Het grote kleine prematuren/dysmaturen topic!

Ik weet pompoen...toen ik de eerste keer de foto van L. zag schrok ik bijna omdat ik dacht dat er een foto van J. online stond. En het gekke is, andere baby's lijken NOOIT op hem. Word een mooi manneke dus haha.

Dat wat je beschrijft met je man had ik niet...eerder omgekeerd...hij was direct heel relaxed met ze en ik was daar jaloers op...nu heb ik dat eerder hahah.

Ik kan nu ff niet teveel typen vanwege stereo brulling, maar je mag me altijd pm-en met eventuele vragen.

Charles schreef:Ik weet pompoen...toen ik de eerste keer de foto van L. zag schrok ik bijna omdat ik dacht dat er een foto van J. online stond. En het gekke is, andere baby's lijken NOOIT op hem. Word een mooi manneke dus haha.

Dat wat je beschrijft met je man had ik niet...eerder omgekeerd...hij was direct heel relaxed met ze en ik was daar jaloers op...nu heb ik dat eerder hahah.

Ik kan nu ff niet teveel typen vanwege stereo brulling, maar je mag me altijd pm-en met eventuele vragen.

veel baby lijken in het begin op elkaar toch?

mijn dochtertje lijkt op mij maar ook op haar nichtje die op der moeder lijkt al blijf ik dat raar vinden

Inderdaad Loesje, alleen die van mij dus niet. Behalve op Pompoen's zoon.

Dat baby's op elkaar lijken ben ik het niet mee eens eigenlijk..

Pompoen, zou het misschien mogelijk kunnen zijn dat je minder ver was in de zwangerschapduur?
Bij ons is juist meerdere keren gevraagd of ik niet toch verder was. Maar de maand ervoor had ik een negatieve test, ben ik echt ongesteld geweest en ik wist vrij precies wanneer we sex gehad hadden, dus als het al zou schelen, was het een dag of wat.

Wat je zegt, van dat met je man, had ik eigenlijk geen last van. Al zag R soms wel dat het niet goed met mij ging en dan gaf hij mij zijn 'beurt' (we buidelden om de dag, tenzij hij moest werken).

@charles, ik had dat dus even een seconde met die foto van J. En R., dat ik dacht: huh, met een ander kindje?
Hoe lang duurde het voor J. Van zijn sonde af was?

@lejow, nu je het zegt!! Ik wist bijna zéker dat het niet klopte wat de termijnecho zei... Ik dacht dat ik minstens 5 dagen korter zwanger was en de conceptiedatum volgens de termijnecho klopte sowieso niet want toen was ik nog ongesteld en had ik zeker weten geen seks gehad. De eerste mogelijkheid was 3 dagen later, maar omdat we die niet helemaal afgemaakt hebben denk ik niet dat ik toen al zwanger was, ik denk dat dat twee dagen later pas was... Kortom, het kan zomaar dat ik 5 dagen korter zwanger was... Hmmm zou ik daar nog iets mee moeten? Voor L. maakt het niet uit, kan hoogstens voor mezelf er rekening mee houden dat hij misschien niet 35+3 was maar 34+5 bij zijn geboorte.

Misschien dat het met de start te maken heeft dat ik 'm nu het liefst de héle dag bij me wil houden. En deels met mijn karakter natuurlijk, ik ben vreselijk perfectionistisch.
Maar ik ben dus om 14 uur bevallen, heb hem 15 minuten vast mogen houden en toen moest hij mee met de kinderarts. Vervolgens mocht ik niet naar hem toe omdat ze me te ziek vonden terwijl ik me toen helemaal niet zo ziek voelde! Ik vond dat zó erg, ik wilde alleen maar naar mijn kind toe. Heb echt vreselijk gehuild (met een torenhoge bloeddruk als gevolg) en word er nog verdrietig van als ik er aan denk. Uiteindelijk zijn ze om 21 uur met hem naar boven gekomen en heb ik een uur met hem gezeten. Maar ik vond dat hartverscheurend!

Ja, ik zou het even doorgeven aan de kinderarts/verpleging. Al is het puur dat ze er rekening mee kunnen houden.


