Vriendschap na het krijgen van kinderen

Linda schreef:

PapillonRose schreef:

Linda schreef:PR, ik zit nog steeds te wachten op een uitnodiging voor een housewarming!  

Je bent welkom hoor 

Dat was een idee van parissiene laatst.  
Omdat het toen bij haar thuis best gezellig was. En we dat eigenlijk niet meer nog een keer gedaan hebben.

Ja klopt, wel een leuk idee overigens. Zal eens kijken wat handig is, lijkt me best leuk om het nog eens te doen, en het kan inderdaad ook best een keer bij mij! Misschien nu niet heel handig ivm vakanties, maar ik zal er binnenkort eens een meetingtopic of facebookbericht tegenaan gooien:)

Ik heb wel wat vriendinnen verloren de afgelopen jaren, maar dat waren gek genoeg vooral de moeders. Ik heb nu drie goede vriendinnen zonder kinderen en eentje met ook twee kinderen. Twee willen bewust kinderloos blijven en de derde twijfelt op dit moment of ze het ooit zou willen.

Mijn vriendinnen zijn erg begripvol wat betreft de kinderen, ook al is het hun keuze niet. Dus passen zich met afspreken aan aan mij, zijn begripvol wanneer ik iets afzeg vanwege een ziek kind enzovoorts. Volgens mij (weet ik wel zeker) ben ik erg gezegend met ze.

Met andere moeders vind ik afspreken juist altijd veel moeilijker: drukke, weinig flexibele agenda's en als je dan afspreekt met kinderen erbij is het één grote chaos en herrie  . Als ik met kinderen afspreek met mijn vriendin met twee kinderen, zijn we na een paar uur altijd blij als we ook gewoon eens vijf minuten hebben kunnen praten.

Ik lees hier veel dat meiden hopen andere moeders te ontmoeten, maar is dat dan ook zodat de kinderen met elkaar spelen? Of dat je met elkaar afspreekt en het dan over de kinderen hebt?

Twellie, ik denk dat laatste vooral omdat je in een zelfde levensfase zit. Dan hoef je het niet altijd over kinderen te hebben, maar heb je wel eerder dezelfde bezigheden enzo.

Hier is er eigenlijk weinig veranderd. Soms gaat onze zoon mee en soms ga ik lekker alleen op stap met vriendinnen of een avondje pokeren. Nu moet ik zeggen dat ik hier verhalen lees waar ik erg verdrietig of boos over zou worden. Ik zou het niet waarderen wanneer iemand niet begrijp dat mijn leven toch wel een beetje veranderd is. Gelukkig wordt dat hier in mijn omgeving begrepen maar om heel eerlijk te zijn, kan er nog net zoveel als voorheen. Als ik een avondje ga stappen of met vrienden ga pokeren dan is papa thuis. Door de week werk ik en in de avond ga ik soms met mijn zoon (en soms ook met papa) een avondje op visite. Niemand vind het een probleem dat mijn zoon mee komt. Mijn vriend gaat ook weleens een weekendje naar zijn vrienden die hier niet in de buurt wonen, dan zorg ik gewoon voor onze zoon en andersom.

Twellie schreef:
Ik lees hier veel dat meiden hopen andere moeders te ontmoeten, maar is dat dan ook zodat de kinderen met elkaar spelen? Of dat je met elkaar afspreekt en het dan over de kinderen hebt?

 Wat Vixen zegt idd, en voor mij persoonlijk ook omdat je dan door de weeks makkelijker af kan spreken. Vrouwen met kinderen werken toch vaker part-time dan vrouwen zonder kinderen. Het weekend zit hier vaak al vol met familiebezoekjes en gezinsactiviteiten.

Ik ben het wel met je eens dat met kinderen erbij afspreken vaak helemaal niet handig is. Nu een vriendin en ik allebei verlof hebben spreken we juist af op de dag dat de oudste kinderen naar het kdv zijn. Vaak gaat mijn dochter gelukkig wel lief spelen als we ergens zijn of als er visite is en dan kan ik gewoon gezellig kletsen. Al houd je toch altijd een half oog op de kinderen natuurlijk.

Ik kan eigenlijk altijd prima kletsen met Vixen en kwak als de kinderen erbij zijn. Die zijn gewoon aan het spelen met z'n allen en wij zitten aan de thee.

Ook hier herkenbaar.

Luce schreef:Ik kan eigenlijk altijd prima kletsen met Vixen en kwak als de kinderen erbij zijn. Die zijn gewoon aan het spelen met z'n allen en wij zitten aan de thee.

Zo gaat dat hier ook als er een vriendin langs komt. En dan hebben we ook nog allebei een baby aan de borst.  

