vraagje dat niet lullig is bedoeld...

Ik werk vaak 's avonds en als ik dan overdag alleen thuis ben is het dagcafe een leuke afwisseling tussen het huishouden en huiswerk door. Nu ben ik net ziek geweest en werk ik nog maar 2 uur per dag. Als mijn vriend dan 's avonds aan het werk is verveel ik me nogal en hang ik ook wat in het dagcafe.

Guattari schreef:Moon, ik denk wel dat je op moet passen met waardeoordelen of iets al dan niet gezond is voor mensen, want ik kan me niet voorstellen dat iemand eenzaamheid verkiest boven een wat rijker gevuld sociaal leven. Eenzaamheid kan een mens verteren en dan vind ik een forum bijna de uitvinding der uitvindingen. Ik vind het heel naar me te bedenken dat ik zonder na te denken een aantal mensen kan bellen om m'n hart uit te storten, maar dat er ook genoeg mensen zijn die deze luxe niet hebben. Los daarvan gaat het me niet alleen om eenzaamheid of al dan niet een rijk sociaal leven hebben; wat ik met name me afvroeg is waarom je het leuk zou vinden om zoveel tijd door te brengen op een forum waarbij bovenstaande dus niet eens per se aan de orde hoeft te zijn.

Maar je zegt het zelf dus eigenlijk al.. dat als je deze luxe niet hebt om mensen te bellen om je hart uit te storten dat het je enorm kan vereenzamen.. ongezond dus..
En jij had inderdaad een andere vraag.. maar het riep bij mij een andere vraag, wel indirect te linken op.

Noa schreef:

Dat is wel jammer. Weet niet of je nu van plan bent langer op 1 plek te blijven, maar dan heb je juist wel de mogelijkheid om diepere vriendschappen op te bouwen, in plaats van de blijven hangen in oppervlakkige contacten. Dit heb ik ook gehad toen ik veel reisde, het wordt allemaal vrij inwisselbaar. Dit heb ik dan weer niet bij vrienden die ik al 20 jaar ken (en ook niet bij die van 3 jaar trouwens)

Ik vind het niet zo erg eigenlijk. Ik zit nu in principe voor langere tijd hier, en heb contact met drie hele lieve vriendinnen (Zusje van Bert, Vruchtenhagel en Bliss) die ik bijna wekelijks zie maar dat is echt meer en meer dan genoeg voor mij. Ik moet er echt niet aan denken om vriendinnen vaker te zien. Die behoefte heb ik gewoon niet, ben echt liever alleen. En verder heb ik gewoon een aantal vriendinnen met wie ik een hechte diepe band heb, maar wonen ver weg. Ach ja, wie weet komt er wel weer een tijd waarin ik hypersociaal ben en constant in de kroeg/terras/stad/park hang, maar voor nu vind ik dit echt zo lekker juist.

Marin, ik vind het in jouw geval ook wel heel erg logisch. Je hebt veel in het buitenland gezeten, je hebt eigenlijk een heel ander leven geleid dan veel van jouw Nederlandse leeftijdsgenoten. Dus jouw interesses liggen misschien ook wat anders dan bij de gemiddelde leeftijdsgenoot in jouw omgeving, begrijpen bepaalde dingen misschien niet, die jouw internationale contacten, die hetzelfde leven geleid hebben als jij, wel begrijpen. Dus ik kan me maar al te goed voorstellen dat juist díé contacten, van mensen die je níét vaak in het echt kunt zien, jou belangrijker zijn dan oppervlakkige contacten met die personen waarmee je bij wijze van spreken dagelijks af kunt spreken. Ik vind dat niet zo vreemd. Belangrijk is wel dat je er af en toe eens uitkomt, wel onder de mensen komt en met vrienden/familie wat afspreekt, maar volgens mij doe jij dat in elk geval vaker dan ik

Maple schreef:Belangrijk is wel dat je er af en toe eens uitkomt, wel onder de mensen komt en met vrienden/familie wat afspreekt, maar volgens mij doe jij dat in elk geval vaker dan ik

Haha ja ik doe het wel, maar meer omdat het echt moet van m'n moeder. Ik zou het liefst gewoon echt binnen zitten. En komt daar bij dat ik ook zo makkelijk dingen alleen doe, dus hoef niet perse omringd door vrienden te zijn om 'iets' te kunnen doen. maar goed, sociaal contact is en blijft ook wel leuk dus af en toe vind ik dat ook leuk! Maar 1 a 2 x per week vind ik meer dan genoeg. Dan vind ik het echt leuk, maar ben daarna altijd blij als ik weer alleen ben.

