voor de mama's: hadden jullie een voorkeur voor geslacht?

De vraag zegt het al, hadden jullie een sterke voorkeur voor een jongen of een meisje?
Over een paar maandjes gaan wij proberen zwanger te worden en ik merk dat ik heel sterk naar een meisje neig. Ik weet ook wel dat er 50% kans is en als het een jongen zou zijn zou ik zeker ook blij zijn maar stiekem zie ik mezelf al tutten met jurkjes en strikjes enzo.
Hadden jullie dat ook?

Iedereen zal natuurlijk zeggen als het maar gezond is!

Maar ik had wel een voorkeur voor een meisje. Mijn man voor een jongen. Nu heb ik geen voorkeur, al blijf ik zeggen dat we alleen maar meisjes zullen krijgen, dat is een voorgevoel.

Eigenlijk niet echt een voorkeur, vond het meer belangrijk dat we een gezond kindje zouden krijgen.
Maar in 1e instantie leek ook mij een meisje erg leuk, idd lekker tutten enzo.
We hebben een gezond zoontje gekregen, waar ik echt superblij mee ben en helemaal verliefd op. Het is echt zo leuk. En je gaat je echt wel hechten aan het kindje dat je krijgt, of het nou een meisje of jongen is.

Wij wilden ook heel graag een meisje maar dat zat er hier niet in. We hebben nu 2 zoontjes en dat is ook hartstikke leuk!

Ik denk dat zo lang je het niet weet dat je misschien op het ene of het andere hoopt en als je het eenmaal weet dat het natuurlijk net zo leuk is een jongen.
Het staat natuurlijk absoluut voorop dat de gezondheid het belangrijkste is.
we zullen zien ...

Ik hoop meerdere kinderen te krijgen en ik zou het geweldig vinden als daar een meisje tussen zit (ook omdat ik al 10 jaar een meisjesnaam in mijn hoofd heb). Mijn man hoopt ooit een zoon te krijgen. Het lijkt mij allebei erg leuk en het lijkt me al bijzonder genoeg om een kindje van ons samen te krijgen.

M'n vriend wil alleen jongens zegt hij altijd.

Ik had beide keren geen voorkeur.

Ja, beide keren voor een meisje.

Ik had een lichte voorkeur voor een meisje. Ik dacht ook echt dat het een meisje was. Tot dat de 20 wk echo iets anders aangaf haha. Ik heb even moeten omschakelen maar toen vond ik het alleen maar leuk ! Als we voor een tweede gaan maakt het me nu eigenlijk niet uit. Voor mezelf zou ik wel een meisje willen. Dan heb ik er van allebei 1 Maar voor S. is het denk ik weer leuker als het een jongen zal zijn. Dus nogmaals eigenlijk maakt het me dan niks uit !

Natuurlijk is een gezond kindje het belangrijkste, maar ik had ook stiekem een voorkeur Ik wilde graag een meisje, gewoon omdat ik mezelf een meisjes mama vind/vond. Ik had trouwens ook heeeeeel sterk het voorgevoel dat het een meisje was en dat bleek dus ook te kloppen.
Was het een jongetje geweest dan was ik daar absoluut niet minder blij mee geweest hoor!

Mijn man maakte het helemaal niets uit, binnenkort gaan we voor een tweede kindje en nu wil ik graag een jongetje, omdat ons gezin dan compleet is voor mijn gevoel. Mijn man wil nu ook graag een jongetje maar ik heb wederom zo'n vermoeden dat het weer een meisje gaat worden (ben nog niet eens zwanger, maar zo'n voorgevoel heb ik... onze familie krijgt echt alleen maar meisjes... heel apart).

