Vriendschap na het krijgen van kinderen

Ik weet dat ik ook niet meer met hun op een 'level' zit hoor, dus ik blijf ook vaak al thuis zodat mijn vriend wel naar avondjes of feestjes bij hun kan gaan. Maar ik vond dat ik vandaag mijn vriend moest ondersteunen, en dat hij het leuk zou vinden als wij beneden op hem zouden wachten. Vond hij ook, gelukkig!

Parel schreef:Ik weet dat ik ook niet meer met hun op een 'level' zit hoor, dus ik blijf ook vaak al thuis zodat mijn vriend wel naar avondjes of feestjes bij hun kan gaan. Maar ik vond dat ik vandaag mijn vriend moest ondersteunen, en dat hij het leuk zou vinden als wij beneden op hem zouden wachten. Vond hij ook, gelukkig!

Gelukkig. Daar gaat het om maar toch rot dat het dan zo loopt. Geeft een nare bijsmaak.

Ach, parel, wat een klote situatie! Kan me voorstellen dat je daar verdrietig van wordt.
Maar probeer er geen energie in te steken. Met zulke mensen wil je zelf toch ook niet bevriend mee zijn? Hoewel dat natuurlijk makkelijk gezegd is.

Facebook kan wat dat betreft ook echt irritant zijn. Hier was een heuse familieruzie aan de gang, omdat ik m'n schoonzus en zwager van Facebook had gewist omdat ik me aan hetzelfde irriteerde. Echt een gezeik.

Ja, ik weet dat ik niet met zulke mensen bevriend wil zijn, maar ja het zijn de beste vrienden van mijn vriend en ik kom ze overal tegen. Maar goed, bedankt dat ik het even mocht delen!

Wat een rotsituatie Parel, ik zou er ook flink door van slag zijn! Ze hebben het misschien niet eens in de gaten, maar ik zou het ook als heel pijnlijk ervaren als je voor je gevoel compleet genegeerd wordt. Wel lief dat je voor je vriend  steeds weer (vergeefs  ) energie in deze mensen stopt.

Nou das mooi kak hoor Parel. Ik irriteer me ook mateloos aan mensen/vrienden die daar geen rekening mee houden. Maar de meeste die zulk gedrag noemen we geen vrienden meer en spreken we nauwelijks. Mijn man alleen op verjaardagen, ik spreek ze niet meer (ik heb gezegd wat ik van het gedrag vond en dat vonden ze niet leuk en zagen dat toch écht anders, ja daahaag ik ben koekoek zeker).

Ach Parel  wat een nare wending zo, erg vervelend en ook wel onbeschoft dat ze niks tegen jou of L. zeggen. Maar nu weet je het voor de volgende keer, voor je eigen humeur: gewoon niet meer meegaan, scheelt een hoop stress. Al snap ik heel goed dat je het voor je vriend wilde doen.

Zo jammer, want je lijkt me echt een leuke meid!

-weg-

Ach weet je, ieder nadeel heeft zijn voordeel, mijn vriend doet nu niet meer moeilijk als ik niet mee wil  

Heel vervelend zeg Parel  . Kan me voorstellen dat je het vooral rot vindt voor je dochter.

Alleen ik zou het je niet echt enorm persoonlijk aantrekken, vind het rot voor je namelijk dat je de hele avond er om zit te huilen. Wat je al zegt: je hebt ze geen aanleiding gegeven om je niet te mogen. Je bent gewoon een leuke, open meid. Dus het kan ook zijn dat het er gewoon even bij ingeschoten is om bij jou en je lieve L. te kijken. Dat mensen dachten dat je nog naar boven kwam, dat je nog zou blijven, dat er nog niet zoveel tijd voorbij was enzovoorts. Dan is het nog steeds een vrij lompe actie, maar hoef je je het niet zo persoonlijk aan te trekken. Er hoeft geen reden achter te zitten dat ze je niet mogen of je dochter niet leuk vinden. Kan me zelfs bijna niet voorstellen dat mensen zo'n uitgesproken negatieve mening over je zouden hebben.

En wat betreft moeilijk dingen vergeten / vergeven: da's helaas vooral een heel lastige eigenschap voor jezelf. Had ik eerder ook last van, maar nu ik me dingen minder persoonlijk aantrek en me er makkelijker overheen zet, maak ik het mezelf ook vooral veel makkelijker. Daarom wil ik graag ook als tip aan jou geven om dat niet te doen . Zou gewoon de volgende keer weer met frisse tegenzin meegaan en jezelf niet laten kennen. Misschien blijkt het toch mee te vallen met die vriendengroep.

Twellie, lieve reactie van je!
Alleen, ik ken die mensen al járen, en dit is vooral de afgelopen 2-3 jaar zo.
Toen ik zwanger was, toen ze net geboren was, daarvoor al, kennelijk ben ik niet hun type, net zoals hun mijn type niet zijn. Het is dus niet alsof dit een eenmalig iets is, dit gebeurd elke keer, ze missen me gewoon niet (wellicht omdat het heel vaak mijn vriend alleen is).

Over die eigenschap, daar heb je gelijk in hoor!
Ik kan bepaalde dingen al een stuk beter naast me neerleggen, maar vergeten kán ik gewoon niet. Dat zijn overigens niet alleen negatieve dingen, maar gelukkig vaak ook positieve. Ik ben écht in vergelijking met vroeger al een stuk minder snel opgejut.

Overigens, ik heb vanmiddag wel zitten huilen, totdat L. uit bed kwam, toen hebben we er samen gewoon het beste van gemaakt, en alsof ze het aanvoelde, ze was ontzettend leuk en lief. Dat is toch waar ik het voor doe, de rest kan de pot op.

Jeetje Parel wat vervelend zeg. Ik zou me daar ook vreselijk rot om voelen. En niemand is altijd makkelijk en ik vind jou juist heel leuk, lief en gezellig overkomen. Probeer het 'lekker' te laten gaan meis, het is hun verlies dat ze je niet beter willen leren kennen, niet dat van jou. Niet aan jezelf gaan twijfelen hoor.

In ieder geval heel erg bedankt voor het 'luisterend' oor, doet me goed dat jullie me geen zeur vinden!