Biechttopic

En Lennox, bedankt voor je reactie. Als ik het vertel, weet hij wel dat ik het via mijn vriendin weet...ik vind dat dan weer lullig voor haar dat zij er een soort van tussen komt te staan. Of ben ik nu te loyaal?

Zij heeft het je verteld, ze weet zelf ook wel dat ze daarmee het risico loopt er tussenin te komen staan. Ik denk dat ze dat allang mee heeft genomen in de overweging om je dit te vertellen, en dat ze dat risico dus maar voor lief genomen heeft

Hij was dan misschien nog dronken, maar hij wist wel heel goed dat het stiekem moest, omdat jij het niet leuk zou vinden.
Ik zou hem er mee confronteren als je zeker weet dat dat meisje de waarheid spreekt.

Ik wil iets opbiechten wat ik niet in het dagelijks leven kwijt kan.

Sinds een tijdje werk ik bij een leuk bedrijf. Vanaf de eerste dag zag ik een hele leuke, knappe jongen. Maar inmiddels is het voor mij meer dan leuk geworden....het enige probleem is dat ik al ruim 6 jaar een vriend heb en we hebben samen een kind.
Die jongen en ik kunnen goed samen overweg, hij is erg sociaal en het is echt gezellig met hem. Dat maakt het nog moeilijker om niet aan hem te denken.
Gister zijn we met het bedrijf een dag weg geweest en ik heb de hele dag aan niks anders meer kunnen denken dan aan hem. Ik voel constant behoefte om naast hem te zitten, tegen hem te praten en naar hem te kijken. Ik betrap mezelf erop dat ik wel eens over hem fantaseer en me bedenk hoe het zou zijn geweest als we op date zouden gaan en zouden zoenen. Soms denk ik wel eens dat hij hetzelfde voelt voor mij, maar zeker weten doe ik het niet. Ik zie hem wel vaak naar mij kijken en hij komt ook vaak bij mij staan. Gister leek er wat spanning te zijn tussen ons. Soms voel ik me zo vol dat ik het liefst alles eruit wil gooien tegen hem, over hoe ik me voel.

Ik voel me schuldig naar mijn vriend want ik heb echt geen intentie om vreemd te gaan. Maar jeetje, die jongen heeft zo'n aantrekkingskracht op me en ik vind hem zo aantrekkelijk. Werkelijk elk aspect van zijn lichaam.

Nu is het wel zo dat de relatie tussen mijn vriend en mij al een tijdje ingekakt is en ik me niet meer heel erg tot hem aangetrokken voel, fysiek. Ik word gek van mezelf. Als ik dit aan mijn vriend zou opbiechten, zou hij helemaal flippen dus dat is geen optie. Ik hoop dat het snel overgaat

Jente schreef:Hij was dan misschien nog dronken, maar hij wist wel heel goed dat het stiekem moest, omdat jij het niet leuk zou vinden.
Ik zou hem er mee confronteren als je zeker weet dat dat meisje de waarheid spreekt.

+1.

Ik vind hem best helder denken voor iemand die dronken is, door te zeggen dat hij haar naam onder een collega's naam zal opslaan. Dat lijkt aan te geven dat hij toch niet zo dronken was dat hij echt niet meer wist wat hij deed.

Jente schreef:Hij was dan misschien nog dronken, maar hij wist wel heel goed dat het stiekem moest, omdat jij het niet leuk zou vinden.

Ja, precies, maar dat zeg ik zelf ook. Dat is ook juist wat mij stoort.

Bedankt meiden!

Biechtje schreef:Ik wil iets opbiechten wat ik niet in het dagelijks leven kwijt kan.

Sinds een tijdje werk ik bij een leuk bedrijf. Vanaf de eerste dag zag ik een hele leuke, knappe jongen. Maar inmiddels is het voor mij meer dan leuk geworden....het enige probleem is dat ik al ruim 6 jaar een vriend heb en we hebben samen een kind.
Die jongen en ik kunnen goed samen overweg, hij is erg sociaal en het is echt gezellig met hem. Dat maakt het nog moeilijker om niet aan hem te denken.
Gister zijn we met het bedrijf een dag weg geweest en ik heb de hele dag aan niks anders meer kunnen denken dan aan hem. Ik voel constant behoefte om naast hem te zitten, tegen hem te praten en naar hem te kijken. Ik betrap mezelf erop dat ik wel eens over hem fantaseer en me bedenk hoe het zou zijn geweest als we op date zouden gaan en zouden zoenen. Soms denk ik wel eens dat hij hetzelfde voelt voor mij, maar zeker weten doe ik het niet. Ik zie hem wel vaak naar mij kijken en hij komt ook vaak bij mij staan. Gister leek er wat spanning te zijn tussen ons. Soms voel ik me zo vol dat ik het liefst alles eruit wil gooien tegen hem, over hoe ik me voel.

Ik voel me schuldig naar mijn vriend want ik heb echt geen intentie om vreemd te gaan. Maar jeetje, die jongen heeft zo'n aantrekkingskracht op me en ik vind hem zo aantrekkelijk. Werkelijk elk aspect van zijn lichaam.

Nu is het wel zo dat de relatie tussen mijn vriend en mij al een tijdje ingekakt is en ik me niet meer heel erg tot hem aangetrokken voel, fysiek. Ik word gek van mezelf. Als ik dit aan mijn vriend zou opbiechten, zou hij helemaal flippen dus dat is geen optie. Ik hoop dat het snel overgaat

Dat is zó lastig. Ik vind dat je het goed doet door het niet naar hem uit te spreken, die jongen dan, want je zou best eens gelijk kunnen hebben dat het wederzijds is, meestal pik je dat wel op.