Oh, dat lijkt me wel fijn. Met ideaalplaatje in ons achterhoofd spreken wij ook af samen met onze kinderen, maar in de uitvoering ervan gaat iets mis. Tussen onze jongsten zit sowieso teveel leeftijdsverschil om samen te kunnen spelen. Onze oudste kinderen zijn van dezelfde leeftijd maar hebben de onophoudelijke neiging ons constant te informeren over wat ze gedaan hebben / aan het doen zijn / gaan doen. Niet echt rustig dus.

Hier helaas ook herkenbaar!! En ik heb al bijna geen vriendinnen!!

Ik heb maar een paar vriendinnen, gek genoeg pas echt gekomen sinds ik een kind heb.
Met beide vriendinnen spreken we vooral met de kinderen af, maar vooral met terror Lo kan ik me nooit vol op een gesprek concentreren en dat vind ik erg jammer.

Ik had altijd 2 hele goede vriendinnen die ik al ken vanaf de middelbare school... beide geen kinderen en beide in een nieuwe relatie. Sinds de geboorte van J. heb ik 1 van die vriendinnen niet gezien. We spreken elkaar sporadisch op whatsapp maar voor mij heeft ze het al aardig verprutst. Ze woont in groningen dus zo'n 3 uur hier vandaan maar ze heeft J. nog nooit in het echt gezien. Ze is er niet geweest toen ze in het ziekenhuis lag en ook niet als echte steun in die periode of erna. Echt waar ik heb zoveel meer aan jullie gehad als aan haar en dat neem ik haar best kwalijk. Ik probeer te doen alsof het niet zo is omdat wij elkaar al echt 13 jaar zo goed kennen... we hebben zoveel meegemaakt, leuke en minder leuke dingen. Diep van binnen doet het alleen veel pijn. 

Mijn beste vriendin is 2 dagen geleden van 10-15 min rijden naar Amersfoort ( uurtje rijden) verhuisd om samen te gaan wonen met haar grote liefde. Ik weet zeker dat onze vriendschap niet stuk gaat. Ondanks dat wij al jaren niet hetzelfde in het leven staan en we elkaar echt niet wekelijks meer zien is het altijd weer precies zoals het hoort als we samen zijn. We zijn afgelopen weekend 4 dagen samen naar Londen geweest om samen wat tijd door te brengen. Erg gezellig en dan mis ik het ook best wel. 

Onze vriendengroep van paar jaar terug is behoorlijk uit elkaar gevallen door relaties met elkaar enzo die weer uitgingen...mensen die vreemd gaan etc... erg jammer!

Niet heel herkenbaar. Ik heb nog steeds dezelfde vriendinnen als voor dat D kwam. En geen van die had toen kinderen. En twee daarvan nu nog steeds niet. De ene keer spreken we af en is D er gewoon bij, de andere keer gaan we net als gister uit eten of iets anders leuks doen. En dan kan het zijn dat mijn man thuis blijft of als we met de hele groep wat gaan doen dan zorgen we voor een oppas. 
Heb er door D wel meer vriendschappen bij gekregen.


Pas zei iemand van de groep nog dat hij het zo leuk vond dat we ook nog tijd maakten voor vrienden en D dus naar de oppas brachten en uitjes planden. Vond ik erg leuk om te horen ondanks dat het voor ons vanzelf sprekend is. 

Daar in tegen heeft verder niemand van deze groep kinderen maar houden ze wel altijd rekening met haar. Daar bv als we bij elkaar eten en D is erbij vroeger te eten, of pas hadden ze een sloepje gehuurd voor de zondag avond van 18.00 tot 22.00 en dan stellen ze voor om dat ze weten dat 22.00 veel ste laat wordt, om eerst een klein rondje met D en ons te varen en ons weer af te zetten wanneer wij willen en dan kunnen hun weer verder varen. Ze vinden het namelijk wel altijd wel leuk als D mee komt.

Mijn 2 goede vriendinnen die ik al vanaf de middelbare school ken hebben beide geen relatie en geen kinderen. Dit contact is dan ook veel minder geworden. 1 vriendin komt af en toe op de koffie en de ander heb ik voornamelijk whats app contact mee. Samen zijn ze ondertussen wel erg goed bevriend. Wel gaan we altijd bij elkaar op verjaardag (en ze komen ook op die van S.) en 1x in de 3 a 4 maanden met z'n 3-en uit eten en naar de bios en dat is altijd erg gezellig!

Ik merk dit wel in mijn vriendengroep van de middelbare school. We zijn met 5, 2 ervan ambieren geen carriere, hebben dit ook nooit gedaan, hebben nooit echt het studentenleven meegemaakt en zijn nu beide zwanger. De andere drie hebben dit wel en willen de komende jaren nog geen kinderen.
Als we bij elkaar zijn praten we wel met elkaar maar het blijft een beetje bij informeren. Ik merk dat de echte gesprekken tussen de twee en tussen de drie plaatsvinden.