Moon schreef:

Guattari schreef:Moon, ik denk wel dat je op moet passen met waardeoordelen of iets al dan niet gezond is voor mensen, want ik kan me niet voorstellen dat iemand eenzaamheid verkiest boven een wat rijker gevuld sociaal leven. Eenzaamheid kan een mens verteren en dan vind ik een forum bijna de uitvinding der uitvindingen. Ik vind het heel naar me te bedenken dat ik zonder na te denken een aantal mensen kan bellen om m'n hart uit te storten, maar dat er ook genoeg mensen zijn die deze luxe niet hebben. Los daarvan gaat het me niet alleen om eenzaamheid of al dan niet een rijk sociaal leven hebben; wat ik met name me afvroeg is waarom je het leuk zou vinden om zoveel tijd door te brengen op een forum waarbij bovenstaande dus niet eens per se aan de orde hoeft te zijn.

Maar je zegt het zelf dus eigenlijk al.. dat als je deze luxe niet hebt om mensen te bellen om je hart uit te storten dat het je enorm kan vereenzamen.. ongezond dus..
En jij had inderdaad een andere vraag.. maar het riep bij mij een andere vraag, wel indirect te linken op.

Dan begrijp je me volgens mij verkeerd, want ik vind al dan niet bewust weinig tot geen sociale contacten hebben niet per se ongezond. Ik vind het met name rot voor forummers die wel graag een uitgebreider (vrienden)netwerk zouden hebben, maar door een samenloop van omstandigheden dit tot dusver niet hebben kunnen creëren. De 'problemen' die ik hier echter op het forum post, wat ik al niet vaak doe, bespreek daarentegen niet uitgebreid met vrienden.

Ik vind het heftig om het ongezond te noemen als je niet enigszins een sociaal netwerk hebt, want dat lijkt mij persoonlijk heel leeg en verdrietig aanvoelen. Maar ik ga niet zeggen hier dat dit een keuze is, want iemands karakter kan ook zo zijn dat het leggen van contacten extreem moeizaam verloopt of een combinatie van factoren dit veroorzaakt. Zo zag ik afgelopen weekend (??) een topic voorbij komen van een nieuwe forummer die in iedere pijler hetzelfde topic had geopend en de wanhoop droop er vanaf. Dit meisje was behoorlijk eenzaam, gaf ze zelf aan, en hier werd amper empathisch op gereageerd. Ik kan hier soms een bot persoon zijn, maar dit maakte mij sinds jaren echt boos, omdat er meer aandacht naar uitging bij sommigen dat ze het forum in iedere pijler 'vervuilde', dan dat er inhoudelijk op een begripvolle manier op haar werd gereageerd. Ik heb niet eens gereageerd, omdat ik merkte aan mezelf hoe pissig ik hiervan werd en nu heb ik spijt, want mijn boosheid behoorde onderhevig te zijn aan haar noodkreet. Maar goed, ik dwaal af.;-)

Ik heb vroeger veel gereageerd op forums, maar doe dit de laatste jaren niet meer zoveel. Ten eerste heb ik het gewoon altijd druk / reizen / haasten / van hot naar her, ten tweede moet ik i.v.m. mijn werk gewoon oppassen met wat ik op internet plaats. En dat laatste vind ik best jammer, ik vond niets zo heerlijk om weblogjes te schrijven, gewoon lekker mezelf te kunnen zijn op internet en als er iets was kreeg ik ook altijd goede adviezen op het forum. Nu plaats ik nog weinig persoonlijks. Als ik nu al op het forum ben, reageer ik eigenlijk nooit op topics waar ik eerst een aantal pagina's aan voorgeschiedenis door moet nemen. Ik merk ook dat ik minder bij persoonlijk ben gaan reageren. Ik lees wel regelmatig, maar kom lang niet meer aan een post of 15 per dag.

Marin schreef:

Maple schreef:Belangrijk is wel dat je er af en toe eens uitkomt, wel onder de mensen komt en met vrienden/familie wat afspreekt, maar volgens mij doe jij dat in elk geval vaker dan ik

Haha ja ik doe het wel, maar meer omdat het echt moet van m'n moeder. Ik zou het liefst gewoon echt binnen zitten. En komt daar bij dat ik ook zo makkelijk dingen alleen doe, dus hoef niet perse omringd door vrienden te zijn om 'iets' te kunnen doen. maar goed, sociaal contact is en blijft ook wel leuk dus af en toe vind ik dat ook leuk! Maar 1 a 2 x per week vind ik meer dan genoeg. Dan vind ik het echt leuk, maar ben daarna altijd blij als ik weer alleen ben.