Hoe er wel mee om te gaan? Ik kan je een lijstje geven met dingen die je moet doen zodat het één grote ramp wordt maar daar zit je niet op te wachten.

Hormonen zijn klotedingen, ik had het ook, vanaf dag één en zodra we elkaar voor het eerst spraken kreeg ik een berichtje met 'wow, chemie'. En vanaf daar liep het uit de hand, want je gaat steeds ongemerkt een stapje verder, eerst alleen chatten, dan wat vaker, dan zoek je elkaar op op het werk, enzovoorts, totdat je zoveel grenzen over bent dat je niet meer terug kunt.
Terwijl het zo verleidelijk is om tóch dat contact op te zoeken, tóch te kijken wat hij van je vindt...
En op het werk is dat nog veel en veel makkelijker, en gevaarlijker. Bij iemand die je maar 2x per jaar ziet is het niet zo lastig.
Meer tips dan ga het contact uit de weg, zorg dat je die eerste grens niet over gaat en wees open en eerlijk tegen je vriend, zeg dus maar gewoon dat er een leuke vent op je werk zit... Waarom niet?
Dat maakt het minder spannend en minder stiekem. Succes!

.

Je weet niet of je nog verder wilt en je wilt er alles aan doen, dat zijn twee hele verschillende dingen.

Wat is het probleem dan?

.

Hoe begin jij een gesprek dan? En waar gaan de ruzies over?

.

Geef vooral niet teveel info. Hoe begin je zo'n gesprek? En hoe vaak?

Dat laatste wat je typt, zegt je man dat?

Waarom loop jij bij een psycholoog?

Artemis schreef:Geef vooral niet teveel info. Hoe begin je zo'n gesprek? En hoe vaak?

Waarom haal je alles weg? Je biecht anoniem. Er zijn zoveel vrouwen die getrouwd zijn en een dochter hebben.

Exogenesis schreef:Waarom haal je alles weg? Je biecht anoniem. Er zijn zoveel vrouwen die getrouwd zijn en een dochter hebben.

Maar niet zoveel die dan ook nog in telegramstijl typen

Sommige mensen willen alleen klagen, en horen dat hun man een lul is en dat ze moeten weggaan, maar weigeren om naar hun eigen aandeel te kijken, dan krijg je dat.

Stranger schreef:

Exogenesis schreef:Waarom haal je alles weg? Je biecht anoniem. Er zijn zoveel vrouwen die getrouwd zijn en een dochter hebben.

Maar niet zoveel die dan ook nog in telegramstijl typen

Dat kan een afleidingsmanoeuvre zijn

He bah. Ik vind het niet leuk dat de naam Kim hier zo vaak in een negatieve context voor komt. En dat ze uitgemaakt wordt (weliswaar grappig bedoeld) als Prinses Kim. Zelf ben ik ook voor Prinses Kim uitgescholden (op een heel extreem gemene manier, door iemand waarvan ik altijd dacht dat ze van me hield). En ja, ik heet ook Kim en voel me af en toe gewoon persoonlijk aangesproken ook al weet ik dat het niet over mij gaat. En die Prinses Kim hakt er in. Serieus.

Vervelend dat het voor jou persoonlijk voelt Biechtje. Ik verbaas me soms ook echt over hoe er tegen haar gesproken wordt. Ik ben het echt niet altijd met haar eens, maar toch vind ik haar een heerlijke frisse wind voor het forum. Sinds zij er is, leeft het hier tenminste weer een beetje

Wat vervelend dat het nare herinneringen bij je ophaalt. Mij raakt het persoonlijk gelukkig niet. Ik ben eerder verbaasd over de felle reacties, dan dat ik het me aantrek. Wat mij helpt is om te denken: 'ach, iemand met zoveel woede in zich zal daar zélf mee moeten dealen in het échte leven, in plaats van hier op het forum haar woede af te reageren op mij'. Dit helpt me om alles in perspectief te blijven zien.

Ik wil het niet onder mijn eigen naam hebben staan maar wel mijn verhaal ff kwijt, niemand is telefonisch bereikbaar.

Mijn vriend is vandaag sinds een jaar geen contact bij zijn ouders langs gegaan. Dat we geen contact hebben komt door hen, hoe ze zich opstellen en wat ze gedaan hebben. Mijn vriend wilde graag contact herstel, wat ik heel goed van hem vind. Hij belde net vanuit de auto, hij gaf aan dat het in het begin best goed ging, hij ook een hapje mee heeft gegeten en na het eten ging zijn moeder los. Hij is voor alles uitgemaakt, het lag allemaal aan ons, wij deden niks goed en het lag vooral niet aan zijn ouders. Toen zei zijn moeder, je bent gewoon een varken. En toen is mijn vriend opgestapt...
Ik vroeg of hij boos was of teleurgesteld hij gaf aan allebei. Toen zei hij ik denk dat dit de laatste keer is dat ik haar gezien heb, ik ga me niet nog een keer in die ellende storten.

Ik vind het zooooo rot voor mijn vriend! Het zijn toch zijn ouders en die doen dan zo tegen je. Hij heeft ze een jaar niet gezien of gesproken en ze heeft niet gevraagd hoe het met hem is of met mij of met hun kleinkind. Alleen maar gepraat over zichzelf en haar eigen zoon voor varken uitgemaakt.

Bah ik snap echt niet dat iemand zo met zijn zoon om kan gaan.