Vriendschap na het krijgen van kinderen

Ik heb geen vriendinnen meer over die ik had voordat ik kinderen kreeg.
En dat lag er niet aan dat ik er geen energie in stak, ik ging gewoon nog uit, ik praatte niet teveel over mijn kind (was blij als ik even ergens anders mee bezig kon zijn), maar het werkte voor geen meter.

Ik was dan ook de enige in de vriendengroep die een kind had, en tegelijkertijd begon met mijn eerste baan. Dus 3x per week de kroeg in zoals eerder gebruikelijk was zat er niet meer in. Maar ik werd dan ook nergens meer voor gevraagd, en als ik wel ergens kwam konden zei nergens anders meer over praten dan mijn kind, en dan vooral in negatieve zin. Hoe vaak ik de vraag wel niet kreeg 'hoe is het nu met ' de kleine' ' zonder dat iemand het antwoord wilde horen, maar ze vonden kennelijk dat ze dat moesten vragen.....

En daarbij: het ging er vooral vaak over hoe blij ze waren dat ze geen kinderen hadden, dat ze er niet aan moesten denken, dat ze niet snapten dat ik een kind wilde, enzovoorts, enzovoorts. En ik werd nergens meer voor gevragad omdat men er vanuit ging dat ik toch wel niet zou komen (waar geen enkele aanleiding voor was, want 3x in de week de kroeg in tot 4.00 's nachts was geen optie meer, maar 1x per week of ergens afspreken buiten de kroeg was gewoon mogelijk) Op een gegeven moment is het dan wel klaar.
Ik was er ook niet echt rouwig om. Nu beginnen de meesten aan kinderen en snappen ze opeens een stuk meer. Maar ik doe het gewoon heel anders, ik ga niet mijn kind elke week ergens laten logeren zodat ik kan stappen, zoals sommige van mijn vroegere vrienden wel doen, en ik laat ook niet elke week mijn partner alleen thuis een weekend lang, zodat ik zelf kan gaan stappen. Af en toe oppas regelen is prima, af en toe uit logeren of alleen weg ook, maar ik had zelf ook gewoon niet zo'n zin en tijd en geld meer om 3x per week uitgebreid te gaan stappen.
Daarnaast werk ik nu onregelmatig, dus ik ben vaak de weekenden aan het werk, en als ik dan een weekend vrij ben besteed ik dat graag aan mijn gezin. Niet dat ik dan niet een keer uit kan, maar ik ga niet tot 12.00 's middags in mijn bed liggen om bij te komen van een avond stappen. Dus ga ik minder, en korter. Dat correspondeert niet zo goed met bepaalde vriendschappen.

Ik verbaas me altijd als ik zulk soort topics lees. Een van mijn beste vriendinnen heeft een dochter en onze band is niet veranderd. We spreken elkaar nog net zo vaak, soms vertelt ze over haar dochter, ik vraag er vaak zelf naar. Ik ben gek op dat kleintje, net als op haar moeder! Als ik dit zo lees mogen we in onze handjes klappen. 

Artemis: vrienden die alleen met je in de kroeg willen hangen zijn toch ook geen echte vrienden? Ik heb ook wel dit soort contacten gehad, maar die mensen heb ik nooit mijn vrienden genoemd. De mensen die ik voor mijn dochter werd geboren mijn vrienden noemde, zijn nog altijd mijn vrienden.

Engelse Drop schreef:Artemis: vrienden die alleen met je in de kroeg willen hangen zijn toch ook geen echte vrienden? Ik heb ook wel dit soort contacten gehad, maar die mensen heb ik nooit mijn vrienden genoemd. De mensen die ik voor mijn dochter werd geboren mijn vrienden noemde, zijn nog altijd mijn vrienden.

Hoe weet je nou wat ze buiten de kroeg om samen deden? Dat kun jij uit zo'n verhaal toch niet opmaken?

Ik heb nog 2 vriendinnen over van voor mijn zwangerschap. Maar deze zie ik nu heel veel minder. Ik denk ook met name omdat we voorheen vaak uit eten gingen, naar de film of in de avond/nacht wat drinken. Ik heb daar nu allemaal veel minder behoefte aan.

Inmiddels wel wat meiden leren kennen met kindjes en dat is voor T. erg leuk. Alleen ben ik heel slecht in het onderhouden van vriendschappen. Afgelopen 2 maanden moest ik flink wennen aan mijn nieuwe baan en het vele van huis zijn en wilde ik in mijn vrije tijd gewoon echt thuis zijn bij t.
Ik merk dat ik contacten met mede mama's vaak wel fijner vind omdat zij de combinatie tussen werk, kindjes, vriendschap beter lijken te begrijpen dan de vriendinnen die ik had/heb zonder kinderen.

Engelse Drop schreef:Artemis: vrienden die alleen met je in de kroeg willen hangen zijn toch ook geen echte vrienden? Ik heb ook wel dit soort contacten gehad, maar die mensen heb ik nooit mijn vrienden genoemd. De mensen die ik voor mijn dochter werd geboren mijn vrienden noemde, zijn nog altijd mijn vrienden.

