Klik met innerlijk tops een niet-klik met uiterlijk?

Gisteren ben ik naar de film geweest met een jongen die ik sinds kort ken. Het was geen date; ik zei dat ik naar de film ging en toen zei hij dat hij wel mee wilde. Zo gezegd, zo gedaan.

Hij is leuk qua karakter, we kunnen onwijs lachen samen en goed praten. Maarrr, hij is net zo lang als ik (of kleiner, maar dat vind ik altijd lastig inschatten), mager en twee jaar jonger. Z'n gezicht vind ik wel mooi/knap.

Gisteren wilde hij me na de film zoenen, maar ik heb het afgehouden, en we hebben er op een heel relaxte, open manier over gepraat. Ik heb gewoon nog geen idee wat ik voel, en mijn eerste reactie is dat hij qua uiterlijk/lichaam niet is wat ik zoek, terwijl z'n persoonlijkheid heel goed klikt met de mijne.

Ik geef het enorm de tijd hoor, laat het gewoon komen zoals het komt, maar ik vraag me wel af: is het mogelijk om van een uiterlijk te leren houden dat niet je eerste smaak is omdat je het innerlijk meer liefhebt? (voelen jullie de Carrie 'SATC' Bradshaw-stijl van deze zin, ja?)

O, en ik krijg front row seats in de hemel omdat ik al drie jaar droogsta, maar een aangeboden zoensessie heb afgeslagen.
Anderzijds, minpuntjes omdat ik aan de hand van z'n neus en (smalle) vingers probeer in te schatten of z'n kleine vriend een acceptabel formaat heeft. Ik haat mezelf.

Ervaringen please!

Hahah ik moet stiekem een beetje om je lachen!
Ik vind dat je zeker een medaille verdient voor het afslaan van de zoenpartij.
Verder heb ik geen ervaringen, ik zou hetzelfde hebben gedaan denk ik. Ook het inschatten van his little friend.
Maar, mezelf kennende, zou ik zijn uiterlijk ook wel belangrijk vinden. Zeker de lengte. Ik houd van hakken dragen en ik zou het verschrikkelijk vinden om boven mijn date uit te torenen. Dat is voor mij echt een deal-breaker.

Ik moet er ook om lachen en vind het ook erg herkenbaar Ik zou het denk ik hetzelfde hebben aangepakt, en de doorslag zou toch wel geven hoe leuk hij is.
Ik heb wel vaker gehad dat ik mannen niet zo heel aantrekkelijk vond, en naarmate ik ze beter leerde kennen en ze leuker werden, ik hun uiterlijk ook leuker vond worden.

Ja hoor, dat kan zeker. Cliché, maar het draait uiteindelijk toch ook meer om innerlijk? Natuurlijk moet je je niet doodongelukkig voelen bij alleen al het kijken naar hem, maar je geeft zelf al aan dat hij op zich wel knap is. Leeftijd hoeft helemaal geen issue te zijn en iedereen heeft minpuntjes. Zelfs jij. Dus om het per direct al af te kappen omdat hij wat kleiner en smaller is dan waar jij normaliter op zou vallen, nee.

***

Een vriendin van mij heeft een relatie met een man die precies even lang is. Vond ze in het begin niet zo leuk, maar nu maakt dat niks meer uit. Ze draagt alleen wat minder vaak hakken in zijn bijzijn.

Iemand kan ook echt zo veel aantrekkelijker worden door een leuk innerlijk en door verliefde gevoelens en naarmate je elkaar beter leert kennen. Dan leer je ook uiterlijke trekjes kennen en herkennen, wat zo'n jongen juist zo leuk maakt. Niet persé zn blauwe ogen maar meer de schittering in die blauwe ogen als ie over zn passie (of jou!) praat. Dat soort dingetjes maken uiterlijk ook zoveel leuker. Maar daar gaat wel even tijd over heen natuurlijk.

Haha, wat ben je toch een heerlijk wijf

Ik zou het een kans geven. Al zou ik de optelsom van alle kleine onaantrekkelijkheden wel meenemen. Het kan zijn dat je je daar t.z.t. juist nog meer aan gaat storen. Maar dat wist je zelf ook al.

Ooo, ik hoopte al dat jullie allemaal zouden reageren! Wat fijn dat jullie het herkennen en inderdaad ook dat inschatten van Mr. P.

Hij whatsappt me nu, en dat gaat zo lekker relaxt. Geen gezever met hard-to-get spelen ofzo, gewoon of ik Quiz Battle kom spelen. En dat 'ie me in gaat maken. Hij is qua denken en attitude een kerel van zeker 1.80.

Poubelle, i know! Maar pas hè, zat ik de trein, en daar zat een stelletje. Allebei een jaar of 30. Hij was ook kleiner, maar daar hadden ze helemaal geen last van. Ze zagen er superverliefd uit. En de vrouw van James McAvoy (supercrush on him) is ook langer. Ik ben geen hakkendrager, maar ik vind mezelf zo enorm. Als ik nou twintig kilo lichter was zou het wel schelen. Heb het gevoel dat ik 'm bedelf, mocht er ooit een on-top-situation ontstaan.
Lady4, wat een heerlijk verhaal over die oortjes. En de verrassing, natuurlijk.

