Dilemma! Wel of niet geslacht weten voor de bevalling

Wij wilden het wel graag weten, omdat ik erg nieuwsgierig ben aangelegd en ik vond het leuk om  de kamer al in een kleur te doen, evenals kleren kopen. We hebben trouwens wel gevraagd of ze het op een papiertje wilde schrijven, we vonden het speciaal om thuis samen  te kijken wat het werd.

Ik wil het dadelijk ook weten. Over 7 weken weten we het hopelijk  

Bij S. wisten wij het ook. Ik kan namelijk echt niet tegen verrassingen  

bij l wisten we het en hielden het ook niet geheim.
bij j wisten we het niet, en dat vond ik toch stuk meer bijzonder.


een volgende keer zou ik het wederom niet willen weten.

Wij wisten het niet. Ik vond het leuk en spannend om het niet te weten. En ik vond dat er genoeg neutrale dingen te vinden waren.
Toen ze eenmaal geboren werd hebben we zelf gekeken wat het geslacht was. Dus niet dat de vk het al riep. (had ook in mijn bevalplan aangegeven dat ik dat graag zelf wilde ontdekken). En toen kregen we van familie en vrienden genoeg roze kleertjes. En kon ik zelf ook meiden dingen gaan shoppen.

Wij hebben er voor gekozen het niet te willen weten van te voren. Even vond ik dat erg jammer. Maar achteraf zo bijzonder bij de geboorte om er toen pas achter te komen

Ik vond het leuk om te weten wat het was.
In eerste instantie wisten wij het niet zo goed of we het wilden weten al neigden we meer naar wel willen weten.
Toen bleek dat mijn broertje een erfelijke ziekte had en het nog wel even zou duren voor we wisten of ik draagster was hebben we besloten het wel te willen weten.
Bij een meisje zou ons kind het niet kunnen hebben en bij een jongen zou het kunnen als ik draagster was.
Het bleek een meisje te zijn dus hoefden we ons geen zorgen te maken.

Achteraf zou het gewoon niks voor mij zijn om het niet te weten, ik hou helemaal niet van die unisex kleertjes en op het moment dat ik wist wat het werd had ik meer het idee dat er echt een mensje in mijn buik zat, het was niet meer iets, maar ons kleine meisje.

Wij konden er geen geheim van maken ivm de erfelijke ziekte, maar ik zou dat ook niet doen als er geen sprake was van die ziekte.
Vond het erg leuk om alle kleertjes en het kamertje te kunnen showen!

Woow wat veel reacties al! Bedankt daarvoor!

Als ik er voor kies om het wel te weten maken wij er inderdaad ook geen geheim van, want ik verspreek me geheid!!!
Wel grappig om te zien dat de meningen over wel of niet weten zo verdeeld zijn. Ik heb inderdaad ook wel neutrale kleertjes gezien, maar de "leukere" neutrale kleertjes zijn toch al gauw een stuk duurder en heb ook een beetje het gevoel dat het dan wat eentoniger is omdat je wat beperkt bent in kleuren en/of model. Bij de zachte pakjes valt het wel mee maar andere kleertjes kun je toch vaak aan zien voor welk geslacht het is door het model.

Op zich willen we sowieso de kamer wel redelijk neutraal houden zodat als de tweede het andere geslacht heeft je niet compleet alles hoeft aan te passen. Alhoewel misschien doe je dat dan alsnog, omdat je het niet meer mooi vindt of vindt dat elk kindje een eigen kamertje heeft. Meubeltjes zijn al besteld en wel neutraal.

De naam wordt bij ons denk ik wel een moeilijke kwestie. Wat dat betreft zou het zoeken naar 2 namen voor 1 geslacht al een hele opgave worden laat staan 2 hihi. 

Pff ik blijf het moeilijk vinden. Soms merk ik toch echt dat ik neig naar het wel te weten. Met als excuus dat als me dat "tegenvalt" ik bij de volgende (even er vanuit gaande dat dat gaat lukken) ik dan alsnog kan kiezen voor het niet te weten. Maar dan denk ik weer van dat kan ik ook andersom doen. Dus nu niet weten en de volgende wel haha. Mijn vriend doet er in elk geval niet moeilijk om dus dat scheelt. Als ik het niet wil prima en als ik het wel wil helemaal leuk. Wel denkt hij dat ik er uiteindelijk toch voor ga kiezen om het wel te weten hahaha.

Esmee: Wat jij beschrijft is wel wat ik bedoel. De magie van het niet weten. En na de bevalling is alles ook snel gekocht natuurlijk. 