Gaat het niet goed met je? Sterkte in dat geval.

Marin schreef:

Maple schreef:Belangrijk is wel dat je er af en toe eens uitkomt, wel onder de mensen komt en met vrienden/familie wat afspreekt, maar volgens mij doe jij dat in elk geval vaker dan ik

Haha ja ik doe het wel, maar meer omdat het echt moet van m'n moeder. Ik zou het liefst gewoon echt binnen zitten. En komt daar bij dat ik ook zo makkelijk dingen alleen doe, dus hoef niet perse omringd door vrienden te zijn om 'iets' te kunnen doen. maar goed, sociaal contact is en blijft ook wel leuk dus af en toe vind ik dat ook leuk! Maar 1 a 2 x per week vind ik meer dan genoeg. Dan vind ik het echt leuk, maar ben daarna altijd blij als ik weer alleen ben.

Daarin ben ik eigenlijk wel t zelfde als jij dan. Ik vind het ook niet nodig om mijn vrienden vaker dan dat te zien. Ben ook graag alleen op zijn tijd. Op mijn werk ben ik de héle tijd omringd door mensen, in het weekend met mijn vriend en doordeweeks mijn huisgenoten. Dan nog 2 a 3 keer afspreken met vrienden. Ik zou echt gek worden als ik nog meer contacten zou hebben Heb echt alleen-tijd nodig. Ik dacht in jouw verhaal te lezen dat je alleen maar internet contacten had die ver weg zijn, maar dat is helemaal niet zo

Met mij? Nee ik zit overspannen thuis sinds twee maanden. Maar gaat verder wel ok hoor. Kan nu wel weer van dingen genieten.

Marin schreef:Met mij? Nee ik zit overspannen thuis sinds twee maanden. Maar gaat verder wel ok hoor. Kan nu wel weer van dingen genieten.

Wat naar. Door het werk? Sluit het niet aan op je studie? De verandering? Nou, echt heel vervelend en ook stom dat ik het niet gelezen heb. Hoop dat het snel beter met je gaat want volgens mij had je je heel erg verheugd op werken.

Noa schreef: Ik dacht in jouw verhaal te lezen dat je alleen maar internet contacten had die ver weg zijn, maar dat is helemaal niet zo

Nee maar mijn naaste familie woont wel aan de andere kant van 't land (al woont m'n tante en oma hier in de stad en zie ik vaak), en m'n echte beste vriendinnen wonen ook ver weg. Dus tja, dan is het niet meer dan normaal dat je via internet contact met ze hebt. Dan is het gewoon een perfecte uitvinding om contact te onderhouden. Ik bedoelde meer te zeggen: Ik denk dat ik meer mensen op een dag per internet spreek, dan bijvoorbeeld mijn zusje in het echte leven. En dan als ze boos is, dan roept ze dus dat ik geen sociaal leven heb. Maar ik vind dat onzin. Maar goed, dat was slechts een voorbeeld, om aan te geven hoe ik er over denk. En daarnaast heb ik dus inderdaad ook een paar vriendinnen die ik wel in 't echt zie. Nee hoor, ik ben echt prima tevreden met mijn sociale leven hoe het zit. En het forum hoort daar voor mij ook bij, om dat weer even terug te koppelen

Francaise_ schreef:

Marin schreef:Met mij? Nee ik zit overspannen thuis sinds twee maanden. Maar gaat verder wel ok hoor. Kan nu wel weer van dingen genieten.

Wat naar. Door het werk? Sluit het niet aan op je studie? De verandering? Nou, echt heel vervelend en ook stom dat ik het niet gelezen heb. Hoop dat het snel beter met je gaat want volgens mij had je je heel erg verheugd op werken.

