Re: Biechttopic

Pien do 30 mei 2013 - 8:14

@ laatste biechtje, wat een vreselijke situatie zeg!! Sterkte... Hopelijk kun jij er voor je vriend zijn om hem hierin te steunen!

Gast do 30 mei 2013 - 8:18

Laatste Biechtje: (Edit: stuk weg gehaald). Ik wil jullie sowieso heel veel sterkte wensen, het is verschrikkelijk als een moeder dat over haar eigen kind zegt.

Biechtje do 30 mei 2013 - 22:01

Hier biechtje met mail van KDV.

Dat het onprofessioneel is zijn we het wel over eens. Daarnaast heeft ze geen antwoord gegeven op de vragen die ik stelde, maar kwam ze met een heel relaas over zoon wat er wel allemaal niet mis met hem is. Erg jammer en dit leg ik ook niet zomaar naast mij neer.

Zoon is afgelopen week weer geweest naar het kdv. Bewuste leidster/eigenaresse was niet aanwezig. Toen ik met hem binnenkwam wilde hij niet. Uiteindelijk even bij mij op schoot de kat uit de boom gekeken en het is de hele dag heel erg goed gegaan. Wellicht onterecht, maar zijn lieve leidster was er vandaag en niet de eigenaresse zelf.
We gaan nog wel een gesprek aanvragen met de eigenaresse en de andere 2 leidsters erbij, zodat we er open over kunnen praten. Wat zijn struikelblokken zijn en hoe we het voor hem weer prettig en plezierig kunnen maken.
Gisteren in pm met een andere forummer gesproken, ook over de twijfels die wij al langer hebben. Zij had het over integrale vroeghulp en dit ga ik vanavond met mijn man bespreken. Onze zoon is een lief mannetje, hij heeft alleen wel wat begeleiding nodig, ik snap dat het voor de leidsters ook moeilijk is, omdat ze het wellicht niet eerder hebben meegemaakt/geen handvatten hebben.
Het is maar goed dat ik afgelopen week geen tijd heb gehad om met de eigenaresse te praten, het zat mij nogal hoog en dat is nu weer wat weggeebt. Ik kan er weer wat meer open naar kijken.

Biechtje vr 31 mei 2013 - 1:36

Artemis schreef:
Biechtje schreef:Ik wil iets opbiechten wat ik niet in het dagelijks leven kwijt kan.

Sinds een tijdje werk ik bij een leuk bedrijf. Vanaf de eerste dag zag ik een hele leuke, knappe jongen. Maar inmiddels is het voor mij meer dan leuk geworden....het enige probleem is dat ik al ruim 6 jaar een vriend heb en we hebben samen een kind.
Die jongen en ik kunnen goed samen overweg, hij is erg sociaal en het is echt gezellig met hem. Dat maakt het nog moeilijker om niet aan hem te denken.
Gister zijn we met het bedrijf een dag weg geweest en ik heb de hele dag aan niks anders meer kunnen denken dan aan hem. Ik voel constant behoefte om naast hem te zitten, tegen hem te praten en naar hem te kijken. Ik betrap mezelf erop dat ik wel eens over hem fantaseer en me bedenk hoe het zou zijn geweest als we op date zouden gaan en zouden zoenen. Soms denk ik wel eens dat hij hetzelfde voelt voor mij, maar zeker weten doe ik het niet. Ik zie hem wel vaak naar mij kijken en hij komt ook vaak bij mij staan. Gister leek er wat spanning te zijn tussen ons. Soms voel ik me zo vol dat ik het liefst alles eruit wil gooien tegen hem, over hoe ik me voel.

Ik voel me schuldig naar mijn vriend want ik heb echt geen intentie om vreemd te gaan. Maar jeetje, die jongen heeft zo'n aantrekkingskracht op me en ik vind hem zo aantrekkelijk. Werkelijk elk aspect van zijn lichaam.

Nu is het wel zo dat de relatie tussen mijn vriend en mij al een tijdje ingekakt is en ik me niet meer heel erg tot hem aangetrokken voel, fysiek. Ik word gek van mezelf. Als ik dit aan mijn vriend zou opbiechten, zou hij helemaal flippen dus dat is geen optie. Ik hoop dat het snel overgaat
Dat is zó lastig. Ik vind dat je het goed doet door het niet naar hem uit te spreken, die jongen dan, want je zou best eens gelijk kunnen hebben dat het wederzijds is, meestal pik je dat wel op.

