Geen kinderwens

Heb jij geen kinderwens? Hoe staat je partner daar tegenover? Hoe ga je daarmee om?

Een vriendin van mij heeft net een nieuwe vriend. Ze is helemaal verliefd, alleen zij wilt geen kinderen en hij wel. Omdat het nog zo pril is maakt ze er geen probleem van. Maar hoe gaat dat dan verder?

Ik denk dat dat heel moeilijk zal gaan worden als ze dezelfde ideeën blijven hebben erover, het gaat niet samen. Ik zou dan ook geen relatie kunnen opbouwen met iemand die er anders over denkt, omdat ik heel zeker ben van mijn zaak.

Poeh moeilijk is dat he? Als de 1 ze wel wil en de ander niet.
Ik weet niet of ik kinderen wil. Ik zie voordelen bij wel, en geen kinderen. Opzich moet ik er wel 'snel' een beslissing over nemen, word volgend jaar alweer 30. Maar geen kinderen lijkt me ook wel heerlijk, zie mezelf wel oud worden met mijn vriend, gewoon met ons tweetjes. Je blijft je vrijheid houden, reizen, dat soort dingen. Ik weet het nog niet.

Mijn vriend staat er hetzelfde in als ik, dat scheelt wel.

Persoonlijk heb ik geen kinderwens. Deze heb ik nooit gehad. Vroeger vertelden ze me dat mijn kinderwens de kop nog wel zou opsteken en dat ik als puber nog niet wist waarover ik sprak. Maar inmiddels ben ik bijna 30 jaar en deze wens is er nog steeds niet en nog nooit geweest ook.

Echter, wanneer ik een partner tref welke wel een kinderwens heeft, dan wil ik best mijn eigen niet kinderlooswens aan de kant schuiven. Ik zou het niet zien als opofferen van, maar meer een verlenging van mijn eigen wensen zien.

Als mijn vriend echt pertinent geen kinderen zou willen hebben, waren we nu niet samen. Ik vind dat iets waarover je geen goed compromis kunt sluiten. Een kinderwens zit zo diep (en iemand ongewild vader of moeder maken lijkt me ook geen goed plan). Wel moet ik zeggen dat ik gewoon blij was dat mijn vriend wel kinderen wil, want wat ik nu stel is natuurlijk wel vrij sterk en ja hoe doe je dat als iemand waarvan je houd geen kinderen wil? Dat lijkt me ontzettend lastig en ik ben eerlijk gezegd blij dat het bij ons niet aan de orde is.

Jen_ schreef:Poeh moeilijk is dat he? Als de 1 ze wel wil en de ander niet.
Ik weet niet of ik kinderen wil. Ik zie voordelen bij wel, en geen kinderen. Opzich moet ik er wel 'snel' een beslissing over nemen, word volgend jaar alweer 30. Maar geen kinderen lijkt me ook wel heerlijk, zie mezelf wel oud worden met mijn vriend, gewoon met ons tweetjes. Je blijft je vrijheid houden, reizen, dat soort dingen. Ik weet het nog niet.

Mijn vriend staat er hetzelfde in als ik, dat scheelt wel.

+1
Precies dezelfde situatie hier. Heb op dit moment absoluut geen kinderwens, ik zie nu ook vooral de voordelen van geen kinderen. Maar ja, ik ben 23 (ohnee, bijna precies dezelfde situatie dan ) dus er kan nog veel veranderen.

Effie_O schreef:

Jen_ schreef:Poeh moeilijk is dat he? Als de 1 ze wel wil en de ander niet.
Ik weet niet of ik kinderen wil. Ik zie voordelen bij wel, en geen kinderen. Opzich moet ik er wel 'snel' een beslissing over nemen, word volgend jaar alweer 30. Maar geen kinderen lijkt me ook wel heerlijk, zie mezelf wel oud worden met mijn vriend, gewoon met ons tweetjes. Je blijft je vrijheid houden, reizen, dat soort dingen. Ik weet het nog niet.

Mijn vriend staat er hetzelfde in als ik, dat scheelt wel.

