Egoïstisch om geen keizersnede te willen?

De bevalling van Lotte is niet vlekkeloos verlopen, ze had een schouderdystocie. Ze heeft er verder totaal geen last van gehad, meteen ook een apgarscore van 9, nooit last van haar schoudertje gehad of wat dan ook. Ze was iets bovengemiddeld, 3740 gram, maar best klein, dus een compact kindje. Ze is verder niet gecontroleerd achteraf door een arts. Alleen bij de nacontrole bij de vk (van mij, niet van haar) is aangegeven dat dit een reden was om bij een volgende zwangerschap een medische indicatie te krijgen voor een ziekenhuisbevalling. Zelf heb ik de bevalling eigenlijk helemaal niet als overdreven zwaar of gevaarlijk ervaren.

In deze zwangerschap ben ik wel op consult geweest bij een gyneacoloog (of ja, arts-assistent) met de vraag of de bevalling wel of niet onder begeleiding van mijn eigen vk mocht of dat ik door het ziekenhuis over werd genomen. Toen was alles nog goed, er moesten alleen groei-echo's gemaakt worden om te kijken of broertje niet groter is dan Lotte was. Uiteindelijk met 30 en 34 weken een groei-echo gehad waaruit bleek dat het buikje wel voorliep, de vk heeft me toen nogmaals doorverwezen naar het ziekenhuis voor een consult. Daar heb ik met 35 weken nog een groeiecho gehad waarbij het buikje bijna op 39 weken zat. Ik moest vandaag terugkomen (37 weken) voor een laatste groeiecho en een gesprek over hoe nu verder. Vandaag zat het buikje op 39w3d, dus loopt het wel 2w3d voor, maar niet meer zo veel als eerst.
De baby wordt nu op 3050 gram geschat en als hij deze lijn blijft volgen is het ongeveer hetzelfde als Lotte.

Nu gaf de gyn aan dat het geen overdreven grote baby was, maar dat de kans op nog een keer schouderdystocie vergroot is omdat het de vorige keer ook zo was. En Lotte is er dan helemaal goed uitgekomen, maar er is ook kans op blijvend zenuwletsel, dus zei stelde een geplande keizersnede voor. Voor de 35 weken heeft niemand het met ons over een keizersnede gehad, en het zenuwletsel kwam vandaag pas ter sprake, dus het valt ons allemaal wat rauw op ons dak.

Voor mijn gevoel heeft een keizersnede ook een hoop nadelen, in eerste instantie voor mijn eigen herstel (en 6 weken niet veel mogen doen is niet handig met een baby en een kind van 1,5), maar ik dacht dat er ook nadelen voor de baby konden zijn.
Er is dus een kleine kans op zenuwletsel, en dat is eigenlijk een risico wat we niet willen lopen, maar toch zegt mijn gevoel dat ik voor een vaginale bevalling moet gaan.
Zijn er misschien hier mensen met ervaring hiermee?
(Of gewoon misschien iemand die zegt dat ik me niet aan moet stellen en dat er niks mis is met een ks, dat mag ook hoor).

Ik snap dat je heel erg tegen een keizersnede opziet, maar hier is de oudste ook met schouderdystocie geboren en die had het niet makkeijk na de bevalling, bij de jongste onder begeleding van de Gyn bevallen was ook onder controle in het zkh, en dat is finaal mis gegaan met zenuwletsel als gevolg.
Mijn keus zou keizersnede zijn, want wat zoon nu heeft meegemaakt zou ik niemand wensen. Had ik maar die keizersnede dan was ik diegene die moest herstellen maar nu hij en de vraag blijft komt alles wel goed met hem.

Hoe groot is de kans op opnieuw schouderdystocie en hoe groot is überhaupt de kans op schouderdystocie? En heb je enig idee hoe het kwam dat L. schouderdystocie had?
Misschien is de kans op opnieuw schouderdystocie wel iets groter, maar nog steeds een klein risico. Vergroot risico klinkt altijd zo eng, maar vaak valt dat vergrote risico ook best mee (de kans op een baarmoederruptuur bij een vaginale bevalling na een keizersnede is ook groter, maar nog steeds klein, rond de 1.5%) . Een keizersnede geeft namelijk ook risico's. Ik vind het dus zeker niet egoïstisch dat je er goed over nadenkt, ik vind het juist heel verstandig.

Het ziekenhuis zegt het niet voor niks en ik zou persoonlijk echt 0,0 nul risico willen lopen en dus naar het ziekenhuis luisteren. Een ks is niet niks en het herstel is meestal nog zwaarder dan een gewone bevalling maar die 6 weken zijn met hulp van bijv. je ouders, vriendinnen etc ook zo om. Ik zou zoveel mogelijk om hulp vragen als je je echt druk maakt op de periode na de ks en er dus gewoon voor gaan.

