Kinderwens...

Wanneer wist jij echt dat je klaar was voor een kindje? En hoelang daarna zijn jullie ervoor gegaan?

Ik had 8 jaar geleden al de wens voor een kindje. 6 jaar geleden wist ik dat ik er echt klaar voor was. Mijn man helaas niet. Bij hem heeft het lang geduurd voordat hij er 'echt klaar' voor was.
Eind 2009 begin 2010 meerdere malen goede gesprekken gehad over kinderen en toen hij er vorig jaar eindelijk achter stond, zijn we er direct voor gegaan.

Ik wist het 6 jaar geleden al, maar mijn man twijfelde heel erg. Uiteindelijk 2 jaar terug is de pil de deur uit gegaan en inmiddels staat het alweer een tijdje stil, door omstandigheden

Jammer Maple! Volgens mij wist ik het wel, maar wilde het toch nog even zeggen

Ik wist al heel jong dat ik jong kinderen wilde, wanneer we er precies echt klaar voor was weet ik niet meer... Mijn vriend ook niet, hij wilde ook jong kinderen. Nu zijn we 23 en 27 dus jong is gelukt

Toen wij net samen waren hebben wij het er al over gehad.
Mijn man is 8 jaar ouder en die wilde erg graag kinderen. Ik ook hoor, daar niet van maar het was wel iets wat we graag van elkaar wilde weten toen we elkaar net kenden.

We wilde eerst helemaal gesetteld zijn (eigen huis en getrouwd zijn) en ik moest groen licht hebben van mijn arts om te stoppen met de medicatie.
Zodra dat ok was zijn wij er voor gegaan. Dat was 6 maanden na de bruiloft en 4 maanden later was ik zwanger van de eerste.

Eerlijk gezegd wilde ik nooit kinderen, vond kinderen niks aan, tot ik 2 jaar geleden een neefje kreeg, toen kreeg ik ook ineens de kriebels, mijn vriend wilde sowieso wel graag voor zijn 30e een kindje (hij was toen 29 en ik 24), toen ben ik gestopt met de pil en 4 maanden later was ik zwanger en nu vind ik het echt helemaal super en kijk ook heel anders naar andere kinderen..

Mijn gevoel dacht al een hele tijd klaar te zijn.

Maar nu ik de kleine van mijn zus weer in mijn armen hielt (toen echt net geboren) en afgelopen week (toen hij dus 1 week was) kwam ik er toch achter dat het mijn/onze tijd nog niet is. Zo ontzettend breekbaar, klein, zo'n eng huiltje waarvan ik al snel in paniek raak haha.

Ze heeft ook al een zoontje van 2, en die drukte in huis.. (stiekem ben ik blij als ik weer naar huis kan na een hele dag actie/geklets/aandachtgeven etc.).

Heel gek want ik kon echt uren over kinderen praten maar ineens heb ik die behoefte ook niet meer.. (het zal vast wel weer terugkomen hoor haha)

Ik wil al jaren kinderen maar pas vorig jaar had ik het idee dat wij er aan toe waren. Vaste baan en woning en een goede relatie vind ik een goede basis. Echter mijn vriend was er vorig jaar nog niet aan toe. We hebben toen besloten te wachten tot hij er wel klaar voor was; hij had een moment nodig waar hij naar toe kan leven. We hebben de pil-weg-datum op september 2011 gezet. Hij begint al erg aan het idee te wennen dus het gaat helemaal goedkomen! Bijna al!!