Hoe er wel mee om te gaan? Ik kan je een lijstje geven met dingen die je moet doen zodat het één grote ramp wordt maar daar zit je niet op te wachten.

Hormonen zijn klotedingen, ik had het ook, vanaf dag één en zodra we elkaar voor het eerst spraken kreeg ik een berichtje met 'wow, chemie'. En vanaf daar liep het uit de hand, want je gaat steeds ongemerkt een stapje verder, eerst alleen chatten, dan wat vaker, dan zoek je elkaar op op het werk, enzovoorts, totdat je zoveel grenzen over bent dat je niet meer terug kunt.
Terwijl het zo verleidelijk is om tóch dat contact op te zoeken, tóch te kijken wat hij van je vindt...
En op het werk is dat nog veel en veel makkelijker, en gevaarlijker. Bij iemand die je maar 2x per jaar ziet is het niet zo lastig.
Meer tips dan ga het contact uit de weg, zorg dat je die eerste grens niet over gaat en wees open en eerlijk tegen je vriend, zeg dus maar gewoon dat er een leuke vent op je werk zit... Waarom niet?
Dat maakt het minder spannend en minder stiekem. Succes!

Bedankt Artemis, voor je heldere reactie.

Het lijkt erop dat de relatie tussen mijn vriend en mij toch ten einde gaat komen. Niet alleen om die jongen op mijn werk, maar er spelen meer dingen waardoor ik enorm twijfel of ik de relatie nog voort wil zetten. Ik heb hem eergister eerlijk verteld dat ik gevoelens heb voor mijn collega, mijn vriend pakte het sportief op, hij vond het niet leuk om te horen maar hij kon het wel begrijpen. Dat ik gevoelens voor een ander begin te ontwikkelen is voor mij toch wel een teken dat ik minder voor mijn vriend voel. Ik weet niet meer wat ik voel, maar het is in ieder geval vrijwel zeker dat de passie voor mij weg is in mijn relatie, waardoor ik meer naar andere mannen ga kijken.
Gister heftige ruzie gehad waardoor ik op de bank heb geslapen vannacht (hij wilde dat). Er zijn gewoon zoveel dingen waar ik me aan erger bij mijn vriend en ik weet niet of ik er nog iets voor voel om nog lang bij hem te blijven. Ik heb dit vandaag naar hem uitgesproken en hij voelt zich bedrogen, omdat hij denkt dat het iets met die andere jongen te maken heeft. Ik probeer het uit te leggen, maar hij voelt zich enorm aan het lijntje gehouden en bedrogen. Hij is nu een weekend weg en komt pas zondag weer thuis. Hij is boos weggegaan. Ik wilde dat er een kant en klare oplossing voor was, voor wat ik nu moet doen. Ik voel me echt enorm klote Cry

moet ik de relatie nou wel beëindigen of niet....

Susan vr 31 mei 2013 - 1:40

Ik denk dat je het niet beter aan had kunnen pakken dan zo. Stel dat het uitgaat en je had niks over die andere jongen verteld en hij komt er later achter, dan zou hij zich vast ook weer bedrogen voelen. Het is alles bij elkaar natuurlijk niet leuk voor je vriend, maar jij bent wel eerlijk geweest. Je zou hem aan het lijntje houden als je mooi weer zou spelen en intussen, zonder iets over die ander te vertellen, zou gaan onderzoeken of dat iets kon worden, maar dat doe je allemaal niet, je speelt open kaart met je vriend zowel over je relatietwijfels als over je gevoelens voor die ander. Dat je hem aan het lijntje houdt zal misschien zijn gevoel zijn, of hij zegt het uit boosheid, maar ik, als buitenstaander, zie dat niet zo.

Het is gewoon een nare, pijnlijke situatie. Maar je hebt niemand bedrogen. Je vriend weet precies waar hij aan toe is.

Biechtje vr 31 mei 2013 - 1:49

Ja precies, ik zei ook al tegen hem dat ik al die tijd gewoon eerlijk ben geweest, nooit een woord heb gelogen over mijn gevoelens. Ook toen ik een tijdje terug zei dat ik eventueel voor een 2e kindje wilde gaan, ben ik eerlijk geweest. Want dat was wat ik voelde, niks is gelogen eraan. Maar hij kan er met zijn hoofd niet bij dat ik 'zo snel' van gedachten verander, hij snapt dat gewoon echt niet. Daarom voelt hij zich bedrogen, omdat het 3 weken geleden nog koek en ei leek te zijn, ik dacht dat ook namelijk, al loop ik al een behoorlijke tijd met twijfels rond.

