flits-biechttopic

Marin schreef:Jullie nemen die emotionele kant veel te erg mee. Het is wel een keuze, je hebt een keuze. Los van alle emotionele implicaties en of je wilt of niet, is er een keuze. Dat snap je toch zelf ook wel?

Nou ja dit bedoel ik dus. Marin zegt het veel duidelijker.

luisa schreef:

Storm schreef:Zo is 't toch gewoon? Meen je dat serieus? Kun je je indenken dat een kindje weg laten halen voor veel mensen geen optie is? Eens met James, ik vind zo'n uitspraak echt bizar.

Het gaat mij puur om de uitspraak ' ik had geen keus'.
Ik snap heus wel dat er genoeg vrouwen zijn die , om wat voor reden dan ook, geen abortus willen plegen. Maar daar oordeel ik toch ook niet over?.
Neemt echter niet weg dat het dan geen keus is. ZOlang er mogelijkheden bestaan om niet zwanger te worden of de zwangerschap af te breken heb je toch een keus? Feitelijk gezien. Ik weet niet zo goed hoe het uit te leggen, maar is helemaal niet bedoelt als een oordeel ofzo.
Ik ken toevallig iemand die kind heeft gekregen terwijl ze geen inkomen en woning had. Kindje is nu bijna 2 en zij heeft het gewoon heel zwaar. Zij zegt dus ook regelmatig dat ze zonder kindje veel meer mogelijkheden had (qua studie enzo) zoals mij en anderen. Als iemand dan zegt je hebt zelf voor kindje gekozen zegt zij ook was geen keus. Nou ja, komt bij mij gewoon over als ze excuus zoekt waarom bij haar nu minder gaatn met werk en school. tja dan zeg ik je had een keus. Misschien heel rationeel hoor.

Ja, te rationeel inderdaad. We zijn volgens mij nog altijd mensen, mensen met gevoel. En zeg jij daadwerkelijk tegen je vriendin dat ze een keuze had? Mijn god..

Even los van de discussie of het een optie is of niet, ik vind het vrij lomp om tegen een moeder van een peuter die het zwaar heeft te zeggen dat ze een keuze had.

Susan schreef:Even los van de discussie of het een optie is of niet, ik vind het vrij lomp om tegen een moeder van een peuter die het zwaar heeft te zeggen dat ze een keuze had.

Nou echt wel. Heb je dan een klap van de molen gehad of niet?

Ja dat heb ik gezegd ja. Welliswaar na vele keren deze discussie. Maar goed, omdat ze het een beetje als excuus gebruikt.
Maar ik zeg toch ook niet dat ik haar keuze stom vind ofzo? Zij heeft nu heel leuke kindje waar ze uiteraard heel gelukkig mee is.

Susan schreef:Even los van de discussie of het een optie is of niet, ik vind het vrij lomp om tegen een moeder van een peuter die het zwaar heeft te zeggen dat ze een keuze had.

Mee eens!

Susan schreef:Even los van de discussie of het een optie is of niet, ik vind het vrij lomp om tegen een moeder van een peuter die het zwaar heeft te zeggen dat ze een keuze had.

Het gaat natuurlijk wel om de context. Ik zei het echt niet van je moet niet zeuren je had ook abortus kunnen plegen. Meer van je hebt hier voor gekozen en wist dat het moeilijk zou worden.
Vervolgens zegt zij dat het voor haar geen keuze was. Nou dan kan ik toch gewoon zeggen dat dat niet klopt? Ik heb er geen oordeel aangehangen.
Zij vond het helemaal niet raar hoor.

luisa schreef:Ja dat heb ik gezegd ja. Welliswaar na vele keren deze discussie. Maar goed, omdat ze het een beetje als excuus gebruikt.
Maar ik zeg toch ook niet dat ik haar keuze stom vind ofzo? Zij heeft nu heel leuke kindje waar ze uiteraard heel gelukkig mee is.

Dus ipv gewoon begripvol te zijn ga jij vertellen dat ze wel een keus had. Dat ze ook wel haar kind had kunnen laten aborteren? Jij snapt echt niet dat dat heel raar is?

