Eten en (netjes) leren eten 1-jarige

Ik vind opmerkingen á la 'wacht maar tot je zelf kinderen hebt' altijd zulke dooddoeners. Ja, ik heb geen kinderen. Maar ik weet door mijn werk wel dondersveel over de ontwikkeling van het jonge kind, en hoe je die ontwikkeling kunt stimuleren. Het interesseert me ook, dus ik verdiep me er bewust ook heel veel in. En zonder mezelf een dikke veer in de reet te steken, ik weet op sommige vlakken meer dan ouders die nét ouders zijn en voor wie alles nieuw is. Ook niet zo vreemd, ik werk inmiddels tien jaar met kinderen, een jonge ouder heeft soms nooit eerder een baby in de omgeving gehad. Ouders komen ook niet voor niets naar me toe met vragen over (nacht)voedingen en bijvoeden en hoe alls aan te pakken. Dus 'wacht maar tot ik zelf een kind heb'... Ja, ik wacht daar zelfs al jaren op, maar als het zover is: mijn mening over de ontwikkeling en hoe je dat het beste kunt stimuleren, verandert daarin echt niets.

Y. eet ook gewoon zelf. Begint met zijn vork en stapt dan over op zijn handen als het hem te lang duurt. Geen problemen mee. Stofzuigen, doekje er over, Y. in bad en klaar.

'Vroeger' een hele goede eter, maar ook hier gaat het tegenwoordig niet zo soepel meer. Als er 1 boterham en 10 happen avondeten ingaan is het veel. De 2 stuks fruit gaan er gelukkig nog wel goed in en hij is verslaafd aan komkommer, tomaat en paprika.
Hij moet van ons gewoon bij ons aan tafel zitten en wachten tot wij klaar zijn. Of hij eet of niet moet hij zelf weten, maar hij gaat niet van tafel af.

Dan moet je kind wel zelf gevoerd willen worden. S wil vanaf dat hij 7 maanden is zelf eten... Heel soms krijg ik er een paar lepels doperwtjes/nasi/couscous en ander klein spul in, maar over het algemeen wil hij absoluut niet gevoerd worden. Op de vla na dan, zelfs hij snapt dat hij anders weinig krijgt   Eten met een lepel begint te komen nu, maar het is vooral nog eten met de handen.

Dus S heeft als baby gegeten a la rapley en nog steeds. Eerlijk gezegd vind ik het ideaal. Ik kan zelf eten zonder dat mijn eten koud word, hij bepaald zelf wat hij wil en wat niet en hij eet niet teveel. Nu mag hij wel meer eten want inmiddels is het niet willen eten fase hier ook gekomen.
En ja het geeft wat rommel, maar zo moeten ze het ook leren. Scheelt dat wij een hondje hebben  
Tot nu toe vind ik alleen couscous echt een zooi geven, maar voor de rest vind ik het heel erg meevallen.

maar printje... wat nou als jullie helemaal niks meer proberen? Alle moeite is sowieso voor niks.. wat nou als jullie er dan gewoon geen moeite meer in steken? Minder dan niks kan namelijk niet.

Printje schreef:

Annemie schreef:Ik begrijp helaas precies hoe je je voelt printje, heel frustrerend is het. Ik wil het bij de tweede ook anders gaan aanpakken en hopen dat het dan beter gaat, maarja misschien lust de tweede wel grwoon groente...

Gelukkig dank je wel. Het is gewoon enorm frustrerend, en heel gek he maar ik maak me er zeer zeker zorgen om dat mijn kind nooit vlees, kaas, eieren, vrijwel geen groente eet. Raar he? We hebben alles al geprobeerd, alles.

Maar waarom maak je je daar zoveel zorgen om? Hij eet toch wel fruit en brood? Mijn dochter heeft jaren net zo weinig gegeten als R, ze at ook geen vlees, kaas, eieren, groente en aardappels en haar toetje na het eten ook 9 van de 10 keer niet.  Inmiddels lust ze graag kaas, vlees ook veel wel, groente beetje bij beetje steeds iets beter. Ik heb het altijd losgelaten, ze ging toch niet beter eten als ik me er druk om maakte.

