Dilemma! Wel of niet geslacht weten voor de bevalling

Hallo Allemaal,

mijn vriend en ik waren het er al jaren over eens voor we voor een kindje gingen. Wij wilden het geslacht niet weten!
Totdat mijn vriend ongeveer 2 weken geleden zei bij deze echo kun je toch ook het geslacht zien. Dus ik zeg ja hoezo wij willen het toch niet weten. En je raad het al toen zei hij ineens dat hij het wel wilde weten  We hebben het er al een paar keer over gehad en de beslissing ligt dus bij mij. Ik kan voor 4 dingen kiezen

1. Wel geslacht weten
2. Hij wel en ik niet het geslacht weten
3. Beide weten het niet
4. Uitslag mee in een envelop zodat als ik me bedenk dat we alsnog kunnen kijken

Ik vind het zo lastig! Ene kant wil ik het dolgraag weten, omdat ik super nieuwsgierig ben haha. En aan de andere kant wil ik het eigenlijk pas na de bevalling weten. Ik vind het zo leuk om de hele tijd te speculeren wat het wordt! Ik ben bang dat als ik het eenmaal weet ik er spijt van krijg, want ik kan dan niet meer terug.

Voor en nadelen zoals ik het nu op papier heb

Voordelen van het wel weten
- Kunt persoonlijker tegen je kindje praten
- Hoeft maar voor 1 geslacht namen te zoeken
- Kamertje kan persoonlijker
- Kleertjes kunnen naar geslacht gekocht worden

Nadelen van het wel weten
- Spanning van wat het wordt is er af

Voordelen van het niet weten
- Spanning van wat zal het geslacht zijn

Nadelen van het niet weten
- Neutraler kamertje
- Neutralere kleertjes
- Voor 2 geslachten namen zoeken (dit kan lastig zijn als we beide een andere smaak hebben. We hebben eigenlijk nog niet     echt naar namen gekeken)
- Tegen de baby praten voelt wat afstandelijker merk ik nu

Als ik zo de voordelen en nadelen tegen elkaar leg lijkt het alsof ik toch al wat meer neig naar het wel te weten haha

Nu ben ik natuurlijk benieuwd naar de ervaringen van anderen. Had je er spijt van toen je het eenmaal wist of was het juist een toevoeging en ben je blij dat je toch hebt gekozen om het wel te weten....Ben vooral benieuwd naar de ervaringen van mama's die het de ene zwangerschap het geslacht wel wisten en een andere zwangerschap juist niet.

Alvast bedankt voor het delen van jullie ervaringen!

Liefs Stokstaartje

Ik vond het beide keren heerlijk om al te weten wat het geslacht was. Ook hebben we er geen geheim van gemaakt. Ik vond het veel leuker om de laatste keer bijv een echte meidenkamer ervan te maken en ook de babykleertjes vind ik veel leuker als je het geslacht weet. Ik vind namelijk die neutrale kleertjes niet leuk en wilde de kleertjes toch allemaal klaar hebben liggen.

En je weet het geslacht maar hoe het eruit ziet weet je toch niet, dus toch nog een grote verrassing wanneer je kindje geboren is.

Wij wisten het geslacht niet en ik vond het heel bijzonder. Zal het ook zeker elke keer zo doen. Ik vind het iets speciaals aan het hele zwanger zijn toevoegen. Die magie van niet weten wat er in je buik zit. Ik begrijp mensen die het wel weten ook goed, voor de praktische kant dan.  Als je het leuk vindt om de kamer al knalroze of blauw te maken, dan is het leuker om te weten. Gericht te shoppen is natuurlijk ook leuk, maar dat vond ik na mijn bevalling ook. Je moet toch je eigen gevoel volgen.

Ik snap die spanning nooit zo, ik vond de rest al spannend genoeg, en naast jullie zelf vindt niemand het echt heel interessant wat het wordt.

Bij de oudste wisten wij het wel ik vond de rest er omheen al spannend genoeg. Wel hebben we tegen iedereen gezegd dat we het niet wisten.
Bij de jongste wisten we het niet. Hebben het er op een briefje in een envelop laten doen. Maar hebben er uiteindelijk de dag na dat ik was bevallen op gekeken.
Ik vond beide wel wat hebben...

Wij wisten/weten het beide keren en ik vind het heel fijn om te weten. Mijn broer en vriendin wisten het bij de eerste niet en bij de tweede wel en die vonden het ook veel fijner om het wel te weten. Een vriendin van mij wist het niet, maar zij zei dat ze het bij een evt. toch wel graag wilde weten. Qua kleertjes vind ik het een stuk leuker om gericht te kopen, anders kom je alleen maar uit op wit/grijs, ook leuk natuurlijk, maar zelf heb ik liever kleertjes wat bij het geslacht past.
En je weet over welke naam je na moet denken, stel je hebt al heel lang een meisjesnaam in je hoofd, maar geen jongensnaam en het word ook een meisje, dan hoef je daar niet meer over na te denken.