 Tja, we zagen elkaar ook echt buiten de kroeg, maar het eindigde toch altijd in met z'n allen de kroeg in. Dat was gewoon wat we toen deden, ik heb het dan over toen ik rond de 20 was, mijn studententijd eigenlijk. Ik kwam ook echt wel bij ze over de vloer en omgekeerd. Maar misschien zie je nu in dat je een beetje kort door de bocht bent als je zegt dat mensen zoiets maar laten gebeuren en dat het aan de moeders ligt...

Kennelijk hadden we niet genoeg meer gemeen om veel contact te hebben, dat maakte de vriendschap daarvoor echt niet minder hecht, maar vriendschappen verlopen soms. Als je in verschillende levensfases zit bijvoorbeeld.
Ik had niet meer de tijd en de vrijheid om wekelijks een paar keer af te spreken en niet meer het geld om wekelijks uit te gaan of vaak uit eten te gaan. Dan val je al snel buiten de boot, als de rest van de groep dat wel blijft doen. Daarnaast lagen mijn prioriteiten gewoon niet meer bij lang leve de lol, en dat gaat dan niet meer samen.

dat bedoel ik dus, mensen met wie ik alleen lang leve de lol deel, noem ik in de eerste plaats al geen vrienden. Echte vrienden doen moeite voor elkaar, tonen begrip voor belangrijke veranderingen in elkaars leven en hebben iets voor elkaar over wat betreft tijd en aandacht.

Engelse Drop schreef:dat bedoel ik dus, mensen met wie ik alleen lang leve de lol deel, noem ik in de eerste plaats al geen vrienden. Echte vrienden doen moeite voor elkaar, tonen begrip voor belangrijke veranderingen in elkaars leven en hebben iets voor elkaar over wat betreft tijd en aandacht.

 Tuurlijk Kim. Jij hebt gelijk, mijn vriendschappen waren helemaal nep en oppervlakkig.

Artemis schreef: Tuurlijk Kim. Jij hebt gelijk, mijn vriendschappen waren helemaal nep en oppervlakkig.

Zooooooooooooo het duurde even voor bij mij het lampje ging branden  

Ik heb juist veel vriendinnen erbij gekregen. Ik heb op mijn zwangerschapgym heel veel nieuwe contacten opgedaan en inmiddels zijn we een hechte club. Na geboorte van onze kindjes zijn we i.p.v. naar de gym bij elkaar thee gaan drinken, gaan we af en toe uit eten, gaan we op stap, trouwfeesten enz. Ideaal dat onze kindjes hooguit een maand schelen. De groep zal natuurlijk wel veranderen. Omdat veel mensen nu een tweede kindje verwachten of al hebben en daardoor kan niet iedereen altijd en zijn ze minder flexibel. Dus wat minder op stap, en wat meer theedrinken.

Linda schreef:Dat maanden van te voren plannen, dat vind ik zo vreselijk. Ik vind het veel leuker om spontaan af te spreken. Hier kan dat ook gewoon. Maar de meeste hebben altijd overvolle agenda's. Dan wordt er 600 keer heen en weer gemaild voordat er überhaupt een afspraak staat. Vreselijk vind ik dat!

Oh, dat vind ik ook zo vervelend! Dan krijg ik er ook een soort verplichtingsgevoel bij, waardoor ik er niet eens meer naar uit zie. Alsof er binnen twee maand niet ergens een uurtje is waarbij je even kunt theeleuten.

In mijn vroegere vriendengroep (ben ik nu de meeste contacten van kwijt) werden er altijd zulke mails rond gestuurd voor verjaardagen. Ik ben midden in de zomer jarig, maar soms kon ik dan pas in November mijn verjaardag vieren voor die groep omdat dan de eerste datum was dat iedereen kon  . Snap bij nader inzien niet dat ik dan überhaupt nog een verjaardag gaf.

Haha twellie, dat is wel heel erg!
Ik doe altijd met een clubje van drie vriendinnen een nachtje in een hotel slapen als we onze verjaardagen vieren. Dat is dus 4 keer per jaar. En het lukt echt nooit om het echt rond iemand z'n verjaardag te doen. Tegenwoordig plannen we op de dag dat we in het hotel zijn alvast voor de volgende keer.
"Zullen we alvast onze agenda's trekken?" BRRRRR.....  

Laatst kwam er zelfs 1 met een site waar je kon inloggen en dan data door kon geven wanneer je kan. Dat heb ik geweigerd, dat gaat me te ver, haha.

Twellie schreef:

Linda schreef:Dat maanden van te voren plannen, dat vind ik zo vreselijk. Ik vind het veel leuker om spontaan af te spreken. Hier kan dat ook gewoon. Maar de meeste hebben altijd overvolle agenda's. Dan wordt er 600 keer heen en weer gemaild voordat er überhaupt een afspraak staat. Vreselijk vind ik dat!

Oh, dat vind ik ook zo vervelend! Dan krijg ik er ook een soort verplichtingsgevoel bij, waardoor ik er niet eens meer naar uit zie. Alsof er binnen twee maand niet ergens een uurtje is waarbij je even kunt theeleuten.

