Re: Het grote kleine prematuren/dysmaturen topic!

Pompoen zo 31 maa 2013 - 10:42

Sunprincess schreef:C.iske was na 3 weken 45 cm ongeveer.
Van J.anneman weet ik het ff niet uit mijn hoofd. Volgens mij was hij à een week rond de 45 cm.

Wat een verschillend plaatje levert dat dan op he. Hij is nu dus al zeker 45 centimeter, maar hij heeft gewoon een stuk minder vet. Daarom wordt hij ook wel als dysmatuur aangeduid, hij heeft ook verhoudingsgewijs een redelijk groot hoofd.

Hier trouwens nog 1 foto, om het af te leren (moet écht naar bed), ik haal ze morgen weer weg, hier had hij even geen sonde, die had hij eruit getrokken. Overigens heeft hij zijn sonde er denk ik al wel 5 keer uit getrokken, dus als dat moet aanduiden dat hij toe is aan zelf drinken... Yes

*Weg*

Lejow zo 31 maa 2013 - 10:44

Agossie!!

Ja SP, dat herken ik. De kleine van mijn nichtje werd geboren met 4400 gram, twee weken na B en gewoon a terme...
Dat was gewoon bijna 3 keer zo groot als B! Ik vond hem toen ook echt ENORM!

Pompoen zo 31 maa 2013 - 10:45

Lejow schreef:Agossie!!

Ja SP, dat herken ik. De kleine van mijn nichtje werd geboren met 4400 gram, twee weken na B en gewoon a terme...
Dat was gewoon bijna 3 keer zo groot als B! Ik vond hem toen ook echt ENORM!

Ja je hele perspectief veranderd! Ik zie hier op de neo ook baby's van 3300 gram liggen, nou dat vind ik dan ook groooote dikke baby's hahaha! Net zoals ik de baby's van SP eigenlijk best wel lekkere dikke baby's vind. Ze zijn alleen niet zo groot inderdaad Wink

.

Gast zo 31 maa 2013 - 10:47

Agos. Dat grote hoofd hoort er ook een beetje bij. Ze hebben mij toen op het cb bang gemaakt. Ik moest C. Laten controleren op een waterhoofd. Volgens de kinderarts en later ook een meer ervaren arts op het cb, is dat prematuur eigen.

Pompoen zo 31 maa 2013 - 10:51

Sunprincess schreef:Agos. Dat grote hoofd hoort er ook een beetje bij. Ze hebben mij toen op het cb bang gemaakt. Ik moest C. Laten controleren op een waterhoofd. Volgens de kinderarts en later ook een meer ervaren arts op het cb, is dat prematuur eigen.

Ja dat klopt idd, ik geloof ook dat dysmaturen dat nog wat meer hebben omdat alle energie die ze in de buik nog krijgen naar de belangrijkste organen gaan, het hoofd is een van de belangrijkste dus om de hersentjes te kunnen laten groeien krijgt de rest van het lichaam nog weinig voedingsstoffen. Dat is dan gewoon de overlevingsstand. Ze vinden zijn grote hoofd hier in ieder geval heel normaal, de fysiotherapeut is langs geweest omdat hij helemaal met zijn kinnetje op zijn borst lag als hij gewoon lag en zijn hoofd viel erg naar de zijkant. Nu ligt hij op een verhogingkje met rolletjes langs zijn hoofd.
Haha maar goed dat je me waarschuwt, ik zal me bij het CB geen waterhoofd laten aanpraten Wink

.

LindaK ma 1 apr 2013 - 0:00

Met hoeveel weken werd je kindje geboren?
D.aan is geboren met 28 weken

Waarom ben je te vroeg bevallen?
Ik kreeg koorts met 26+6, een dag later braken m'n vliezen. Ik droeg de GBS bacterie, waarschijnlijk is het daardoor gekomen.

Hoe zwaar was je kindje?
D.aan woog 1306 gram en was 35cm.