Razz_ schreef:Het ziekenhuis zegt het niet voor niks en ik zou persoonlijk echt 0,0 nul risico willen lopen en dus naar het ziekenhuis luisteren. Een ks is niet niks en het herstel is meestal nog zwaarder dan een gewone bevalling maar die 6 weken zijn met hulp van bijv. je ouders, vriendinnen etc ook zo om. Ik zou zoveel mogelijk om hulp vragen als je je echt druk maakt op de periode na de ks en er dus gewoon voor gaan.

Een keizersnede geeft ook meer risico's dan vaginaal bevallen hoor. Vrouwen die via een keizersnee bevallen hebben een twee keer zo hoog
risico op ernstige complicaties en een drie tot vijf maal hogere kans om
te overlijden aan de ingreep dan vrouwen die vaginaal bevallen. Daarbij hebben baby's die met een keizersnede geboren worden vaker ademhalingsproblemen en baby's die met een geplande keizersnede geboren nog vaker dan bij spoedkeizersnedes. Daarbij heb je ook meer risico's na een keizersnede als je nog eens zwanger wilt worden. Lijken me ook wel dingen om mee te nemen in je overweging.

Ik heb er totaal geen ervaring mee, maar denk dat als je op natuurlijke manier bevalt en er is sprake van zenuw schade, je dit jezelf altijd kwalijk blijft nemen, met je kind die misschien voor leven getekend is. Als je dat liever hebt dan 6 weken zelf herstellen, dan vind ik het wel egoïstisch.
Neemt niet weg dat ik heel goed begrijp dat dit echt een domper is, en je veelliever natuurlijk bevalt.

Rejoy : Met 0,0 risico bedoelde ik eigenlijk de baby. Dat het voor jezelf geen pretje is weet ik helaas al te goed.

Luuk heeft wel zenuwstelsel opgelopen en dat is ook de reden dat ik bij een tweede een geplande keizersnee ga krijgen. Ook als ik zelf de keus had gehad had ik gekozen voor een keizersnee. Zenuwstelsel is niet niets. Luuk heeft vanaf het begin inintensieve fysiotherapie. Eerst twee keer in de week en nu 1 keer in de week. Gelukkig hoeft luuk toch niet geopereerd te worden want hier was in eerste instantie wel sprake van.
Ik wil echt totaal geen risico lopen om dit nogmaals mee te maken.

Rejoy. schreef:

Razz_ schreef:Het ziekenhuis zegt het niet voor niks en ik zou persoonlijk echt 0,0 nul risico willen lopen en dus naar het ziekenhuis luisteren. Een ks is niet niks en het herstel is meestal nog zwaarder dan een gewone bevalling maar die 6 weken zijn met hulp van bijv. je ouders, vriendinnen etc ook zo om. Ik zou zoveel mogelijk om hulp vragen als je je echt druk maakt op de periode na de ks en er dus gewoon voor gaan.

Een keizersnede geeft ook meer risico's dan vaginaal bevallen hoor. Vrouwen die via een keizersnee bevallen hebben een twee keer zo hoog
risico op ernstige complicaties en een drie tot vijf maal hogere kans om
te overlijden aan de ingreep dan vrouwen die vaginaal bevallen. Daarbij hebben baby's die met een keizersnede geboren worden vaker ademhalingsproblemen en baby's die met een geplande keizersnede geboren nog vaker dan bij spoedkeizersnedes. Daarbij heb je ook meer risico's na een keizersnede als je nog eens zwanger wilt worden. Lijken me ook wel dingen om mee te nemen in je overweging.

Maar zo'n kleine baby kun je toch ook geen risico laten lopen....Het ziekenhuis zegt dit toch niet zomaar.

Razz_ schreef:Met 0,0 risico bedoelde ik eigenlijk de baby. Dat het voor jezelf geen pretje is weet ik helaas al te goed.

Ook dat niet, vaginaal geboren worden geeft in (sub)normale situaties minder risico op complicaties dan geboren worden via een keizersnede. Daarom gaf ik in mijn eerste post ook aan dat ik even goed uit zou zoeken wat de kans is op een schouderdystocie en de kans op zenuwbeschadiging.

Oh wat een lastige keuze. Ik zou denk ik wel exact willen weten wat de kansen zijn dat het weer gebeurt, en waar ze dat baseren.
Als ik voor de keuze zou staan zou ik ook neigen naar 'gewoon' bevallen. Een keizersnee brengt inderdaad ook zijn risico's mee. Voor je kind en voor jezelf. Lastige keuze om af te wegen dus.