Ik vind trouwens not done als mensen hun voorkeur echt uitspreken. Ik vind dat echt niet eerlijk tegenover het kind. Het lijkt dat net dat je zwanger wil worden van bijvoorbeeld een meisje en niet van een baby. Zoiets moet je voor je houden vind ik

Ik had ook een voorkeur, voor een meisje Maar dat was vooral vroeger, als ik het over 'later' had. Toen ik eenmaal zwanger was maakte het geslacht me niet zoveel uit. Wel wilde ik graag weten wat ik zou krijgen, zo nieuwsgierig ben ik dan weer wel Grappig is ook dat ik zelf de hele tijd het gevoel had dat het een jongetje zou worden, en dat ik een paar dagen voor de 20 weken echo ineens toch sterk het gevoel had dat het weleens een meisje zou kunnen zijn. Mijn meisjesdroom van vroeger is in elk geval uitgekomen Vind al het roze en het tutten toch wel erg leuk en echt wat voor mij. Hoewel ik weleens kleine jongetjes zie en die vind ik net zo schattig.

Razz_ schreef:Ik vind trouwens not done als mensen hun voorkeur echt uitspreken. Ik vind dat echt niet eerlijk tegenover het kind. Het lijkt dat net dat je zwanger wil worden van bijvoorbeeld een meisje en niet van een baby. Zoiets moet je voor je houden vind ik

Dat vind ik eigenlijk ook wel, ik heb mijn voorkeur ook nooit uitgesproken hoor. Alleen tegen mijn man dan.... Ik was (en ben) gewoon heel erg blij met een kindje en zal dat bij een volgende zwangerschap natuurlijk ook weer zijn. Het geslacht is bijzaak, je kunt er toch niets aan veranderen

Ik had echt geen voorkeur, mijn man wilde graag een jongen en is dan ook in de wolken.

@Razz: waarom mag je je voorkeur niet uitspreken? Natuurlijk wordt het een baby en wil je niets liever dat het gezond is, maar daarna kun je toch gewoon een voorkeur hebben? Dat hoef je toch niet te verzwijgen?

ik zal mijn voorkeur nooit uitspreken omdat echt beide geslachten meer dan welkom zijn!

maar in het begin ging mijn voorkeur uit naar een meisje, misschien kwam dit ook meer door omdat mensen in mijn omgeving zeide dat het een meisje zou worden, vooral mijn moeder, en mijn moeder had ook al een jurkje gekocht (ik wist zelf het geslacht nog niet). dus was al een beetje in de girlmood.

toen ik hoorde dat het een jongen was, schrok ik wel, want ik had het echt iet verwacht! haha, vanaf de 20 weken ben ik helemaal verkocht, en kan ik niet wachten op ons kereltje. daarbij zal het ook het eerste kleinzoon van mijn schoonouders zijn, eerste achterkleinzoon van mijn schoonfamilie. dus ook eerste neefje etc.

Ja ik had een voorkeur. Eerste keer wilden we beide graag een jongen. Omdat dit ook zo was wilde ik daarna weer graag een jongen. Maar dat was dus een meisje. Dave wilde juist wel een meisje de 2e keer. Als Joris een meisje was geweest, had ik daarna ook graag een meisje gewild. Dus eigenlijk was het voor mij vooral, of 2 jongens of 2 meisjes. Het idee dat ze dan meer aan elkaar zullen hebben. En dat hoeft niet zo te zijn, (ik heb ook 2 broers waarmee het goed klikt en meer met beide meer contact dan zij onderling) maar toch, dat is mijn gevoel erbij. En dan zie ik mezelf toch eerder als jongensmama dan als meisjesmama.

Ik heb mijn voorkeur ook tegen iedereen gewoon uitgesproken. En zie daar ook niets verkeerds in. Je moet je wel realiseren dat je een voorkeur kunt hebben, maar dat het altijd is zoals het is, en dat is goed. Ik word er niet minder gelukkig van als het anders is. Ik heb gewoon echt even moeten wennen aan het idee van een meisje. Kleertjes kopen enzo moest ik echt even opnieuw ontdekken. En ik vond het gewoon een vreemd idee, ik met een dochter. Maar ik ben zielsgelukkig met een Milou. En als ik die 2 samen zie is het gewoon helemaal goed. Die hebben echt wel iets speciaals samen, nu al! Ik heb van enkele van mijn klanten ook wel de vraag gehad of ik echt teleurgesteld was toen ik wist dat we een meisje kregen. En nee, dat kan ik ook echt niet zeggen. Ik vond het echt vooral een gek idee, wat ik me niet goed kon voorstellen. Een beetje hetzelfde gevoel als dat ik me echt niet kon voorstellen dat er echt iets in me groeide toen ik net de positieve test had. Dat we echt een baby van ons samen gingen krijgen. Gewoon wennen aan het idee. Daar is toch niets mis mee? Dus waarom zou je dat niet mogen uitspreken. Het is een gevoel, en dat ga je toch niet tegen. Hoef je je toch niet schuldig over te voelen?

