op dat moment, en dat vind ik heel erg van mezelf. Dit komt denk ik, omdat ik het al te vaak gezien heb. Ik zie het meteen, aan de manier waarop hij uit zijn ogen kijkt, de manier waarop zijn mond staat. Hij praat dan de oren van mijn kop en waar het over gaat is vaak niet te volgen. Heeft ruzie gehad met die, en die ander is weer een klootzak. (Nooit vechten gelukkig) en ik moet dat allemaal aanhoren. Hij zegt dat al zijn vrienden dit doen, vrij veel drinken. Maar ik heb niks met al zijn vrienden te maken.

Nu is mijn vraag: stel ik me aan? Vinden jullie het normaal als je vriend elke vrijdagavond zo is? Of vind je het niet normaal? Of denk je 'laat hem lekker gaan, het is maar 1x per week'. Ik vind het geen probleem als hij naar vrienden gaat. Maar ik vind het zelf wel een probleem hoe hij dan weer thuis komt.

Ben heel benieuwd naar jullie mening. Ik trek het niet meer, en we gaan volgend jaar trouwen. Ik probeer er achter te komen of ik hier mee kan en wil leven. Hij zegt dat hij het wil veranderen, maar tot nu toe, na 4 jaar, is er vrij weinig veranderd. Dus moet ik voor mezelf beslissen of ik hier mee door wil gaan.

Is hij nou aangeschoten of echt dronken?

Susan schreef:Is hij nou aangeschoten of echt dronken?

Ja dat weet ik niet. Dronken is in mijn ogen niet meer op je benen kunnen staan, misselijk zijn. Maar hij is wel heel erg aangeschoten. Dus dat je echt heel duidelijk ziet en merkt, aan zijn gedrag en bewegingen dat hij flink heeft lopen drinken. Ben ik zo wat duidelijker?

wat wij er van vinden is niet zo belangrijk denk ik.
Jij trekt dit niet meer en jij wil wel met hem trouwen.Ik weet niet of je in kutn schatten of hij dit zn hele leven zal blijven doen?


Ik zelf erger me ook enorm aan mijn man als hij erg aangeschoten/dronken is ( hij word dan behoorlijk irritant) maar dat komt niet wekelijks voor. Anders zou ik hier denk ik wel een punt van maken.

Ik vind mijn vriend ook gruwelijk irritant als hij aangeschoten of dronken is. Hij gaat dan ellenlange monologen houden over allerlei dingen die er niet toe doen, hij heeft overal een heel sterke (zwart-witte) mening over en gaat zeiken over dingen als de economische crisis. Sowieso probeer ik te voorkomen er bij te zijn als hij dronken wordt en als ik er bij ben, zeg ik gerust dat hij zijn vrienden maar lastig moet gaan vallen met zijn gezeur. Dronken worden prima, maar mij vervelen met zijn verhalen: niet prima.

Zo probeer ik de overlast voor mezelf te beperken . Zou dat voor jou ook kunnen werken of heb je de meer principiele mening dat hij niet zoveel zou moeten drinken?

bolus26 schreef:wat wij er van vinden is niet zo belangrijk denk ik.
Jij trekt dit niet meer en jij wil wel met hem trouwen.Ik weet niet of je in kutn schatten of hij dit zn hele leven zal blijven doen?


Ik zelf erger me ook enorm aan mijn man als hij erg aangeschoten/dronken is ( hij word dan behoorlijk irritant) maar dat komt niet wekelijks voor. Anders zou ik hier denk ik wel een punt van maken.

Nou, ik vind het wel echt belangrijk te weten wat jullie er van vinden. Of anderen het normaal vinden als dit elke week gebeurt. Gewoon om te weten wat de maatstaven voor anderen zijn. Of het aan mij ligt, of aan mijn vriend.

