flits-biechttopic

Biechtje01 schreef:

Reva schreef:Nou er kan in ieder geval al een heel grote groep meiden worden weggestreept. Zijn er volgens mij maar weinig hier die studeren en getrouwd zijn. En van die groep dames kunnen er weer een x-aantal weg die wel correct schrijven

Sorry maar vind het niet echt leuk om belachelijk gemaakt te worden om mijn schrijf wijze. Ik ben verder geen slecht persoon maar ik draag een groot geheim in het dagelijks leven.

En raden heeft geen zin want ik durf zoiets zelfs online niet toe te geven laat staan in het echt.

Je wordt toch niet belachelijk gemaakt? Het wordt slechts opgemerkt.

Ik vind je geen slecht mens en verder zegt ook niemand dat hier. Zolang je zoiets vrijwillig doet en er zelf geen naar gevoel bij hebt, heb ik er vrede mee. En aangezien je het 'kermis' noemt zal je het wel leuk vinden. Ik bedoel alleen dat mensen nieuwsgierig zijn en de groep 'verdachten' vrij klein is door die specifieke dingen

Hoe kan je nou constant de kermis als smoes gebruiken, er is hooguit twee keer per jaar een paar dagen kermis. Ik neem niet aan dat je man serieus denkt dat je het halve land afreist om ergens in een wildvreemde stad in de botsautootjes te gaan.

Susan schreef:Hoe kan je nou constant de kermis als smoes gebruiken, er is hooguit twee keer per jaar een paar dagen kermis. Ik neem niet aan dat je man serieus denkt dat je het halve land afreist om ergens in een wildvreemde stad in de botsautootjes te gaan.

Je hebt niet goed gelezen

Susan schreef:Hoe kan je nou constant de kermis als smoes gebruiken, er is hooguit twee keer per jaar een paar dagen kermis. Ik neem niet aan dat je man serieus denkt dat je het halve land afreist om ergens in een wildvreemde stad in de botsautootjes te gaan.

Het is een soort codewoord tussen hen, zodat ze niet elke keer hoeft te zeggen dat ze als hoer aan de slag gaat. Dat snap ik wel, dat neutraliseert het een beetje, komt minder confronterend over.

Oh, hij weet het wel. Oké, nou, bijzonder dat hij daar geen problemen mee heeft dan, ik hoop voor je dat hij dat later ook niet zal krijgen.

Ik krijg een Secret Diary of a Call Girl/Belle de Jour/Hannah Baxter flashback. Goede serie!

Haha! Susan, ik moest wel even lachen om je opmerking. Echt heel serieus over de kermis...

Ik ga daar verder geen waarde oordeel aan hangen, en als jouw man het accepteert, dan lijkt me dat iets tussen jullie. Maar wel vraag ik me af hoe het zover heeft kunnen komen dat je die business in gaat om je studie te kunnen betalen. Het lijkt me dat er nog een tal van andere opties mogelijk zijn, om dit ook te kunnen bekostigen.

Youandi schreef:Haha! Susan, ik moest wel even lachen om je opmerking. Echt heel serieus over de kermis...

Ja, ik vond het al de slechtste smoes ever.

Ok, ok, ik geef het toe. Ik ben het. En ik kan eigenlijk ook niet schrijven, ik doe altijd maar alsof.

Haha is het heel erg dat je eerst heel even bij me opkwam, Persephone? Maar toen dacht ik neeee dat kan niet!

Marin schreef:Haha is het heel erg dat je eerst heel even bij me opkwam, Persephone? Maar toen dacht ik neeee dat kan niet!

Je hebt altijd al gedacht dat ik eigenlijk niet kon schrijven? Ik moet nog even reageren op je pm, ik heb hem gelezen, en was halverwege een antwoord toen ik weg moest. Ga ik even doen.