Misschien wil ze af en toe gewoon even haar hart uitstorten, een luisterend oor, een aardig woord, misschien een beetje bevestiging dat ze het goed doet? Ik zou niet zitten wachten op iemand die met me in discussie wil en die mijn redenen waarom het met de studie en het werk minder gaat een beetje in twijfel gaat zitten trekken, laat staan op een opmerking als 'je had een keuze'.

Jullie doen nu net alsof ik heb gezegd dat ze abortus had moeten plegen. Dat is absoluut niet het geval. Zoals ik al zei, ik heb helemaal geen oordeel over haar keuzen of situatie gegeven.
En nee, het ging ook niet over luisterend oor. Was een discussie de we hadden over op welk punt we zijn in ons leven. Met meerdere mensen. Een rationele opmerking in een normale discussie. Verder ga ik me niet verdedigen aangezien ik weet hoe het ging en dat geldt ook voor haar.

Eens met James, ik denk dat het soms lastig is te zien dat anderen het anders doen dan je het zelf zou doen.
En Bazinga, behalve gezond verstand heb je het over materiele zaken, huis en spaargeld. Spullen zijn echt het probleem niet en ik denk dat je vaak ook wel familie en vrienden hebt die je helpen. 6 keer per jaar op vakantie en een mercedes voor de deur zitten er niet in, maar of dat het belangrijkste is?

Ontopic: ik bepaal niet of anderen kinderen mogen krijgen, dat is niet aan mij, ik kan wel bepalen of ik het ook zo zou doen.
En wat is een stabiele relatie, 3 jaar of 10 jaar? En hoeveel spaargeld moet je hebben? Moet je een opleiding gedaan hebben of mag je ook vuilnisman zijn voor de financiele zekerheid? En je huis, moet dat koop of huur zijn? En hoeveel kamers minimaal? Is een tuin verplicht of volstaat een balkon?

Zullen we als de standaard bepaalt is tshirts laten drukken met de tekst 'geschikt' en 'ongeschikt'? Is het gelijk duidelijk wie 'zijn zaakjes op orde heeft' en wel toestemming heeft kinderen te krijgen!

Ik sta overigens geheel buiten die discussie omtrent die situatie van Luisa. Maar wat betreft die keuze, sta ik wel achter m'n punt

oeeeei die opmerking over jong mama worden raakt ook mij ! En niet zo zeer of ik wel of geen keuze had. Ik heb bewust gekozen voor een kind.
Ik had een relatie van 10 jaar, eigen woning, zaakjes goed op orde, vaste baan betere basis is er niet denk ik. Zoon is gekomen en kijk waar ik nu zit....

De relatie is uit, ik ben alleenstaande mama van 25, heb een appartement wellis waar nog een vaste baan maar sta op de rand van de afgrond momenteel !!
Ben ik dan ook geen volwaardige moeder ??? Had ik nu nog geen mama mogen worden ??

Daarnaast raakt het me ook een stukje voor storm. Ik heb haar pas 1 keer ontmoet maar man wat vecht dat meisje hard voor haar zoontje ! Ja ze is jong nou en ? Ze doet het zo ontzettend goed en ze heeft een wolk van een zoon die zeker weten later dankbaar is dat Storm zijn moeder is !

Ik vind het nogal wat om met zo'n opmerkingen te gaan gooien en dan vooral laf als je het niet eens onder je eigen naam durft te zeggen !!

Supertalentje schreef:
En Bazinga, behalve gezond verstand heb je het over materiele zaken, huis en spaargeld. Spullen zijn echt het probleem niet en ik denk dat je vaak ook wel familie en vrienden hebt die je helpen. 6 keer per jaar op vakantie en een mercedes voor de deur zitten er niet in, maar of dat het belangrijkste is?

