Iets leuks voor jezelf doen

Yzma schreef: En iedereen kan wel alleen lieve woorden zeggen, maar de dingen nuanceren kan ook verder helpen.

Nee maar het helpt me niet, en dat geef ik aan ook. Ik ben zelf slim en nuchter genoeg om alles te kunnen relativeren, maar ga niet oordelen op iemand's verwerk-proces, dat is ongeveer het meest onempatische wat je kunt doen.

Ja hoor, ik wil me best terugtrekken.

Yzma schreef:@Gloria, ja dat zie ik wel in. Maar daarom denk ik ook serieus dat als het zo zwaar valt, dat er serieus meer aan de hand is. En je beter als doel kan stellen dat je daar eerst aan werkt en oplost. Naar Amerika neem je je problemen en knopen mee, met gaan los je ze niet op.

Edit: bovenstaande is eigenlijk ook een antwoord op jouw vraag Maple.

Eens.

Marin, je doet het prima. Natuurlijk mag je je rot voelen, en natuurlijk moet je relativeren, maar dat doe je. En ik heb het idee dat je heel goed opgevangen wordt door je familie, dus zelfs al zou je niet relativeren en in het negatieve blijven hangen, dan neem ik aan dat je familie jou ook wel dat ene zetje in je rug kan geven die je op dat moment nodig hebt.

Ik vind de reacties van Yzma en Smikkel in dit topic dan ook behoorlijk doelloos, ze voegen niets toe.

quote="Yzma"] En iedereen kan wel alleen lieve woorden zeggen, maar de dingen nuanceren kan ook verder helpen. [/quote]


Nuanceren kan wel prettig zijn, maar meestal iets verder in het proces lijkt mij... 2 dagen nadat ze dit gehoord heeft lijkt me iets te snel om te verwachten dat zo'n opmerking met open armen in ontvangst wordt genomen...

Zo, ik dacht, 6 pagina's met leuke dingen om te doen? Dat moet ik zien!
Maar uiteindelijk gaat het daar allemaal niet over...
Wat een gezeur om niks weer.

Marin, ik vind het goed dat je de positieve kant weer probeert te zien en jezelf wilt opvrolijken met leuke dingen!

Oh, en Smikkel... jij hebt het forum ook zo nodig gehad in jouw eigen proces, ik had juist van jou wel dat beetje begrip verwacht dat andere mensen hier hun hart willen luchten en om tips willen vragen. Jij bent niet de enige die dit forum zo nodig heeft gehad. Anderen hebben er misschien ook baat bij om het forum op watvoor manier dan ook te gebruiken om dingen op een rijtje te krijgen.

Yzma schreef:@Gloria, ja dat zie ik wel in. Maar daarom denk ik ook serieus dat als het zo zwaar valt, dat er serieus meer aan de hand is. En je beter als doel kan stellen dat je daar eerst aan werkt en oplost. Naar Amerika neem je je problemen en knopen mee, met gaan los je ze niet op.

Edit: bovenstaande is eigenlijk ook een antwoord op jouw vraag Maple.

Maar dat heb ik ook al deze weken 100 x uitgelegd. Ja er is meer aan de hand, ik zit namelijk thuis. Dat weet iedereen intussen wel. Deze uitslag gaf me weer een concreet doel in m'n leven, iets waar ik al sinds m'n kindertijd van droom. Nee, natuurlijk zijn m'n problemen weg zodra ik in Amerika zou zijn, maar het geeft me wel weer 'zin' om te leven, om er iets concreets van te maken en actief bezig te zijn met m'n leven. Daar heb ik nu hier in NL dus alle grootste moeite mee, zoals je wel weet. Dus kan je je misschien een beetje voorstellen hoe mijn gevoel nu is, nu ik voor had gesteld dat m'n leven weer 'zin' kreeg en daartegelijkertijd m'n grootste droom uit komt, en het dan ineens weer keihard allemaal terug valt. Natuurlijk was het daar ook zwaar geweest, dat heb ik afgelopen weken ook 100x verteld aan iedereen die daar kritisch over was (en terecht), maar die gok maak je bij een emigratie en dat geeft je het gevoel dat je leeft, iets wat ik nu dus absoluut niet heb.

