Iets leuks voor jezelf doen

Marin schreef:En nu nog dat concrete vinden

Alles op z'n tijd joh. Heb je een Bijbel? Lees maar eens Prediker 3 vers 1 t/m 8 .

Youandi schreef:Marin, ik begrijp een gedeelte van de reactie van Travel-Addict wel enigszins. Dit stuk:


Als je in Nederland niet gelukkig bent, ben je dat in Amerika ook niet. Ikzelf kan dat zeggen uit ervaring.
Werk aan jezelf in Nederland met je familie en vrienden om je heen en vertrek daarna.

Alleen in Amerika zitten lost niks op. Je gaat daar niet gelukkig worden als je nu ook niet gelukkig bent!!

Ik denk dat heel veel mensen dit zo denken (maar niet durven uit te spreken, omdat jij in dit topic om andere dingen vraagt.. en dat is je goed recht!)

Ik neem het nu dus ook even op voor Travel-Addict, omdat ik denk dat ze het absoluut niet verkeerd bedoelt.

Maar goed, jij kent je zelf het beste en jij neemt de beslissingen in je leven.

Nog even hier over..

Wie zegt dat dit misschien WEL het geval is? Misschien ben ik echt daadwerkelijk gelukkig in een ander land? Ik ben dezelfde persoon dan, met ook een baan, een leven en dezelfde narigheid van 'het echte leven', heb je overal..Maar je hebt wel een kans om je droom werkelijkheid te maken.

Ik realiseerde me afgelopen twee weken ineens heel erg dat ik onbewust mijn leven altijd op Amerika had ingericht. Als ik mezelf voorstel met 'de grote dingen die in het leven gebeuren', zoals een huis kopen, trouwen, kinderen krijgen etcetera, dan zie ik dat voor me in Amerika. Pas toen ik echt gewonnen had en ineens realiseerde dat dit werkelijkheid kon worden, zag ik ook ineens in dat ik dit eigenlijk altijd zo geplaatst heb in Amerika, en niet in Nederland.

Het zit dus inderdaad wel echt heel diep in me, en ik denk zelf wel echt dat ik gelukkiger kan zijn in dat land, dat mijn basis geluk daar zou kunnen liggen. Ik ben niet diep ongelukkig in Nederland en heb ook niet de illusie dat ik voor altijd op een roze wolk zou zijn in een ander land, maar ik denk wel dat ik een ander soort intens geluk zou voelen wanneer ik daar zou wonen.

afijn, het heeft verder niet veel nut om daar over te discussieren, want ik heb helaas op dit moment even geen kans meer hierop, dus ik maak mezelf alleen maar verdrietig met die gedachte, maar ik hoop dat jullie (youandi en travel addict en eventuele anderen die zic dit afvroegen), dat het WEL zo kan zijn dat je ergens anders gelukkig bent.

Ik vind wel dat er veel ophef gemaakt wordt. Het is belangrijk om tegenslagen op een goede manier te verwerken en als er iets is wat ik geleerd heb is het wel om situaties niet met elkaar te vergelijken, als in: het is minder erg dan. Als je tegenslagen niet goed verwerkt, dan kan je er juist last van krijgen. En in het geval van Marin kan je toch wel spreken van een grote tegenslag, want de kans dat ze alsnog deze kans krijgt is erg klein. Ik hoop dat het je lukt om de komende tijd het een beetje te laten binnenkomen en leuke dingen kan verzinnen om jezelf te vermaken. Wat ik zelf altijd erg leuk vind om te doen en wat ook niet zoveel kost, is allemaal (nieuwe) boeken op bol.com opzoeken en die dan bij de bibliotheek reserveren/lenen. Of naar de stad gaan en windowshoppen/shoppen met een bepaald budget en aan het eind van de middag een heerlijke(speciale) kop koffie ergens drinken. Tip: Choco espresso van La Place

Gloria schreef:

Marin schreef:En nu nog dat concrete vinden

Alles op z'n tijd joh. Heb je een Bijbel? Lees maar eens Prediker 3 vers 1 t/m 8 .

Ja, die heb ik, ik zal het zo eens lezen!

Moet ook zeggen dat ik afgelopen weken zo'n warm gevoel tegenover God had en zo er van overtuigd was dat dit zo heeft moeten zijn en dat het Zijn wil was. Ik was echt zo vreselijk dankbaar. Dit was echt mijn moment, zo had het moeten zijn. En nu door dit was ik daar in eerste instante even keihard over aan het twijfelen. Maar al gauw dacht ik dat dit dan toch een soort beproeving misschien is, en dat het uiteindelijk misschien toch wel ergens goed voor is en ik hier iets uit kan halen. Misschien is dit mijn moment dan toch niet. Zo probeer ik het nu dan maar te benaderen.

