Iets leuks voor jezelf doen

Als ik me klote voel en een harde klap te verduren heb gehad (dus nu all the time) dan breng ik mijn zoontje even een dagje weg en dan ga ik films kijken en gewoon de hele dag lamballen. Maar op den duur word ik daar ook moe en lusteloos van, dus dan ga ik meestal een eindje fietsen of ga ik het bos in. Dat helpt om mijn gedachten op een rijtje te zetten.
Maar goed, helaas is er niet altijd mogelijkheid voor om mijn zoontje weg te brengen enz. Wat dat betreft heeft Marin misschien wel een streepje voor. Wees lief voor jezelf Marin!

Een beetje stom of gewoon niet in je straatje? Hier op het forum heerst soms wel een beetje een 'Marin niet tegenspreken-sfeer'. Veel van de forummers gaan maar mee in je gevoel terwijl ik me afvraag of wat tegengas of een kijkje van een andere kant niet beter is, soms.

Je deed ook al zo aangevallen op mijn post in het andere topic. Het was een algemeen topic en een algemene post. Jij betrekt het meteen op jezelf, maar het gaat niet alleen om jou.

Ik vind het echt heel vervelend voor je maar ik vraag me af of je het niet te ver en te zwaar doortrekt. Je leven hier in Nederland is niet anders dan twee weken geleden. Je huis en je familie is het zelfde, je gezondheid is het zelfde, je kan je kat nu houden = een voordeel.
Ja, je zat hier niet lekker in je vel. Maar dat neem je ook mee naar Amerika en is daar niet zomaar over.

Ik heb ook ontdekt dat ik van lamballen (thanks Storm! ) ook niet gezelliger of gelukkiger word. Het liefst ga ik naar buiten, even boodschappen doen, of iets drinken met vrienden. In bad liggen vind ik verschrikkelijk. Ik wil verwend wórden, niet mezelf verwennen. Dus een kapper of schoonheidsspecialiste of iets leuks shoppen vind ik wel heel fijn. Muziek luisteren helpt ook altijd, net als even bijbellezen of bidden. Dat zijn van die rustmomenten, die maken me kalm en gelukkig.

Ik vind eigenlijk een week grotendeels op de bank hangen met wat dvd's helemaal niet zo'n goed idee. Lijkt mij het zieligheidsgevoel alleen maar groter maker (misschien verkeerde term, ik zou dat zelf alleen wel krijgen bij zo'n week) . Ik zou dat zelf misschien ook wel doen voor een dagje of hoogstens 2 maar daarna zou ik me beter gaan voelen door juist actiever met iets te zijn. Lekker uitwaaien door een eind te gaan fietsen. Ik kan dan ook heerlijk nadenken over van alles en nog wat zonder dat het op piekeren uit komt. Maak een lange strandwandeling en dan jezelf belonen met een lekker drankje in een strandtent. Of je huis compleet schoonmaken. Dat je in elk geval ook lekker bezig bent en aan andere dingen denkt. Anderen die gehoord hebben dat ze helaas toch geen Green Card hebben zullen toch ook weer gewoon aan het werk moeten, hun normale dagelijkse activiteiten hebben. Nou kan ik voorstellen dat het bezoek aan de Arbo arts voor jou al heftig is dus dat dat ook wel energie gaat kosten. Maar ik zou bv op de activiteitenkalender kijken of er deze week nog leuke activiteiten zijn die niet te veel kosten / grats zijn en me er dan toe dwingen om daar een uurtje naar toe te gaan. Dan hang je in elk geval niet alleen op de bank.

En een uitje is voor mij iets leuks dat ik dus oo doe om mezelf te verwennen.

edit: zie dat terwijl ik aan het typen was meer mensen deze gedachte / soort gedachte hebben geuit.

Gloria schreef:Ik heb ook ontdekt dat ik van lamballen (thanks Storm! ) ook niet gezelliger of gelukkiger word. Het liefst ga ik naar buiten, even boodschappen doen, of iets drinken met vrienden. In bad liggen vind ik verschrikkelijk. Ik wil verwend wórden, niet mezelf verwennen. Dus een kapper of schoonheidsspecialiste of iets leuks shoppen vind ik wel heel fijn. Muziek luisteren helpt ook altijd, net als even bijbellezen of bidden. Dat zijn van die rustmomenten, die maken me kalm en gelukkig.

Shoppen vind ik ook heerlijk, dat euforisch gevoel als ik een leuk jurkje ofzo gescoord heb....in bad liggen vind ik wel fijn, maar niet te lang want dan word ik ongedurig

Hoezo is mijn reactie stom, omdat ik niet net als iedereen alleen maar mijn medelijden uitspreek? Wie zegt dat je in Amerika je draai had kunnen vinden? Wat als je daar je toekomstbeeld had aan moeten passen? Ja, het is kut dat je je dromen wegwaaien, dat vind ik ook, maar die dromen waren er wel sinds twee weken. En je hebt zoveel dingen in het leven die wel goed zijn. Wat ik me serieus afvraag, als dit als zo'n ontzettend grote klap voor je is, hoe verwerk je dan ooit ziekte, verlies en dat soort dingen? Ik zeg niet dat je hier niet verdrietig om mag zijn of wat dan ook, maar ik vind het nu allemaal zwaar dramatisch.