Dat geeft toch niet dat je dat niet wist? Je bent hier ook een tijd niet geweest. Het viel inderdaad ontzettend tegen. Het was echt geestdodend werk waarbij ik totaal niet gestimuleerd werd, alleen maar de hele dag boos was en kinderen van de computer af aan het halen was, en ik hing in een vreselijk negatieve sfeer. Daarbij komt dat ik lichamelijk heel veel last had (en nog steeds heb), en in combi met dat negatieve werk trok ik het niet. Ik lag echt heel vroeg in bed, huilend van de pijn. Ik was totaal mezelf kwijt, elke dag was een gevecht naar m'n werk, (heel vroeg de deur ook uit, en dan 3 uur reistijd per dag), was alleen maar aan het denken 'ik haat dit, ik wil dood', en echt compleet aan het doordraaien op negatieve manier. Leefde echt als een zombie. Heel stom, want ik had me er inderdaad op verheugd, maar het heeft gewoon anders uitgepakt. Nu ben ik tot rust aan het komen (gaat steeds beter), en intussen ook op zoek naar een andere baan, wat mij meer uitdaging biedt. En het belangrijkste: Ik voel me niet langer afgestompt en heb m'n creativiteit weer terug, zoals ik dat altijd had.

(quote maar liever niet)

Moon schreef:

Sjaantje schreef:

Moon schreef:En iemand zei het is niet altijd willen.. Jazeker wel, er zijn met of zonder beperkingen zoveel mogelijkheden naast een forum... dus dat ben ik niet helemaal met je eens.

Dat zei ik en ik doelde niet per sé op mijn handicap / beperking want ik heb naast het forum vreselijk veel te doen voor mijn doen. Ik bedoelde dat je zei 'geen vrienden die je wilt zien' en 'geen dingen buitenshuis wilt doen' maar dát is niet altijd een eigen keuze.

Dat kan dat jij dat zo ervaart, mijn motto is wel meer dat je leven veelal wel uit eigen keuzes bestaan en ook het bovenstaande.
Dat neemt niet weg dat ik het vervelend voor jou vindt dat jij in deze situatie zit.

Ehm nee, dit sloeg dus niet op mijn eigen situatie, sorry als het even verkeerd overkwam (was aan het multitasken want zat ondertussen aan de telefoon en ik had dus beter geen 2 dingen tegelijk kunnen doen). Ik bedoelde eigenlijk dat ik het idee kreeg dat jouw eerste stukje erg negatief overkwam, alsof iemand niet zijn best wilt doen om wat van zijn/haar leven te maken maar naar mijn idee zit het zo niet in elkaar. Ok, er zullen heus wel wat mensen zijn die zo lusteloos zijn, maar ik geloof niet dat dat opgaat voor het overgrote deel van de forumsters hier.
Mijn situatie: ik 'werk' gemiddeld 28u per week, heb hobbies, vriendinnen enzovoort. Maar tussendoor heb ik ook tijd dat ik niets wil doen, om de doodsimpele reden dat ik geen energie heb op zo'n moment om de deur uit te gaan. Dat betekent niet dat ik mijn vriendinnen niet wil zien, maar het kan op zo'n moment (zoals vanavond) gewoon even niet. En dat is wat ik bedoelde met 'het is niet altijd een kwestie van willen. En dat sloeg niet alleen op mij, maar dat is gewoon in het algemeen.

Hoop dat ik het nu iets beter en duidelijker verwoord heb.

Sterkte Marin.Ik hoop dat je snel iets nieuws gaat vinden. Met je studie hoef je trouwens toch geen lerares te worden? Klinkt niet hoopgevend voor mij die lerares Nederland wil worden!

Nee dat is ook de voornaamste reden dat ik er nog een master achteraan heb gedaan. Ik wil heel graag de onderzoekswereld in richting onderwijs. (Want het onderwijs an sich vind ik wel heel interessant, met name de onderzoeks kant dus). Maar ja, hoeveel banen zijn daar nou in? En als ze er al zijn, vragen ze 5 jaar werkervaring, het liefst in het onderwijs. Maar sorry nu ik dit heb ervaren, ga ik mezelf niet 5 jaar door het onderwijs heen slepen. Dus het is nu nog beetje zoektocht naar de mogelijkheden.
Hee maar misschien bevalt het jou wel hoor. Dat ik het niet kon zegt niets over dat jij het niet zal kunnen of leuk vinden. En het ligt ook wel heel erg aan de school, heb ik gemerkt

Dat heb ik ook op m'n werk Marin, dat ik 30% vd tijd (op een goede dag) loop ruzie te maken met collega's in het buitenland. Eerst raakte ik er heel erg door van slag en het begint nu te wennen. Heel raar, want je kan je afvragen of je aan deze sfeer wil wennen.