Marin, jouw vriend paste ook niet in het ideale plaatje, toch? Was je niet bang voor wat je omgeving zou zeggen? Volgens mij komen we allebei wel uit een gezin waar alles mooi en gepolijst is. Toen ik een foto van mijn ex aan mijn moeder liet zien, schoot ze al in de lach. (idioot natuurlijk, maar goed) Ik merk dat ik heel erg rekening houd met of mijn familie en vrienden zoiets als deze jongen zouden accepteren.

Ik geef het inderdaad heel erg de tijd, wat jij zegt. Wie weet ontwikkelt er helemaal niks, kan heel goed natuurlijk.

Welk ideale plaatje bedoel je? Ik snap je geloof ik niet helemaal. Van mij qua uiterlijk of mijn familie qua 'eisen' ofzo? PM me anders even met wat je bedoelt.

Ik denk dat het an sich wel kan, maar ik weet uit ervaring dat het in ieder geval niet kan bij mij. Bij mij moet die aantrekking er gelijk zijn, anders ben ik gewoonweg not interested en zal er dus ook niets op romantisch vlak uitkomen. Niet dat ik dat niet wil dan, maar het lukt mij dan gewoon niet om mij tot die persoon aangetrokken te voelen. Ik denk dat je de vraag zelf kan beantwoorden als je kijkt naar je vorige relaties/scharrels; was die aantrekkingskracht er gelijk al? Als dat in elke geval was, dan denk ik dat het in dit geval niet echt iets zal worden. Maar dat is echt mijn ervaring die spreek, want wie weet loopt het voor jou toch anders! (En dat zou wel cool zijn, hij klinkt wel leuk )

Ik denk dat er een verschil is of je iemand aantrekkelijk gaat vinden of vindt, ondanks dat hij niet in eerste instantie je type is, of dat je hem niet aantrekkelijk an sich vindt. Ik ben iemand die valt op mannen met leuk haar (wat langer, het liefste donkere krullen), en wat langer. Toch ben ik ook wel eens verliefd geweest op een kleinere man die nog kaal was ook. Ondanks dat vond ik hem toch echt heel aantrekkelijk.

Dus is het gewoon je type niet maar vind je hem toch wel knap, of vind je hem niet aantrekkelijk (en hoop je dat z'n innerlijk dat kan compenseren)?

Blond schreef:Ik denk dat er een verschil is of je iemand aantrekkelijk gaat vinden of vindt, ondanks dat hij niet in eerste instantie je type is, of dat je hem niet aantrekkelijk an sich vindt.

Dat vind ik dus niet, aangezien ik mij nooit aangetrokken voel tot iemand die niet mijn 'type' is. Mensen die niet mijn type zijn, kan ik wel knap vinden (zijn er zelfs genoeg) maar dat betekend niet automatisch dat die aantrekkingskracht er is.

Maar hamvraag: Ga je naar hem toe vanmiddag?

Ik vind je opmerking dat het contact tussen jullie zo relaxt loopt, zo veelzeggend. Zo ging het bij mij en mijn vriend namelijk ook. Niks play hard to get, als we contact wilden, zochten we contact. Ik hoefde niet zo mijn best te doen, als dat ik voorheen soms wel veel moeite moest doen om het contact te behouden met mannen die ik leuk vond. Ik kon gewoon mezelf zijn. Dat was zo'n ander gevoel, het voelde echt goed en relaxt. Wat mij betreft een goed teken dus!

Jaa dat ben ik met Lady eens. Dat het normaal loopt, zegt al zo veel! Ik snap dat ook niet: Waarom zou je zo veel gedoe er om heen maken, als het gewoon leuk is. Bepaalt denk ik ook hoe je relatie is daarna. Gewoon straightforward zeg maar. Heerlijk.

Ik zou het geen kans geven. Zo iemand als leuk als vriend, maar niets als relatiemateriaal. Je wilt toch slappe knieën en vlinders en iemand willen opvreten?

En ik heb zoveel mensen met wie het contact goed en makkelijk loopt, maar voor een relatie moet ik het er ook echt op kunnen hoor.

Ik denk dat als je het innerlijk heel erg leuk vindt, je uiteindelijk zijn uiterlijk ook meer gaat waarderen en en hem zelfs aantrekkelijk kan gaan vinden op den duur. Maar.... ik herken je gevoel dat je je een olifant kan voelen naast iemand en dan werkt het bovenstaande voor mij echt niet. Ik moet me wel mooi en aantrekkelijk voelen bij iemand.

Maar ga je er nou heen vanmiddag?

Ja ik voel hem .

Het kan ja maar in mijn ervaring kost het tijd. Ik kende een jongen al twee jaar toen ik verliefd op hem werd. Er viel iets voor en ineens sloeg die vonk over. Qua uiterlijk was hij ook totaal mijn type niet maar we zijn toch 3 jaar samen geweest.