2 jaar geleden begonnen bij mij de kriebels te komen maar mijn vriend moest nog even aan het idee wennen. Na een jaar besloten we na onze vakantie te stoppen met de pil. Inmiddels al weer meer als een jaar verder.. Maar we zijn nog jong dus onze tijd komt nog wel.

ik wilde altijd al heel jong kinderen, maar gelukkig wijs genoeg om niet een kind te krijgen in een slechte relatie, nu met mijn huidige relatie voelde het gelijk goed, eigenlijk wilde ik 2 jaar geleden al een kindje maar mijn vriend was er echt nog niet klaar voor. we houden "afgesproken" om rond deze tijd te stoppen met de pil. maar vorrig jaar juli verraste hij me, met het bericht dat hij toch al wou beginnen! ik was vrij snel zwanger (3e ronde) maar werdt een miskraam, inmidels ben ik weer zwanger, wat wij echt zien als een geschenk!

Ik heb altijd gezegd dat ik 24 jaar een mooie leeftijd vind om een kindje te krijgen.
Ik was net 26 toen ik ben bevallen dit jaar. Ik wilde toen ik 22 was al graag een kindje, voelde me er ook klaar voor.
Mijn vriend wilde nog even wachten. Toen we er voor gingen duurde het een tijd voor ik zwanger was, ik heb twee miskramen gehad en daarna was het gelukkig raak!

ik wilde altijd al erg graag jong moeder worden .
ik werk al met kinderen en daar word me iedere keer weer duidelijk dat ik heel graag mama wil worden .
mijn vriend en ik gaan trouwen volgend jaar ik stop 3 maanden voor het trouwen met mijn nuva ring en na de bruiloft gaan we aan het werk voor ons eerste wondertje (hopelijk natuurlijk )

Punk'd schreef:Mijn gevoel dacht al een hele tijd klaar te zijn.

Maar nu ik de kleine van mijn zus weer in mijn armen hielt (toen echt net geboren) en afgelopen week (toen hij dus 1 week was) kwam ik er toch achter dat het mijn/onze tijd nog niet is. Zo ontzettend breekbaar, klein, zo'n eng huiltje waarvan ik al snel in paniek raak haha.

Ze heeft ook al een zoontje van 2, en die drukte in huis.. (stiekem ben ik blij als ik weer naar huis kan na een hele dag actie/geklets/aandachtgeven etc.).

Heel gek want ik kon echt uren over kinderen praten maar ineens heb ik die behoefte ook niet meer.. (het zal vast wel weer terugkomen hoor haha)

Dit herken ik heel erg. Ik heb ook echt BABYkriebels aaaah, maar als ik daadwerkelijk denk ik of ik NU moeder wil worden en wat als ik nu zwanger zou zijn dan denk ik toch neeeee! Dus nog maar even niet (en vriend wil nog niet haha, ook best essentieel)

Haha, dat herken ik ook! Soms lijk het me geweldig om moeder te zijn, maar als ik dan denk aan de praktijk, zijn wij daar echt nog niet klaar voor.

De kinderwens is er zeker wel, bij ons allebei, maar financieel gezien zijn we er sowieso echt nog niet aan toe. Daarnaast wil ik graag eerst trouwen voor we aan kindjes beginnen. Ik hoop wel dat we na de zomer allebei ander werk/meer uren hebben, zodat we een beetje aan een toekomst kunnen beginnen. Huisje kopen, trouwen (of andersom) en dan kindjes. Hoop over een paar jaar, maar we zullen zien!

Precies hetzelfde hier Arwyn

Ik wilde 2 jaar terug al maar toen hadden we nog niet zolang een relatie, ik was nog bezig met een opleiding en die wilde ik graag af hebben.
Het gevoel van een kinderen willen werd alleen maar sterker.
Hopelijk snel ukkie in mijn armen.

Fijn om te lezen hoe dat bij jullie ging... Op dit moment denk ik dat de kriebels echt zijn ontstaan, snap er niks van... Ik wist altijd al dat ik heel graag moeder wilde worden, maar nu heb ik echt het gevoel een kindje te willen. De afgelopen weken goed nagedacht waarom ik dat graag wil en of het niet alleen is omdat andere om ons heen kinderen krijgen... Maar heb het mijn vriend nog niet verteld, vind het zo lastig... Wanneer weet ik nou echt, dit is het moment?

