Geslacht baby - wil je het weten of niet?

Gewoon nieuwsgierigheid! Ik ben zelf nog niet met kinderen bezig, maar op dit moment zijn er een paar vriendinnen van me zwanger en ze hebben allemaal de 20 weken echo al gehad. Eentje wil zelf het geslacht niet weten, een ander vertelt gewoon aan iedereen wat het wordt en weer een ander wil het zelf wel weten, maar verkondigt tegen de rest (en op facebook enzo) dat het geheim blijft.

Ik denk zelf alleen praktisch na en ik zou het zelf wel willen weten en het ook gewoon vertellen. Wel zo handig met spullen inkopen en de babykamer inrichten Als je het alleen voor jezelf wil houden, moet je ook de babykamer en die spullen steeds verbergen als er mensen over de vloer komen. Plus mensen kunnen niet zo makkelijk cadeautjes voor je kopen, haha! Maar goed, das mijn redenering. Ik ben benieuwd hoe jullie het gedaan hebben/zouden doen en waarom?

Wij wilden het niet weten en wisten tot het moment dat hij echt geboren was dus ook niet wat het geslacht was. Alle echo's waarbij het zichtbaar was hebben wij niet gekeken.
Wij vonden het geslacht niet belangrijk om te weten, alleen de gezondheid van de baby en mijzelf was belangrijk.

Wij wilden het toen wel weten, idd handig met kleding kopen enzo, maar we wilden het wel voor onszelf houden, zodat het voor anderen nog een verassing zou blijven, het is wel lastig om je dan niet te verspreken, al denk ik dat het met een jongen niet zo snel gebeurd, omdat je dan al meestal in de "hij" vorm over een baby praat.

Wij wilden het allebei de keren weten. Ik had echt niet het geduld om af te wachten tot de bevalling, in de wetenschap dat ik de mogelijkheid had om het al ruim voor die tijd te weten. Verder vond ik het ook wel handig met spulletjes kopen, kamertje inrichten, et cetera. Wij hebben het ook gewoon aan iedereen verteld.

Floor schreef:
Wij vonden het geslacht niet belangrijk om te weten, alleen de gezondheid van de baby en mijzelf was belangrijk.

Dat geldt ook voor ouders die het wel willen weten, hoor.

ik wist het met 17 weken echo, en daarna werd het nog eens 20x bevestigd
iedereen wist dat wij het wisten, alleen wist niemand het verder

ik denk dat ik bij de volgende het wel wil weten, maar dan gewoon zeg dat we het niet weten, scheelt weer een hoop opletten op je woorden.

Als het zichtbaar is, is het wel leuk om te weten wat het word dit x. Bij de 1e ging het ook voornamelijk natuurlijk of alles ok was, en daarna pas vroegen we voorzichtig of ze gezien had wat voor geslacht het was.

Bij onze dochter wilden we het graag weten. Tijdens de 20 weken echo had ze 1keer dr benen wat verder uit elkaar en leek het een jongetje.
Wel een kleine verwarring voor mij, want mijn gevoel zei een meisje.
Iets later tijdens de echo dacht ze toch dat het een meisje was, dus durfde ze geen uitspraak te doen.
Maar je gaat toch iets meer van een jongen uit doordat je het een keer zo duidelijk gezien hebt.

Maar het werd een meid

Deze keer willen we het ook weten, waarschijnlijk laten we ook 1 of 2 pretecho's doen, dus we moeten het te weten komen
En dan wel voor de buitenwereld geheim houden denk ik.

Ik zou het wel willen weten ivm inrichting kamertje enzo. En gewoon fijn om alvast te wennen.

Laatst vroeg mijn man of ik het wilde weten of niet als het zover is..
Ik wil het niet weten! Hij wel..

joyce0606 schreef:
ik denk dat ik bij de volgende het wel wil weten, maar dan gewoon zeg dat we het niet weten, scheelt weer een hoop opletten op je woorden.

Das inderdaad slim, mijn nichtje heeft dat ook gedaan bij haar tweede kindje. Ondertussen hadden ze voor de baby wel al een shirtje laten drukken 'broertje van...'' maar inderdaad niemand die er verder om gevraagd heeft of haar probeerde te betrappen op een verspreking. Als je het zelf weet, lijkt geheim houden me echt wel moeilijk!

Wij wisten het bij onze eerste niet en ook deze keer niet. Deze keer twijfelde ik wel, de enige reden dat ik het zou willen weten is omdat ik dan alvast wat kleine pakjes kan kopen specifiek voor een jongen of meisjes. Die neutrale pakjes vind ik minder. Maar ach, als hij/zij er is kan mijn man gauw genoeg wat ophalen en die witte pakjes zijn ook wel weer heel lief.
Ik weet zeker dat als ik het weet dat ik er dan niet mijn mond over kan houden tegen anderen, en dat vind ik dan weer niet leuk.. dus ook deze keer weten we van niks!

Wij wisten het niet en ik zou het zo weer doen. Ik vond het súper leuk. Mijn hele omgeving bleef gissen, sloten weddenschappen. Ook wij vonden het de laatste weken bloedspannend wat het nu zou zijn. We hadden ook allebei een ander gevoel erbij.

En het moment dat zij op mij werd gelegd en wij tegelijk vroegen: "wat is het, wat is het" en we hoorden "een meisje"! Dat vond ik zó'n geweldig mooi moment.

Wij wouden het beide wel weten, ik had al vanaf het begin van mijn zwangerschap een sterk gevoel dat het een jongetje zou worden en wou graag weten of ik gelijk had. Ook vonden we het gewoon leuk, we hebben de kamer ondanks dat we het wisten neutraal gehouden (voor een eventuele 2e) maar qua kleertjes en andere spullen hebben we het meteen op een jongen gekocht. Ook waren we als vrij snel uit de naam.
Ik zou het bij een volgende toch ook wel weer willen weten.