Ik denk wel dat het prima is om een dagje op de bank door te brengen hoor, waarom niet? Met dvd's, telefoon/laptop uit en dan helemaal NIETS moeten. Maar een week zou ik niet vol kunnen houden..

Dan ga ik eerst lekker douchen en dan naar buiten. Van binnen zitten word ik niet beter. Lekker naar buiten, fietsen of wandelen. Lekker de frisse lucht ruiken. Als ik jou was en zou dicht bij het strand wonen dan was ik er iedere dag.

Smikkell schreef:Een beetje stom of gewoon niet in je straatje? Hier op het forum heerst soms wel een beetje een 'Marin niet tegenspreken-sfeer'. Veel van de forummers gaan maar mee in je gevoel terwijl ik me afvraag of wat tegengas of een kijkje van een andere kant niet beter is, soms.

Huh, vind je dat echt? Dat valt toch wel mee? Misschien lees ik niet alles ofzo .

Smikkell schreef:Ik vind het echt heel vervelend voor je maar ik vraag me af of je het niet te ver en te zwaar doortrekt. Je leven hier in Nederland is niet anders dan twee weken geleden. Je huis en je familie is het zelfde, je gezondheid is het zelfde, je kan je kat nu houden = een voordeel. Ja, je zat hier niet lekker in je vel. Maar dat neem je ook mee naar Amerika en is daar niet zomaar over.

Zoals gezegd, ik heb niet alle posts gelezen die hierover gaan, want ik heb het volledig gemist (zegt ook wat), maar ik kan me wel voorstellen dat de teleurstelling nu nog te vers is om Marin even een beetje nuchtere waarheid bij te brengen. Natuurlijk is het voor anderen erger, neemt ze haar problemen mee naar Amerika en vind jij (en mss anderen ook) het wat aanstellerig. Maar ze mag toch wel ff tijd hebben om te balen en in een dip te zitten? Misschien schat ik het niet goed in hoor, en is Marin buiten mijn beeld enorm aan 't zeuren , maar dat idee krijg ik niet echt eigenlijk.

Eens met Gloria.

Big hug 'n thumbs up for Storm! :flower:

- Uitgebreid voor mezelf koken (en dan juist lekker gezonde, maar dure spullen)
- Mijn lievelingstijdschrift (Hollands Diep) kopen en deze uitgebreid lezen met een pot gemberthee erbij
- Een paar uur een boek lezen en daar even lekker in verdwijnen
- Een feelgood film kijken in de bioscoop in mijn eentje
- Hardlopen in het park als de zon schijnt (hier knap ik het meeste van op)
- Naar de sauna/hamam (alleen als ik er zin in heb natuurlijk)
- Mediteren

Whahaha

Storm schreef:Ik denk wel dat het prima is om een dagje op de bank door te brengen hoor, waarom niet? Met dvd's, telefoon/laptop uit en dan helemaal NIETS moeten. Maar een week zou ik niet vol kunnen houden..

Sowieso een week binnen zonder af te spreken met mensen. Zon en mensen doen je ook goed. Helpen je relativeren. Alleen maak je het in je hoofd alleen maar groter. prima, om stil te staan bij je gevoel en jezelf niet voorbij te lopen, maar niet in de vorm van dagen binnenzitten en bankhangen.

Ik denk dat iedereen verdriet/teleurstellingen op zijn/haar manier verwerkt, en ik vind dat je als een buitenstaander zijnde niet moet oordelen over iemand anders' teleurstellingen/verdriet. Want hoe weet jij hoe Marin zich voelt? Kijk, als ze er maanden later nog over 'zeurt' oke, maar nu is het allemaal veel te vers en dan vind ik het niet gepast om Marin even op haar plaats proberen te zetten.

- Een dagje of een weekendje weggaan ergens heen. Bijvoorbeeld wandelen, fietsen of een stad bekijken.
- Lezen

Ik vind woorden als 'rouwproces' wel erg zwaar.

Yzma schreef:Marin, ik snap dat het heel vervelend voor je is dat je niet kunt gaan. En echt, ik vind het ook heel rot voor je. Wat een tegenvaller moet dat zijn, als je denkt dat je de gelukkige winnaar bent uit zoveel mensen en dan opeens blijkt het niet waar te zijn. Is de kans om zo'n geluk te hebben weer net zo groot al daarvoor. Maar ik moet eerlijk gezegd wel zeggen dat ik vind dat je het wel heel erg zwaar opneemt hoor. Zoals je zelf zei, je leven was prima in Nederland. En natuurlijk heb je nu even mogen ruiken aan iets anders en valt het zwaar tegen. Maar in plaats van jezelf alleen heel erg zielig te vinden, kan je ook proberen blij te zijn met de dingen die je wel hebt in Nederland. Een leuk huis, vrienden, gezondheid. Tussen die mensen die toestemming kregen, zaten vast ook mensen die bij hun kinderen of geliefden wilden zijn. Mensen die denken bij elkaar te kunnen leven, waarbij het dus weer wordt afgenomen.