Ik snap dat hij boos is, echt waar, maar ik heb nooit een woord gelogen en altijd open kaart met hem gespeeld, net zoals nu met die collega. Ik krijg heel erg het gevoel alsof ik nu de boeman ben terwijl ik gewoon eerlijk ben geweest. Als ik de relatie beëindig, dan is het volgens hem mijn schuld, omdat hij er nog wel voor wilde gaan blijkbaar. Ik voel me klote, tussen 2 kwaden in, ik weet gewoon ECHT niet wat ik moet doen nu. Zit de hele middag al m'n ogen uit m'n kop te janken.

Biechtje vr 31 mei 2013 - 2:03

Ik heb mijn vriend trouwens ook verteld dat het nooit iets kan worden tussen die jongen en mij, en dat wordt het ook gewoon niet, we zijn te verschillend en daarbij weet ik niet eens of hij mij überhaupt leuk vindt. Bij mijn vriend gaat dat er niet in, beschuldigt me haast van vreemdgaan en zegt dat het 'allemaal niet klopt'. Ik heb niet eens contact met die jongen buiten het werk om! En die intentie is er ook helemaal niet Neutral

Bah, wat een kut situatie....

Aletta vr 31 mei 2013 - 5:07

@ Laatste biechtje

Ik snap wel een beetje waarom je vriend boos en van slag is. Als mij dit zou overkomen (denken dat je relatie goed is, en dan ineens horen van je vriend dat hij bepaalde gevoelens heeft voor een ander en twijfelt of hij wel verder wil met je relatie), zou ik ook boos en gekwetst zijn. Dat wil niet zeggen dat jij het verkeerd hebt gedaan, want ik denk dat het goed is dat je eerlijk bent geweest. Ik bedoel alleen even te zeggen dat je het je vriend ook niet kwalijk kan nemen.

Wat ik me wel afvraag, is of je niet veel te snel erover denkt je relatie op te geven. Ik weet natuurlijk niks van jouw relatie en jou en je vriend. Maar als ik het goed begrijp, is het zo dat je kort geleden nog gelukkig was in je relatie, maar dat nu je grootste probleem is dat je nu passie en fysieke aantrekkingskracht mist. Dat is een vervelend probleem, mistmaar volgens mij niet onoverkomelijk. Iedere relatie heeft ups en downs, en als het een heel diepe down is is het misschien ook goed om samen in therapie te gaan, maar dat kan heus wel weer goed komen.

Nogmaals, ik weet veel te weinig van jouw relatie om erover te oordelen. Maar als ik een relatie zou hebben met een man van wie ik echt hou (of van wie ik tot voor kort nog hield), en die man zou betrouwbaar zijn en van me houden en me met respect behandelen, en als ik een kind met hem zou hebben, zou ik er alles aan doen om dat niet op te geven. En als dan mijn gevoelens op hol slaan door een andere kerel op mijn werk, zou ik proberen die kerel uit de weg te gaan. Geef niet iets op dat zo bijzonder en mooi is.

Gast vr 31 mei 2013 - 5:09

Waarom denk je aan een tweede kindje, terwijl je twijfels hebt over je relatie? En natúúrlijk is hij boos, dat je eerlijk bent betekent niet dat je iemand niet keihard kan kwetsen...

Biechtje vr 31 mei 2013 - 5:13

Kim, zou je de quote eruit willen halen, dan kan ik het later nog verwijderen.

Ik snap ook heel goed dat hij boos en gekwetst is, alleen mijn gevoel was op dat moment oprecht, ik heb nooit gelogen of hem bewust aan het lijntje willen houden.

mauwmauw vr 31 mei 2013 - 8:31

Kdv biechtje wij hebben recent ervaring met integrale vroeghulp. Als je iets wilt weten mag je me gerust pm-en

Biechtje vr 31 mei 2013 - 23:34

Hier het biechtje over haar vriend die met zijn moeder ging praten en wat is uitgelopen op een fiasco.

Mijn vriend zit er echt helemaal door heen. Hij zegt steeds, ze zullen vast een mailtje sturen met sorry. Of misschien bellen ze wel, ze hebben vast door dat je zo niet met je eigen zoon om gaat.