joyce0606 schreef:ik zal mijn voorkeur nooit uitspreken omdat echt beide geslachten meer dan welkom zijn!

maar in het begin ging mijn voorkeur uit naar een meisje, misschien kwam dit ook meer door omdat mensen in mijn omgeving zeide dat het een meisje zou worden, vooral mijn moeder, en mijn moeder had ook al een jurkje gekocht (ik wist zelf het geslacht nog niet). dus was al een beetje in de girlmood.

toen ik hoorde dat het een jongen was, schrok ik wel, want ik had het echt iet verwacht! haha, vanaf de 20 weken ben ik helemaal verkocht, en kan ik niet wachten op ons kereltje. daarbij zal het ook het eerste kleinzoon van mijn schoonouders zijn, eerste achterkleinzoon van mijn schoonfamilie. dus ook eerste neefje etc.

haha, maar hier doe je het wel....

Ik had geen voorkeur! Toen ik zwanger bleek te zijn dacht ik het is een meisje, daarna heb ik gedacht tot de 20 weken echo een jongen. Toen het een meisje bleek te zijn heb ik gehuild van blijdschap, maar bij een jongetje had ik dat net zo goed gedaan. Was gewoon zo blij dat ons kindje gezond was en was zo emotioneel door de spanning en hormonen.

Allebei was uiteraard heel erg welokm, maar stiekum hoopte ik een beetje op jongens. En dat waren het!

ik had voordat ik zwanger was een lichte voorkeur voor een jongen. maar vanaf het moment dat ik zwanger ben zat ik met het idee dat het een meisje zou zijn en was door ook heel enthousiast over Ik betrapte me er ook op dat ik alleen maar naar meiden spullen in de winkels keek etc.
En mijn voorgevoel klopte dus ook :face:

Liadan schreef:Ik had beide keren geen voorkeur.

+1

@ Joyce dat was een gewaagde stap van je moeder zeg! Mijn schoonouders (en iedereen) was ervan overtuigd dat ik een jongentje zou krijgen, gelukkig hadden zij nog geen kleding gekocht haha.

Ik had een voorkeur voor een meisje en nu ik weer zwanger wil worden begin ik toch te fantaseren over weer een meisje merk ik.
Maar ik heb ooit eens gedroomd dat ik 2 meisjes en 1 jongentje zou krijgen ook in die volgorde nu maar afwachten haha.

Ik was allang blij dat ik zwanger mocht zijn

Toen ik éénmaal zwanger was hoopte ik op een jongetje, maar dat was vooral omdat ik niet zoveel zag ik dat gedoe met leggings, jurkjes en rokjes enzo. Waarschijnlijk was ik daar wel 'ingegroeid' als het toch een meisje bleek te zijn hoor

Voorkeur is een heel groot woord. Was uberhaupt blij dat ik zwanger was gebleven beide keren. Maar had wel een soort van voorkeur.Hoopte heel erg op een meisje. Mijn man had een voorkeur voor een jongen. Het werd een meisje maar mijn man is reuzedol met haar. Inmiddels hebben we een 2e kind en daar hadden we beide een voorkeur voor een jongen.Dat werd het ook.

Mijn moeder hoopte ook op een jongen omdat ze al 5 kleindochter heeft. D. is de 1e jongen in 36 jaar in mijn familie. Er waren alleen maar meisjes geboren in mijn familie. Dus de meisjes zijn een sterk geslacht bij ons.