Dilemma! Wel of niet geslacht weten voor de bevalling

Ik heb laatst een geslachtsecho laten doen en ik vind het echt heerlijk dat ik nu weet wat ik krijg. Nu kan ik veel gerichter dingen gaan kopen.

Ik vind het juist leuk om het nu nog niet te weten. Het lijkt me een heel bijzonder moment om straks bij de geboorte te horen of we een zoon of dochter hebben. Voor het kamertje en de spulletjes vind ik het ook geen probleem, we wilden toch geen roze of blauwe kamer maken. We hebben een paar schattige pakjes in huis die voor een jongetje of een meisje kunnen en de rest kopen of krijgen we wel na de geboorte.

Ik vind het wel grappig dat anderen wel denken te weten wat wij krijgen aan de hand van de spullen die we gekocht hebben   Ik hoorde via via dat iemand zeker wist dat wij een jongen krijgen, omdat onze kinderwagen blauw is  

Filoria schreef:Stokstaartje, beetje offtopic hoor: maar is het niet wat overdreven dat je al je cycli nog in je onderschrift hebt staan en op welke datum en hoe laat je een afspraak bij de verloskundige hebt? Ik moet steeds zo veel scrollen als jij hebt gepost 

Zijn er meerdere, vind ik zelf soms heel vervelend zo'n lap tekst als onderschrift. Op een ander forum mag je 1 ticker en max 4 regels onderschrift. Zo blijft het een stuk overzichtelijker.

Bij de eerste wisten we het niet, maar bij de tweede wel. We hebben het geslacht overigens wel voor onszelf gehouden in onze omgeving (hier wisten sommige meiden het wel)

Ik vond het allebei wel wat hebben. Alleen bijvoorbeeld een van de praktische dingen: we hadden neutrale kleertjes bij de eerste, maar toen hij er eenmaal was, hebben we die zelden aangedaan. Toen vonden we 'gerichtere' kleding toch vaak leuker...

Als ik zwanger raak willen wij het zeker weten. Mijn moeder heeft al aangegeven dat zij het dan niet wil weten. Wij zullen het dan aan niemand vertellen. Al lijkt me dat weer lastig.

Als wij ooit een kindje krijgen, dan willen wij het niet weten (denken we nu). Wij gaan toch niet alles roze of blauw doen, daar heb ik echt helemaal niets mee, dus daarvoor maakt het al niet uit. Zelfs als we het wel zouden weten zouden we het redelijk neutraal houden denk ik.

Wij wilden het wel weten, puur uit nieuwsgierigheid.
Om praktische redenen had ik het niet moeten doen. Ik vind de unisex kleding wel leuk voor als ze net geboren zijn en ik wilde sowieso een standaard kamertje wat voor zowel een meisje als een jongen zou kunnen.

Als er ooit een volgende komt, weet ik niet of we het nog willen weten.

Susan schreef:Ik zie nu pas dat het een positieve test is op de avatar, ik dacht de hele tijd dat het een cassettebandje was (inclusief die paarse rand dan natuurlijk).

 
Ik snap je helemaal haha

Ik vond het heerlijk om te weten! Kon helemaal los met shoppen én met kado's krijgen;-) hahahah!
Ik vond de rest eromheen al spannend genoeg..
Maar hé...ieder zijn ding toch?

Wij wisten het beide keren niet. Ik vond het juist leuk om het niet te weten, het zorgde er alleen maar voor dat ik naarmate het einde nog nieuwsgieriger werd. Wel klopte beide keren mijn voorgevoel wel. Vooral bij de oudste was ik heilig overtuigd dat het een jongetje zou zijn, als ze mij hadden verteld dat het een meisje was had ik mijn schoen opgegeten denk ik  

Wij hadden een aantal neutrale kleertjes (genoeg om de eerste dagen door te komen) en nadat ze geboren waren is mijn man losgegaan bij de Prenatal   Ook kregen we heel veel kleertjes van de kraamvisite dus binnen no time hadden we een hele mooie jongens- en meidencollectie opgebouwd. Het kamertje hadden we wel neutraal gehouden, beide keren limegroen maar het waren super leuke kamertjes.

Mocht ik ooit weer zwanger worden willen we het weer niet weten.

Een vriendin van mij heeft 4 kinderen, bij de eerste 3 wist ze het geslacht niet, bij de laatste wel. Zijzelf vond het leuker om het niet te weten, maar haar man wilde al bij de eerste het geslacht graag weten dus bij de laatste kreeg hij zijn zin

Wij wisten het wel, maar hebben het geheim gehouden. Ik heb voor de zwangerschap altijd geroepen dat ik het niet wilde weten van tevoren, maar omdat mijn moeder ernstig ziek was (en helaas ook is overleden) tijdens mijn zwangerschap wilde ik het wel weten, zodat ik het haar nog kon vertellen.

Ik weet niet of ik het een volgende keer weer zou willen weten. Ik vond het leuk om te weten maar een verrassing lijkt me ook wel leuk.

Wij zouden het absoluut willen weten, gelukkig zijn we 't daar over eens. Lijkt mij veel leuker en praktischer.