Toen B geboren is heeft ze een sec of 10 (ik dacht echt dat het een paar minuten waren, mijn vriend zei dat dit dus maar wat seconden waren) bij mij op mijn buik gelegen, en daarna is ze gelijk meegegaan met de kinderarts.
Mijn vriend is er achteraan gegaan en ik heb een hele poos in mijn eentje daar gelegen, wachtend op iets.
Na een poos (werkelijk geen idee hoelang het geduurd heeft), toen B gestabiliseerd was, kwam ze in een mobiele couveuse langs. We mochten toen heel even naar haar kijken en toen ging ze mee naar de Neo, waar we haar pas een paar uur later weer zagen.
Pas de volgende middag mocht ik haar vasthouden.

Lejow schreef:Dat baby's op elkaar lijken ben ik het niet mee eens eigenlijk..

.

femke leek in het begin ook op konigin beatrix toen ze baby was (die had alleen wat bollere wangen dan femke) maar dat is toch echt geen familie hihi

loesje schreef:

Lejow schreef:Dat baby's op elkaar lijken ben ik het niet mee eens eigenlijk..

.

femke leek in het begin ook op konigin beatrix toen ze baby was (die had alleen wat bollere wangen dan femke) maar dat is toch echt geen familie hihi

Nou bij deze dat hét bewijs dat níet alle baby's op elkaar lijken. Mijn dochter leek niet op Beatrix. Meer op de queen mum voordat ze naar bed gaat (tanden al in 't glaasje).

Ik zie juist alleen maar verschillende baby`s

@ Pompoen: Dat zou wel een hoop verklaren zeg. Dat is bijna een week en in deze fase van de zwangerschap scheelt dat heel veel!
Ik zou het ook even aangeven.
En het is ook niet wat je voor ogen hebt als je denkt aan de bevalling. Je wil graag je kindje op je buik en in het wiegje naast je. Maar goed dit is nu eenmaal niet zo, helaas.
Ik kon dat wel goed relativeren, ik dacht alleen maar, als het maar goed komt met ze.

Ik heb mijn dochter heel even op mijn buik gehad en toen werd ze meegenomen.
Mijn zoon is onder algehele narcose gehaald en die heb ik 's avonds 5 minuten gezien toen hij opgehaald werd door een ander ziekenhuis en daarna pas 2 dagen later vastgehouden en gezien.
Mijn man was meegegaan naar het andere ziekenhuis, dus die was er ook 2 dagen niet.
Ik heb gewoon in een roes geleefd en zat onder de 'drugs' ;-).

Charles schreef:

loesje schreef:

Lejow schreef:Dat baby's op elkaar lijken ben ik het niet mee eens eigenlijk..

.

femke leek in het begin ook op konigin beatrix toen ze baby was (die had alleen wat bollere wangen dan femke) maar dat is toch echt geen familie hihi

Nou bij deze dat hét bewijs dat níet alle baby's op elkaar lijken. Mijn dochter leek niet op Beatrix. Meer op de queen mum voordat ze naar bed gaat (tanden al in 't glaasje).

Hahhaha!

Ik vind trouwens ook niet alle baby's op elkaar lijken hoor.

Mijn zoon heb ik eventjes bij me gehad, ik weet nog dat ik hem vasthad, hoe hij voelde, en dat hij huilde. Mijn man heeft ook de navelstreng doorgeknipt. Toen werd hij meegenomen en moest ik door voor mijn dochter. Die kwam een uur en een minuut later, het werd bijna een keizersnede. Mijn dochter werd direct meegenomen, huilde niet, navelstreng werd doorgeknipt door de artsen en ik ben daarna flauwgevallen. Ik weet nog dat ik zei 'ik voel me niet goed' en toen wegviel. Toen ik weer bijkwam was mijn man er niet, die was bij de baby's een paar etages hoger en ik werd gehecht en lag met mijn hoofd lager dan de rest van mijn lichaam (shockpositie) aan de zuurstof, vocht en bloed. Ik heb uren ontzettend liggen shaken. Ik wilde alleen maar naar mijn kindjes, mijn dochter zien. Ik zag ze pas uren later, zo rond 2 uur 's nachts. (Ik ben bevallen om 7 en 8 uur). Ik vond het vreselijk. Ik heb geloof ik nog nooit mijn bevallingsverhaal opgeschreven.