Was je kindje ook dysmatuur?
Nee

Wat voor start had je kindje? Welke problemen? Welke juist niet?
D.aan is heel kort beademd en daarna heeft hij voornamelijk aan de low-flow gelegen.
Hij heeft een urineweginfectie gehad en heft toen even CPAP gehad. Daan heeft onder de lamp gelegen, heeft een aantal maanden antibiotica gehad en hij heeft vlak voordat 'ie naar huis mocht een bloedtransfusie gehad.
Hij had en goede apcarscore, 8/9/9

Wanneer mocht je kindje naar huis?
Na 8 weken

Hoe gaat het nu?
Geweldig! Hij wordt over een maand 4 jaar smile

Voor zover we nu kunnen zien/merken heeft hij niets aan z'n vroeggeboorte overgehouden.

LindaK ma 1 apr 2013 - 0:03

@Allemaal, hoe was het om je kindje mee naar huis te nemen? Moest je nog op allerlei dingen extra goed letten? Hebben jullie borstvoeding gegeven/gekolfd? Hoe hebben jullie het gedaan met kraamvisite?

Ik vond het heel spannend om D.aan mee naar huis te nemen, maar tegelijkertijd zo heerlijk! Ik had echt tijd over, we konden een eigen ritme ontwikkelen.
Wij hoefden niet echt extra op te letten.
Ik ben de dag na de bevalling gaan kolven en heb dit tot 4 maanden gedaan. Daarna hebben we de vriezers leeggemaakt, D.aan heeft 6 maanden borstvoeding gehad. Bij mij aan de borst drinken lukte niet zo goed, dus zijn we de fles gaan geven.
We hebben op de NICU weinig mensen meegenomen, ouders + zusjes alleen.
Toen D.aan naar het andere ziekenhuis ging, is er af en toe wat bezoek gekomen, maar niet heel veel.

LindaK ma 1 apr 2013 - 0:08

@ Pompoen, wat een moppie joh jullie L.! Wat fijn om te lezen dat hij het zo goed doet!

Pompoen ma 1 apr 2013 - 1:30

Jeetje, 28 weken! Ik was in die periode zo blij met elke week die voorbij was. Komt omdat ik met 18 weken die blindedarmonsteking had en daarna steeds harde buiken. Maar ik was me dus echt heel bewust van elke week die voorbij ging, eerst de weken dat hij nog niet levensvatbaar was en daarna de weken dat het nog wel veel te vroeg zou zijn. Met 30 weken dacht ik uiteindelijk dat ik wel gewoon richting de 40 weken zou gaan omdat die harde buiken weliswaar nog steeds veelvuldig aanwezig waren maar mijn baarmoederhals gewoon hetzelfde bleef dus toen stopte ik met me al te grote zorgen maken. Om vervolgens met 33+1 opgenomen te worden voor mijn hoge bloeddruk, toen in die week ziekenhuis werd wel duidelijk dat de kans vrij groot zou zijn dat ik met 37 weken zou bevallen. In die week daarna dat ik thuis was heb ik volgens mij tegen bijna iedereen geroepen dat ik de week daarna weer in het ziekenhuis zou liggen, ik vertrouwde het voor geen centimeter...terecht bleek, ben inderdaad nog geen week later weer opgenomen en toen was het echt wel goed mis, moest gelijk aan het infuus en ze begonnen ook gelijk met me inleiden...Toen hoopte ik wel nog dat het inleiden lang zou gaan duren en ik de 36 weken nog zou halen, maar op dinsdagnacht werd ik weer ziek en toen was het mij ook al vrij snel duidelijk, het word bevallen of een keizersnede en op dat moment was ik zo ziek dat ik ook liever wilde dat mijn kindje eruit zou komen en veilig buiten mijn lijf zou zijn voordat ik ineens een placentaloslating of andere enge dingen zou hebben die niet goed voor hem zouden zijn.

Hoe ervoeren jullie het op het moment dat het duidelijk was dat je kind (veel) te vroeg geboren ging worden? Hadden jullie een beetje vertrouwen of waren jullie bang?

joyce0606 ma 1 apr 2013 - 1:53

Nou kun je het in mijn geval niet te vroeg geboren meer noemen, stel als ik van de week beval.

Wel heeft ze vanaf de 26 weken gezegd dat ze mij met 36 weken wilde inleiden maaar dit was voordat de groei echo was gemaakt, dat veranderd wel de zaak. Al blijft het wel kiezen tussen 2 kwaden en waar je goed aan doet zal de tijd zich leren.