Wij wilde bij allebei de zwangerschappen wel weten wat het zou worden. Door het weten van het geslacht wordt het allemaal wat "echter" .  Want voor ons blijft het toch maar onwerkelijk dat er een mensje in je groeit.
Daarnaast vonden wij het ook makkelijker voor de aanschaf van spullen en voor het bedenken van de naam. Zwanger zijn is op zichzelf al spannend genoeg;)

Ik vond het heel fijn dat we wisten wat het was. Heerlijk roze shoppen en ook met een naam kiezen was het veel makkelijker. We konden namelijk maar geen jongensnaam vinden. Daar hoefden we dus ook niet verder naar te zoeken.

We hebben het trouwens ook gewoon tegen iedereen gezegd.

Ik heb er veel plezier aan beleefd dat ik vooraf al wist wat het werd. Het voelde gewoon fijn om te weten, kon er eindeloos bij dagdromen hoe ze zou zijn. Ook vond ik het leuk om het te weten voor de babykamer en de kleertjes. Die zijn allebei erg roze . Ik heb in mijn zwangerschap ook veel voor mijn dochter gemaakt en ik vond het gewoon super leuk om leuke stofjes en strikjes enzo voor haar uit te zoeken. Kon me helemaal uitleven en dat gaf voor mij voorpret. Bij een eventueel volgend kindje willen we het dus weer weten.

Haha, dat wordt nog een leuke hier later, want ik wil het geslacht wel weten en hij niet. Dat één van de twee het weet vind ik voor onszelf geen optie, want dan zou ik het wel weten en dan ga ik helemaal los aan geslachtsgebonden kleding en spulletjes voor de kamer. En zelfs al doe ik dat niet, dan verspreek ik me toch gauw genoeg.

Het een verrassing laten zijn vind ik ook geen optie omdat ik alle unisex-spulletjes en -kleding niet leuk vind. Er zit in mijn geval dus niks anders op dan m'n vriend met heel veel goede argumenten gewoon overhalen  

Wij wisten het bij beide zwangerschappen. De eerste was het duidelijk een meisje. Bij de tweede wisten we tot 35 weken niet zeker. Bij de echo's zeiden ze telkens waarschijnlijk een meisje, maar het ligt er niet goed voor. Met 35 kreeg ik een extra echo ivm lage bloeddruk en me niet goed voelen en toen zag ik het duidelijk in beeld.

Ik vond het wel makkelijk om te weten ivm namen. Bij de eerste geen probleem, maar bij de tweede heel lang op zoek geweest naar de meisjesnaam. Jongensnaam stond bij beiden al snel vast. Qua kleertjes en kamertjes hebben wij het neutraal gehouden.

wij wisten beide keren niet wat het ging worden, niet vanwege de 'spanning', maar omdat dit voor mijn gevoel zo hoort.
tuurlijk is het makkelijk om het geslacht te weten ivm het kamertje of kleding, maar ik heb het niet gemist dat we het niet wisten.

Mijn vriend wilde het niet weten en ik twijfelde was aan een kant nieuwsgierig naar het geslacht! Maar wij hebben besloten dat als de een het niet wil weten we het ook niet doen.
Ik hou sowieso niet van drukke babykamertjes en wij hebben rustige kleurtjes. Ik vind onze babykamer zeker niet onpersoonlijk omdat het niet op een geslacht is gericht..
M.b.t kleren kopen vind ik het reuze meevallen hoe lastig het is om uniseks kleren te kopen. De kast hangt hier al aardig vol. Ik persoonlijk vind wel dat de duurdere merken mooi uniseks kleren hebben en je moet wat beter zoeken!

Ik persoonlijk vind het juist bijzonder om pas bij de geboorte achter het geslacht te komen voor ons heeft het iets speciaals!

Je weet waar wij voor hebben gekozen. Ik ben zelf ook niet echt van de neutrale kleertjes en inrichting, maar ik vind de reden dat het minder persoonlijk zou zijn niet echt opgaan. Wat Penélope zegt, kan dat prima gepersonaliseerd worden. Ik heb juist wel een iets uitgesprokenere stijl wat betreft (kleuren van) inrichting, dus ik ben blij dat ik daarin los kan gaan. De rest van mijn huis is al redelijk aangepast op de smaak van mijn man haha, als je nagaat dat het redelijk neutraal is en ik voorheen rood en metallic grijs op de muren had.

Wat Artemis zegt, ik was dus stiknieuwsgierig en vind dat er al voldoende spanning om de rest van de zwangerschap heen hangt. Plus dat we tegenwoordig de mogelijkheid tot het weten van het geslacht hebben, maakt dat ik eigenlijk gewoon mijn gevoel heb gevolgd. Mijn man had net zo goed gewacht tot de geboorte hoor, maar vindt het toch ook leuk om te weten.

Lejow schreef:Ik vond het heel fijn dat we wisten wat het was. Heerlijk roze shoppen en ook met een naam kiezen was het veel makkelijker. We konden namelijk maar geen jongensnaam vinden. Daar hoefden we dus ook niet verder naar te zoeken.

We hebben het trouwens ook gewoon tegen iedereen gezegd.

