Vriendschap na het krijgen van kinderen

Zijn jullie vriendschappen ook zo veranderd nadat jullie kinderen hebben gekregen?

Ik kwam vandaag weer tot de ontdekking dat dat hier wel zo is. En eigenlijk vind ik dat heel erg.
Ik heb wel wat contacten met anderen, maar de echte diepgewortelde vriendschappen worden steeds minder. En dat maakt me eigenlijk best verdrietig..  

Herkenbaar? Wat doe je daaraan en hoe ga je daarmee om?

Linda schreef:Zijn jullie vriendschappen ook zo veranderd nadat jullie kinderen hebben gekregen?

Ik kwam vandaag weer tot de ontdekking dat dat hier wel zo is. En eigenlijk vind ik dat heel erg.
Ik heb wel wat contacten met anderen, maar de echte diepgewortelde vriendschappen worde0n steeds minder. En dat maakt me eigenlijk best verdrietig..  

Herkenbaar? Wat doe je daaraan en hoe ga je daarmee om?

Heel herkenbaar. Ik heb vooral veel vriendinnen verloren toen mijn zoontje in het ziekenhuis lag en ik afspraken moest afzeggen. 
Ik vind het best wel heel erg, heb wel 1 goede vriendin maar die woont 40 minuten verderop. Dus kan niet zo even op de thee. Verder 3 collega's waar ik goed bevriend mee ben, maar ook die wonen 30 minuten tot een uur verderop. Dus ik mis het wel.
Hoe ik ermee omga, erg moeilijk, proberen me erbij neer te leggen maar het blijft moeilijk en verdrietig.

Wat ik eraan doe, tsja, ik kom weinig het huis uit, helemaal nu. Maar ik ben laatst naar een mama-meeting geweest en dat was erg gezellig. En anders hopen dat ik over 2 jaar moeders op de basisschool leer kennen?

Hier is dat ook zo. Vriendschappen vervagen, iedereen lijkt het druk te hebben, iedereen heeft een heel ander ritme en afspreken lijkt er steeds minder in te zitten.
Gisteren had ik hier zo'n baaldag door. Ik mis het gewoon ook echt, vriendinnen waar je uren mee kan bellen, hele dagen winkelen, dronken worden, weten dat je altijd op mensen terug kan vallen. In nood is dit natuurlijk nog steeds zo, denk ik, maar toch voelt het anders.

Toen we nog geen kinderen hadden, ging ik trouwens ook vooral om met jongens/mannen. Mijn vriendengroep bestond daar eigenlijk alleen maar uit. Dat contact is helemaal weg. Mijn 'beste' vriendin, zie ik nog steeds, maar onze levens lijken wel steeds meer uit elkaar te lopen. Als we elkaar zien is het ook goed, maar er is altijd wel wat, zodat we elkaar eigenlijk gewoon heel weinig zien. Het voelt ook niet meer zoals vroeger, gevoelsmatig voel ik me met steeds minder mensen verbonden.

Ik weet ook niet zo goed wat ik daarmee moet, ik vind het ook echt heel jammer en kan er soms inderdaad ook verdrietig van worden. Misschien werkt het leven gewoon zo en moeten we het accepteren, misschien wordt het straks weer anders, als de kinderen groter zijn. Misschien houden we ons vast aan de 'verkeerde mensen' en moeten we meer open staan voor nieuwe, andere vriendschappen.

Ja. Ik heb nog wel een groepje vriendinnen met wie ik regelmatig afspreek en mijn beste vriendin zie ik meermaals per week. Maar de meeste vrienden die ik had kende ik van uitgaan, dusja...

Als ik moeders leer kennen met kindjes zijn ze vaak al 4/5 jaar ouder dan ik en als het moeders van dezelfde leeftijd zijn als ik vind ik ze of helemaal niet leuk of ze moeten keihard werken.

Pippi, wat vervelend dat zo iets juist gebeurt als je het zwaar hebt.
Ik ga inderdaad ook regelmatig naar mamameetings, dat is altijd wel gezellig.