Maple schreef:Ik vind opmerkingen á la 'wacht maar tot je zelf kinderen hebt' altijd zulke dooddoeners. Ja, ik heb geen kinderen. Maar ik weet door mijn werk wel dondersveel over de ontwikkeling van het jonge kind, en hoe je die ontwikkeling kunt stimuleren. Het interesseert me ook, dus ik verdiep me er bewust ook heel veel in. En zonder mezelf een dikke veer in de reet te steken, ik weet op sommige vlakken meer dan ouders die nét ouders zijn en voor wie alles nieuw is. Ook niet zo vreemd, ik werk inmiddels tien jaar met kinderen, een jonge ouder heeft soms nooit eerder een baby in de omgeving gehad. Ouders komen ook niet voor niets naar me toe met vragen over (nacht)voedingen en bijvoeden en hoe alls aan te pakken. Dus 'wacht maar tot ik zelf een kind heb'... Ja, ik wacht daar zelfs al jaren op, maar als het zover is: mijn mening over de ontwikkeling en hoe je dat het beste kunt stimuleren, verandert daarin echt niets.

Ik bedoelde het niet zals je het nu opvat. Ik heb zelf ook heel veel ervaring met jonge kinderen, weet hoe ze zich ontwikkelen maar toch soms is het gewoon net wat anders als het eigen is, snap je wat ik bedoel dan?

Ik geef ouders zelfs tips!!!! over hoe ze hun kind kunnen laten eten, en daar werkt het prima. mijn eigen eigenwijze drol vertikt het.. ik wilde alleen maar zeggen, bij eigen is het toch gewoon net want anders als vanuit mijn praktijk/ theorie/ ervaring op school.

En nogmaals: ik heb ook echt niet de illusie dat wij goed etende kinderen op de wereld gaan zetten. Volgens mij wordt het eten hier ook één groot drama in de toekomst. Maar mooi niet dat ik dan jarenlang hapjes ga zitten aanbieden op een lepeltje.

Vixen schreef:maar printje... wat nou als jullie helemaal niks meer proberen? Alle moeite is sowieso voor niks.. wat nou als jullie er dan gewoon geen moeite meer in steken? Minder dan niks kan namelijk niet.

Das waar maar ook dat hebben we al gedaan. Alles werkt tijdelijk even.. je kunt het zo gek niet bedenken en we hebben het geprobeerd. ok een hele tijd gewoon totaal genegeerd, gezellig gegeten en met hem gekletst ( want hij at dan dus niets).

Nu werkt het om hem, heel slecht, Ipad minuten te laten verdienen. Dan kan hij opeens wel meer eten.

liadan; ik maak me er zorgen om omdat ik het erg eenzijdig vind worden inmiddels. Hij mist gewoon belangrijke vitamines, hij krijgt wel multi vitamine maar toch.

Ik weet precies wat je bedoeld, Printje. En ik begrijp je zorgen als geen ander. Maar let op, het kan ook ontiegelijk averechts werken en dan ben je nog verder van huis. Sinds wij geen strijd meer voeren tijdens het eten gaat het beter. Nog niet je-van-het, maar beter.

Grappig Printje, hier ook al ruim een jaar een slechte eter en ik wil het juist net andersom gaan doen dan jij en de tweede keer wel meer Rapley doen. 

Hier is het eigenlijk juist beter gegaan toen we zijn gestopt met proberen haar toch dingen te laten proeven en te blijven voeren maar haar gewoon haar gang laten gaan. Niet meer elke keer rekening houden met wat ze wel of niet lust maar gewoon een bord met eten voor haar neus en haar dan haar gang laten gaan. Sindsdien gaat het steeds beter, geen drama meer aan tafel en ze probeert steeds meer dingen.

Maple schreef:En nogmaals: ik heb ook echt niet de illusie dat wij goed etende kinderen op de wereld gaan zetten. Volgens mij wordt het eten hier ook één groot drama in de toekomst. Maar mooi niet dat ik dan jarenlang hapjes ga zitten aanbieden op een lepeltje.

 Hier dus ook.. Zolang hij niet afvalt zoekt hij het maar lekker uit. Hebben papa en mama ook tijd om lekker te eten zonder irritaties 

Printje,  zou  r niet gewoon de druk van jullie voelen omdat je het zo graag wil dat hij wat eet? Misschien gaat hij makkelijker eten als je wat meer los kan laten, dat je gewoon in een maaltijd stapt van we zien wel wat hij eet. Misschien doe je het al, maar betrekken bij koken, tussendoor dingen laten proeven, hem eten laten kiezen?