Ik vind het wel egoistisch om een keizersnede te weigeren indien dit is ivm eigen belang en niet vanuit het belang van het kind.
Ik weet niet hoe groot de risico's exact zijn dus over jouw situatie kan ik moeilijk oordelen. Maar mijn persoonlijke ervaring met een (geplande) keizersnede is dat ik al veel sneller dan 6 weken alles weer kon en je hoeft natuurlijk ook niet alles te kunnen, sommige dingen kun je ook uit handen geven aan je partner of een ander familielid zodat jij je niet overbelast.
Edit; ik vind een zenuwbeschadiging overigens vrij heftig (had net over die zenuwbeschadiging heen gelezen) en vind het dus eigenlijk wel egoistisch als die kans niet nihil is. Dan zou ik elke kans erop willen vermijden.

Maar jij had geen ouder kind al in huis coco? Dat is wel een verschil hoor. En je herstelperiode hangt echt wel af van de rust die je neemt.
Maar goed, zoals ik zei, ik zou wel wat cijfertjes willen horen dat.

Dat klopt, maar het oudere kind is niet belangrijker dan het nog ongeboren kind lijkt mij? Overigens was het met twee kleintjes ook rennen en vliegen en vooral heel veel oppakken. En met een 1,5 jarige kun je sommige dingen ook makkelijker maken.

En de rust die je hebt zal vast meespelen, maar persoonlijk had ik geen moment rust, dag en nacht niet en was snel hersteld. Een ander met volledige rust doet er misschien wel 6 weken over. Dat weet je toch niet van te voren. Maar dat zou geen reden mogen zijn om een risico op zenuwbeschadiging te lopen, vind ik.
Daarom zeg ik ook dat ze ook wat werk (zoals de was bijv) kan overlaten aan partner of familie zodat zij zich alleen met de oudste hoeft in te spannen.

In die zin is het oudere kind niet belangrijker nee.
En je kunt inderdaad veel aan een ander over laten, maar dat zal ze dan ook zeker wel doen. Gewoon een lastige keuze.

Coco: moet je dan wel verhoogd risico op sterfte van de moeder lopen? Of verhoogd risico op ademhalingsproblemen bij de baby?

12% op schouderdystocie, en als dat gebeurt 4% kans op zenuwletsel.
Ik weet niet waar het vorige keer door kwam, dat maakt het ook lastig voor me.

Ik vind dat eigenlijk best veel en ik zou het mezelf nooit vergeven als hij dan toch net bij die 4 procent zit.

Ik zou er toch echt eens goed over nadenken en veel over praten. Succes met je keuze!

blondje1313 schreef:12% op schouderdystocie, en als dat gebeurt 4% kans op zenuwletsel.
Ik weet niet waar het vorige keer door kwam, dat maakt het ook lastig voor me.

Dus eigenlijk 0.48% kans op zenuwbeschadiging door schouderdystocie? Op de 200 kinderen die geboren worden, is er eentje die zenuwbeschading heeft door schouderdystocie.

Rejoy. schreef:Coco: moet je dan wel verhoogd risico op sterfte van de moeder lopen? Of verhoogd risico op ademhalingsproblemen bij de baby?

Hoezo heb je dan een verhoogd risico om te sterven bij een keizersnede???? Ik word er bang van.

Ik vind dat eigenlijk helemaal niet zoveel. 4%. Of ligt dat aan mij?

Annemie schreef:

Rejoy. schreef:Coco: moet je dan wel verhoogd risico op sterfte van de moeder lopen? Of verhoogd risico op ademhalingsproblemen bij de baby?

Hoezo heb je dan een verhoogd risico om te sterven bij een keizersnede???? Ik word er bang van.

niet bang worden hoor, de risico's zijn nog steeds klein;)

Complicaties die vaker voorkomen tijdens/na keizersnedes zijn o.a. uitscheuren van de incisie, beschadiging van darm, baarmoeder en blaas, bloedingen, trombose, infecties, dat soort dingen.

Moeilijk zeg, het is kiezen tussen 2 'kwaden'.
Ik vind het ook lastig om een afweging te maken. Ik heb zelf een keizersnede gehad (spoedkeizersnede: ik kreeg niet meer dan 5 cm ontsluiting en de baby moest er toen gewoon uit omdat ik ernstige zwangerschapsvergiftiging had en mijn lichaamsfuncties al verminderden), de keizersnede op zich is mij 100% meegevallen, ook het herstel erna. Het is de eerste paar dagen wel pijnlijk, maar heel goed te doen. Maar inderdaad, er zijn wel meer risico's dan bij een vaginale bevalling.
Succes met je keuze!

Manderijn schreef:Ik vind dat eigenlijk helemaal niet zoveel. 4%. Of ligt dat aan mij?

nog minder toch? Als ik het goed lees heb je 12% kans op schouderdystocie. Als je dan bij die 12% hoort, hoor je dus eigenlijk weer tot de 100% en dáárvan hebben 4% van de kinderen een zenuwbeschadiging. Uiteindelijk kom je dan dus uit op een kans van 0.48% op zenuwbeschadiging na schouderdystocie. Of lees ik 'm nu verkeerd?