On-topic:
* Boek lezen
* Wandelen en genieten van het zonnetje
* Fietsen
* Iets leuks doen met vriendinnen
* knutselen (wat je ook al in gedachten had met je fotoboeken)
* Sporten (sommigen kunnen hun negatieve gedachten goed kwijt in de sportschool, ik ga altijd salsadansen en zet mn verstand op 0)

Stelletje zeikerds. Wat heeft het nou voor toegevoegde waarde even te melden dat je vindt dat Marin zich aanstelt?

Niet kunnen begrijpen dat zij zich zo voelt duidt eerder op een gebrek van empathie van jouw eigen kant.

Ik ga lekker on-topic reageren;

Als ik tot mezelf moet komen, dan zorg ik ervoor dat ik een week helemaal niets hoef te doen en alles mag doen. Meestal zijn de eerste dagen voor de bank en de televisie. Gedurende de week krabbel ik steeds verder op en ga ik winkelen en schoonmaken. Aan het eind van de week merk ik dat ik behoefte krijg aan andere mensen en ga ik er weer opuit. Meestal ben ik er dan ook doorheen. En voel ik me weer goed.

Sterkte en rustig aan, Marin!

Zwoesj schreef:Het spijt me als ik nu iets fouts ga zeggen of posts verkeerd opvat, maar zoals ik alles lees bedoelen zowel Smikkell als Yzma dit niet verkeerd. Het is alleen niet de soort post die je momenteel wilt zien. Ik ben het met allen die hier reageren eens, ieder op zijn eigen manier. Marin, Yzma en Smikkel vinden het allebei erg voor je, maar zien het nou eenmaal anders, en steken anders in elkaar. Ergens zeggen ze denk ik wat iedereen denkt, alleen verwoorden ze het anders. Dat het er niet al te tactisch uitkomt, dat kan kloppen, maar ze hebben wel degelijk een punt. Sta niet stil bij de 'ellende' die je nu voelt, maar geef het een plek door (en daar komt waar jij het topic voor hebt geopend) verder te gaan en alle andere mooie dingen in het leven weer te zien en te ervaren. Probeer uit dit slechte nieuws juist een vechtersdrang te creeren, en zoek en vecht voor je plekje in Amerika. Want dat je daar hoort en dolgraag wilt zijn, dat mag duidelijk zijn.

Nou ja, dat is dus precies wat ik aan het proberen ben, vandaar dit topic onder andere ook natuurlijk. En daar helpen dat soort zeurende reacties van die twee niet bepaald bij. Maar als ze het hier bij laten, lijkt het me prima, en ga ik nu lekker foto's bewerken.

Pfff, wat een gezeik zeg... Jammer van een topic wat juist zo'n positieve insteek heeft...

Mijn post was verder ook niet verkeerd bedoeld he, ik vind het goed dat je nu de dingen zoekt die jou je weer goed gaan laten voelen en je weer sterk maken. Hoe moeilijk het ook is, probeer er niet te lang bij stil te staan, en vecht er voor dat die droom alsnog werkelijkheid wordt. Geloof er in, en ook dan zul je je beter gaan voelen

Ben benieuwd naar je fotoboek, laat je foto's zien als het af is?

Marin schreef:Nee, natuurlijk zijn m'n problemen weg zodra ik in Amerika zou zijn, maar het geeft me wel weer 'zin' om te leven, om er iets concreets van te maken en actief bezig te zijn met m'n leven. Daar heb ik nu hier in NL dus alle grootste moeite mee, zoals je wel weet. Dus kan je je misschien een beetje voorstellen hoe mijn gevoel nu is, nu ik voor had gesteld dat m'n leven weer 'zin' kreeg en daartegelijkertijd m'n grootste droom uit komt, en het dan ineens weer keihard allemaal terug valt.

Eigenlijk zou je moeten proberen om het droomidee t.o.v. Amerika te projecteren op je leven in Nederland. Het zijn twee totaal verschillende landen, maar het is ook een land waar je moet werken, vrienden krijgt, je huis hebt en moet onderhouden etc. Na een jaar of tien is dat net zo onspectaculair als het hier in Nederland is. Kun je niet leren om Nld. door andere ogen, toeristenogen, te zien en er hier iets van te maken met hetzelfde elan als je daar in de USA zou doen?