Tiara schreef:Printje,  zou  r niet gewoon de druk van jullie voelen omdat je het zo graag wil dat hij wat eet? Misschien gaat hij makkelijker eten als je wat meer los kan laten, dat je gewoon in een maaltijd stapt van we zien wel wat hij eet. Misschien doe je het al, maar betrekken bij koken, tussendoor dingen laten proeven, hem eten laten kiezen?

Dat doen we ook allemaal, hij mag mee kiezen/koken/schillen/wassen/snijden alles vindt hij helemaal geweldig... het eten vindt hij gewoon niets.

Zelf is zijn verklaring... mijn lijf wil alleen maar frietjes eten.

Liadan schreef:

Printje schreef:

Annemie schreef:Ik begrijp helaas precies hoe je je voelt printje, heel frustrerend is het. Ik wil het bij de tweede ook anders gaan aanpakken en hopen dat het dan beter gaat, maarja misschien lust de tweede wel grwoon groente...

Gelukkig dank je wel. Het is gewoon enorm frustrerend, en heel gek he maar ik maak me er zeer zeker zorgen om dat mijn kind nooit vlees, kaas, eieren, vrijwel geen groente eet. Raar he? We hebben alles al geprobeerd, alles.

Maar waarom maak je je daar zoveel zorgen om? Hij eet toch wel fruit en brood? Mijn dochter heeft jaren net zo weinig gegeten als R, ze at ook geen vlees, kaas, eieren, groente en aardappels en haar toetje na het eten ook 9 van de 10 keer niet.  Inmiddels lust ze graag kaas, vlees ook veel wel, groente beetje bij beetje steeds iets beter. Ik heb het altijd losgelaten, ze ging toch niet beter eten als ik me er druk om maakte.

Hier hetzelfde. Ik maak me er ook niet druk om. Komt vanzelf wel weer goed....of niet.

Ik ben zelf ook een slechte eter. Eet alleen kip en verder vleesvervangers. Gekookte aardappelen gruwel ik van en veel groentes hoef ik ook niet. Met een prakkie doe je mij dus geen plezier.  Met wat ik wel lust zijn we erg creatief. Door mijn werk eet Y. 4 van de 7 avonden met papa, dus dan eten ze een prakkie en als we met z'n drietjes zijn eten we iets wat ik ook lust.
Ik ben ook gewoon groot geworden en was/ben bijna nooit ziek. Ik werk nu 10 jaar en heb me 1x ziek moeten melden en dat kwam door de waterpokken. Bij ons werkt dat dus ook mee dat we ons niet zo druk maken om het eetpatroon van Y.
Zou hij vaak ziek zijn zou het wat anders zijn, maar hij is vrolijk, gezond en heeft energie voor 10.

IK HEB GEEN KINDEREN, MAAR IK ZEG TOCH WAT  

Ik snap printje wel waarom ze t wil proberen. Ik sta zelf meer aan de kant van no-nonsense voeren dan rapley (heb ik niks mee). Natuurlijk kan het zijn dat je kindje daar niets van moet weten en zelf wil eten (zelf doen, zelf doen!) en ik denk ook niet dat printje nooit haar kindje een lepel zal geven om te oefenen en dat zeker ook moet leren, maar ik kan me best in haar argumentatie vinden. Ik zou het zelf dan eerder met bestek laten oefenen dan rapley, maar ik weet niet vanaf hoe klein dat kan. En dan zodra kindje beetje met bestek om kan gaan op veilige wijze, zelf laten doen. Maar dit is ook gewoon puur gebaseerd op hoe het bij ons vroeger ging, toevallig vandaag nog oude filmpjes zitten kijken en was nog verbaasd hoe makkelijk wij waren, gewoon gevoerd worden geen gezeur en daarna zelf brood smeren en eten vanaf 2 a 3 jaar (helemaal in vergelijking met m'n kleine zusje die niiiiiiiks eet en alles zelf mocht uitproberen maar gewoon weigerde en nu dus niks lust en nooit probeert). Daardoor ben ik wel gekleurd denk ik in m'n mening want ik zie het van heel dichtbij hoe moeilijk dat is. Waar het door komt weet ik niet overigens.