Ik vind het heel erg dat hij er zo mee zit maar ik probeer ook wel wat realistisch te zijn. Ik geef dus ook aan dat ik niet verwacht dat ze gaan mailen of bellen. Dat hebben ze tenslotte de afgelopen anderhalf jaar ook niet gedaan dus waarom nu wel? Mijn vriend zegt dan weer dat hij er misschien nog maar een keer langs moet gaan. Ik zal hem hier in niet tegen houden maar ik vraag hem wel wat hij daar denkt mee te bereiken? Wat zal er die keer anders gaan in het gesprek?

Maar het raakt me gewoon mijn vriend zo verdrietig te zien. Ik vraag me dan soms ook wel af of het goed is om dus de dingen te zeggen die hier boven beschreven staan.

Ik kan dus wel wat tips gebruiken wat ik zou kunnen doen? Wat is verstandig?

Lennox, bedankt voor je aanbod ik denk er nog even over na of ik wil dat je weet wie ik ben.

Luce vr 31 mei 2013 - 23:43

Vertellen wat je hier vertelt, dat je jezelf afvraagt of dat gaat veranderen. En dat je bang bent dat hij gekwetst wordt. Hoe gek het ook klinkt, het kan voor hem wellicht ook het laatste duwtje/stapje zijn om tot het punt te komen dat hij het contact verbreekt oid. Zij kunnen hem niet geven wat hij nodig heeft.

Dora za 1 jun 2013 - 1:27

@ biechtje met vriend en schoonouders probleem;

Hoe is het contact met jou ouders?
Misschien vind hij het wel moeilijk om los te laten omdat jullie wel goed contact hebben?
En kunnen jou ouders misschien met hem/jullie praten? Om een reële blik te krijgen (pfff, ik weet precies wat ik wil zeggen, maar krijg het hier niet duidelijk uitgelegd, heb het al meerdere keren opnieuw getypt...)

Razz za 1 jun 2013 - 7:00

Biechtje die gevoelens heeft voor jongen op het werk

Ik denk dat jij het diep van binnen al weet maar de stap niet durft te zetten mbt het verbreken van je relatie. Wat als die jongen jou wel ziet zitten en het ook toegeeft aan jou? Wat zou je dan doen? En hoe zie je jezelf over 5,10,15 jaar? Nog met je huidige partner in dezelde situatie met dezelfde gevoelens? Een tweede kindje zou ik hoe dan ook het komende jaar zeker uit je hoofd zetten en een kind zéker niet als laatste redmiddel gaan gebruiken. Al geloof ik niet dat je zo bent.. Ik denk dat je eerst eens alles op een rijtje moet gaan zetten, bepaalde keuzes moet gaan maken hoe pijnlijk dat die ook kunnen zijn en eens een keer voor jezelf kiezen! Sterkte en succes met welke keuze die je ook maakt.

Supertalentje za 1 jun 2013 - 7:31

Biechtje schreef:Hier het biechtje over haar vriend die met zijn moeder ging praten en wat is uitgelopen op een fiasco.

Ik zou hem steunen, ongeacht wat hij wil/doet. Je kunt hem geen verdriet besparen door hem ervan te doordringen dat ze geen contact zullen opnemen of dat opnieuw langsgaan geen zin heeft. Je kunt hem wel kwetsen door hem niet te steunen, ook als hij er met man en macht nogmaals naartoe wil. Uiteindelijk bezorg jij hem geen verdriet, dat doen zij.
Ik zou mijn mening in het midden laten als hij er niet expliciet om vraagt, hij weet heus wel hoe je erover denkt. Ik zou met hem meedenken waar het precies misgaat en hoe hij kan verwoorden wat hij precies van ze wil zodat het (evt) volgende gesprek een goed gesprek wordt. Ik zou mee balen als hij eens zegt nog geen mailtje te hebben gehad, ik zou hem tussendoor eens vragen of ze al gebeld hebben en of hij al weet wat hij gaat doen. En als hij ernaartoe gaat zou ik zorgen voor een opgeruimd huis, zijn favo eten en drinken (oid) en naar hem luisteren en troosten.
Dit zijn lastige dingen, maar je kunt verder niks denk ik. En natuurlijk wil hij dat contact en het zal vast realistisch zijn te denken dat dat er niet meer van gaat komen, maar dit is zijn strijd/verdriet/teleurstelling en daar 'moet' hij doorheen, daar kun je hem niet voor behoeden.