Ik heb gigantisch de kriebels, en we hebben het er (zeer) regelmatig over, maar het gaat nog niet gebeuren. Eerst meer zekerheid voor mij met het werk, en nog even lekker samen. Ik zei van de week als ik 25 word, maar heb nog geen reactie gehad

Ik en mijn vriend hadden het er vorig jaar over, omdat we een kamer leeg hebben.

Ik ben in december vorig jaar met de pil gestopt. Ik was op 12 t/m 14 mei vruchtbaar en die dagen hebben mijn vriend en ik ook geklust. Vanaag heb ik bruinbloed verlies, ben ook niet zo lekker (misselijk). Ik vraag me af of het beginnende menstruatie is of innestelingsbloeding, normaal is het nooit zo en heb ik normaal bloedverlies, alleen tegen het einde van mijn menstruatie heb ik bruin verlies.

Ik zie op internet dat veel vrouwen innestelingsbloeding hebben, hier ook mensen met ervaring? Ik kan namelijk niks vinden op het forum.

Oh, maar Punk'd en Fauve: daar groei je in mee hoor . Ook in de zogenaamde drukte zeg maar. Het is niet dat je ineens een 2 jarige peuterpuber hebt haha.

Op gegeven moment waren de kriebels er. Nog een jaar gewacht en na 9 maanden was ik zwanger op mijn 22e.

Je kan toch al testen Linnie85?

Linnie1985 schreef:Ik en mijn vriend hadden het er vorig jaar over, omdat we een kamer leeg hebben.

Ik ben in december vorig jaar met de pil gestopt. Ik was op 12 t/m 14 mei vruchtbaar en die dagen hebben mijn vriend en ik ook geklust. Vanaag heb ik bruinbloed verlies, ben ook niet zo lekker (misselijk). Ik vraag me af of het beginnende menstruatie is of innestelingsbloeding, normaal is het nooit zo en heb ik normaal bloedverlies, alleen tegen het einde van mijn menstruatie heb ik bruin verlies.

Ik zie op internet dat veel vrouwen innestelingsbloeding hebben, hier ook mensen met ervaring? Ik kan namelijk niks vinden op het forum.

Zo was het bij mij wel toen ik de eerste keer zwanger was, ik dacht dat ik ongesteld aan het worden was, maar het zette niet door. Ik zou even een testje doen.

Susan schreef:

Linnie1985 schreef:Ik en mijn vriend hadden het er vorig jaar over, omdat we een kamer leeg hebben.

Ik ben in december vorig jaar met de pil gestopt. Ik was op 12 t/m 14 mei vruchtbaar en die dagen hebben mijn vriend en ik ook geklust. Vanaag heb ik bruinbloed verlies, ben ook niet zo lekker (misselijk). Ik vraag me af of het beginnende menstruatie is of innestelingsbloeding, normaal is het nooit zo en heb ik normaal bloedverlies, alleen tegen het einde van mijn menstruatie heb ik bruin verlies.

Ik zie op internet dat veel vrouwen innestelingsbloeding hebben, hier ook mensen met ervaring? Ik kan namelijk niks vinden op het forum.

Zo was het bij mij wel toen ik de eerste keer zwanger was, ik dacht dat ik ongesteld aan het worden was, maar het zette niet door. Ik zou even een testje doen.

Ik doe als het morgen nog zo is een testje (ik heb toevallig ooit 2 testjes gekocht en er nog 1 liggen hihi)

Spannend Linnie!

Ondanks dat we nog zo jong zijn (ik ben 21 en hij is 22), hebben wij ook echt al een hele duidelijk kinderwens. Vooral mijn vriend wil heel erg graag jong kinderen krijgen. Maar eerst moet mijn vriend nog een jaar studeren, dan kunnen we pas samen gaan wonen. En omdat ik nu nog 2 jaar moet studeren, is het vooral een lange termijnplanning! Haha
Dus voor nu is het vooral nog dromen over later!