Nee, da's niet 't belangrijkste, maar een studente van 22 kan er wel geestelijk 100% klaar voor zijn en niet gestoord, maar wat dan? Moet ze van dr ouders geld lenen? Een studentenkamer inrichten als babykamer? Ik overdrijf nu, maar ben er heilig van overtuigd dat materiele zaken er wel degelijk toe doen. Spaargeld vind ik nog tot daar aan toe, maar een huis met ruimte voor je kindje en maandelijks financieel ruimte voor alle bijkomende babykosten, vind ik wel héél belangrijk. Dan kan je nog zoveel van je kindje houden, maar als iemand nu al niet met geld uit komt, zou ik 't heel erg ongezond en cru vinden om een kind op aarde te zetten; ongezond voor de moeder/ouders en cru voor 't kind en de familie.

Bazinga schreef:

Supertalentje schreef:
En Bazinga, behalve gezond verstand heb je het over materiele zaken, huis en spaargeld. Spullen zijn echt het probleem niet en ik denk dat je vaak ook wel familie en vrienden hebt die je helpen. 6 keer per jaar op vakantie en een mercedes voor de deur zitten er niet in, maar of dat het belangrijkste is?

Nee, da's niet 't belangrijkste, maar een studente van 22 kan er wel geestelijk 100% klaar voor zijn en niet gestoord, maar wat dan? Moet ze van dr ouders geld lenen? Een studentenkamer inrichten als babykamer? Ik overdrijf nu, maar ben er heilig van overtuigd dat materiele zaken er wel degelijk toe doen. Spaargeld vind ik nog tot daar aan toe, maar een huis met ruimte voor je kindje en maandelijks financieel ruimte voor alle bijkomende babykosten, vind ik wel héél belangrijk. Dan kan je nog zoveel van je kindje houden, maar als iemand nu al niet met geld uit komt, zou ik 't heel erg ongezond en cru vinden om een kind op aarde te zetten; ongezond voor de moeder/ouders en cru voor 't kind en de familie.

Eens met Bazinga. Daarnaast weet ze ook echt waar ze het over heeft....

Tja, ik heb gezien dat overal wel een mouw aan te passen valt. Als er eenmaal een baby op komst is is er geen sprake meer van een keuze, je roeit met de riemen die je hebt. Ook als je 22 bent en studeert ;-) Ik vond het voor mezelf niet cru mijn zusjes te helpen, dat doe je voor familie, althans ik wel.

Maar betekend het dat je geen kind zou mogen krijgen als de omstandigheden zoals jij die benoemt naar jouw standaard niet ideaal zijn? Of kun je opmerken dat je daar zelf niet voor zou kiezen?

Eerlijk? Als iemand zelf niet kan rondkomen en altijd maar zou moeten lenen oid bij familie voor luiers en babyvoeding, dan zou zo'n iemand in mijn ogen eigenlijk kinderen mogen hebben. Op dat moment. Maar goed, dat vind ik...

Ik kom uit een gezin waarbij een week lang, ochtend, middag, avond, brood met pindakaas en met water aangelengd chocomel werd gegeten en gedronken. Ohh er was zoveel liefde en mijn moeder was heel intelligent en wijs en geestelijk volledig in orde... En we hadden lol, plezier, maar erg goed ging 't niet en terugkijkend op m'n jeugd en wat de gevolgen daarvan nog steeds zijn, zou ik soms willen dat ik gewoon niet geboren was, omdat mijn broer en ik veel meer verdienden dan dat.

Snap ik, echt waar. Ik vroeg me na het posten nog even af of het om de keuze ging om kinderen te willen of te roepen dat iemand geen kinderen mocht krijgen die al een kindje heeft.

Ik kom uit een groot gezin, dus zoveel heb ik niet meegekregen van het grote salris van mijn vader, maar wij hoefden de chocomel niet aan te lengen. Ik kan me niet voorstellen hoe het is in zoveel armoede op te groeien, ik weet wel hoe het is op te groeien met een vader die alijd weg is en een moeder die geestelijk ziek is. Ik zou het dus idealer vinden als iemand geestelijk in orde is, dan dat er voldoende geld is. En zo zijn we allemaal anders en anders gevormd.