Ik moet zo aan mijn eigen situatie denken bij het lezen van je 1e post.
Ik was al jaren single en had in mijn hoofd een 'malletje' gemaakt van de ideale man. Toen ik met mijn vriend ging daten, ontdekte ik al snel dat hij niet in het malletje paste! Bij ons speelt ook dat we precies even lang zijn (hij slank en ik gezet), hij heeft dunne vingers, geen heel lage stem. Maar jeetje, wat ging dat contact soepel en wat was hij stiekem leuk! Ik moest er voor mezelf aan wennen dat dat malletje maar 'fake' was, iets wat ik mezelf had opgelegd, een soort houvast die misschien wel niet bestaat.
Ben nu alweer bijna 15 maanden heel happy met hem en de dingen die me in het begin opvielen, vallen me nu niet meer op of waardeer ik nu zelfs!

Mijn vriend is ook maar 5cm langer dan ik en ik vind dat geen afknapper. Ik blijf lengte wel belangrijk vinden en zou het 'leuker' hebben gevonden als hij 10 cm langer was. Maar alleen door dit soort topics ga ik eigenlijk nadenken wat ik aan zijn uiterlijk niet leuk zou vinden. Maar lengte is voor mij geen dealbreaker. (Behalve dwerg formaat). En over piemels gesproken, natuurlijk een mini pinkie is niets, maar als hij gewoon van gemiddelde lengte is zal het allemaal wel meevallen. Of je moet van piemels van 25+ cm houden, dan zit je denk ik niet helemaal goed haha.

Helemaal als er een mooie kop op zit, zou lengte (tot in bepaalde hoogte haha) echt niet in mijn opkomen als dealbreaker.

Edit: En over piemels gesproken.. Testritje? Dan weet je het zeker haha.

Ik lees nergens dat ze vanmiddag naar hem toe zou gaan hoor. Alleen dat ze Quiz Battle ging spelen, dat is gewoon een spelletje op je telefoon (heb ik toevallig ook).

Maar ff ontopic, lastig. Ik val namelijk ook echt niet op kleine en dunne mannen; vind ik niet aantrekkelijk en daarnaast voel ik me dan ook een enorme zeekoe naast hem. Is voor mijn eigen gevoel dus ook niet echt relaxed.
Kleding kan in mijn ogen wel veel goed maken (of juist niet). Ik kan iemand in stomme kleding bijvoorbeeld echt niet aantrekkelijk vinden, terwijl hij met een goede outfit ineens stukken hotter is. Kleren maken de man, luidt het gezegde, en daar kan ik me wel in vinden

Maar vindt je dat niet oppervlakkig klinken (puur gebasseerd op kleding?). Mag je vriend zichzelf wel zijn in huis bijvoorbeeld? Met bijv. een relaxtere outfit? of moet hij er altijd tiptop uitzien?

Ik vind mijzelf ook mooier in bepaalde kleding, maar ik ga echt niet in mijn panty en heels op de bank zitten als ik thuis kom.

Indigo schreef:Helemaal als er een mooie kop op zit, zou lengte (tot in bepaalde hoogte haha) echt niet in mijn opkomen als dealbreaker.

Edit: En over piemels gesproken.. Testritje? Dan weet je het zeker haha.

Nee, maar je vindt iemand toch of leuk, of niet. En als het fysiek klikt dan maakt lengte echt niet zoveel uit (al vind ik oer definitie mannen die kleiner zijn dan ik nooit aantrekkelijk geloof ik) en vind je iemand toch al niet zo aantrekkelijk dan kan lengte echt wel een ding zijn.

Indigo schreef:Maar vindt je dat niet oppervlakkig klinken (puur gebasseerd op kleding?). Mag je vriend zichzelf wel zijn in huis bijvoorbeeld? Met bijv. een relaxtere outfit? of moet hij er altijd tiptop uitzien?

Ik vind mijzelf ook mooier in bepaalde kleding, maar ik ga echt niet in mijn panty en heels op de bank zitten als ik thuis kom.

Aangezien ik geen vriend heb, was dit puur hypothetisch bedoeld. Maar uiteraard hoeft iemand er niet 24/7 tiptop uit te zien, dat doe ik zelf ook niet. Sterker nog, ik hang graag in mn relaxoutfit op de bank. Maar nu hebben we het over als het al een relatie is, terwijl het volgens mij gaat over daten en of het überhaupt een relatie kan worden. Bij een date let ik er wel op of ie leuke kleding aan heeft, ja. Maar als dit niet het geval is en hij is verder wel leuk, dan zou ik hem er niet meteen op afrekenen (maar gewoon een keer met hem gaan shoppen ).

Ik kan me wel vinden in wat Bliss zegt over kleding. Mijn ex droeg altijd zwart en dat deed gewoon niet veel voor hem, het was verder een leuke jongen, dus waarom in van die sombere kleding lopen? We zijn toen een keer gaan shoppen en ik heb voorzichtig wat kleur in zijn garderobe aangebracht en tot zijn eigen verbazing stond het hem erg goed.
Daarna is hij zelf ook meer kleding met kleur gaan kopen.

Ik zal een eventuele nieuwe vriend ook echt niet meteen afrekenen op wat hij draagt, maar ik let er wel op.