Youandi schreef:
Minneke, ik vind het heel rot voor je dat dit, deze gebeurtenis, voor jou nu naar boven gehaald word... Een knuffel van mij!!

Dat vind ik heel lief. Dank je wel

Ik begrijp je absoluut Marin, maar ik begrijp ook dat anderen er anders over denken en zich zorgen maken.

Ik hoop echt voor je dat je je toekomstdromen kunt waarmaken. Dat gun ik je!

Dank je YouandI. Het laatste wat ik wil is verbitterd raken over iets wat had kunnen zijn.
Daarvoor is mijn leven me toch iets te veel waard

Goede gedachte, Marin!
En dat is ook je insteek van dit topic. Het is alleen lichtelijk afgedwaald

Marin schreef:
Moet ook zeggen dat ik afgelopen weken zo'n warm gevoel tegenover God had en zo er van overtuigd was dat dit zo heeft moeten zijn en dat het Zijn wil was. Ik was echt zo vreselijk dankbaar. Dit was echt mijn moment, zo had het moeten zijn. En nu door dit was ik daar in eerste instante even keihard over aan het twijfelen. Maar al gauw dacht ik dat dit dan toch een soort beproeving misschien is, en dat het uiteindelijk misschien toch wel ergens goed voor is en ik hier iets uit kan halen. Misschien is dit mijn moment dan toch niet. Zo probeer ik het nu dan maar te benaderen.

Ik denk dat dat een hele goede houding is en ik moest daar ook gelijk aan denken toen ik las dat de loterij niet geldig was verklaard. Je was zo van overtuigd dat dit zo had moeten zijn en je sprak over het lot e.d. Deze afwijzing kan dan toch ook niet voor niets zijn? Probeer er inderdaad het positieve uit te halen en wie weet wat het je brengt. Het blijft natuurlijk een ontzettende teleurstelling en daar mag je best verdrietig om zijn, maar het is niet het einde van de wereld en er komen ongetwijfeld weer hele fijn en goede dingen op je pad.

Gloria schreef:

Marin schreef:En nu nog dat concrete vinden

Alles op z'n tijd joh. Heb je een Bijbel? Lees maar eens Prediker 3 vers 1 t/m 8 .

Dit is een van mijn favoriete bijbelteksten. Net als Matteüs 6:34, dat gaat ook over de toekomst en tijd. Moet je ook eens lezen want ik vind die ook heel mooi.

En als ik me rot voel dan ga ik met de hond wandelen, sporten, lekker bij mijn ouders omhangen, tuinieren, winkelen. Vooral lekker naar buiten en helemaal als het een beetje mooi weer is, de zon opzoeken. En wie me ook altijd blij maakt dat is mijn kleine neefje, die weet me altijd weer aan het lachen te brengen en dan zie ik ook weer wat echt belangrijk is. Is het voor jou niet een idee om je zusje even op te zoeken Marin? Ik weet verder niet of je haar vaak ziet of zo, maar volgens mij is dat ook zo'n kleine blij-maker.

Monte schreef: Dit is een van mijn favoriete bijbelteksten. Net als Matteüs 6:34, dat gaat ook over de toekomst en tijd. Moet je ook eens lezen want ik vind die ook heel mooi.

Eensch.

Benthe schreef: Is het voor jou niet een idee om je zusje even op te zoeken Marin? Ik weet verder niet of je haar vaak ziet of zo, maar volgens mij is dat ook zo'n kleine blij-maker.

Ja dat is ook wel een goed idee!

Wat ik doe als ik me klote voel: Grey's Anatomy kijken. Dan kan ik lekker van me afjanken. En chocola vreten. Helpt ook heel goed.

Smikkell schreef:

Yzma schreef:@Gloria, ja dat zie ik wel in. Maar daarom denk ik ook serieus dat als het zo zwaar valt, dat er serieus meer aan de hand is. En je beter als doel kan stellen dat je daar eerst aan werkt en oplost. Naar Amerika neem je je problemen en knopen mee, met gaan los je ze niet op.

Edit: bovenstaande is eigenlijk ook een antwoord op jouw vraag Maple.

Eens.

Hallo 's Smikkell (en Yzma). Hoe lang geleden is het gebeurd van Marin? Toen jij je rot voelde Smikkell, reageerden mensen toen ook zo? Nee toch? Jeetje, best moeilijk om je even in te houden.