Kun jij dan geen artikelen schrijven? Ik heb het idee dat je met wat jij hebt gedaan zo ontzettend veel kanten op kunt gaan.
Ik wil naar het VMBO dus ik zal het zwaar krijgen maar ik ben jurist dus ik werk gewoon met de zweep (en mijn haar kan in een knot dus ben ik gewoon de baas). En anders ga ik de journalistiek wel in.

Guattari schreef:Dat heb ik ook op m'n werk Marin, dat ik 30% vd tijd (op een goede dag) loop ruzie te maken met collega's in het buitenland. Eerst raakte ik er heel erg door van slag en het begint nu te wennen. Heel raar, want je kan je afvragen of je aan deze sfeer wil wennen.

Herkenbaar. Maar je wilt iets bereiken en als dat lukt voelt het wel als een overwinning.

Word je er zelf niet helemaal naar van, Guattari? Ik kon daar dus echt niet tegen, kreeg echt vreselijke doemgedachten constant, ook buiten m'n werk om. En dat is totaal niet zoals ik ben.

Francaise: Ja zoiets lijkt me heel erg leuk. Maar ja, hoe is daar een vaste baan in de vinden waarbij ik zorg dat ik de vaste lasten kan betalen? Ik ben nu heel inventief op zoek elke keer en vind af en toe wel wat, maar tot nu toe wil het nog niet erg vlotten. Freelance is geen optie, gezien ik eigen kostwinner ben en hoge vaste lasten heb.


(sorry voor het off topic trouwens)

Je kunt toch eerst freelance? Dat is in mijn optiek de beste optie. Via via maak je wel reclame en kun je altijd nog de vaste baan in. Of ( spontaan bedacht), boeken vertalen? Ik ken in dat geval misschien wel een heel klein opstapje maar de uitgever weet dan wel van je.

Marin schreef:Word je er zelf niet helemaal naar van, Guattari? Ik kon daar dus echt niet tegen, kreeg echt vreselijke doemgedachten constant, ook buiten m'n werk om. En dat is totaal niet zoals ik ben.

Francaise: Ja zoiets lijkt me heel erg leuk. Maar ja, hoe is daar een vaste baan in de vinden waarbij ik zorg dat ik de vaste lasten kan betalen? Ik ben nu heel inventief op zoek elke keer en vind af en toe wel wat, maar tot nu toe wil het nog niet erg vlotten. Freelance is geen optie, gezien ik eigen kostwinner ben en hoge vaste lasten heb.


(sorry voor het off topic trouwens)

Je kent me toch? Ik hou wel van een relletje op z'n tijd!;-) Nee hoor, werkgerelateerd is het wel anders, maar het scheelt wel dat ik de eindbeslissing maak, dus hoe meer iemand tekeer aan het gaan is, hoe minder hulpvaardig ik ervan word. Als het me te erg wordt, escaleer ik het naar mijn leidinggevende of laatst zelfs meteen naar de country support manager, omdat deze collega stond te krijsen en alleen nog in Caps Lock typte met uitroeptekens; zoals: GUATTARI!!!!!!!!! Bladiebla???????!!!!!!!!! Ze heeft flink op d'r donder gekregen van haar leidinggevende en nu is ze ontzettend aardig. Vast heel erg nep, maar dat maakt me niet uit.

Nee freelance is echt geen optie, gezien ik totaal geen financiele buffer heb, ik moet echt een steady income hebben.
Dat is ook een van de redenen waarom ik uit de journalistiek ben gestapt, ik kan ook helemaal niet goed tegen dat onzekere bestaan. Het lijkt me leuk wanneer ik een tweepersoonsinkomen heb, dus meer voor later. Ik heb zo veel goede ideeen voor wat ik parttime zou kunnen doen, boeken schrijven, kookboeken schrijven en fotograferen, wedding photography, maar dat is allemaal voor later, wanneer ik geen noodzakelijke kostwinner meer ben. Ik vind dat best moeilijk, en hoop dat ik nu iets kan vinden waar ik wel in elk geval financiele zekerheid mee heb, maar ook voldoende uitdaging uit haal. Lief dat je meedenkt trouwens Boeken vertalen zou ik absoluut niet kunnen trouwens, daar is ook een hele opleiding voor en ik ben, juist doordat ik tweetalig ben, heel slecht in vertalen haha. Maar 'iets' bij een uitgeverij lijkt me nog wel heel leuk ja, dus dat heb je goed gezien.

Haha wat stoere Guat
Ik was 32 ADHDers aan het opvoeden en van Hyves aan het halen de hele dag. Niet zo motiverend en valt ook geen lolletje uit te halen