Geen ouderlijk gezag, geen rechten?

Mijn zoon staat op de wachtlijst voor een behandeling. Nu kon ik net daarvoor de eerste afspraak maken, welke altijd alleen met de ouders is. Ik vroeg of het verstandig is als beide ouders daarbij aanwezig zijn. Toen werd mij verteld dat dat normaal gesproken wel zo is maar dat het in ons geval niet mag, omdat mijn vriend niet de wettelijke ouder is.

Buiten het feit dat mijn vriend mijn zoon inmiddels net zo goed kent als ik doe en hij helemaal de vaderrol vervult, vind ik dat je hierover toch zeker zelf wel mag beslissen? Wie weet dat?

Er bij zitten lijkt me toch iets waar jij gewoon over kunt beslissen. Je vriend mag alleen geen beslissingen nemen over de behandeling, maar het is toch wel handig als hij op de hoogte is. Ik heb geen idee hoe dit wettelijk geregeld is hoor.

Als jij erbij bent en hij is ook aanwezig kan dat toch prima? Hij mag alleen geen beslissingen nemen. Ik zou dit overigens wel in je achterhoofd houden om dit te veranderen. In mijn geval kon mijn vriend Lise gewoon erkennen, omdat ze op papier sowieso al geen vader had. Stel dat ik was komen te overlijden was het nog een heel drama geweest om haar gewoon bij haar broertje en zusje te houden aangezien mijn vriend anders helemaal niks over haar te zeggen had.

Die vrouw zei echt dat hij er niet bij mag zijn. En hoe meer ik daarover nadenk nu, hoe liever ik hem er juist wel bij wil hebben. Samen weten we dingen beter uit te leggen en te onthouden.

Mijn zoon is al erkend. Ik hoop dat mijn vriend hem ooit kan adopteren.

Dat is toch ook raar. Als ik met M ergens heen moet, en desnoods mn moeder gaat mee als mn man niet zou kunnen
moet dat toch gewoon kunnen?

-Ieniemienie- schreef:Dat is toch ook raar. Als ik met M ergens heen moet, en desnoods mn moeder gaat mee als mn man niet zou kunnen
moet dat toch gewoon kunnen?

Ja ik vind het ook raar. Mijn moeder is ook wel is meegeweest naar afspraken in het ziekenhuis en daar is nooit een probleem van gemaakt. Gaat het om een speciale behandeling misschien waarbij ze die regel hebben?

-Ieniemienie- schreef:Dat is toch ook raar. Als ik met M ergens heen moet, en desnoods mn moeder gaat mee als mn man niet zou kunnen
moet dat toch gewoon kunnen?

Dat ligt ook al anders, want het is familie.. Op papier gezien is hij niks.

Ja dat adopteren is inderdaad een goede, ik weet niet hoe lang jullie nu samen zijn? Anders toch iets in een testament op laten stellen.

Zazou schreef:

-Ieniemienie- schreef:Dat is toch ook raar. Als ik met M ergens heen moet, en desnoods mn moeder gaat mee als mn man niet zou kunnen
moet dat toch gewoon kunnen?

Dat ligt ook al anders, want het is familie.. Op papier gezien is hij niks.

Dan nog vind ik het raar want misschien is mijn moeder wel mijn stiefmoeder die ik moeder noem en dan is ze ook geen familie. En als je die regel weet kun je dus beter zeggen dat je vriend je broer is, dan mag hij wel mee naar binnen.

Tania schreef:

Zazou schreef:

-Ieniemienie- schreef:Dat is toch ook raar. Als ik met M ergens heen moet, en desnoods mn moeder gaat mee als mn man niet zou kunnen
moet dat toch gewoon kunnen?

Dat ligt ook al anders, want het is familie.. Op papier gezien is hij niks.

Dan nog vind ik het raar want misschien is mijn moeder wel mijn stiefmoeder die ik moeder noem en dan is ze ook geen familie. En als je die regel weet kun je dus beter zeggen dat je vriend je broer is, dan mag hij wel mee naar binnen.

Een cb bezoekje of een bezoekje aan het ziekenhuis zal ook niet zo erg zijn, maar ik neem aan dat dit om een andere ingreep gaat, dus dat zal ermee te maken hebben. Bepaalde keuzes kan alleen iemand maken die het ouderlijk gezag heeft.

Een broer zou ook niet mogen omdat ze het echt had over ouders die het ouderlijk gezag hebben. Het gaat om een afspraak bij een klinisch kinderpsycholoog. En kan me daardoor wel voorstellen dat er wat regels moeten zijn. Maar mijn vriend is gewoon de papa van mijn zoon. Ik word hier best een beetje boos om. De biologische vader wordt wel 'vader' genoemd, terwijl hij nooit naar m'n zoon heeft omgekeken, en mijn vriend die doet werkelijk waar alles en die mag er gewoon niet bij zijn.

Zazou, fijn dat je meedenkt. Ik heb nu in mijn testament nog andere mensen staan. Maar dat moet nog veranderd worden. Maar wanneer doe je zoiets? We zijn nu bijna 2 jaar met z'n drieën. Vind ik nog best kort klinken, maar ja hun levens zijn wel al helemaal verstrengeld.

Ik vind het ook raar dat zij bepalen dat dat niet mag, ik heb dat zelf ook nog nooit meegemaakt. Het is vaak genoeg voorgekomen dat ik gesprekken heb gehad met hulpverleners waar dan een van mijn ouders bij was, omdat dat toevallig zo uitkwam. Als er ergens voor getekend moet worden dan is het wel anders, dan moet inderdaad de wettelijke vertegenwoordiger tekenen, maar dat is iets anders dan ergens bij zitten.