Artemis: Ik merk in mijn omgeving juist het tegenovergestelde. Dat mensen vragen of je het weet of wilt weten en dat ze juist wel vragen wat het is. Dit heb ik dan gezien bij andere mensen die zwanger waren natuurlijk. Op mijn werk waar ze niet allemaal precies onthouden hoever je bent, omdat het een groot team is vragen ze me al wel.

Isa: Dat gevoel heb ik ook een beetje denk ik. Dat het wat echter en persoonlijker aanvoelt i.p.v. dat je het hebt over de baby, onze baby en HET. Als je het weet kun je praten over ons meissie of ons ventje enz.

Maple: als ik het niet weet en vriend wel dan kom ik het ook echt niet te weten. Daar is hij heel goed in hahaha, maar voor mijn gevoel voelt dat niet goed dus die optie kies ik sowieso niet. Heel veel succes als het bij jou zover is dan hahaha. En wie weet draait je vriend nog wel om joh. Mijn vriend en ik waren het altijd eens al jaren en nu het zover is dat hij het kan weten is hij van mening veranderd hahaha

Konijntje: dat gevoel heb ik dus ook dat het niet zo hoort om het geslacht te weten, want vroeger hadden ze dat ook niet. Maarja toen kreeg ik het argument dat het nu wel kan en ze vroeger ook geen echo's hadden en combinatietest. Dan had ik dat nu ook niet moeten doen. Daar had ie wel een punt mee 

Wij wisten de geslachten wel, dat vond ik handiger met twee. Wanneer het er weer twee zijn willen we het wel weten van te voren. Als het er maar een is willen we het niet van te voren weten. Het lijkt mij heel bijzonder om het pas bij de geboorte te weten. En een kamertje maken we toch pas na de geboorte.

Wij wisten het bij de eerste niet en ik vond het heerlijk om niet te weten. Was ook echt spanning en alle spulletjes hebben we gewoon gekocht wat we mooi vonden en niet echt op kleur. Nu bij de tweede weten we het en ik vind het eigenlijk net zo leuk. Maar alleen wij weten wat het wordt en verder niet, maar heb steeds meer moeite om mijn mond te houden, want het voelt zo als liegen de hele tijd. Heb nu zelf wat kleertjes gekocht, maar verder ook geen spulletjes en ook het geboortekaartje kan in meisjes en jongensvariant, dus nog niet heel specifiek ermee bezig.
Denk dat ik misschien bij een derde het weer niet wil weten of wel wil weten, maar dan tegen iedereen ook vertellen wat het wordt, maar dat vind ik zelf het minst leuk. Dus we zullen zien. Je moet doen waar jij je zelf goed bij voelt.

Wij wisten het geslacht niet en mocht ik ooit weer zwanger worden, dan kiezen we er weer voor om het niet te weten. We vonden het beiden erg bijzonder dat toen onze dochter geboren werd mijn man mocht zeggen of we een zoon of dochter hadden gekregen.

Ideaal vond ik het om het van te voren te weten! Lekker los gaan met veel roze of veel blauw!  

Stokstaartje schreef:
Artemis: Ik merk in mijn omgeving juist het tegenovergestelde. Dat mensen vragen of je het weet of wilt weten en dat ze juist wel vragen wat het is. Dit heb ik dan gezien bij andere mensen die zwanger waren natuurlijk. Op mijn werk waar ze niet allemaal precies onthouden hoever je bent, omdat het een groot team is vragen ze me al wel.

Mensen vragen er wel naar, maar het is meestal niet zo dat zij het nou heel spannend vinden of heel graag willen weten.

Hier wisten we het beide keren niet.
Ik was wel nieuwsgierig, maar wilde het gewoon niet weten.

Toen ik bevallen was, is wel alles meteen in het roze gekocht.

Wij wisten het wel, omdat ik graag pip behang had gewild als het een meisje was geweest, l lekkere reden haha. Ik vond het erg leuk los te gaan voor stoere jongens kleding,, maar zijn kamer is redelijk neutraal. (grijs, wit, zilver) bij een eventuele tweede wil ik het denk ik niet weten, het lijkt mij ook erg bijzonder als dat pas bij de bevalling bekend wordt.

Hier heb ik het ook niet geweten, en geen spijt van. Natuurlijk wel af en toe een neiging, maar ik was blij dat ik een baby kreeg. Zo leef ik meer bij mn zwangerschap ipv in teveel fantaseren (doe je wel, maar is anders).