+1
Precies dezelfde situatie hier. Heb op dit moment absoluut geen kinderwens, ik zie nu ook vooral de voordelen van geen kinderen. Maar ja, ik ben 23 (ohnee, bijna precies dezelfde situatie dan ) dus er kan nog veel veranderen.

Joh, jij bent nog een broekie! Haha

Ik wilde, toen ik 24, 25 was heeeeeeeel graag kinderen. Nu denk ik 'waarom eigenlijk?' heel verhelderend en fijn ook, dat ik er nu helemaal niet meer mee bezig ben, en er niet meer zo op gefocust ben als ik vroeger was. Toen was het echt een diepgeworteld verlangen, dat is weggegaan.

Ik had vroeger altijd een kinderwens, maar die neemt de laatste jaren alleen maar af, zelfde geldt voor mijn vriend.
Toen we net een relatie hadden, wilden we alle 2 wel 3 kinderen later, maar sinds we het reizen hebben ontdekt, en de plannen die we nog hebben, zit het er voorlopig gewoon niet in. Ik ben nu pas 22, bijna 23, mijn vriend is bijna 28, maar ik moet nog 3 jaar studeren, willen daarna nog een grote reis maken, of meerdere.. Dus voordat het onderwerp kinderen weer een keer aan bod komt, ben ik richting de 30.. En daarnaast wil ik ook eerst nog gaan werken een paar jaar, om nou gelijk parttime te gaan werken na mijn studie lijkt me ook niks, je moet toch genoeg ervaring op doen.

En toch wil ik ook niet te oud kinderen krijgen.. We zien het beide ook wel gebeuren dat het er gewoon niet van komt.. We zien het wel, we genieten nu teveel van ons vrije leventje, en willen er eerst voor 200% achter staan om dat leven om te willen gooien.

Ik ben 21, mijn vriend 22 maar zoals het er nu voor staat zien we geen kinderen in onze toekomst. We willen ons leven graag anders invullen. Mensen nemen dit alleen vaak niet zo serieus omdat we nog zo jong zijn. Het wordt vaak afgedaan met "ach, dat komt nog wel". We zien wel.

ABE schreef:Persoonlijk heb ik geen kinderwens. Deze heb ik nooit gehad. Vroeger vertelden ze me dat mijn kinderwens de kop nog wel zou opsteken en dat ik als puber nog niet wist waarover ik sprak. Maar inmiddels ben ik bijna 30 jaar en deze wens is er nog steeds niet en nog nooit geweest ook.

Echter, wanneer ik een partner tref welke wel een kinderwens heeft, dan wil ik best mijn eigen niet kinderlooswens aan de kant schuiven. Ik zou het niet zien als opofferen van, maar meer een verlenging van mijn eigen wensen zien.

Je hebt geen kinderwens, maar je zou zo een kind willen als je partner dat wil? Dat is gek!

Odilia schreef:

ABE schreef:Persoonlijk heb ik geen kinderwens. Deze heb ik nooit gehad. Vroeger vertelden ze me dat mijn kinderwens de kop nog wel zou opsteken en dat ik als puber nog niet wist waarover ik sprak. Maar inmiddels ben ik bijna 30 jaar en deze wens is er nog steeds niet en nog nooit geweest ook.

Echter, wanneer ik een partner tref welke wel een kinderwens heeft, dan wil ik best mijn eigen niet kinderlooswens aan de kant schuiven. Ik zou het niet zien als opofferen van, maar meer een verlenging van mijn eigen wensen zien.

Je hebt geen kinderwens, maar je zou zo een kind willen als je partner dat wil? Dat is gek!

Ik was al benieuwd naar wanneer deze opmerking zou komen.

Ja, ik zou voor een partner met kinderwens mijn kinderlooswens willen herzien.

Ik heb geen kinderwens. Jammer is dat sommige mensen in mijn omgeving deze keuze veroordelen.

Isabella schreef:Ik denk dat dat heel moeilijk zal gaan worden als ze dezelfde ideeën blijven hebben erover, het gaat niet samen. Ik zou dan ook geen relatie kunnen opbouwen met iemand die er anders over denkt, omdat ik heel zeker ben van mijn zaak.

Idem dito.