Aletta za 1 jun 2013 - 9:35

Razz_ schreef:Biechtje die gevoelens heeft voor jongen op het werk

Ik denk dat jij het diep van binnen al weet maar de stap niet durft te zetten mbt het verbreken van je relatie. Wat als die jongen jou wel ziet zitten en het ook toegeeft aan jou? Wat zou je dan doen? En hoe zie je jezelf over 5,10,15 jaar? Nog met je huidige partner in dezelde situatie met dezelfde gevoelens? Een tweede kindje zou ik hoe dan ook het komende jaar zeker uit je hoofd zetten en een kind zéker niet als laatste redmiddel gaan gebruiken. Al geloof ik niet dat je zo bent.. Ik denk dat je eerst eens alles op een rijtje moet gaan zetten, bepaalde keuzes moet gaan maken hoe pijnlijk dat die ook kunnen zijn en eens een keer voor jezelf kiezen! Sterkte en succes met welke keuze die je ook maakt.

Ik weet niet of je het zo bedoelt, maar je zet het nu neer alsof er maar twee keuzes zijn: in deze relatie blijven met dezelfde situatie en dezelfde gevoelens, of de relatie verbreken. Dat is niet waar. Er is nog een optie: werken aan je relatie, desnoods mbv professionele hulp. En dan is het dus mogelijk dat biechtje over 5, 10, 15 jaar dezelfde partner heeft, maar met andere (betere) gevoelens.

Ik zou altijd gaan voor die laatste optie (even aangenomen dat er geen sprake is van mishandeling of zo): dus je uiterste best doen om je huidige relatie te redden. Alleen al omdat er een kind in het spel is is, maar ook omdat het volgens mij voor jezelf beter is. En mocht het niet lukken, ook al heb je er alles aan gedaan om je relatie te redden, dan kun je er alsnog voor kiezen uit elkaar te gaan.

Luce za 1 jun 2013 - 9:37

Eens. Ik vind dat je dat aan je kind verplicht bent..

Razz za 1 jun 2013 - 9:44

Oh nee zo bedoel ik dat niet. Natuurlijk moet je blijven vechten voor je relatie oa voor je kind maar ooit houdt het natuurlijk op. Daarom heb ik er ook bij gezet dat ze er goed over na moet denken. Ik lees uit haar tekst dat haar relatie al een hele tijd niet goed gaat op een paar weken tussendoor na en dat haar gevoel een beetje weg is. Vandaar dat ik het misschien zo neer heb gezet.

Gast za 1 jun 2013 - 9:48

Biechtje met de schoonouders: dat snap ik, dat je je niet zomaar bekend wilt maken. Denk er maar even over na, mijn PM-inbox staat in elk geval open, ik herken je verhaal helaas wel.

Biechtje zo 2 jun 2013 - 6:13

Geen heftige biecht, maar ik wil het (nog) niet onder mijn eigen naam kwijt.

Ik heb sinds kort leuk contact met een jongen, heb hem 1x gezien en dus sinds kort contact via FB en Whatsapp. Het gaat eigenlijk van `s morgens vroeg tot `s svonds laat, en we beginnen allebei wel een gesprek. Het komt dus niet van 1 kant. Beiden ook tegen elkaar gezegd dat we er whatsappen etc wel gezellig en leuk vinden.
Nu is hij alleen 11 jaar ouder dan dat ik ben, en dat houdt me toch nog wat tegen om bijv. iets flirteriger over te komen...

Wat vinden jullie van 11 jaar verschil?

Vind het wel fijn om hier even kwijt te kunnen! smile

Gast zo 2 jun 2013 - 6:15

Moet kunnen, toch? Tenzij je 13 bent smile

Gast zo 2 jun 2013 - 6:21

Ik vind het er niet zo heel veel toe doen wat wij vinden van 11 jaar leeftijdsverschil. Persoonlijk vind ik het niks maar daar zou jij geen boodschap aan moeten hebben. Ik vind iemand al snel te oud namelijk Wink

. Als hij jou een fijn gevoel geeft en jij vind hem leuk wie geeft er dan nog om die 11 jaar?

Bliss zo 2 jun 2013 - 6:40

Ik vind 11 jaar verschil niet weinig, maar ook weer geen enorme big deal als je iemand echt leuk vindt!

nina zo 2 jun 2013 - 6:49

Ik scheel 9,5 jaar met mijn vriend. Ik twijfelde in het begin ook maar ja ik was 19 en hij 28. Maar toch zijn we al 7 jaar super gelukkig samen.

Ik zou je dus echt tegen laten houden door 11 jaar verschil.

Gesponsorde inhoud