Oh en dat praktische vond ik niet zo belangrijk en ik zag ook niet echt het praktische er van in. Ik vind zelf een pasgeboren baby in het wit het mooist. Het kamertje hebben we heel basic in wit/rood gedaan. De kamer kleurde binnen een week roze van alle jurkjes en knuffeltjes die we in het roze kregen. En de wagDaarnaast was het bij ons vooral praktisch dat ik in mijn zwangerschap heel weinig geshopt heb . Al haal ik dat nu wel dubbel en dwars in

Oja en de kinderwagen kan dan natuurlijk ook nog roze of blauw, maar dat had ik uberhaupt niet gedaan omdat je dan weer met een 2e en derde zit.

Ik wilde het wel weten en had zoveel echo's waarbij en naar de blaas gekeken werd (risico op tts) dus kon er bijna niet omheen.
Wist het rond de 13 weken al, al konden ze het me nog niet 100% garanderen.

Bang om te verspreken was ik niet, had het toch altijd over 'ze' en 'hun'.

Wij willen het allebei weten. Ik had/heb echt niet het geduld om af te wachten tot de bevalling, in de wetenschap dat ik de mogelijkheid had om het al ruim voor die tijd te weten. Verder vind ik het ook wel handig met spulletjes kopen, kamertje inrichten, et cetera.
+1

Wij weten het wel. Ik vond dit zelf ook het fijnst m.b.t. kleertjes kopen en de kinderkamer inrichten. Ik was er alleen heilig van overtuigd dat het een meisje was en dat was het uiteindelijk niet. Dus nu met dingetjes kopen kan ik ook omschakelen

Ook is het zo dat we met een meisje eigenlijk alles zelf moesten kopen en nu komt m`n schoonzusje al aan met kleertjes en spulletjes die hun niet meer gebruiken/passen.

We hebben het trouwens niet geheim gehouden en m`n mans zegt ook tegen iedereen die ze kent dat ze een kleinzoon krijgt haha. Vind het aan de ene kant wel leuk maar aan de andere kant twijfel ik of we het de volgende keer niet gewoon voor onszelf houden.

Susan schreef:

Floor schreef:
Wij vonden het geslacht niet belangrijk om te weten, alleen de gezondheid van de baby en mijzelf was belangrijk.

Dat geldt ook voor ouders die het wel willen weten, hoor.

Er staat toch ook wij, ik spreek toch voor onszelf, maar ik wist al toen ik het plaatste dat er over gevallen zou worden.

Wij willen het wel graag weten. Mijn vriend en ik kunnen allebei moeilijk met verrassingen omgaan, en zo kunnen we op ons gemak er aan wennen. Gelukkig hebben we beide geen voorkeur, dus wat dat betreft maakt het ons niks uit.

Wij willen het niet weten. We willen spullen neutraal houden ook omdat we hopen dat er meer kindjes komen. Daarbij vinden wij het een leuke verrassing.

Wij willen het dit keer niet weten. Qua kamertje wordt het heel neutraal, wit met houtaccenten. Qua kleertjes: we hebben nog wat minikleertjes van zoon en dochters om de eerste dagen door te komen. Daarna lekker shoppen! Wel schaffen we een eerste pakje aan voor een jongen en 1 voor een meisje. Ik geef het pakje wat het niet is geworden kado aan 1 van mijn vriendinnen die ook zwanger zijn en een week voor mij en 2 weken na mijn zijn uitgerekend. ( 1 van een jongen, 1 van een meisje ).

We wisten het bij de eerste wel. Ik was onverwacht zwanger, studeerde en had niet zoveel budget. Ik wilde toen alles gericht kopen. De naam bleef een probleem tot 20 min voor ze er was dus in dat opzicht heeft het niet geholpen.

Bij de 2e wisten we het niet. Mijn gevoel zijn een jongen. Zo'n andere zwangerschap en droeg ook echt naar voren. Er kwam een klein meisje! Toch had ik me het bevallingsdeel wat geromantiseerder voorgesteld door het niet te weten. Niemand keek naar het geslacht en na een paar minuten zei de vk: Het is een dochter...

Bij de 3e wilde ik het wel weer weten. Het niet weten van de 2e vond ik helemaal niet zo speciaal als ik me had voorgesteld en we hadden ook alle babyspullen als kamertje/ wagen etc. al weggedaan omdat mijn man 2 kids wel goed vond. Zijn keuze veranderde en we moesten alles weer aanschaffen.

Nu weten we het dus niet...

@CKC : hier wilde mijn man het alle keren niet weten eigenlijk....

wij wisten het maar hielden het geheim. Alleen de oma's en opa kregen de vraag of ze het wouden weten. Mijn moeder wou het absoluut niet weten, maar mijn schoonouders wel. Zij wisten als enige, naast ons dus, dat Siem een jongen was. Mijn moeder had al die tijd een meisje in gedachten.

De gezondheid was natuurlijk het allerbelangrijkste maar het geslacht weten vonden wij ook wel wat hebben. De kleertjes konden we erop kopen (voor de rest neutrale dingen gekocht), naam op de muur op de babykamer maar het fijnste vonden we dat we het kindje al bij naam noemden en zo er op voor konden bereiden.

Wij wisten het bij de eerste niet, de verrassing leek ons juist heel leuk. Nu weten we het wel en iedereen om ons heen ook. We wilden dit keer heel graag weten of N. een broertje of zusje zou krijgen. Toen we het eenmaal wisten, kon ik mijn mond niet meer houden, dus hebben we het maar verteld.