RiLiJu, dat heb ik inderdaad ook, dat het niet meer voelt zoals vroeger. Ik vraag me soms ook af of ik iets vast wil houden wat er niet meer is. En soms heb ik dan juist weet het gevoel dat ik iets te makkelijk los laat, heel dubbel.
Ik zat het me vandaag af te vragen: bij wie kan ik terecht als ik echt in nood ben? Familie uiteraard, maar ik bedoel qua vrienden. Best jammer dat ik de mensen die ik een paar jaar geleden op zou noemen, nu niet meer als eerste noem.

Slakje, vind je het erg als ze ouder zijn? Ik zou dat namelijk niet zo erg vinden. En hoe bedoel je dat mensen van jouw leeftijd hard moeten werken? In een baan bedoel je?

Nee, maar ik voel mij dan vaak ook zo jong en onervaren terwijl ik eigenlijk op hetzelfde punt sta in mijn leven als hen.

hier ook herkenbaar! 

Linda schreef:Pippi, wat vervelend dat zo iets juist gebeurt als je het zwaar hebt.
Ik ga inderdaad ook regelmatig naar mamameetings, dat is altijd wel gezellig.

RiLiJu, dat heb ik inderdaad ook, dat het niet meer voelt zoals vroeger. Ik vraag me soms ook af of ik iets vast wil houden wat er niet meer is. En soms heb ik dan juist weet het gevoel dat ik iets te makkelijk los laat, heel dubbel.
Ik zat het me vandaag af te vragen: bij wie kan ik terecht als ik echt in nood ben? Familie uiteraard, maar ik bedoel qua vrienden. Best jammer dat ik de mensen die ik een paar jaar geleden op zou noemen, nu niet meer als eerste noem.

Ja, dat was inderdaad naar om te merken. Ik heb het nog een paar maanden proberen vast te houden (ze was namelijk al vanaf mijn 12e mijn beste vriendin) maar toen ik niets meer hoorde op mijn trouwplannen heb ik besloten om het proberen los te laten. Wat ik overigens heel moeilijk vind.. Maar alles wat er was lijkt weg tussen ons. Met het verwateren met het contact met haar is het contact met bijna mijn volledige oude vriendengroep verwaterd. Dus dat ging opeens heel snel.
Wat je als laatste noemt; de vrienden die ik een paar jaar terug onmiddellijk op zou noemen, die zijn 'in 1 klap' allemaal weg. En dan blijft er weinig over. 
Ik koester maar de fijne mensen die ik wel om me heen heb en hoop dat ik nog wat leuke moeders/meiden tegenkom!

De vriendschappen die ik had voordat ik zwanger werd zijn inderdaad wat verwaterd. Vooral omdat de rest nog geen kinderen heeft en toen onze oudste geboren werd ook nog niemand samenwoonde. Daarentegen zijn er wel nieuwe hele goede vriendschappen ontstaan met moeders met kinderen. Wij hebben elkaar pas leren kennen nadat we zwanger waren/kinderen geboren werden, maar als we elkaar eerder hadden ontmoet was er ook wel een hechte vriendschap ontstaan.

Niet herkenbaar. Ik ga nog steeds zo'n twee keer in de maand de stad in met vriendinnen en tussendoor zie ik andere vrienden ook regelmatig. Even een hapje eten, lunchen, of koffie drinken tussen de bedrijven door. Ik zou het erg saai vinden als ik alleen maar moeder was, of alleen met andere moeders om zou gaan. Ik heb een relatie met mijn vriend, ik heb relaties met mijn vrienden en familie, werkrelaties en ja ook een kind. Gelukkig is het niet zo dat alles om me heen is weggevallen sinds ik moeder ben geworden. Ik vind het ook moeilijk voor te stellen dat je dit laat gebeuren.

Engelse Drop schreef:Niet herkenbaar. Ik ga nog steeds zo'n twee keer in de maand de stad in met vriendinnen en tussendoor zie ik andere vrienden ook regelmatig. Even een hapje eten, lunchen, of koffie drinken tussen de bedrijven door. Ik zou het erg saai vinden als ik alleen maar moeder was, of alleen met andere moeders om zou gaan. Ik heb een relatie met mijn vriend, ik heb relaties met mijn vrienden en familie, werkrelaties en ja ook een kind. Gelukkig is het niet zo dat alles om me heen is weggevallen sinds ik moeder ben geworden. Ik vind het ook moeilijk voor te stellen dat je dit laat gebeuren.