+1! Hier vonden mensen het trouwens echt harstikke leuk dat we vertelde wat het ging worden. Kreeg in de weken erna ook veel leuke spulletjes en kleertjes.

Wij wouden het wel weten en hebben het geheim gehouden. Mijn familie is erg ouderwets en wouden het absoluut niet weten. Daarom besloten om het toen geheim te houden, uitgezonderd mijn schoonouders. zij wisten het wel en hebben goed hun mond kunnen houden.
Ik vond het vooral fijn dat ik zo gericht kon shoppen. Kamertje is heel neutraal maar de kleertjes waren toch wel echt voor een jongen. Ook noemden we hem al snel bij zijn naam.
En een geboorte blijft sowieso wel spannend, want van te voren weet je niet hoe je kindje eruit gaat zien. En of het wel eens het bewuste geslacht heeft  

Bij een volgende wil ik het niet weten, spulletjes hebben we nu al en een paar neutrale pakjes zijn ook zo gehaald.

Wij hebben er voor gekozen het beide NIET te weten. Met de 20 weken echo begon ik bijna van onze afspraak terug te krabbelen, maar ik ben blij dat ik het nu toch niet weet. Het lijkt me fantastisch om straks met de geboorte het geslacht te horen.

In de kast heb ik neutrale kleren. Her en der is wat blauwigs te zien. Ik vind blauw mooi, ook bij een meid. Een meisje wordt bij ons waarschijnlijk toch geen roze aankleedpopje. Tegen de tijd dat het geboren is, krijgt hij/zij wel wat meer kleur in de kleren. In het begin is het toch voornamelijk praktische shizzle en daar is genoeg leuks in te krijgen, in my opinion.

Wij ervaren hier geen 'spanning' om.

Bij A. wisten we het niet, maar bij een volgende willen we het wel weten. Vooral omdat we de uniseks kleertjes wel erg saai vonden en we dan maar 1 naam hoeven te bedenken (nou ja, twee namen want doopnaam + roepnaam, maar toch twee namen minder). We houden het dan overigens wel voor ons.

Ik vond het ook heeel leuk om te weten! De eerste weken heb je dan de spanning, dan de echo, de spanning loopt voor de echo hoog op! haha. Daarna lekker shoppen en fantaseren over onze dochter.

Wij hebben het ook aan iedereen verteld en kregen toen ook al veel geslacht gerelateerde cadeautjes.

Wij wisten t beide keren niet en dat heb ik nooit als een nadeel gezien. Ik vond t juist erg leuk en je word heel nieuwsgierig op t eind en de verrassing wat t is des te groter.
Bij eventuele 3de willen we t weer niet weten.

Wij wisten het de eerste keer niet, tweede keer wel. En wij vonden het leuker om het niet te weten. Kamertjes zijn beiden neutraal en later aangekleed met leuke accessoires.

Bij de eerste wisten wij niet wat het geslacht was, en dat vond ik eigenlijk best wel heel bijzonder

Nu was ik ook in veronderstelling dat mijn man het weer niet wilde weten(keuze lag wederom bij hem) en tot mijn grote
verbazing wilde hij het wel weten toen de vraag gesteld werd bij de 20 weken echo. 
Moet zeggen vind het wel erg leuk nu te weten wat we krijgen

Wij wilden het beide keren weten. Persoonlijk vind ik de spanning van het niet weten een beetje overschat. Het maakt het allemaal echt niet minder speciaal hoor. Hetzelfde eigenlijk met het geslacht vertellen aan anderen. De eerste keer wist alleen de naaste familie het, en wilden we het verder geheim houden. Gevolg was ontzettend opletten op je woorden en dan alsnog meerdere keren verspreken. Nu maken we er geen geheim van dat we weer een meisje krijgen, en het voelt helemaal niet anders of minder speciaal ofzo.

Daarnaast vind ik het al moeilijk genoeg om voor één geslacht dè naam te vinden, laat staan voor beide 

Wij hebben er eigenlijk nooit over nagedacht, we wilden het allebei weten. Ik vond het juist leuk om met twintig weken al zo'n verrassing te hebben, de geboorte is inderdaad evengoed erg spannend en bijzonder als je weet wat het wordt.

Ik heb beide keren voor de zekerheid wel een naam bedacht voor het andere geslacht, Dion vond dat onzin, dus hij heeft daar verder niet echt over meegepraat.

Bij de eerste wisten we wat het ging worden. Al was het kamertje toen wel redelijk neutraal (hadden alles ook al besteld voor de20 wkn echo). Iedereen mocht het toen ook weten.

Nu weten we ook wat het gaat worden en mag ook iedereen dat gewoon weten.
We kregen meteen al een hele bak meisjeskleren van een vriendin en ook van familie al leuke cadeautjes gekregen.
Het kamertje wordt nu ook een echte meisjeskamer. 
We zoeken ook alleen een meisjesnaam. We hebben nu al 3 keer bevestiging gehad bij een echo, dus gaan we er ook vanuit dat het echt een meisje is.

Ik vind het met de 20 weken echo juist spannend om het dan te horen. De bevalling zelf is al spannend genoeg of alles goed gaat enzo en hoe ze eruit ziet.