Ik heb er alle vetrouwen in dat het goed komt of ze mij nou aankomende week gaat inleiden of de week erop. Ik focus mij op het feit dat gewicht geen probleem hoeft te zijn. K was 6 pond en had best wel wat problemen dus het zegt niets!

LindaK ma 1 apr 2013 - 5:22

Mijn vliezen braken met 27 weken en de vk vertelde dat de kans aanwezig was dat de baby geboren zou worden. Ik kon me dat op dat moment echt niet voorstellen!
In het ziekenhuis aangekomen werd ik wel bang, omdat ik geen idee had wat er allemaal ging gebeuren. Ik heb me vanaf dat moment gericht op 'mijlpalen'. Eerst de longrijpingspuiten en daarna elke dag die erbij kwam.
Ze hadden gezegd dat ik in principe nog wel een paar weken in het ziekenhuis zou kunnen liggen, met de baby in mijn buik. Daar ging ik voor!
Donderdagnacht kreeg ik weeen, maar ik had niet in de gaten dat het weeen waren. Vrijdagmiddag hebben we een gesprek gehad met een neonatoloog en na de gesprek was ik heel bang. Ik kon me niet voorstellen dat ons kindje het zou overleven! (Achteraf ben ik heel blij met dat gesprek, omdat heel duidelijk werd uitgelegd wat er na de geboorte met ons kindje zou kunnen zijn)
Toen ze op zaterdag zijn begonnen met inleiden heb ik het allemaal op me af laten komen.
Vanaf het moment dat D.aan is geboren, heb ik het gevoel gehad dat het op de een of andere manier goed zou komen en dat gaf me kracht! Het werd een lange weg...maar wel met een gezond kindje aan het einde van de reis!

Lejow ma 1 apr 2013 - 6:37

Ik kwam in het ZH midden in de nacht en kreeg de mededeling dat ik 4 cm ontsluiting had en dat de pijn die ik voelde weeen waren en dat ik tot de bevalling in ieder geval het ziekenhuis niet meer zou komen.
Door de verhalen die ik hier eerder gelezen had (premature weeen en uiteindelijk ingeleid moeten worden, van bijv Stof) had ik er eigenlijk nog wel vertrouwen in.
Ik dacht alleen maar: Ok, doe maar, prima, spuit me maar plat, doe maar wat nodig is, ik blijf wel 7 weken in het ziekenhuis liggen!!

Tot in Leiden duidelijk bleek dat ik een infectie had, de remmers gestopt moesten worden en ze NU geboren moest worden. Toen heb ik wel een moment stress gehad.
Maar de echte angst om haar kwijt te raken kwam eigenlijk pas toen we haar al thuis hadden.
Ik heb alles ZO enorm in een roes beleefd, kon alleen maar denken: Ok!... Ok!... Ok!...
Maar had ook helemaal niet het idee dat dat hummeltje in de couveuse mijn kindje was, voor mijn gevoel kon ik net zo goed naast een andere couveuse gaan staan.

Lejow ma 1 apr 2013 - 6:38

Linda, waarom is er bij jou uiteindelijk ingeleid? (sorry als ik er overheen gelezen heb)

Gast ma 1 apr 2013 - 6:42

Mijn vliezen braken en ik ad totaal geen idee van wat er ging gebeuren. Pas toen ik C. In de couveuse zag, drong het tot me door. Toen ben ik ook wel bang geweest.
Bij J. Had ik meteen door wat er gebeurde maar ik was niet ban, had er alle vertrouwen in dat het goed zou komen.

LindaK ma 1 apr 2013 - 6:49

Lejow schreef:Linda, waarom is er bij jou uiteindelijk ingeleid? (sorry als ik er overheen gelezen heb)

Ik kreeg weeën, het vruchtwater was vies en D.aan had het niet zo fijn...Ik bleek uiteindelijk ook een infectie in m'n baarmoeder te hebben.

Lejow ma 1 apr 2013 - 7:02

LindaK schreef:
Lejow schreef:Linda, waarom is er bij jou uiteindelijk ingeleid? (sorry als ik er overheen gelezen heb)

Ik kreeg weeën, het vruchtwater was vies en D.aan had het niet zo fijn...Ik bleek uiteindelijk ook een infectie in m'n baarmoeder te hebben.