   

Sommige vriendschappen zijn anders geworden, maar dat probeer ik ook te accepteren. Ik probeer min. eens per maand lekker met vriendinnen te gaan stappen, uit eten te gaan ed. Dingen die we vroeger gewoon deden en waar ik nog steeds veel plezier in heb. Ook zijn er hele leuke mensen bij gekomen de afgelopen periode.

Vixen schreef:

Engelse Drop schreef:Niet herkenbaar. Ik ga nog steeds zo'n twee keer in de maand de stad in met vriendinnen en tussendoor zie ik andere vrienden ook regelmatig. Even een hapje eten, lunchen, of koffie drinken tussen de bedrijven door. Ik zou het erg saai vinden als ik alleen maar moeder was, of alleen met andere moeders om zou gaan. Ik heb een relatie met mijn vriend, ik heb relaties met mijn vrienden en familie, werkrelaties en ja ook een kind. Gelukkig is het niet zo dat alles om me heen is weggevallen sinds ik moeder ben geworden. Ik vind het ook moeilijk voor te stellen dat je dit laat gebeuren.

   

?

Op zich zijn we nog wel veel in contact maar dan vooral via whatsapp, al ligt mijn beeldscherm momenteel aan diggelen. We zijn nog wel op de hoogte van elkaar, maar sommigen heb ik al jaren niet gezien door de afstand. Ik heb overal en nergens gewoond en dus ook overal en nergens vriendinnen wonen. Dat is wel irritant, want we kunnen nooit eens eventjes voor een avondje afspreken omdat de reistijd daarvoor gewoon te lang is. Ik heb voor na de ramadan nu maar met een vriendin bij mijn schoonouders afgesproken, zodat we allebei maar een ruim uur reistijd hebben, anders komt het er nooit van.

Engelse Drop schreef:Niet herkenbaar. Ik ga nog steeds zo'n twee keer in de maand de stad in met vriendinnen en tussendoor zie ik andere vrienden ook regelmatig. Even een hapje eten, lunchen, of koffie drinken tussen de bedrijven door. Ik zou het erg saai vinden als ik alleen maar moeder was, of alleen met andere moeders om zou gaan. Ik heb een relatie met mijn vriend, ik heb relaties met mijn vrienden en familie, werkrelaties en ja ook een kind. Gelukkig is het niet zo dat alles om me heen is weggevallen sinds ik moeder ben geworden. Ik vind het ook moeilijk voor te stellen dat je dit laat gebeuren.

Kan je me je geheime formule eens vertellen?

Ik kan het helaas niet, alle ballen tegelijk hooghouden en mijn vrienden geloof ik ook niet.

Buiten dat om, er wordt hier volgens mij nergens gezegd, dat alles om mij(of een ander) heen is weggevallen.
Er wordt alleen gezegd dat het gevoel zeer zeker anders is geworden. Ik heb ook alles wat jij opnoemt, de rest denk ik ook, maar zoals het 'vroeger' was, is het niet meer.

Sommige vriendschappen zijn anders geworden, een aantal ook verwaterd. Door omstandigheden vind ik soms moeilijk om het initiatief te nemen om af te spreken of contact op te nemen en niet iedereen begrijpt dit of toont zelf initiatief. Gelukkig heb ik een aantal hele lieve vriendinnen die dit wel snappen en waar ik nog net zo goed mee ben, of zelfs beter dan voor de komst van mijn kinderen.

Engelse Drop schreef:

Vixen schreef:

Engelse Drop schreef:Niet herkenbaar. Ik ga nog steeds zo'n twee keer in de maand de stad in met vriendinnen en tussendoor zie ik andere vrienden ook regelmatig. Even een hapje eten, lunchen, of koffie drinken tussen de bedrijven door. Ik zou het erg saai vinden als ik alleen maar moeder was, of alleen met andere moeders om zou gaan. Ik heb een relatie met mijn vriend, ik heb relaties met mijn vrienden en familie, werkrelaties en ja ook een kind. Gelukkig is het niet zo dat alles om me heen is weggevallen sinds ik moeder ben geworden. Ik vind het ook moeilijk voor te stellen dat je dit laat gebeuren.