Omdat ik in een soortgelijke situatie heb ik gezeten, ben ik er alleen maar stelliger in geworden dat ik absoluut wel kinderen wil. Ik zou dus niet meer beginnen aan een relatie met iemand die stellig geen kinderen wilt. Ik vind namelijk niet dat je een ander moet gaan overhalen, geen van beide kanten op. Dat is geen situatie waarbij je een compromis kunt sluiten. Daar is geen oplossing voor, als je allebei van mening verschilt. Ik kan het me voorstellen wanneer iemand geen kinderwens heeft en zou dat van iedereen accepteren, maar ik zou er zelf geen relatie mee willen, ook niet als het pril is.

Ik zou geen kind willen als mijn vriend puur en alleen maar een kind zou willen omdat ík het wil.

Fauve schreef:Ik zou geen kind willen als mijn vriend puur en alleen maar een kind zou willen omdat ík het wil.

Ik ook niet. Je moet samen een kind willen.

Fauve schreef:Ik zou geen kind willen als mijn vriend puur en alleen maar een kind zou willen omdat ík het wil.

Ik vind dat heel moeilijk. Ik denk ook niet dat ik dat zou willen, maar ik denk ook dat m'n kinderwens zou overwinnen. Maar: Ik denk dat ik een relatie al niet eens zo ver zou laten komen, als een man zo stellig geen kinderwens heeft. Lijkt me eerlijker voor alle partijen.

Isabella schreef:Ik denk dat dat heel moeilijk zal gaan worden als ze dezelfde ideeën blijven hebben erover, het gaat niet samen. Ik zou dan ook geen relatie kunnen opbouwen met iemand die er anders over denkt, omdat ik heel zeker ben van mijn zaak.

+1. Ik heb 6 jaar lang een relatie gehad met een jongen die absoluut geen kinderwens had. Toen we een relatie kregen waren we 16 en dacht ik er niet teveel over na maar toen we 24 waren dacht hij er nog hetzelfde over. Ik wist toen(zeker) dat ik absoluut wel kinderen wilde. Mede om deze reden hebben we de relatie verbroken. Gelukkig heb ik nu wel een partner die kinderen wil.

Fauve schreef:Ik zou geen kind willen als mijn vriend puur en alleen maar een kind zou willen omdat ík het wil.

Dat zou ik ook niet willen.

Wat ik bv in mijn stukje aangeef is dat ik geen kinderwens heb, maar deze wil herzien als mijn toekomstige partner wel een kinderwens heeft. Als alles klopt (de relatie) en er begint toch iets te kriebelen, dan is de kans groot dat ik door de kinderwens van mijn partner wel graag kinderen wil.

Overigens denk ik dat er best wel wat mannen een kind willen omdat hun vrouw/vriendin het wil, of in ieder geval, ik denk dat vrouwen over het algemeen meer het verlangen hebben en het initiatief erin nemen (in ieder geval eerder haha ). Daar zie ik nog niet meteen een probleem in, als de mannen het zelf uiteindelijk ook maar willen (en dan dus niet alleen omdat vrouw het wil). Oh en natuurlijk is het niet altijd zo, ik ken ook genoeg mannen die dolgraag kinderen willen.

ABE schreef:

Fauve schreef:Ik zou geen kind willen als mijn vriend puur en alleen maar een kind zou willen omdat ík het wil.

Dat zou ik ook niet willen.

Wat ik bv in mijn stukje aangeef is dat ik geen kinderwens heb, maar deze wil herzien als mijn toekomstige partner wel een kinderwens heeft. Als alles klopt (de relatie) en er begint toch iets te kriebelen, dan is de kans groot dat ik door de kinderwens van mijn partner wel graag kinderen wil.

Ah ja, ik heb ook genuanceerd. Dan begrijp ik het wel.

Jen_ schreef:Poeh moeilijk is dat he? Als de 1 ze wel wil en de ander niet.
Ik weet niet of ik kinderen wil. Ik zie voordelen bij wel, en geen kinderen. Opzich moet ik er wel 'snel' een beslissing over nemen, word volgend jaar alweer 30. Maar geen kinderen lijkt me ook wel heerlijk, zie mezelf wel oud worden met mijn vriend, gewoon met ons tweetjes. Je blijft je vrijheid houden, reizen, dat soort dingen. Ik weet het nog niet.