Is goed, doe rustig aan hoor

En ik had helemaal niet door dat diegene niet kon schrijven (ik zie 't nog steeds niet, al lijkt het niet op jouw schrijfstijl nee), maar ik dacht sowieso al wel van euh nee het zal zij wel niet zijn, dat lijkt me toch wel sterk. Zou wel een hele mooie openbaring zijn hier op 't forum

Volgens mij zat er op het Vivaforum een studente die bijkluste als hoer en die een tijdje schreef onder de naam Persephone (als ik het me goed herinner), maar die schreef juist altijd zo ingewikkeld als ze maar kon.

Minneke schreef:

Storm schreef:

Biechtje01 schreef:Vrienden van mij hebben pas een kindje gekregen. Ik was daar vandaag op visite, en de manier waarop zij met het kindje om gingen gaf mij echt de kriebels! Hij gaat namelijk heel ruig om met de baby. Het hummeltje is net 2 weken oud! Maar hij doet net alsof het de hele wereld al begrijpt en schreeuwt ook tegen hem als het huilt.. Zij geeft zelf ook aan dat zij vind dat hij erg ruig met het hummeltje omgaat.. Ik vind het heel lastig..

Oh dit vind ik wel heel erg eigenlijk....

Ik ook! Serieus...schreeuwen tegen een baby van twee weken?!

Ik vond het ook heel erg. Het is ook geen ideale situatie waarin zij zitten, maar je moet er nou eenmaal mee dealen. Je hebt er immers voor gekozen om het kindje te laten komen.
Maar goed, ik deed dus vrij voorzichtig met het kindje. Zei hij: Hij kan wel wat hebben hoor.. Ik zei: Nou als er iets gebeurd, komt het in ieder geval niet door mij.
Maar ik vind het heel lastig. Het is niet zo dat ik er dagelijks kan komen o.i.d. dus ik kan alleen mijn verhaal baseren op wat ik gisteren heb gezien en wat ik zijn vriendin en hem heb horen vertellen.

Susan schreef:Volgens mij zat er op het Vivaforum een studente die bijkluste als hoer en die een tijdje schreef onder de naam Persephone (als ik het me goed herinner), maar die schreef juist altijd zo ingewikkeld als ze maar kon.

Haha, dat klopt ja, maar die was ook zo labiel als de pest.

Biechtje01 schreef:

Minneke schreef:

Storm schreef:

Biechtje01 schreef:Vrienden van mij hebben pas een kindje gekregen. Ik was daar vandaag op visite, en de manier waarop zij met het kindje om gingen gaf mij echt de kriebels! Hij gaat namelijk heel ruig om met de baby. Het hummeltje is net 2 weken oud! Maar hij doet net alsof het de hele wereld al begrijpt en schreeuwt ook tegen hem als het huilt.. Zij geeft zelf ook aan dat zij vind dat hij erg ruig met het hummeltje omgaat.. Ik vind het heel lastig..

Oh dit vind ik wel heel erg eigenlijk....

Ik ook! Serieus...schreeuwen tegen een baby van twee weken?!

Ik vond het ook heel erg. Het is ook geen ideale situatie waarin zij zitten, maar je moet er nou eenmaal mee dealen. Je hebt er immers voor gekozen om het kindje te laten komen.
Maar goed, ik deed dus vrij voorzichtig met het kindje. Zei hij: Hij kan wel wat hebben hoor.. Ik zei: Nou als er iets gebeurd, komt het in ieder geval niet door mij.
Maar ik vind het heel lastig. Het is niet zo dat ik er dagelijks kan komen o.i.d. dus ik kan alleen mijn verhaal baseren op wat ik gisteren heb gezien en wat ik zijn vriendin en hem heb horen vertellen.

Ik zou niet zozeer met boosheid reageren op die man, maar meer met bezorgdheid. 'Je moet er maar mee dealen' is nogal te kort door de bocht bij iemand die er écht niet mee om kan gaan. Ik ken 1 geval waarbij dergelijke signalen extreem uit de hand zijn gelopen, en als iemand eerder zijn bezorgdheid had geuit en had ingegrepen (desnoods via het consultatiebureau) dan was het goed afgelopen, of iig beter. Maar omdat niemand iets deed is het heel erg mis gegaan.