Charles schreef:

loesje schreef:

Lejow schreef:Dat baby's op elkaar lijken ben ik het niet mee eens eigenlijk..

.

femke leek in het begin ook op konigin beatrix toen ze baby was (die had alleen wat bollere wangen dan femke) maar dat is toch echt geen familie hihi

Nou bij deze dat hét bewijs dat níet alle baby's op elkaar lijken. Mijn dochter leek niet op Beatrix. Meer op de queen mum voordat ze naar bed gaat (tanden al in 't glaasje).

whaha dan heb ik ik alex (ander) dat is mijn zoontje de koning en femke die op de koningin lijkt dus echt een koningspaar haha wel grappig eigenlijk

Jeetje Lana, dat lijkt me ook heel heftig, was je dochter ondertussen wel bij je? Of kon je die ook niet altijd zien? Lijkt me heel naar om zo'n ziek kindje te hebben en dan zelf niet in staat te zijn om mee te gaan. Wel 'fijn' dat je man mee kon, hoewel het zuur is dat je die daardoor ook niet zag. Mijn man was zelf te ziek om het allemaal te trekken. Hij is op zijn laatste energie naar die eerste voeding gegaan (en heeft foto's gemaakt) omdat ik zo verschrikkelijk overstuur was. Hij heeft die nacht nog bij me geslapen en de volgende dag is hij naar huis gegaan. Hij was helemaal op en is toen een paar dagen niet naar het ziekenhuis gekomen. Dat vond ik ook heel naar. En dat hij niet bij mij was, maar ook dat er 'niemand' bij L. was.

Jouw verhaal kende ik inderdaad niet Charles, wat ontzettend heftig heb jij het gehad, je zwangerschap was al vrij dramatisch (okee, dat is een understatement), maar zo te lezen was je bevalling al niet veel beter! Viel je flauw door het bloedverlies, ben je lang buiten bewustzijn geweest? Lijkt me ook heel akelig wakker worden, geen kindjes, mensen die met je bezig zijn, je mist zelf een heel stuk en je ligt ineens aan allerlei toeters en bellen. Ben je om 7 en 8 uur 's ochtends bevallen of 's avonds?
Ik vind nog steeds dat mama's bij hun kindjes zouden moeten kunnen zijn, hoe ziek de kindjes en de mamma's ook zijn. Het is volgens mij voor beiden het 'gezondst'. Ik snap wel dat het niet altijd zo werkt hoor, maar mijn moedergevoel zegt dat gewoon.

Bij mij ging het minder heftig, ik was om 14 uur bevallen en lag daarna nog een hele tijd te wachten tot de gynaecoloog kwam. Er zijn toen ik beviel binnen 20 minuten 3 kinderen geboren dus ze waren enorm van hot naar her aan het rennen, waren er nét op tijd om het kind op te vangen bij mij en ik denk dat ik niet echt haast had aangezien ik maar 250 ml bloed was verloren en er niet echt veel werk aan mij was. De gynaecoloog heeft even gewroet, geconstateerd dat ik wat schrammen had en dat ik niet gehecht hoefde te worden. Toen ik vroeg of ik om 17 uur naar beneden zou mogen voor de eerste voeding zei ze dat ze het prima vond. Even later zei de verpleegkundige dat ze het er niet mee eens was en later kwam de gyn terug om haar verontschuldigingen aan te bieden dat ze wat voorbarig was geweest.
Wat bleek, omdat ik aan twee infusen lag en mijn bloeddruk nog niet onder controle was moest er een verpleegkundige van de afdeling mee en er de hele tijd bij blijven, doordat iedereen ineens tegelijk lag te bevallen en het dus heel druk was op de afdeling kon dat niet. Op de neonatologie was het ook verschrikkelijk druk en daardoor lukte het eerst ook niet om met L. naar boven te komen, bovendien was hij eerst nog niet stabiel genoeg.
Maar ik voelde me dus helemaal niet doodziek, tenminste op dat moment zweefde ik op adrenaline, wist ik veel. Ik had weliswaar al dagen niet meer gelopen, maar ik was echt bijna in staat om alles er uit en er af te rukken (nou ja blaaskatheter misschien niet...) en naar hem toe te gaan, al was het kruipend...

studiebol schreef:Hier hebben ze wel al die tijd bij elkaar in de couveuse en wieg gelegen. Zolang ze nog aan de monitoren lagen mocht dit. Toen ze van de monitoren af gingen moesten ze in een eigen bed.