Smikkells problemen en haar manier van omgaan met is natuurlijk anders dan hoe Marin er mee om gaat. En ook toen werd ze er zeker op aan gesproken. Maar dat mocht blijkbaar toen wel?

Hoewel ik de uitleg van Marin wel op zich wel begrijp, vind in de vergelijking met een miskraam heel erg kortzichtig en ongepast. Misschien als je het over je droom hebt die dan kapot gaat voor zover kan ik het nog begrijpen. Maar bij een miskraam gaat er een nieuw leven uit je weg. Daarnaast weet je niet of een andere zwangerschap je nog gegund is. En de angst voor de toekomst dat dat het nog een keer zal doen. Deze emotionele impact is lijkt mij zoveel groter. Marin kreeg dit eigenlijk aangewaaid, had geluk: mocht er aan ruiken, dacht haar droom zomaar kon uitkomen. En natuurlijk zal ik ook dagen of weken er zwaar van balen, maar mijn wereld zal niet vergaan. Zeker niet omdat ik het ook goed in Nederland heb. Daarnaast wordt er gedaan alsof haar droom nooit meer door kan gaan, maar haar droom is op korte termijn weg. Deze loterij is misschien de veiligste manier, maar echt niet de enige om in Amerika te komen. Het zou nu komen aanwaaien, maar met moeite moet het op een andere manier ook lukken. En dat is wat mij gewoon stoort aan dit hele verhaal. Alsof Amerika nu voor altijd onbereikbaar is, alsof haar droom nooit meer uitkomt. Dat hoeft natuurlijk niet zo te zijn. Je moet er alleen misschien keihard je best voor doen, om het (mogelijk) te kunnen verwezenlijken. Of hopen op nog een keer geluk hebben.

Yzma al die dingen die jij zegt, zeg ik zelf helemaal nergens. Dit zit dus allemaal in je eigen gedachtengang hierover die je blijkbaar op mij projecteert. Al die dingen die jij zegt weet ik zelf dondersgoed ook en ik zeg nergens dat ik de hoop volledig heb opgegeven of nooit meer een kans maak, of wat voor woorden. Dat zeg jij echt alleen maar zelf. En kijk anders even op de laatste pagina van dit topic want daar heb ik net een ander soort alternatief geplaatst. Jij maakt er nu een groter probleem van, ik niet, ik probeer er juist het beste van te maken.

Yzma schreef:Smikkells problemen en haar manier van omgaan met is natuurlijk anders dan hoe Marin er mee om gaat. En ook toen werd ze er zeker op aan gesproken. Maar dat mocht blijkbaar toen wel?

Hoewel ik de uitleg van Marin wel op zich wel begrijp, vind in de vergelijking met een miskraam heel erg kortzichtig en ongepast. Misschien als je het over je droom hebt die dan kapot gaat voor zover kan ik het nog begrijpen. Maar bij een miskraam gaat er een nieuw leven uit je weg. Daarnaast weet je niet of een andere zwangerschap je nog gegund is. En de angst voor de toekomst dat dat het nog een keer zal doen. Deze emotionele impact is lijkt mij zoveel groter. Marin kreeg dit eigenlijk aangewaaid, had geluk: mocht er aan ruiken, dacht haar droom zomaar kon uitkomen. En natuurlijk zal ik ook dagen of weken er zwaar van balen, maar mijn wereld zal niet vergaan. Zeker niet omdat ik het ook goed in Nederland heb. Daarnaast wordt er gedaan alsof haar droom nooit meer door kan gaan, maar haar droom is op korte termijn weg. Deze loterij is misschien de veiligste manier, maar echt niet de enige om in Amerika te komen. Het zou nu komen aanwaaien, maar met moeite moet het op een andere manier ook lukken. En dat is wat mij gewoon stoort aan dit hele verhaal. Alsof Amerika nu voor altijd onbereikbaar is, alsof haar droom nooit meer uitkomt. Dat hoeft natuurlijk niet zo te zijn. Je moet er alleen misschien keihard je best voor doen, om het (mogelijk) te kunnen verwezenlijken. Of hopen op nog een keer geluk hebben.

Maar wat jij nu zegt, zegt Marin zelf toch helemaal niet? Marin legt ook uit hoe ze haar vergelijking bedoelde, dat je er nog zo over door gaat vind ik dan raar. En daarnaast, jij hebt deze droom niet, maar zij wel. Dat je je blijkbaar niet in haar kan inleven, dat is jammer voor je. Ik lees haar berichten ook en zo extreem zijn ze echt niet hoor. En al zou het wel zo zijn, jeetje, ze heeft net de klap gehad. Laat haar even zeg.

