Als moeder alleen op vakantie?

Voorlopig ga ik in ieder geval niet.

Ik heb me vannacht ingeschreven bij een psycholoog, eigenlijk nav wat er door dit alles besproken is tussen mijn man en mij, het feit dat hij me niet durft te laten gaan, de redenen voor mij om weg te willen te onderzoeken, de steeds weer terugkerende patronen in onze relatie bloot te leggen etc. Eigenlijk wilde ik samen, maar hij weigert. Dus doe ik het alleen.

Oh dat is misschien wel verstandig Minneke, wat goed van je! Hopelijk heb je daar wat aan. Wellicht wil hij over tijdje wel mee?

Wat lastig allemaal Minneke  super dat je je ingeschreven hebt bij een psycholoog, als je daar aan wilt werken! Wel heel jammer dat je man weigert, maar wie weet bedenkt hij zich nog als hij ziet hoe het jou bevalt.

Heel veel succes!

Ach mijn man vertikte dat ook pertinent, wij hadden vooral de eerste jaren écht regelmatig relatiedips. Maar toch ben ik met therapie voor mezelf een heel eind gekomen hoor!

Ik heb dit topic echt met verbazing zitten lezen, mijn vriend moet regelmatig een paar dagen weg voor zijn werk en ik ook, dus hier is het heel normaal dat we tijdelijk even alleen voor dochter zorgen. Ook gebeurt het regelmatig dat we een weekendje/midweek met vrienden ergens naartoe gaan. Hier is dat niet eens een ding meer, natuurlijk overleggen en plannen we dit soort dingen zorgvuldig, maar het is geen groot iets. Er is ook geen sprake van vragen of het mag, ofzoiets. Meer een mededeling in de zin van: die week zou ik met die en die naar dat en dat kunnen gaan, hoe zit jij die week? En eigenlijk kan het dan gewoon 9 van de 10 keer.

En Minneke: ik vind het heel normaal hoor dat je die drang voelt om zelfstandig op avontuur te gaan, dingen voor jezelf te onderzoeken. Lijkt me juist een gezonde drang, dat hoef je wat mij betreft niet te gaan psychologiseren. Ik zou me meer zorgen maken om de reactie van je vriend, blijkbaar is hij erg onzeker.

Engelse Drop schreef:En Minneke: ik vind het heel normaal hoor dat je die drang voelt om zelfstandig op avontuur te gaan, dingen voor jezelf te onderzoeken. Lijkt me juist een gezonde drang, dat hoef je wat mij betreft niet te gaan psychologiseren. Ik zou me meer zorgen maken om de reactie van je vriend, blijkbaar is hij erg onzeker.

 Whahaha...

Twellie schreef:

Engelse Drop schreef:En Minneke: ik vind het heel normaal hoor dat je die drang voelt om zelfstandig op avontuur te gaan, dingen voor jezelf te onderzoeken. Lijkt me juist een gezonde drang, dat hoef je wat mij betreft niet te gaan psychologiseren. Ik zou me meer zorgen maken om de reactie van je vriend, blijkbaar is hij erg onzeker.

 Whahaha...

 ?

Gisteren hadden wij dezelfde discussie.
Mijn broer wil graag op vakantie, zijn relatie is net over en zijn vrienden hebben allemaal al plannen. Ik zei toen dat het me heerlijk lijkt om samen met hem een paar dagen weg te gaan, een citytrip ofzo. Gewoon overdag ons eigen plan trekken en dan 's avonds samen eten. Ik heb genoeg vakantiedagen en mijn broer vond het een prima plan.
Maar mijn man dus niet. Hij zei het niet letterlijk, maar hij liet wel merken dat hij het er niet zo mee eens was.
Ik heb er verder niks meer over gezegd en breng het over een paar dagen nog wel eens ter sprake.

Mijn man vindt het lastig als ik wegga zonder hem, terwijl ik er andersom geen problemen mee heb.

Ik denk dat het goed is om naar een psycholoog te gaan Minneke, het kan je echt helpen om patronen te doorbreken. Succes!

Bedankt voor jullie lieve reacties. Ik kijk er eigenlijk naar uit! Ik denk dat het echt tijd is aan mezelf te werken, hopelijk helpt het ons samen ook verder. En als dat niet zo is, dan heb ik er in ieder geval alles aan gedaan. Ik hoop dat hij tzt ook overstag gaat hierin, misschien als hij merkt dat het mij goed doet. 

Ik ben benieuwd hoe snel ik terecht kan en of het bevalt.