   

?

 want als je alleen met moeders om gaat, dan heb je het alleen maar over snotneuzen en vieze luiers en ga je alleen maar met een hele schare kinderen achter je kont aan op pad
 en er zullen vast een hoop vrouwen zijn die geen relatie hebben met hun vriend, geen relaties met vrienden en familie en waarbij álles om hun heen weg gevallen is sinds ze een kind hebben gekregen

ow.. en dat ik het niet red om tussen de bedrijven door zonder kinderen éééven een kopje koffie te drinken zal vast héél apart zijn.

Hier ben ik de afgelopen jaren ook vele vrienden verloren.
Het is op zich ook wel een beetje mijn eigen schuld. Ik vind het moeilijk om goede vriendschappen te onderhouden. (ben altijd vrij onzeker geweest).

Maar ik had wel een hele vriendengroep via de zwemvereniging waar ik vrijwilliger ben. Maar ik ben toen met het vrijwilligerswerk gaan afbouwen omdat ik het niet volhield om nog een hele avond zwemles te geven nadat ik al een hele dag gewerkt had (in hetzelfde zwembad). Dus het gezellige kletsen en nog samen zwemmen viel toen weg en nu ben ik voorlopig helemaal gestopt.
Doordat ik ze nu bijna niet meer zie is dat contact verwaterd en durf ik ook niet goed zelf meer contact te leggen.

Ik heb nu wel af en toe contact met moeders die ik op school van mijn zoon heb leren kennen. Dat is wel fijn!

Ik vind persoonlijk prettig om mijn vrienden te zien, omdat zij mij nog steeds zien als mij en niet als de moeder van. Ik heb het nodig om af en toe los te zijn van het huiselijke kleine cirkeltje waarin mijn normale leven zich afspeelt. Het is dus geen opgave en ik zie het ook niet als alle ballen hoog houden. Ik vind mijn werk leuk om te doen en een uitdaging, ik vind het fijn om de meeste avonden bij mijn gezin thuis te zijn, omdat ik echt niet altijd energie heb om de deur uit te gaan, maar er zijn ook een paar avonden per maand dat ik weer even met mijn vriendinnen flauwe grappen maak en de stad induik. Heerlijk vind ik dat! Ik vraag me af hoe zoiets gaat, je vrienden verliezen, of dat vage begrip verwateren. Hoe kan dat dan? Dat laat je dan toch zelf toe, dat dat gebeurd?

Ik zou eigenlijk niet weten waar ik tussen de bedrijven door mijn kind moet laten om te gaan lunchen. Sowieso zit je of met mij en mijn kind, of met mij en mijn kolf, ik denk dat dat tweede niet erg lekker luncht 

Vixen schreef:
 want als je alleen met moeders om gaat, dan heb je het alleen maar over snotneuzen en vieze luiers en ga je alleen maar met een hele schare kinderen achter je kont aan op pad
 en er zullen vast een hoop vrouwen zijn die geen relatie hebben met hun vriend, geen relaties met vrienden en familie en waarbij álles om hun heen weg gevallen is sinds ze een kind hebben gekregen

ow.. en dat ik het niet red om tussen de bedrijven door zonder kinderen éééven een kopje koffie te drinken zal vast héél apart zijn.

Sorry, ik vind dat je nogal overtrokken reageert. Ik heb zowel vrienden met als zonder kinderen en we praten allemaal met elkaar zowel over kinderen als over de duizenden andere onderwerpen waarover je kunt praten. Begrijp niet zo goed waar deze felle reactie vandaan komt?

Ik heb het idee dat KimRosenberg opeens kinderen heeft 

Engelse Drop schreef:Niet herkenbaar. Ik ga nog steeds zo'n twee keer in de maand de stad in met vriendinnen en tussendoor zie ik andere vrienden ook regelmatig. Even een hapje eten, lunchen, of koffie drinken tussen de bedrijven door. Ik zou het erg saai vinden als ik alleen maar moeder was, of alleen met andere moeders om zou gaan. Ik heb een relatie met mijn vriend, ik heb relaties met mijn vrienden en familie, werkrelaties en ja ook een kind. Gelukkig is het niet zo dat alles om me heen is weggevallen sinds ik moeder ben geworden. Ik vind het ook moeilijk voor te stellen dat je dit laat gebeuren.

Opvallend dat vrijwel al jouw berichten wel een of ander negatief oordeel bevatten over wat de mensen voor jou schrijven.