Echt, zoals eerder gezegd, ik snap dat het ontzettend kut is en dat je er heel zwaar van baalt. Maar er zijn andere manieren om in Amerika te kunnen wonen hoor. Mijn zus heeft bijvoorbeeld jaren in Amerika gewoond. Het was niet voor altijd, maar ze mocht wel steeds een jaar langer blijven. Probeer je te richten op de andere mogelijkheden en te zegenen met de dingen die je in Nederland hebt. Geeft je een doel en voel je je waarschijnlijk ook beter door.

Hallootjes, mag ze zich éven rot voelen?

Storm schreef:Ik denk dat iedereen verdriet/teleurstellingen op zijn/haar manier verwerkt, en ik vind dat je als een buitenstaander zijnde niet moet oordelen over iemand anders' teleurstellingen/verdriet. Want hoe weet jij hoe Marin zich voelt? Kijk, als ze er maanden later nog over 'zeurt' oke, maar nu is het allemaal veel te vers en dan vind ik het niet gepast om Marin even op haar plaats proberen te zetten.

Heb je dit tegen mij?

Smikkel inderdaad dagen binnen zitten zou voor mij in ieder geval ook niet bevorderlijk zijn. Ik moet er echt uit op wat voor manier dan ook.

Smikkell schreef:Ik vind woorden als 'rouwproces' wel erg zwaar.

Tsja, nouja, ik kan me wel een beetje voorstellen dat het zo voelt. Je stelt je op iets in, je gaat in 2 weken tijd van een gelukzalige euforie naar een totale teleurstelling. Daar moet je gewoon van bij komen, en om 'rouwen'.

Smikkell schreef:

Storm schreef:Ik denk dat iedereen verdriet/teleurstellingen op zijn/haar manier verwerkt, en ik vind dat je als een buitenstaander zijnde niet moet oordelen over iemand anders' teleurstellingen/verdriet. Want hoe weet jij hoe Marin zich voelt? Kijk, als ze er maanden later nog over 'zeurt' oke, maar nu is het allemaal veel te vers en dan vind ik het niet gepast om Marin even op haar plaats proberen te zetten.

Heb je dit tegen mij?

Tegen iedereen die vindt dat Marin zich aanstelt of wat dan ook.

rapa nui schreef:Ik vind eigenlijk een week grotendeels op de bank hangen met wat dvd's helemaal niet zo'n goed idee. Lijkt mij het zieligheidsgevoel alleen maar groter maker (misschien verkeerde term, ik zou dat zelf alleen wel krijgen bij zo'n week). Ik zou dat zelf misschien ook wel doen voor een dagje of hoogstens 2 maar daarna zou ik me beter gaan voelen door juist actiever met iets te zijn. Lekker uitwaaien door een eind te gaan fietsen. Ik kan dan ook heerlijk nadenken over van alles en nog wat zonder dat het op piekeren uit komt. Maak een lange strandwandeling en dan jezelf belonen met een lekker drankje in een strandtent. Of je huis compleet schoonmaken. Dat je in elk geval ook lekker bezig bent en aan andere dingen denkt.

Hier ben ik het helemaal eens. Oma's zeggen ook altijd dat je jezelf weer aan het werk moet zetten. Vroeger vond ik dat onzin. Toen mijn relatie uitging, heb ik in een week de hele SATC-box gekeken. Maar daarna moest ik mezelf oprapen, ramen open, frisse wind erdoorheen en schoonmaken, boodschappen doen, mensen opzoeken. Of ik het nu leuk vond of niet. Dus ik zou jezelf één dagje dvd's kijken gunnen en de rest van de week dingen doen die je doorgaans inspireren. Dat met het fotoboek is al een goeie. Het strandidee van Rapa Nui vind ik ook uitstekend. Je woont daar in de buurt, dus ga lekker uitwaaien op een mooie dag. Dan doe je vast nieuwe ideeën op!

Ik zeg nergens dat ik niet snap dat dit een enorme teleurstelling is. Ik weet dat dit iets is wat Marin al langer wil en misschien gun ik het Marin wel meer dan wie dan ook. Alleen kan ik me inderdaad niet zo goed vinden in sommige van haar teksen.

Maple schreef:Hallootjes, mag ze zich éven rot voelen?

Ja hoor, dat mag ze. Dat zeg ik toch ook niet. Maar relativeren mag ook wel. Ik was even vergeten dat je op dit forum alleen de aardige dingen die je denkt mag op schrijven...