In mijn vroegere vriendengroep (ben ik nu de meeste contacten van kwijt) werden er altijd zulke mails rond gestuurd voor verjaardagen. Ik ben midden in de zomer jarig, maar soms kon ik dan pas in November mijn verjaardag vieren voor die groep omdat dan de eerste datum was dat iedereen kon  . Snap bij nader inzien niet dat ik dan überhaupt nog een verjaardag gaf.

Ik heb vooral vrienden die geen kinderen hebben, maar dit herken ik wel hoor. In januari krijg ik al een mailtje voor een verjaardag in april, alsof ik zo ver van te voren weet of ik kan. Ik spreek het liefst binnen een week af.

Annie24 schreef:

Artemis schreef: Tuurlijk Kim. Jij hebt gelijk, mijn vriendschappen waren helemaal nep en oppervlakkig.

Zooooooooooooo het duurde even voor bij mij het lampje ging branden  

 Hier ook, maar ik dacht dat ze geen kinderen had? Loop ik weer even achter...

Het valt bij mij op zich wel mee. Eén vriendschap is volledig doodgebloed, hij kon niet eens de naam van mijn kind onthouden. Op zich waren we al langer uit elkaar aan het groeien, maar de bijna complete desinteresse in mij en mijn kind was wel de genadeklap. De twee andere vriendschappen die ik nu nog over heb zijn niet veranderd, we zien elkaar nog bijna even vaak (was al niet zo vaak omdat ze ver weg wonen) en het is altijd weer als vanouds gezellig. Maakt niet echt iets uit dat zij niet (zo) met huisje boompje beestje bezig zijn. Ik heb interesse in hun leven, zij in het mijne en we hebben nog altijd meer dan genoeg met elkaar gemeen.

Slakje schreef:

Annie24 schreef:

Artemis schreef: Tuurlijk Kim. Jij hebt gelijk, mijn vriendschappen waren helemaal nep en oppervlakkig.

Zooooooooooooo het duurde even voor bij mij het lampje ging branden  

 Hier ook, maar ik dacht dat ze geen kinderen had? Loop ik weer even achter...

 
Die had ze toen ook niet, nu wel

Hier niet heel veel verandering, enige is dat we wat minder vaak afspreken. Maar dat vin ik niet heel erg.

Ik vind het wel leuk dat Kim terug is. Gelijk weer wat meer leven in een topic wat normaal niet zo extreem veel pagina's had gekregen.  

Engelse Drop is alleen maar twee jaar ouder en heeft een kind. Kim had geen kinderen. En is 28.

Nyx schreef:Engelse Drop is alleen maar twee jaar ouder en heeft een kind. Kim had geen kinderen. En is 28.

Maar ja bedachte figuren zijn iedere keer anders.

Nyx schreef:Engelse Drop is alleen maar twee jaar ouder en heeft een kind. Kim had geen kinderen. En is 28.

Nee, die kun je er met geen mogelijkheid bij verzinnen inderdaad  

Ze reageert preciés hetzelfde én was direct na het dramatische afscheid van Kim ineens op het forum. Maar ze kan het niet zijn natuurlijk, want ze heeft een kind.
Het zou niet kunnen zijn dat er ineens een kind bij gekomen is, omdat Kims onnozele antwoorden steeds uitgesloten werden door de moeders hier omdat ze niet wist waar ze het over had?

Nyx, jij was er toch ook al in de tijd van Marion?

Ik wil het verhaal van Marion horen!

Ik up het topic even, moet even wat kwijt.

Gister voor het eerst zoon naar mijn schoonouders gebracht om samen met mijn vriend naar wat vrienden op het terras te gaan. De eerste 10 minuten van het gesprek ging over het stappen wat ze vandaag gaan doen, waar ik dus niet mee ga en vriend ook niet. Toen ging het over wat ze hadden beleefd de vorige keer met stappen. Mijn vriend kreeg een appje van zijn ouders met een foto van R, die liet hij zien. De enige respons was een 'oh ja leuk joh' met een snelle blik op het scherm.

Ik heb nog even over het werk gepraat, maar voor de rest wist ik echt niet wat te zeggen. Ik wilde vertellen dat ik voor het eerst met R heb gefietst maar voordat ik de eerste zin uit had gesproken werd ik al afgekapt.

Ik ben de jongste van de groep, maar voel me nu toch echt even heel oud    

(Oh en ik kreeg ook nog een verwijd dat ik mijn moeke-slipper aan had.. Birkinstocks   )

Dat is ook niet leuk, Caroow, en ook een erg flauwe opmerking over je slippers. De meeste mensen die ik trouwens ken die Birckenstocks dragen hebben niet eens kinderen. Het is gewoon erg makkelijk scoren om alles iemand die net moeder is geworden als 'moeke-...' te beschrijven.

En ook raar dat ze helemaal geen belangstelling hadden voor je zoontje. O wee, als jonge moeders teveel over hun kinderen praten en te weinig belangstelling hebben voor de rest, maar andersom is het blijkbaar geheel acceptabel. Erg krom.