Bij de oudste wisten we het niet. Bij de jongste wel, maar dat hebben we (op een paar mensen na) voor onszelf gehouden.

Wij wilde het ook niet weten. Tot we in de echo kamer zaten. Uiteindelijk ervoor gekozen het toch wel te weten.
We hebben tegen de familie wel verteld dat we het niet wisten. Maar het was wel erg praktisch met spullen kopen.

Bij T wilde we het ook weten. En hebben we het weer tegen niemand verteld wat het werd. Wij konden de praktische dingen wel kopen. En de familie en vrienden bleven nieuwsgierig en bleven vissen.
Het werd echt zon spelletje voor hun. Om ons ons te laten verspreken. Is niet gebeurd

Wij hebben even getwijfeld maar uiteindelijk wilden we het toch graag weten. Ik vond het toch wel erg leuk om al gericht te kunnen winkelen en een kamertje in te richten. En het was met de naam een stuk gemakkelijker, jongensnaam hadden we maar meisjesnaam kwamen we maar niet uit dus na de 20 wekenecho hoefde we niet meer verder te zoeken.

Wanneer het bij ons zover is, willen wij het weten. Vooral mijn man vindt dat fijner, ik zou de verrassing ook nog wel leuk vinden. Ik vroeg of het dan ook gaan vertellen tegen anderen, waarop ik de vraag kreeg of niet vertellen überhaupt een optie was als ik het wist. Haha, daar heeft hij wel gelijk in, ik kan dat niet geheim houden

Parel schreef:

Susan schreef:Ik zie nu pas dat het een positieve test is op de avatar, ik dacht de hele tijd dat het een cassettebandje was (inclusief die paarse rand dan natuurlijk).

 
Ik snap je helemaal haha

Waah, ik zie dit nu ook pas

Filoria schreef:Stokstaartje, beetje offtopic hoor: maar is het niet wat overdreven dat je al je cycli nog in je onderschrift hebt staan en op welke datum en hoe laat je een afspraak bij de verloskundige hebt? Ik moet steeds zo veel scrollen als jij hebt gepost 

Ik heb dat erin staan, omdat ik dat leuk vind. Net zoals de test van MVM als avatar..

Ontopic:
Ik kom er gewoon echt niet uit. Ik dacht de meningen van anderen helpen me vast in de goede richting, maar helaas. Mensen die ik vraag vertellen over beide keuzes vol energie en dat ze blij zijn die keuze zo te hebben gemaakt. Ik weet dat ik zelf mijn eigen keus moet maken, maar eerst neigde ik juist heel erg naar het wel te weten en nu lijk ik toch weer terug te krabbelen naar het niet te weten haha. Ik denk dat ik donderdag op het moment supreme maar moet beslissen ofzo

Ik zou naar het geslacht vragen en het daarna hier komen melden   

whahahaha. Als ik daar voor kies zal ik het hier komen vertellen hoor 

Stokstaartje schreef:whahahaha. Als ik daar voor kies zal ik het hier komen vertellen hoor 

hahaha heel goed. Wat zegt je gevoel?

Mijn gevoel zegt een jongetje....omdat sinds ik zwanger ben helemaal de vlinders krijg van jongetjes en niet van meisjes. En dat had ik daarvoor niet. Ik praat ook al vanaf het begin zonder er over na te denken over hem en hij enz. Mijn vriend denkt dat het een meisje is haha...1 van ons zal gelijk krijgen 

Mijn gevoel had het beiden keren goed.. de eerste keer hoopte ik op een meisje maar voelde ik eigenlijk al aan dat het een jongetje was. Bij de tweede voelde ik dat het een meisje was maar durfde daar niet op te hopen.

Ben benieuwd. alvast veel succes en plezier bij de echo.

Thnx! Mijn vriend en ik voelen beide dingen redelijk goed aan. Dus ben benieuwd wie er gelijk gaat krijgen! Mijn schoonouders voelen dingen ook heel goed aan en grappig genoeg denkt mijn schoonmoeder ook dat het een jongetje is en mijn schoonvader denkt dat het een meisje is haha.

Iedereen in elk geval bedankt voor de reacties!!

Bij ons zei de echoscopiste die de echo met 12 weken maakte dat ze al vrijwel zeker wist dat het een jongetje werd. Ze hield nog wel een slag om de arm, maar ze wist het vrijwel zeker. Wij hadden dat al aan heel veel mensen verteld, ik weet nog dat mijn nichtje van toen zes (kleindochter van mijn tante) naar me toe kwam en zei: 'Jullie krijgen een jongetje.' Dus ik zei: 'Nou, dat is nog niet helemaal zeker, hoor.' Zij: 'Jawel, want dat zegt oma.'

De tweede keer dacht die echoscopiste weer een jongetje te zien, maar toen zei ze er wel bij dat het minder duidelijk was en toen klopte het ook inderdaad niet. Daardoor was het wel weer een echte verrassing met 20 weken, want we waren voor ons gevoel toch even op het verkeerde been gezet, al was het onder voorbehoud.