Qua kleertjes hadden we paar unisex kleertjes, die al niet meer leuk waren toen ze de eerste meidenkleertjes aan had;) maar die zijn na de bevalling ook zo gekocht.

Ik zou t bij een evt volgende ook niet hoeven weten, is toch een beetje de verassing eraf.

Als je t niet weet dan merk je wel dat t eigenlijk best raar is dat je t niet weet. Sommigen reageren verbaasd met; weten jullie t niet??
En na de geboorte werd ze op mn borst gelegd en waren ze bijna vergten te vermelden wat t was;)

Ik wist het beide keren.
Mijn schoonouders hadden bij de eerste zoiets van wij willen het liever niet weten, maar dat was niet echt een optie. Ze vonden het eigenlijk ook wel erg leuk dat ze het dus wel wisten.

Wij hebben het nooit zo uitgedacht waarom wel of waarom niet. De keuze heb je, dus die namen we.

Ik dacht trouwens, ondanks dat ik wist dat ik een meisje kreeg, dat ik ook niet per se veel roze babykleertjes hoefde, ik vond dat ze prima de kleertjes van haar broer kon afdragen, want die waren nog als nieuw en ik had er toch zat. Tot ze geboren was, toen vond ik dat ene pakje dat ik had in maat 50/56 veel te weinig en toen is mijn moeder nog in de kraamweek naar de stad gegaan om roze pakjes bij te kopen.

Niet dat ze altijd roze aan had trouwens, en ze heeft ook wel kleertjes van Ezra afgedragen, maar ik combineerde het wel altijd zo dat het een meisjesachtig geheel was, zeker toen ze uit die heel kleine maatjes was en er echt stoere kleertjes tevoorschijn kwamen. Dan was het, als ze iets van Ezra droeg, een stoere broek met een lief truitje, of een overhemd op een spijkerrokje.

Ik heb het met de eerste ook niet neutraal gehouden voor een tweede. Ik denk namelijk dat je toch alles niet weer gaat gebruiken. En ik gebruik voor de jongste ook best veel roze spullen van zijn zus. Dus er is hier werkelijk geen peil op te trekken.

Printje schreef:Ik vond het beide keren heerlijk om al te weten wat het geslacht was. Ook hebben we er geen geheim van gemaakt. Ik vond het veel leuker om de laatste keer bijv een echte meidenkamer ervan te maken en ook de babykleertjes vind ik veel leuker als je het geslacht weet. Ik vind namelijk die neutrale kleertjes niet leuk en wilde de kleertjes toch allemaal klaar hebben liggen.

En je weet het geslacht maar hoe het eruit ziet weet je toch niet, dus toch nog een grote verrassing wanneer je kindje geboren is.

Precies dit. Vond het heerlijk om al te weten dat we een dochter kregen. De hele zwangerschap is al spannend genoeg.

Ik heb ook maar weinig meubeltjes gezien die echt voor jongens of voor meisjes waren, meestal is het toch wit of houtkleurig en zijn het de accessoires en het behang die de kamer voor een jongen of een meisje maken. Als je van plan bent om je baby de eerste maanden bij je op de kamer te laten slapen kun je natuurlijk prima even wachten met behangen. Je hebt dan alleen geen kamertje om aan het kraambezoek te showen, maar als dat alles is.

de baby zal vanaf het begin af aan op zijn eigen kamertje slapen tenzij er een reden is waardoor het beter is om bij ons op de kamer te slapen. Er zit 1 gipswandje tussen onze slaapkamers dus is erg dichtbij.

Wij willen het niet weten. Alle nadelen die jij opnoemt vind ik geen nadelen, het ligt er maar net aan hoe jerin staat denk ik. Mijn man gaat de baby aanpakken (als het kan natuurlijk) en hij kijkt welk geslacht hij/zij heeft. Dat vind ik mooi

Stokstaartje, beetje offtopic hoor: maar is het niet wat overdreven dat je al je cycli nog in je onderschrift hebt staan en op welke datum en hoe laat je een afspraak bij de verloskundige hebt? Ik moet steeds zo veel scrollen als jij hebt gepost 

Ik zie nu pas dat het een positieve test is op de avatar, ik dacht de hele tijd dat het een cassettebandje was (inclusief die paarse rand dan natuurlijk).

Wij wouden het beiden weten, ik had een sterk vermoeden dat het een jongen zou worden en wou dat bevestigd zien. 
Bij de tweede willen we het weer weten.