Of jij die dingen nou zegt of niet Marin, het is wel hoe jij op mij overkomt. Ik heb verder nergens neergezet wat jij precies hebt gezegd, maar het is wel hoe ik het zie hoe hier wordt omgegaan met deze situatie. En als je serieus een toelichting gaat geven in vergelijking met een miskraam, dan vind ik wel dat je het zwaar opneemt.

Ik maak er geen probleem verder van hoor. Het is alleen zo vreemd dat ik er niet het mijne van mag denken en hier neer mag zetten. Stel dat een relatie van een vriendinnetje zou uitgaan. Ze zouden bijna gaan samenwonen en zij zou praten op de manier waarop jij de dingen beschrijft en beleeft. Dan zou mijn reactie naar haar toe hetzelfde zijn. Ja het is ontzettend erg en kut, ja je hebt er verdriet van. Maar de wereld en zij vergaat niet, en ondanks die tegenslag vind ze vanzelf wel een manier om je leven in te vullen.

Ik kan mezelf oppeppen door mezelf op te sluiten in de badkamer, en dan een maskertje te nemen, daarna lang en uitgebreid douchen. Scrubben, lekkere douchegel (bourjois ofzo), haren wassen, masker in mijn haar. Daarna alle nagels vijlen en lakken.

En daarna mezelf aankleden in een "wow-outfit" en dan op stap!

James schreef:En daarnaast, jij hebt deze droom niet, maar zij wel. Dat je je blijkbaar niet in haar kan inleven, dat is jammer voor je.

Ik geef serieus al honderd keer aan dat ik begrijp en me kan voorstellen hoe ontzettend kut dit voor haar is, en dat vind ik ook echt. Maar omdat ik blijkbaar me niet voor kan stellen hoe zij zich met deze tegenslag om gaat, dat maakt mij helemaal dat ik er niets van begrijp ofzo?

Yzma schreef:Dan zou mijn reactie naar haar toe hetzelfde zijn. Ja het is ontzettend erg en kut, ja je hebt er verdriet van. Maar de wereld en zij vergaat niet, en ondanks die tegenslag vind ze vanzelf wel een manier om je leven in te vullen.

Zeg jij dat echt tegen vriendinnen? Vind ik nogal hard en onempatisch eerlijk gezegd. Zelf weten, maar mijn vriendinnen hoeven dat echt niet tegen me te zeggen op zo'n moment. Later misschien, na een maandje of wat, een beetje voorzichtig. Maar zeker niet als zoiets vers gebeurd is.

Yzma schreef:

James schreef:En daarnaast, jij hebt deze droom niet, maar zij wel. Dat je je blijkbaar niet in haar kan inleven, dat is jammer voor je.

Ik geef serieus al honderd keer aan dat ik begrijp en me kan voorstellen hoe ontzettend kut dit voor haar is, en dat vind ik ook echt. Maar omdat ik blijkbaar me niet voor kan stellen hoe zij zich met deze tegenslag om gaat, dat maakt mij helemaal dat ik er niets van begrijp ofzo?

Nou ja ik heb al gezegd dat ik er dus niets aan heb, dus ik weet niet wie je nou wilt overtuigen, mij of jezelf.

Marin schreef:Zeg jij dat echt tegen vriendinnen? Vind ik nogal hard en onempatisch eerlijk gezegd. Zelf weten, maar mijn vriendinnen hoeven dat echt niet tegen me te zeggen op zo'n moment. Later misschien, na een maandje of wat, een beetje voorzichtig. Maar zeker niet als zoiets vers gebeurd is.

Ja, waarom niet? Ik zeg het niet om haar te kwetsen, ik zeg het omdat ik werkelijk vind dat niet iemands hele leven aan die ene droom of dat toekomstbeeld hangt. En dat is toch niet het enige wat ik zeg? Ze heeft verdriet en ik zal haar troosten, steunen en wat dan ook. Maar dat betekent niet dat ik in alles met haar mee zal gaan, nee want haar wereld vergaat niet. Maakt het me hard en onempatisch? Misschien, jammer dan.

Marin schreef:Nou ja ik heb al gezegd dat ik er dus niets aan heb, dus ik weet niet wie je nou wilt overtuigen, mij of jezelf.

Ik hoef niemand te overtuigen hoor. Het is alleen zo jammer dat jij alleen de dingen wilt lezen, waar je het mee eens bent en vooral positief tegenover jou staan. Want anders moet ik mijn mond maar houden? Lekker makkelijke wereld.