Maar het hoeft niet zo zwart wit te zijn. Ik heb gewoon gestudeerd. Ik werk nu dan wel parttime, maar dat wil niet zeggen dat ik m'n carrière niet belangrijk vind.
Ook hoef ik echt niet constant over m'n kinderen te praten. En toch, ondanks dat, schijnt het hier toch mis te gaan.

Linda schreef:Maar het hoeft niet zo zwart wit te zijn. Ik heb gewoon gestudeerd. Ik werk nu dan wel parttime, maar dat wil niet zeggen dat ik m'n carrière niet belangrijk vind.
Ook hoef ik echt niet constant over m'n kinderen te praten. En toch, ondanks dat, schijnt het hier toch mis te gaan.

Dat heb ik inderdaad ook.

Luce schreef:

Linda schreef:Maar het hoeft niet zo zwart wit te zijn. Ik heb gewoon gestudeerd. Ik werk nu dan wel parttime, maar dat wil niet zeggen dat ik m'n carrière niet belangrijk vind.
Ook hoef ik echt niet constant over m'n kinderen te praten. En toch, ondanks dat, schijnt het hier toch mis te gaan.

Dat heb ik inderdaad ook.

En ik ook.

Wat jammer om te lezen Linda.

Ik denk hier ook weleens over na hoe het zou gaan lopen als we kinderen krijgen. In onze vriendengroep heeft nu nog niemand kinderen dus in 1e instantie val je er misschien een beetje buiten maar zodra er meer met kinderen komen wordt je samen misschien weer een hecht clubje of het contact verwatert omdat je nog minder tijd hebt. Iedereen heeft het nu namelijk al zo druk! Soms moet je maanden van te voren een afspraak inplannen omdat je op korte termijn geen afspraak kunt maken.

Stel dat we geen kinderen krijgen, dan ben ik vooral bang om buiten de boot te vallen. Iedereen om je heen krijgt waarschijnlijk wel kinderen en dat wordt een hecht clubje waardoor ze jou er niet snel meer bij zullen betrekken.

Maar stiekem hoop ik natuurlijk dat er weinig veranderd maar dat kan bijna niet. Ik heb al van meerdere mensen gehoord dat het toch allemaal anders wordt als mensen kinderen krijgen.

Pfff ... lastig he

Dat maanden van te voren plannen, dat vind ik zo vreselijk. Ik vind het veel leuker om spontaan af te spreken. Hier kan dat ook gewoon. Maar de meeste hebben altijd overvolle agenda's. Dan wordt er 600 keer heen en weer gemaild voordat er überhaupt een afspraak staat. Vreselijk vind ik dat!

ik merk juist dat bij ons de afspraken moeilijk te plannen zijn door werk en juist niet door kinderen.

verder enk ik dan het idd niet zo zwart wit is tussen kinderen of carrière. Ik doe wat carrière betreft echt niet onder voor mijn vriendinnen, terwijl die nog geen kinderen hebben.

Als het in dit tempo doorgaat heb ik over een half jaar geen vrienden meer over. In het begin was alles interessant en leuk. Nu t leven gewoon doorgaat en men merkt dat ik niet zo flexibel meer ben (en nul inlevingsvermogen toont) haakt de een na de ander af.

Linda schreef:Maar het hoeft niet zo zwart wit te zijn. Ik heb gewoon gestudeerd. Ik werk nu dan wel parttime, maar dat wil niet zeggen dat ik m'n carrière niet belangrijk vind.
Ook hoef ik echt niet constant over m'n kinderen te praten. En toch, ondanks dat, schijnt het hier toch mis te gaan.

 Nee hoeft zeker niet zo zwart wit maar bij hen is dat echt zo. Eigenlijk houdt vooral het verleden ons nu bij elkaar want de huidige interesses en bezigheden liggen mijlen ver uit elkaar. Als de kinderen daadwerkelijk geboren zijn denk ik dat dat alleen maar erger zal worden.

Mochten mijn andere (studie) vriendinnen aan kinderen beginnen dan hoop ik (en denk ik) dat het iets anders zal gaan.

Echt jammer om te horen dat zoveel vriendschappen stuk gaan wanneer er kinderen komen. In de tijd dat ik zelf nog geen kind had en een vriendin van mij al wel zwanger was, zijn we ook uit elkaar gegroeid. Ik herken het dus ten dele wel. Alleen mij stoorde het toen vooral dat alles van mijn kant moest komen. Zij was alleen nog bezig met haar kind en ik toonde alle begrip, interesse en flexibiliteit. Helaas kwam er weinig van haar kant terug en toen ik een tijdje geen contact opnam bleef zij ook stil, toen was ik er wel klaar mee. Vriendschap moet van twee kanten blijven komen, ook als een van de twee moeder is geworden. Natuurlijk toon je alle begrip als niet-moeder, maar daar zit natuurlijk wel een grens aan.

Hier was het juist andersom. Ik was degene die steeds weer vroeg hoe het was en contact zocht. Maar blijkbaar was die interesse niet echt wederzijds bij de carrièrevrouwen.