Ah vandaar! Bij mij hebben ze de remmers gestopt en toen heeft t uit zichzelf (volgens mij..) weer doorgezet.

studiebol ma 1 apr 2013 - 7:28

Ik werd op zondagochtend vroeg wakker, mijn vriend moest werken, en ik zei dat ik wat buikpijn had. Mijn vriend zei ga lekker in bed liggen je hoeft toch niks. Nou ik werd gek in het bed echt nare buikpijn (ik heb werkelijk geen seconde gedacht dat het weeen konden zijn) Gebeld naar mijn ouders, vriend was allang weg, die gekomen en geregeld dat ik naar het ziekenhuis kon. Zit ik bij mijn moeder in de auto en die zegt jij hebt weeen hoor...
Eenmaal in het ziekenhuis, werd ik op een bed gelegd, allemaal toeters en bellen ik weet niet hoeveel mensen om mijn heen en ik werd gecontroleerd, heel snel werd duidelijk dat ik al 4 cm ontsluiting had en dat ik dus weeen had en de bevalling was begonnen. Die gingen ze remmen, maar dit duuurde echt vreslijk lang, kreeg om 10 uur de eerste weeenremmers en de weeen stopte pas einde van de dag.

Die hele dag dacht ik, ik ga bevallen, och jee, ik ga bevallen, veel te vroeg, hoe zal dat gaan? Maar ik ging dus niet bevallen. 10 dagen later begon het allemaal opnieuw en toen ben ik wel bevallen. In die 10 dagen daar tussen hebben we heel veel en hele goede voorlichting gehad we wisten precies wat er ging gebeuren en daardoor heb ik eigenlijk niet zoveel angst gehad toen ik daadwerkelijk ging bevallen.

Niet quoten.

_Lana_ ma 1 apr 2013 - 7:39

Ik kan me de voorlichting niet meer herinneren, maar het kan ook langs me heen gegaan zijn.
Het was allemaal zo hectisch.
Wel ben ik heeeeel erg goed en lief opgevangen.

Bij mij braken mijn vliezen met 32 weken en een paar dagen. Midden in de nacht. Dus meteen het ziekenhuis gebeld en ze zei, meteen gaan zitten en naar het ziekenhuis komen.
Daarop vroeg ze, voel je de baby's nog? Nou, niet meer gevoeld natuurlijk van de zenuwen. Ik dacht eerst maar eens een echo en kijken wat daarop te zien is.
Ik was echt bang dat mijn dochter ( waar de vliezen van gebroken waren ) het benauwd zou krijgen ofzo.
Daar meteen aan de toeters en bellen, uitstrijkje, toucheren, katheter en infuus met weeënremmers.
Op zich ging het nog redelijk, want ik had geen weeën gelukkig.
Die hele dag ging het prima, kreeg wat bezoek en werd op een zaal gelegd.
's Avonds had ik heel erg last van mijn buik en voelde me niet zo lekker.
Het bleken weeën te zijn, 's nachts ben ik dus naar de verloskamers gereden ( dit was vrijdagnacht ). Daar de hele nacht weeën gehad en de volgende dag en nacht ook. Maar ze moesten zo lang mogelijk blijven zitten natuurlijk en het liefst de 72 uur remmers halen. Zondag om 12 uur had ik net weer remmers gehad en toen kreeg ik koorts. Ook kregen we de uitslag van het kweekje en hier kwam uit dat ik GBS- bacterie had. Meteen daarna ( om 13.00 uur ) kreeg ik dus weer opwekkers. Uiteindelijk is dochter om 17.00 uur geboren, op de natuurlijke manier en zoon om 18.00 uur met een keizersnede.
De rest van het laatste deel staat hierboven ;-).

Niet quoten.

_Lana_ ma 1 apr 2013 - 7:43

@ Studiebol: Bij jou heb ik het toen ook gevolgd. Wat was dat toen heftig en wat hoop je dat ze nog even blijven zitten. Gelukkig hebben ze het evengoed nog 10 dagen weten te 'rekken'.
Spannende tijd voor je zeg.