Wat fijn zeg!!
Maar nu snap ik 'm.
De eerste dagen was mijn zoontje in een ander ziekenhuis en toen hij terugkwam, mocht hij in een gewoon wiegje en dochter lag nog in de couveuse.
En daarna zijn ze allebei naar een wiegje op een andere kamer gegaan. Wel aan de monitor trouwens.
Ach ja, heel jammer, maar niets meer aan te doen.

@ Pompoen: Het was wel heel heftig, maar ik ben zo goed opgevangen en ze waren allemaal zo lief voor me! Dat scheelde echt heel veel. Ik heb nog 2 dagen op de verloskamer gelegen en daarna nog 4 dagen op de kraamafdeling. En de kinderen op neonatologie.

In het andere ziekenhuis moest zoon een behandeling ondergaan en dat zou een paar dagen kunnen duren, maar ook een paar weken.
Uiteindelijk is het een paar dagen geworden.
Als het langer had geduurd, werden dochter en ik ook overgebracht naar het andere ziekenhuis.

Wat hebben je man en jij toch een heftige tijd gehad zeg, pff. Je hebt je er maar kranig doorheen geslagen, als ik dat allemaal zo lees.
Hoe is het nu met je man?
Wel heel fijn om lekker bij je kleintje te zijn hè. Buidelen jullie ook?

Ik heb D.aan niet bij me gehad nadat hij werd geboren. Hij is direct naar het team gegaan dat klaar stond.
Toen hij in de transportcouveuse lag, heb ik heel even kunnen kijken en daarna is hij naar de NICU gegaan.
's Avonds hebben ze m'n bed naar de NICU gereden en kon ik D.aan voor het eerst goed zien. Een dag later lag hij voor het eerst op m'n borst.

Zo, ik merk dat ik door dit topic wel weer even bezig ben met D.aan z'n start (niet dat dat erg is).
Ik zie hem nog zo liggen, als een klein vogeltje met al die snoertjes, slangetjes en alarmen.
En nu neemt 'ie volgende week afscheid op de peuterspeelzaal, omdat hij bijna 4 wordt!

Het was een bizarre tijd, eerst ik in het ziekenhuis met gebroken vliezen, mijn schoonvader lag in een ander ziekenhuis. Een week later werd D.aan geboren en 2 weken later verloren we mijn schoonvader...

Pompoen, hoe is het vandaag gegaan met L.?

Wat een mooie mijlpaal dat D alweer 4 wordt Linda!

Heftig dat jullie toen ook afscheid hebben moeten nemen van je schoonvader. Heeft hij D nog mogen zien?

Ik merk ook dat ik er met vlagen meer mee bezig ben.
Heb soms ineens zo'n dag dat ik alles wil weten, en de gaten in mijn geheugen probeer in te vullen.

Lejow schreef:Wat een mooie mijlpaal dat D alweer 4 wordt Linda!

Heftig dat jullie toen ook afscheid hebben moeten nemen van je schoonvader. Heeft hij D nog mogen zien?

Ik merk ook dat ik er met vlagen meer mee bezig ben.
Heb soms ineens zo'n dag dat ik alles wil weten, en de gaten in mijn geheugen probeer in te vullen.

Nee, m'n schoonvader heeft 'm niet gezien. Hij weet dat D.aan geboren is, heeft tegen de verpleegkundigen nog verteld dat hij een kleinzoon erbij had. Hij heeft wel een foto gezien geloof ik.

Heftig hoor LindaK zulke dingen zo vlak na elkaar en ook erg jammer dat je schoonvader hem niet meer heeft kunnen zien!