Door dat te zeggen help je die baby niet, en die man ook niet. Dus ik zou toch het AMK even bellen, om advies te vragen. Je hoeft geen namen te noemen, niets te zeggen, maar leg gewoon je verhaal eens voor en vraag of zij advies voor je hebben, wat je nu het best kunt doen. Klinkt wel heftig, maar ik zou wel íets doen.

Ik ga lekker biechten onder mijn eigen naam.

Ik ben verslaafd aan zachte lipjes waar voorschriften voor het wassen en strijken opstaan. Harde lipjes vind ik viezig. Maar zodra ik weet dat er een zacht lipje aanzit, dan moet ik daar continu aan friemelen. Op het werk staat het als zenuwachtig, want ik heb continu, tijdens een gesprek, iets vast aan de linkerkant van mijn shirt... Maar ja... Meestal knip ik ze er af, zodat ik er niet aan kan zitten... Maar als ik het ook maar merk of het heeft er ooit gezeten, waarvan ik weet heb, omdat ik er eerder aan gezeten heb, men... Dan ben ik niet te houden.... Wat erg he... *Serieus, het is best triest te noemen, haha*

ik biecht op dat ik de afgelopen dagen nonstop op websites van prenatal,babydump,geboortekaartjes etc zit te kijken. ik wil zo graag een kindje, dat ik een beetje geobsedeerd begin te worden geloof ik.
financieel gezien kunnen wij de stap voor een kindje wagen, en we willen het ook heel erg graag, maar ik ben zo bang dat ik mijn baan kwijtraak als ik nu zwanger raak, aangezien ik pas in mijn eerste contract zit.
Maar ja, als ik moet wachten op een vast contract, dan moeten we nog 2 jaar wachten, lastig dus.

Angel Blue Eyes schreef:Ik ga lekker biechten onder mijn eigen naam.

Ik ben verslaafd aan zachte lipjes waar voorschriften voor het wassen en strijken opstaan. Harde lipjes vind ik viezig. Maar zodra ik weet dat er een zacht lipje aanzit, dan moet ik daar continu aan friemelen. Op het werk staat het als zenuwachtig, want ik heb continu, tijdens een gesprek, iets vast aan de linkerkant van mijn shirt... Maar ja... Meestal knip ik ze er af, zodat ik er niet aan kan zitten... Maar als ik het ook maar merk of het heeft er ooit gezeten, waarvan ik weet heb, omdat ik er eerder aan gezeten heb, men... Dan ben ik niet te houden.... Wat erg he... *Serieus, het is best triest te noemen, haha*

+1!
En ik maar denken dat ik de enige volwassene ben met die tic!
Ik heb zelfs 's nachts vaak een oud t-shirt bij me liggen om aan te frunniken, nou ja, aan dat labeltje dan Ik kan best zonder slapen hoor, maar op één of andere manier geeft het me een veilig, geborgen gevoel. Wilde vroeger ook altijd een knuffelbeest in bed hebben liggen om mee te frunniken. Ik ben dus gewoon in mijn kindertijd blijven hangen

Biechtje01 schreef:ik biecht op dat ik de afgelopen dagen nonstop op websites van prenatal,babydump,geboortekaartjes etc zit te kijken. ik wil zo graag een kindje, dat ik een beetje geobsedeerd begin te worden geloof ik.
financieel gezien kunnen wij de stap voor een kindje wagen, en we willen het ook heel erg graag, maar ik ben zo bang dat ik mijn baan kwijtraak als ik nu zwanger raak, aangezien ik pas in mijn eerste contract zit.
Maar ja, als ik moet wachten op een vast contract, dan moeten we nog 2 jaar wachten, lastig dus.