Ik was altijd in de veronderstelling dat ik bij wijze van ingeleid moest worden en dat zei ik ook altijd hardop. Ik had er zoveel vertrouwen in ( gelukkig maar, want als je alles van tevoren weet.... ). Ik dacht echt dat ik de 38 weken zou halen.
Daar was ik dus heel naïef in. Later zag ik dus pas hoeveel tweelingen er op neonatologie lagen. En toen begreep ik ook waarom iedereen zei dat een tweeling een risico is.

studiebol ma 1 apr 2013 - 8:00

Het was idd erg heftig, ik vond het het heftigst dat er zoveel mensen om mijn bed heen stonden, al die infusen al die slangen. Alles werd gewoon klaar gemaakt voor een bevalling. En ik dacht bevalling? Ik zit net een weekje thuis en mijn huis is een zooitje en ik heb in de planning dat morgen te gaan opruimen.. Haha maar goed dat was gewoon ontkenning.

Ben zelf gelukkig ook goed opgevangen door de mensen in het ziekenhuis en de voorlichting was ook super goed. Maar ja heftig was het wel ja.

_Lana_ ma 1 apr 2013 - 8:06

Had jij tijdens de bevalling ook zoveel mensen om je bed Studiebol?

Ik wel, een stuk of 8, 2 verpleegsters, 2 gynaecologen ( één in opleiding ), een jongen die een snuffelstage ( of wat dan ook ) deed Laughing

, 2 verpleegsters van neonatologie en een kinderarts. Die stonden in het nisje te wachten tot ze geboren waren. En dan mijn man natuurlijk.
Het vervelende was alleen dat het een hele kleine verloskamer was.

studiebol ma 1 apr 2013 - 8:15

Ja, ik had 2 verpleegkundige en de arts assistent gynacoloog, en dan de gynacoloog, en 1 kinderarts en een practical nurse maar die stonden wel achteraan. Maar ik zat in de wisseling van de dienst Het grote kleine prematuren/dysmaturen topic! - Pagina 5 561177

Het grote kleine prematuren/dysmaturen topic! - Pagina 5 561177

dus toen liep er van alles nog iemand zeg maar, haha. Zeker toen de geboorte van V wat paniek opriep stond heel mijn bed vol, en haar bevalling heeft de gynacoloog gedaan en niet de assistent. En toen is er ook nog nog een extra kinderarts gekomen. Nou ja volle bak dus.

_Lana_ ma 1 apr 2013 - 8:18

studiebol schreef:Ja, ik had 2 verpleegkundige en de arts assistent gynacoloog, en dan de gynacoloog, en 1 kinderarts en een practical nurse maar die stonden wel achteraan. Maar ik zat in de wisseling van de dienst dus toen liep er van alles nog iemand zeg maar, haha. Zeker toen de geboorte van V wat paniek opriep stond heel mijn bed vol, en haar bevalling heeft de gynacoloog gedaan en niet de assistent. En toen is er ook nog nog een extra kinderarts gekomen. Nou ja volle bak dus.

Haha, zeker volle bak. Hetzelfde als hier dus. Niet dat het me wat kon schelen hoor Wink

. Ja en er moeten toch 2 kindjes opgevangen worden natuurlijk.

Slakje ma 1 apr 2013 - 8:21

Nu even een vraagje tussendoor; voor diegene die op voorhand wisten dat ze te vroeg zouden gaan bevallen; hoe werden jullie daarop voorbereid? Allez, wat werd er gedaan van voorlichting?

Lejow ma 1 apr 2013 - 8:29

Slakje schreef:Nu even een vraagje tussendoor; voor diegene die op voorhand wisten dat ze te vroeg zouden gaan bevallen; hoe werden jullie daarop voorbereid? Allez, wat werd er gedaan van voorlichting?

Voor zover ik weet is dat een bezoekje aan de Neo, dus een korte rondleiding om te laten zien waar het kindje terecht komt en hoe het er allemaal uit ziet.
En volgens mij ook een gesprekje over hoe er gehandeld wordt als het kindje eenmaal geboren is en wat de mogelijkheden zijn voor het kindje.

Gesponsorde inhoud