Ik ben vandaag toch weer zo trots! Het gaat zo goed met drinken dat ze hem vandaag willen gaan 'uitdagen', wat hij niet opdrinkt krijgt hij niet met de sonde na maar hopen ze dat hij de volgende voeding extra drinkt. Als dat goed gaat mag zijn sonde er uit! Ik hoop het zo!
En eigenlijk ben ik dubbel trots want hij heeft vandaag zo goed uit de borst gedronken! Ik heb hem in de rugbyhouding aangelegd en zonder tepelhoedje, gisterenavond lukte dat voor geen meter, hij hapte gewoon echt niet goed aan, maar ik wilde toch even doorzetten en met hem oefenen, want met tepelhoedjes hapt hij wel makkelijker aan, maar het doorzuigen is weer moeilijker voor hem daardoor. Nou hij hapte vanmorgen wél goed aan én heeft voor zijn doen echt hard gedronken. 20cc heeft hij in 15 minuten gedronken! Toen viel hij half in slaap en hebben we besloten de rest met de fles te geven, daarvan liet hij nog wel ongeveer 15 cc staan, maar ja hij had ook wel een zware ochtend. Eerst in bad, toen aan de borst en toen nog uit de fles drinken.

Op de monitor laat hij nog wel dips zien, maar dat drinken he, als die hindernis overwonnen is zijn we al zo'n stuk verder!

Ik ben ook trots op jou hoor, Pompoen. Jij zet echt goed door met je borstvoeding, dat vind ik echt knap! Hopelijk kan je zoon de uitdaging aan vandaag!

Super goed pompoen! Wat ben je dan blij als hij goed aan de borst heeft gedronken! Als ik jou verhaal zo lees is het net alsof ik mijn eigen verhaal lees, heel bizar. Hopelijk loopt het voor jullie net zo goed af als bij ons!

Lief June! Ik wil zó graag dat het lukt die borstvoeding! Als er iets is waar ik me op verheugd had was het wel een normale kraamtijd en borstvoeding geven. Die normale kraamtijd, tja dat gaat 'm niet helemaal worden, maar die borstvoeding, daar ga ik voor. Af en toe heb ik wel een dip hoor, dat ik denk, pff waarom doe ik dit? Maar gelukkig staan daar altijd weer zulke momenten tegenover. En ik zou al zó blij zijn als hij bijvoorbeeld de helft van de voedingen uit de borst zou drinken! Ik hoop dat ik hem over niet al te lange tijd volledig met borstvoeding kan voeden en dan op verzoek.

Ik mocht trouwens van de lactatiekundige wel 1x minder gaan kolven, dus 5x per dag in plaats van 6x aangezien ik een dijk van een productie heb. Ik kolf 's ochtends vaak wel 200 cc of wat meer (als je bedenkt dat hij 350 cc per dag drinkt momenteel...) en ik heb uitgerekend dat ik per dag ongeveer 750 cc kolfde met 6x, dus de vriezer op de neo staat langzamerhand vol met mijn melk geloof ik . Dat kolven vind ik eerlijk gezegd af en toe wel echt pittig, ik sloeg al af en toe een keer over, dus ik had al wel vaker 5x per dag gekolfd, dan heb ik over het algemeen nog steeds even veel.

@MamaDaan, heb jij hem ook borstvoeding gegeven en is dat uiteindelijk gelukt?

Woei!! Het gaat goehoed! Vanochtend had hij een beetje laten staan maar de rest van de dag heeft hij al zijn flessen leeggedronken inclusief dat wat hij vanochtend had laten staan. Vanavond aan de borst heeft hij weer bijna 20 cc gedronken! Morgen komt wel de lactatiekundige nog even kijken want hij pakt mijn linkerborst niet goed, dat is eigenlijk al de hele tijd, maar ik dacht dat dat gewoon was omdat hij 's avonds als hij die borst krijgt gewoon moeier is. Maar vanavond heb ik hem eerst links aangelegd en toen rechts en links bleef hij maar happen maar hij kreeg hem niet echt goed te pakken terwijl hij rechts gelijk supergoed aanhapte én begon te zuigen! Waar het aan ligt weet ik niet, misschien omdat ik zelf gewoon onhandiger ben met links of zo.

@Lana, dat vind ik heel hoopgevend! Dank je!