Zwoesj schreef:Mijn post was verder ook niet verkeerd bedoeld he, ik vind het goed dat je nu de dingen zoekt die jou je weer goed gaan laten voelen en je weer sterk maken. Hoe moeilijk het ook is, probeer er niet te lang bij stil te staan, en vecht er voor dat die droom alsnog werkelijkheid wordt. Geloof er in, en ook dan zul je je beter gaan voelen

Ben benieuwd naar je fotoboek, laat je foto's zien als het af is?

Niet lullig bedoelt, maar dát zijn nou juist de adviezen waar (gok ik) Marin niets aan heeft. Ze is niet dom, ze weet heus wel dat ze er niet te lang bij stil moet staan en ja, ze zal ook echt wel vechten om die droom alsnog uit te laten komen, maar ze wil nu gewoon even tot rust komen na dit nieuws en dat is haar goed recht.

Reva schreef:Marin, wat voor fotoboeken ga je maken? Leuk joh! Wat voor formaat? En digitaal of ga je echt zelf plakken?

Yzma schreef:@Gloria, ja dat zie ik wel in. Maar daarom denk ik ook serieus dat als het zo zwaar valt, dat er serieus meer aan de hand is. En je beter als doel kan stellen dat je daar eerst aan werkt en oplost. Naar Amerika neem je je problemen en knopen mee, met gaan los je ze niet op.

Edit: bovenstaande is eigenlijk ook een antwoord op jouw vraag Maple.

Hier ben ik het ook mee eens. Het is natuurlijk jammer dat je niet kan gaan maar niet het einde van de wereld. Waarom neem je dit zo zwaar op? Als dit echt je droom is kom je er wel, misschien niet binnen 2 jaar dan wel later.

Als je in Nederland niet gelukkig bent, ben je dat in Amerika ook niet. Ikzelf kan dat zeggen uit ervaring.
Werk aan jezelf in Nederland met je familie en vrienden om je heen en vertrek daarna.

Alleen in Amerika zitten lost niks op. Je gaat daar niet gelukkig worden als je nu ook niet gelukkig bent!!

Zwoesj schreef:

Ben benieuwd naar je fotoboek, laat je foto's zien als het af is?

Ja ga ik zeker doen! Al zijn het dan wat printscreentjes, maar toch voor het idee. Om Yzma's vraag daar over nog te beantwoorden: Het worden twee boeken, digitaal gemaakt via topfotoalbum, waar de kwaliteit echt subliem is en ze een bepaalde bindingsmethode hebben waardoor de pagina's plat komen te liggen en niet zo de naad in gaan. Daardoor heb je veel meer ruimte voor de foto's en kan je bijv ook panorama's over het midden van de pagina laten lopen. Super gaaf. En ze zijn ook heel groot, ik geloof uitgeklapt wel bijna een meter! Zijn wel heel duur, 100 euro per stuk, maar ik vind dat zelf nou echt eens een goede besteding aan iets voor mezelf (ik koop dat liever dan een nieuw paar schoenen). Ik heb ze al bijna helemaal af (had ze maanden geleden al gemaakt), maar vanwege de hoge kosten nog niet gekocht. Nou heb ik het geld, dus ga ik het ook afmaken en doen ook, dit lijkt me nou echt het perfecte souvenir

Gloria schreef:Eigenlijk zou je moeten proberen om het droomidee t.o.v. Amerika te projecteren op je leven in Nederland. Het zijn twee totaal verschillende landen, maar het is ook een land waar je moet werken, vrienden krijgt, je huis hebt en moet onderhouden etc. Na een jaar of tien is dat net zo onspectaculair als het hier in Nederland is. Kun je niet leren om Nld. door andere ogen, toeristenogen, te zien en er hier iets van te maken met hetzelfde elan als je daar in de USA zou doen?

Ja zoiets zat ik ook al te denken, en dat doe ik eigenlijk altijd al, realiseerde ik me de afgelopen weken. Eigenlijk zijn er heel veel kleine pleziertjes die ik in 't leven heb (denk aan even een Starbucks koffie halen, mijn favoriete lippenbalsem opsmeren), gerelateerd aan Amerika. Dat zit zo diep in mij geworteld dat ik zelfs onbewust daar toch wel altijd mee bezig ben. Maar ik vroeg me de afgelopen weken ook af, of dat soort dingen niet z'n glans zouden verliezen als ik daar langer woon. Door m'n leven in Engeland van langere tijd denk ik van niet, en ik denk dat ik altijd een soort van kick zou houden, en ik zou zeker na het winnen van die green card altijd een soort 'blessed feeling' houden en het nooit vanzelfsprekend vinden dat ik daar zou mogen wonen.