Ga je droom achter na zou ik zeggen. Waarom nog 2 jaar wachten, ook dan kan je opeens overcompleet zijn etc. Ik was bij de laatste zwangerschap uitzendkracht, was in de veronderstelling dat ik ontslagen zou worden en na mijn verlof niet meer terug hoefde te komen. Niets was minder waar en ik mocht terugkomen op mijn oude afdeling . Nu zijn ze bezig voor een contract..Ik had echt niet 2 jaar met verlangens kunnen rondlopen voor een baby.. Werk is er genoeg... willen ze me niet meer dan is dat een gemiste kans voor hun denk ik dan maar...

Sjaantje schreef:

Angel Blue Eyes schreef:Ik ga lekker biechten onder mijn eigen naam.

Ik ben verslaafd aan zachte lipjes waar voorschriften voor het wassen en strijken opstaan. Harde lipjes vind ik viezig. Maar zodra ik weet dat er een zacht lipje aanzit, dan moet ik daar continu aan friemelen. Op het werk staat het als zenuwachtig, want ik heb continu, tijdens een gesprek, iets vast aan de linkerkant van mijn shirt... Maar ja... Meestal knip ik ze er af, zodat ik er niet aan kan zitten... Maar als ik het ook maar merk of het heeft er ooit gezeten, waarvan ik weet heb, omdat ik er eerder aan gezeten heb, men... Dan ben ik niet te houden.... Wat erg he... *Serieus, het is best triest te noemen, haha*

+1!
En ik maar denken dat ik de enige volwassene ben met die tic!
Ik heb zelfs 's nachts vaak een oud t-shirt bij me liggen om aan te frunniken, nou ja, aan dat labeltje dan Ik kan best zonder slapen hoor, maar op één of andere manier geeft het me een veilig, geborgen gevoel. Wilde vroeger ook altijd een knuffelbeest in bed hebben liggen om mee te frunniken. Ik ben dus gewoon in mijn kindertijd blijven hangen

Is een labeldoekje niets voor jullie?? Kan je ook zelf maken... Kennisje van mij heeft die tic ook dus blijkbaar komt het vaker voor als je denkt.. Ik heb haar een labeldoekje gegeven, die slaapt daar ook mee..

Sjaantje schreef:

Angel Blue Eyes schreef:Ik ga lekker biechten onder mijn eigen naam.

Ik ben verslaafd aan zachte lipjes waar voorschriften voor het wassen en strijken opstaan. Harde lipjes vind ik viezig. Maar zodra ik weet dat er een zacht lipje aanzit, dan moet ik daar continu aan friemelen. Op het werk staat het als zenuwachtig, want ik heb continu, tijdens een gesprek, iets vast aan de linkerkant van mijn shirt... Maar ja... Meestal knip ik ze er af, zodat ik er niet aan kan zitten... Maar als ik het ook maar merk of het heeft er ooit gezeten, waarvan ik weet heb, omdat ik er eerder aan gezeten heb, men... Dan ben ik niet te houden.... Wat erg he... *Serieus, het is best triest te noemen, haha*

+1!
En ik maar denken dat ik de enige volwassene ben met die tic!
Ik heb zelfs 's nachts vaak een oud t-shirt bij me liggen om aan te frunniken, nou ja, aan dat labeltje dan Ik kan best zonder slapen hoor, maar op één of andere manier geeft het me een veilig, geborgen gevoel. Wilde vroeger ook altijd een knuffelbeest in bed hebben liggen om mee te frunniken. Ik ben dus gewoon in mijn kindertijd blijven hangen

Mams zegt dat ik vroeger al mijn vingertje omhoog deed om te zorgen dat ik met mijn vinger in een lipje kon. Dat deden mijn ouders ook gewillig, want dan was ik stil. Ik heb het nog steeds. Ik voel me door het gefrummel ook gewoon safe. Maar het staat zo stom.