En ondanks dat veel dingen mijn keuze niet zouden zijn, vind ik het heel hard klinken dat iemand geen ouder had mogen worden. Misschien kun je het over je eigen ouders zeggen, maar tegen een ander...?

Ik snap Bazinga eigenlijk wel. Zelf heb ik dezelfde ervaring (of in ieder geval wat erop lijkt uit haar verhaal) en dat wens je gewoon niemand toe.
Je gunt iedereen een goed leven en je moet ook wat van je leven kunnen maken. Mijn ouders waren ook arm en ik heb nu nog steeds geen opleiding gedaan omdat mijn ouders geen geld hadden.
Gelukkig heb ik een goede baan kunnen vinden en mijn zaakjes ''goed op orde'' al zeg ik het zelf. En natuurlijk kan dat altijd mis gaan. Maar als je al instabiel begint lijkt mij dat heel lastig om wel stabiel te krijgen...

Bazinga schreef:

Supertalentje schreef:
En Bazinga, behalve gezond verstand heb je het over materiele zaken, huis en spaargeld. Spullen zijn echt het probleem niet en ik denk dat je vaak ook wel familie en vrienden hebt die je helpen. 6 keer per jaar op vakantie en een mercedes voor de deur zitten er niet in, maar of dat het belangrijkste is?

Nee, da's niet 't belangrijkste, maar een studente van 22 kan er wel geestelijk 100% klaar voor zijn en niet gestoord, maar wat dan? Moet ze van dr ouders geld lenen? Een studentenkamer inrichten als babykamer? Ik overdrijf nu, maar ben er heilig van overtuigd dat materiele zaken er wel degelijk toe doen. Spaargeld vind ik nog tot daar aan toe, maar een huis met ruimte voor je kindje en maandelijks financieel ruimte voor alle bijkomende babykosten, vind ik wel héél belangrijk. Dan kan je nog zoveel van je kindje houden, maar als iemand nu al niet met geld uit komt, zou ik 't heel erg ongezond en cru vinden om een kind op aarde te zetten; ongezond voor de moeder/ouders en cru voor 't kind en de familie.

Ik vind het persoonlijk WEL heel belangrijk om orde op zaken te hebben qua financien, huis, baan, etc voor ik aan een kind begin. Voor ik dat geregeld heb wil ik het niet. Dat bedoelde ik dus met zeggen dat liefde genoeg is, ik vind dat dus voor mijzelf wel een probleem. Natuurlijk is liefde super belangrijk, en komt een kindje ook niks tekort als de spulletjes geen merknaam hebben en van marktplaats komen. Maar IK persoonlijk wil dat niet. Ik wil geen kindje als het eigenlijk niet helemaal uitkomt en we de eindjes aan elkaar moeten knopen (let wel: ik heb het hier NIET over ongeplande kindjes).

*

Ja maar ProudMama, ik heb het toch ook niet over een situatie als de jouwe? Jij hebt toch niet gepland dat je kindjes te vroeg kwamen? Ik zeg niet dat geld alles is, of een voorbede voor geluk. Mijn vriend had vroeger thuis ook niet veel en had een geweldige jeugd. Maar ik vind voor mij persoonlijk (en mijn vriend vindt dat ook) dat ik wel mijn zaken goed op orde wil hebben voor er een kindje komt. Dat betekent niet per se Chanel kleding of alles het duurste van het duurste, maar er zit natuurlijk nog een heel gebied tussen dat en de eindjes aan elkaar knopen.

Edit: een goed huwelijk/goede relatie lijkt me wel essentieel als goede basis voor een kind, in welke situatie dan ook.

@Fauve: Ik zeg ook zeker niet dat het fout is om het te willen, absoluut niet!! Maar het is ook niet het belangrijkste, want als het op gezondheid of dat soort dingen aan komt helpt het je totaal niet.

Die 22 jarige studente zonder spaargeld studeert ook een keer af ;-) dat soort dingen zijn vaak maar voor een paar jaar een probleem. Zou je voor die paar jaar een leven weg laten halen?