Maar ik snap je punt en ik zal inderdaad eens kijken wat ik met Nederland kan en dat aan mijn identiteit toevoegen. Dat lijkt me heel belangrijk. (Maar dat is eigenlijk misschien wel precies het probleem waar ik hier tegenaan ben gelopen). Hmm..Food for thought. Thanks!

Reva schreef:

Reva schreef:Marin, wat voor fotoboeken ga je maken? Leuk joh! Wat voor formaat? En digitaal of ga je echt zelf plakken?

Ik was al een reactie aan het typen, excuses dat het te lang duurde.

Gigi_ schreef:Zo, ik dacht, 6 pagina's met leuke dingen om te doen? Dat moet ik zien!
Maar uiteindelijk gaat het daar allemaal niet over...
Wat een gezeur om niks weer.

Marin, ik vind het goed dat je de positieve kant weer probeert te zien en jezelf wilt opvrolijken met leuke dingen!

Ik had hetzelfde kunnen posten

Leuke dingen a la Youandi en misschien ook wel a la Marin:

- Tijdschriften lezen
- Mooi boek lezen
- Zelf een verhaal schrijven
- Kaarten maken
- Oude fotoboeken doorbladeren
- Oude tv series bekijken
- Een bezoekje doen aan de online shops van H&M, Zalando, etc.
- Door een park wandelen
- Kamer veranderen
- Schilderen/waterverven

- winkelen
- naar de kapper
- bij mijn ouders bijkomen
- allerlei lekkere dingen in huis halen
- onder een dekentje op de bank hangen

En als het weer íets beter gaat:
- grote schoonmaak beginnen
- een stukje hardlopen/fietsen


Even offtopic: ik vind het wel apart om jouw situatie te vergelijken met het verdriet van een miskraam Marin. Niet dat het een per definitie erger is dan het ander, maar ik vind de vergelijking op de een of andere manier wel pijnlijk (wellicht omdat ik zelf een mk heb gehad).

@ Storm, ik postte dit alleen maar als sort van steuntje in de rug, dat ze er niet alleen voor staat. Je kunt als je je niet happy voelt (wat ik me ontzettend goed kan voorstellen na zo'n klap in je gezicht) nog zoveel condoleances horen (laten we even in de termen van het rouwproces blijven ) maar ook dit soort posts, zoals Gloria nu ook heeft gedaan, kunnen helpen om jezelf je weer iets beter te gaan laten voelen en het zonnetje weer te zien schijnen. En, nog belangrijker, je weer kracht en energie te geven om die leuke dingen te gaan doen waar ze nu behoefte aan heeft.

Ik weet dat dit soort opmerkingen mij altijd helpen om het weer iets lichter te zien ipv het grijze, daarom dat ik het zo postte. Misschien komt het er niet helemaal goed uit, maar is niet minder goed bedoeld.

Minneke schreef:
Even offtopic: ik vind het wel apart om jouw situatie te vergelijken met het verdriet van een miskraam Marin. Niet dat het een per definitie erger is dan het ander, maar ik vind de vergelijking op de een of andere manier wel pijnlijk (wellicht omdat ik zelf een mk heb gehad).

Minneke ik bedoel dat juist helemaal niet verkeerd en dat zou nooit mijn bedoeling zijn. Ik bedoel alleen maar te zeggen dat ieder zo z'n eigen droom heeft en dat het vreselijk is wanneer dat instort. Dus in zekere zin vind ik zeker dat je het wel kunt vergelijken, als je al moet vergelijken, want ik vind eigenlijk niet dat je over iemands verdriet moet vergelijken en kunt oordelen. Ik bedoelde er alleen maar mee te illustreren dat zoiets als wat ik nu voel, iemand anders kan voelen bij een andere droom. Oftewel: Misschien kan jij je dan voorstellen hoe ik me voel, hoe pijnlijk het is als zo'n droom in duigen valt. Wetende dat het ooit misschien weer raak kan zijn, maar voor nu ligt je hele wereld even kapot.

Zwoesj ik begrijp het hoor!