Twellie schreef:Ik vind mijn vriend ook gruwelijk irritant als hij aangeschoten of dronken is. Hij gaat dan ellenlange monologen houden over allerlei dingen die er niet toe doen, hij heeft overal een heel sterke (zwart-witte) mening over en gaat zeiken over dingen als de economische crisis. Sowieso probeer ik te voorkomen er bij te zijn als hij dronken wordt en als ik er bij ben, zeg ik gerust dat hij zijn vrienden maar lastig moet gaan vallen met zijn gezeur. Dronken worden prima, maar mij vervelen met zijn verhalen: niet prima.

Zo probeer ik de overlast voor mezelf te beperken . Zou dat voor jou ook kunnen werken of heb je de meer principiele mening dat hij niet zoveel zou moeten drinken?

Hahaha ja dat herken ik heel erg, de dingen waar hij het dan over gaat hebben!
We wonen samen, dus hij komt altijd thuis. Ik ben dan vaak een film aan het kijken, en dan moet ik dus sowieso bij hem in de buurt zijn. Ik kan hem moeilijk weer wegsturen? En ja, heb ook de principiele mening dat hij niet zoveel moet drinken. Maar zou er al beter mee om kunnen gaan als ik er niet zo'n 'last' van had, het niet hoefde te zien.

Biechtje01 schreef:

Twellie schreef:Ik vind mijn vriend ook gruwelijk irritant als hij aangeschoten of dronken is. Hij gaat dan ellenlange monologen houden over allerlei dingen die er niet toe doen, hij heeft overal een heel sterke (zwart-witte) mening over en gaat zeiken over dingen als de economische crisis. Sowieso probeer ik te voorkomen er bij te zijn als hij dronken wordt en als ik er bij ben, zeg ik gerust dat hij zijn vrienden maar lastig moet gaan vallen met zijn gezeur. Dronken worden prima, maar mij vervelen met zijn verhalen: niet prima.

Zo probeer ik de overlast voor mezelf te beperken . Zou dat voor jou ook kunnen werken of heb je de meer principiele mening dat hij niet zoveel zou moeten drinken?

Hahaha ja dat herken ik heel erg, de dingen waar hij het dan over gaat hebben!
We wonen samen, dus hij komt altijd thuis. Ik ben dan vaak een film aan het kijken, en dan moet ik dus sowieso bij hem in de buurt zijn. Ik kan hem moeilijk weer wegsturen? En ja, heb ook de principiele mening dat hij niet zoveel moet drinken. Maar zou er al beter mee om kunnen gaan als ik er niet zo'n 'last' van had, het niet hoefde te zien.

Haha, ik zou mijn vriend zo wegsturen. Niet het huis uit, maar dan had ik wel gezegd dat hij maar even boven moest gaan zitten om televisie te kijken, zodat het voor mij ook gezellig blijft .

Twellie schreef:

Biechtje01 schreef:

Twellie schreef:Ik vind mijn vriend ook gruwelijk irritant als hij aangeschoten of dronken is. Hij gaat dan ellenlange monologen houden over allerlei dingen die er niet toe doen, hij heeft overal een heel sterke (zwart-witte) mening over en gaat zeiken over dingen als de economische crisis. Sowieso probeer ik te voorkomen er bij te zijn als hij dronken wordt en als ik er bij ben, zeg ik gerust dat hij zijn vrienden maar lastig moet gaan vallen met zijn gezeur. Dronken worden prima, maar mij vervelen met zijn verhalen: niet prima.

Zo probeer ik de overlast voor mezelf te beperken . Zou dat voor jou ook kunnen werken of heb je de meer principiele mening dat hij niet zoveel zou moeten drinken?

Hahaha ja dat herken ik heel erg, de dingen waar hij het dan over gaat hebben!
We wonen samen, dus hij komt altijd thuis. Ik ben dan vaak een film aan het kijken, en dan moet ik dus sowieso bij hem in de buurt zijn. Ik kan hem moeilijk weer wegsturen? En ja, heb ook de principiele mening dat hij niet zoveel moet drinken. Maar zou er al beter mee om kunnen gaan als ik er niet zo'n 'last' van had, het niet hoefde te zien.

Haha, ik zou mijn vriend zo wegsturen. Niet het huis uit, maar dan had ik wel gezegd dat hij maar even boven moest gaan zitten om televisie te kijken, zodat het voor mij ook gezellig blijft .