Ik heb trouwens wel eens een interessante documentaire gezien over moeilijk etende kinderen. Daarin werden meerdere ouders gevolgd en begeleid. Bij één stel weigerde het jongetje alles, op fast food na. Met ander eten werd gesmeerd, gegooid etc. maar eten ho maar. Die ouders probeerden ook elke avond weer met een lepeltje iets naar binnen te proppen wat alleen tot één groot drama leidde. De ouders snapten het niet, tot de diëtiste bij hen zelf een experiment deed. Ze had allerlei bakjes met gepureerde en vloeibare substanties, niet alles was eetbaar. Ze wilde dat de ouders het gingen proeven. En wat deden die ouders? Er aan ruiken, voelen, kortom hetzelfde ontdekken als wat een kindje doet.

Marin schreef:IK HEB GEEN KINDEREN, MAAR IK ZEG TOCH WAT  

Ik snap printje wel waarom ze t wil proberen. Ik sta zelf meer aan de kant van no-nonsense voeren dan rapley (heb ik niks mee). Natuurlijk kan het zijn dat je kindje daar niets van moet weten en zelf wil eten (zelf doen, zelf doen!) en ik denk ook niet dat printje nooit haar kindje een lepel zal geven om te oefenen en dat zeker ook moet leren, maar ik kan me best in haar argumentatie vinden. Ik zou het zelf dan eerder met bestek laten oefenen dan rapley, maar ik weet niet vanaf hoe klein dat kan. En dan zodra kindje beetje met bestek om kan gaan op veilige wijze, zelf laten doen. Maar dit is ook gewoon puur gebaseerd op hoe het bij ons vroeger ging, toevallig vandaag nog oude filmpjes zitten kijken en was nog verbaasd hoe makkelijk wij waren, gewoon gevoerd worden geen gezeur en daarna zelf brood smeren en eten vanaf 2 a 3 jaar (helemaal in vergelijking met m'n kleine zusje die niiiiiiiks eet en alles zelf mocht uitproberen). Daardoor ben ik wel gekleurd denk ik in m'n mening want ik zie het van heel dichtbij hoe moeilijk dat is. Waar het door komt weet ik niet overigens.

haha ik vergeef je omdat geen kinderen hebt en toch iets zegt;) Want jij snapt het helemaal hoe ik het bedoel.

Er moet me trouwens nog wel 1 ding van het hart:

Dieren/beesten voer je,
Mensen/kinderen geef je (te) eten.

Het lijkt net als of we het over katten/honden/krokodillen/vissen of olifanten hebben.

Ik snap niet wat er mis is met het woord voeren bij kinderen. Eten geven vind ik breder, ik geef mijn kinderen ook eten als ik een boterham voor ze op een bord leg. Ik voer mijn kinderen als ik het in hun mond stop.

Ja natuurlijk blijft het afhankelijk van hoe je kindje er op reageert, maar ik snap wel dat je iets anders wilt proberen nu je ziet hoe t bij R uit heeft gepakt, of het nou een directe of indirecte aanleiding heeft gehad voor z'n slechte eetgedrag. Daar kom je toch niet achter maar t is allicht het proberen van een andere aanpak waard.

Liadan schreef:Ik snap niet wat er mis is met het woord voeren bij kinderen. Eten geven vind ik breder, ik geef mijn kinderen ook eten als ik een boterham voor ze op een bord leg. Ik voer mijn kinderen als ik het in hun mond stop.

Ik snap het ook niet, ik denk dat het ook gewoon spreektaal is. Ik vind het erger als mensen over 'hun jong' spreken als ze de kinderen bedoelen maar voeren.... ik zie daar echt niets verkeerds in.

Liadan schreef:Ik snap niet wat er mis is met het woord voeren bij kinderen. Eten geven vind ik breder, ik geef mijn kinderen ook eten als ik een boterham voor ze op een bord leg. Ik voer mijn kinderen als ik het in hun mond stop.

Nee ik snap ook niet zo goed wat daar nou weer mis mee is. Ik noem dat ook gewoon voeren hoor.

Er is ook niks mis mee, maar we vinden het gewoon netter staan

Nou geheid een kliederboel en niets binnen als je ze zelf met een lepel laat eten meteen.

Mamsie schreef:Nou geheid een kliederboel en niets binnen als je ze zelf met een lepel laat eten meteen.

Wordt t sowieso niet een kliederboel volgens mij? Volgens mij hoort dat er gewoon beetje bij in t begin, of niet? Of je nou rapley doet of met lepel doet.