Mijn vriend staat er hetzelfde in als ik, dat scheelt wel.

Hier precies zo Ik ben 27 en mijn vriend is 32. Hij studeert nog, hopelijk eind 2011 klaar. Er zijn nog zoveel dingen die we samen willen doen... Ik heb gedn echte kinderwens maar wie weet komt dat nog? Mijn vriend is net zo.

Ja dat kan ik me wel voorstellen ABE. Uiteindelijk wil je het dan wel, maar heb je een soort van extra push door je partner. Als dat niet negatief werkt, kan dat prima lijkt me. Maar als je echt allebei stellig bij je eigen mening blijft (en je hebt recht op allebei die visie, en kan me beiden goed voorstellen), dan is er natuurlijk geen soort van compromis te sluiten.

Marin schreef:Ja dat kan ik me wel voorstellen ABE. Uiteindelijk wil je het dan wel, maar heb je een soort van extra push door je partner. Als dat niet negatief werkt, kan dat prima lijkt me. Maar als je echt allebei stellig bij je eigen mening blijft (en je hebt recht op allebei die visie, en kan me beiden goed voorstellen), dan is er natuurlijk geen soort van compromis te sluiten.

Ja maar dan vind ik het iets anders; bij geen kinderwens denk ik aan iemand die beslist geen kinderen wil. Jij hebt op dit moment geen kinderwens; maar er is een kans dat je die wél krijgt/hebt zodra je leven op de rit is met partner e.d.

Marin schreef:Ja dat kan ik me wel voorstellen ABE. Uiteindelijk wil je het dan wel, maar heb je een soort van extra push door je partner. Als dat niet negatief werkt, kan dat prima lijkt me. Maar als je echt allebei stellig bij je eigen mening blijft (en je hebt recht op allebei die visie, en kan me beiden goed voorstellen), dan is er natuurlijk geen soort van compromis te sluiten.

Dat klopt. Puur en alleen een kind 'nemen', omdat de partner het zo graag wilt, terwijl je het zelf niet wilt, moet je niet doen. Je kunt nooit vol overgave van het kind houden en het wellicht kwalijk kunnen nemen dat 'het kind' jou je eigen leven ontneemt. Nooit doen in zo'n geval, daar wordt niemand gelukkig van! En zeker het kind niet. De belangen van het kind in deze staan bij mij wel voorop. Als ik het niet 100% mijn liefde kan geven, dan doen we het ook gewoon niet. Of mijn relatie het dan gaat overleven, dat nemen we dan maar op de koop toe.

Isabella schreef:

Marin schreef:Ja dat kan ik me wel voorstellen ABE. Uiteindelijk wil je het dan wel, maar heb je een soort van extra push door je partner. Als dat niet negatief werkt, kan dat prima lijkt me. Maar als je echt allebei stellig bij je eigen mening blijft (en je hebt recht op allebei die visie, en kan me beiden goed voorstellen), dan is er natuurlijk geen soort van compromis te sluiten.

Ja maar dan vind ik het iets anders; bij geen kinderwens denk ik aan iemand die beslist geen kinderen wil. Jij hebt op dit moment geen kinderwens; maar er is een kans dat je die wél krijgt/hebt zodra je leven op de rit is met partner e.d.

euh ik geloof dat je me niet begrijpt. Ik heb zelf absoluut 100% een kinderwens, niet voor nu, maar wel voor ooit (binnen 5 jaar het liefst). Maar ik zou dus absoluut geen relatie kunnen hebben met iemand die geen kinderwens heeft, omdat daar geen compromis in valt te sluiten. Dat heb ik zo goed als meegemaakt en dat is echt heel erg lastig en daarom weet ik alleen nog maar duidelijker wat ik wil, en geen relatie zou kunnen hebben met iemand die geen kinderwens heeft. Puur om het feit dat ik diegene's mening dan accepteer, en nooit zou willen overhalen tot een kind krijgen. In zo'n geval is er altijd 1 van de 2 die zijn wens (want geen kinderwens is net zo goed een wens), opgeven, one way or the other. Dus dat is nooit een compromis. snap je wat ik bedoel?