Hmm. Wij hebben geen boven, alleen 1 slaapkamer. Kan hem moeilijk naar bed sturen

Maar goed, mijn hamvraag is dus, of mensen dit normaal vinden, elke week zoveel drinken.

Ik zou het niet leuk vinden als mijn man iedere week aangeschoten zou zijn, maar ik heb toevallig ook het geluk dat ik met iemand ben die daar zelf niet veel behoefte (meer) aan heeft. Echt abnormaal is het namelijk niet, denk ik. De meeste mensen hebben wel een wekelijkse stapavond waar gedronken wordt.

Ik zou dan ook zorgen dat ik er niet bij was. Plan gewoon de vrijdagavond voor jezelf, bijvoorbeeld met vriendinnen op stap (wel ergens anders dan waar hij naartoe gaat) of lekker thuis en afspreken dat hij jou wel moet laten slapen als hij thuiskomt. Ik zou zeker niet mee gaan stappen of naar dezelfde gelegenheid gaan als hij, wat heb je eraan als je je rot ergert?

Susan schreef:Ik zou het niet leuk vinden als mijn man iedere week aangeschoten zou zijn, maar ik heb toevallig ook het geluk dat ik met iemand ben die daar zelf niet veel behoefte (meer) aan heeft. Echt abnormaal is het namelijk niet, denk ik. De meeste mensen hebben wel een wekelijkse stapavond waar gedronken wordt.

Ik zou dan ook zorgen dat ik er niet bij was. Plan gewoon de vrijdagavond voor jezelf, bijvoorbeeld met vriendinnen op stap (wel ergens anders dan waar hij naartoe gaat) of lekker thuis en afspreken dat hij jou wel moet laten slapen als hij thuiskomt. Ik zou zeker niet mee gaan stappen of naar dezelfde gelegenheid gaan als hij, wat heb je eraan als je je rot ergert?

Dank voor je reactie! Ja ik erger me kapot. Ik plan wel zoveel mogelijk avonden met vriendinnen, maar niet iedereen kan altijd, en, ik vind soms een avondje op de bank, alleen met mezelf ook heerlijk. Maar goed, dat is duidelijk niet de oplossing. Misschien moet ik het een beetje gaan accepteren, en wellicht groeit hij er nog overheen ofzo. Hij is nu 27. Zegt trouwens ook dat als we kinderen zouden hebben, hij dit niet meer zo vaak zal doen. Maar waarom nu dan niet, ben ik het dan niet waard om te minderen? Maar goed, dat is de discussie niet.

Waarom is dat niet de oplossing? Als jij hem aangeschoten irritant vindt dan is het toch een prima oplossing om je dan gewoon afzijdig te houden? Ik zou er verder niet heel diep in gaan graven, maar het mezelf makkelijk maken.

Susan schreef:Waarom is dat niet de oplossing? Als jij hem aangeschoten irritant vindt dan is het toch een prima oplossing om je dan gewoon afzijdig te houden? Ik zou er verder niet heel diep in gaan graven, maar het mezelf makkelijk maken.

Ik bedoel dat het geen oplossing/niet handig is, als ik een avondje voor mezelf thuis plan, omdat ik me dan dus erger als mijn vriend thuis komt, en hoe hij dan is. Dus ik kan beter zorgen dat ik weg ben. Maar dat lukt niet altijd op de vrijdag-avond. En dan nog moet ik ooit naar huis, en daar is hij dan, in zijn glorieuse aangeschoten zelf Maar misschien moet ik dan maar zeggen dat hij beter direct kan doorlopen naar de huiskamer, als ik in de slaapkamer ben, en hij niet met slappe verhalen aan moet komen.

Dan zorg je dat je in bed ligt voordat hij thuiskomt, als je gaat stappen ga je meestal niet om 0.00 naar huis, en dan zeg je dat hij je niet wakker mag maken.

Als je met vriendinnen gaat stappen kun je eventueel nog afspreken dat je bij een van hen blijft logeren.