Hmm ik bedenk me nu dat ze misschien wel bang zijn dat ik niet helemaal vrijuit wil praten dan (over ons verleden met biologische vader)? Maar dan had ze dat gewoon aan me moeten vragen, zonder aannames te doen. Want dat is namelijk helemaal niet het geval. Maar goed, dit is ook speculeren natuurlijk.

Elodie schreef:Die vrouw zei echt dat hij er niet bij mag zijn. En hoe meer ik daarover nadenk nu, hoe liever ik hem er juist wel bij wil hebben. Samen weten we dingen beter uit te leggen en te onthouden.

Mijn zoon is al erkend. Ik hoop dat mijn vriend hem ooit kan adopteren.

heeft je vriend hem erkend of heeft zijn biologische vader dat gedaan?

Zijn biologische vader

Elodie schreef:Die vrouw zei echt dat hij er niet bij mag zijn. En hoe meer ik daarover nadenk nu, hoe liever ik hem er juist wel bij wil hebben. Samen weten we dingen beter uit te leggen en te onthouden.

Mijn zoon is al erkend. Ik hoop dat mijn vriend hem ooit kan adopteren.

Dit klopt niet, dat hij er niet bij mag zijn. Ik heb er misschien overheen gelezen hoor, maar heeft de biologische vader nog gezag? Dan zou hij er wel bezwaar tegen kunnen maken, als hij zelf bij de afspraak wil zijn bijvoorbeeld. Als hij er nog bij betrokken is, dan gaan de gezaghebbenden altijd voor. Wat wij altijd doen in zo'n geval is 2 afspraken maken, voor beide gezaghebbenden 1, en zij mogen dan meenemen wie ze willen.

Als de biologische vader geen probleem is, en jij bent altijd bij de belangrijke besluiten dan mag jouw vriend daar prima bij zijn. Zou wat zijn als bijvoorbeeld pleegouders hun kids ook niet naar een instantie mochten brengen...

Elodie schreef:Hmm ik bedenk me nu dat ze misschien wel bang zijn dat ik niet helemaal vrijuit wil praten dan (over ons verleden met biologische vader)? Maar dan had ze dat gewoon aan me moeten vragen, zonder aannames te doen. Want dat is namelijk helemaal niet het geval. Maar goed, dit is ook speculeren natuurlijk.

Dat was inderdaad ook het eerste wat ik dacht.

Als ik jou was zou ik er alleen met je zoon heen gaan. Het draait uiteindelijk toch om hem.

Zora schreef:

Elodie schreef:Die vrouw zei echt dat hij er niet bij mag zijn. En hoe meer ik daarover nadenk nu, hoe liever ik hem er juist wel bij wil hebben. Samen weten we dingen beter uit te leggen en te onthouden.

Mijn zoon is al erkend. Ik hoop dat mijn vriend hem ooit kan adopteren.

Dit klopt niet, dat hij er niet bij mag zijn. Ik heb er misschien overheen gelezen hoor, maar heeft de biologische vader nog gezag? Dan zou hij er wel bezwaar tegen kunnen maken, als hij zelf bij de afspraak wil zijn bijvoorbeeld. Als hij er nog bij betrokken is, dan gaan de gezaghebbenden altijd voor. Wat wij altijd doen in zo'n geval is 2 afspraken maken, voor beide gezaghebbenden 1, en zij mogen dan meenemen wie ze willen.

Als de biologische vader geen probleem is, en jij bent altijd bij de belangrijke besluiten dan mag jouw vriend daar prima bij zijn. Zou wat zijn als bijvoorbeeld pleegouders hun kids ook niet naar een instantie mochten brengen...

Ik ben de enige die het ouderlijk gezag heeft en de biologische vader is niet in beeld.

Vind het echt zo raar.. Kreeg ook het idee dat de vrouw die ik sprak een beetje geïrriteerd werd toen ik verder vroeg.

Punk'd schreef:

Elodie schreef:Hmm ik bedenk me nu dat ze misschien wel bang zijn dat ik niet helemaal vrijuit wil praten dan (over ons verleden met biologische vader)? Maar dan had ze dat gewoon aan me moeten vragen, zonder aannames te doen. Want dat is namelijk helemaal niet het geval. Maar goed, dit is ook speculeren natuurlijk.

Dat was inderdaad ook het eerste wat ik dacht.

Als ik jou was zou ik er alleen met je zoon heen gaan. Het draait uiteindelijk toch om hem.

Naar de verdere behandeling was ik sowieso van plan om alleen met m'n zoon te gaan. Ik vond het vooralsnog niet nodig dat mijn vriend daar telkens vrij voor zou moeten nemen. Maar dit gaat echt om een afspraak voor de ouders, zonder kind. Een intake waarbij denk ik ons leven wordt besproken en het probleem van mijn zoon. En daarbij zou ik echt veel aan m'n vriend hebben.

Denk dat ik morgen toch eens terug ga bellen, en vertel dat het écht juist in het voordeel is. Ik heb dus alleen het ouderlijk gezag, dan zou ik dan dus volgens mij ook de enige moeten mogen zijn die kan bepalen wie daarbij is.

Bedankt voor jullie reacties!

Bij dat gesprek mag jouw vriend gewoon zijn. Jij hebt het gezag, jij mag bepalen hoe jij het graag ziet.