Uiterlijk versus innerlijk

Ik ben eens even benieuwd. Waar zijn jullie bij je vriend/man/vriendin/whatever in eerste instantie op gevallen? Was het liefde op het eerste gezicht? Was dit ook meteen wederzijds? Of kende je hem (of haar) al langer, voordat de vonk oversloeg? Voldoet jouw partner aan jouw ideaalbeeld (voor zover mogelijk) qua innerlijk en uiterlijk?
Wat is voor jou belangrijker, innerlijk of uiterlijk?

Brand los!

Bij mijn vriend was het een combinatie van beiden, we raakten aan de praat wat best een leuk gesprek was, en later op de avond vroeg ie me mee uit en toen viel me eigenlijk pas op hoe knap ie is.
En toen hij me n paar maanden later nogmaals mee uit vroeg (had de eerste keer nee gezegd omdat toen nog iemand anders in beeld was) vond.ik 'm nog leuker want vind het best stoer om iemand voor de 2e keer mee uit te vragen.
Hij voldoet denk ik wel aan mijn ideaalbeeld, niet dat ik vroeger zei 'mijn vriend moet er zo en zo uitzien' maar toch.
Als hij niet leuk in zn humor en doen en laten was geweest was ik er toch wel snel.klaar mee geweest, aan alleen n mooi gezicht heb je niks.

Toen hij me een berichtje stuurde was dat met name omdat we gemeenschappelijke interesses hadden. Daarom vond ik m ook interessant en bleven we kletsen. Zoals ik m op de foto's er uit vond zien, leek t niet direct m'n type. Iets te kort haar en een beetje een te 'Hollands' bekkie. Maar toen we elkaar in t echt zagen viel me op dat ie toch wel een ander gezicht heeft dan op de foto's en ik weet nog dat ik dacht van goh eigenlijk is ie veel leuker in t echt, daar kan ik wel op vallen. Maar met name ben ik toen voor z'n innerlijk gezwicht. Maar toen we eenmaal wat kregen ging ik z'n eigen trekjes in z'n gezicht enzo herkennen en nu smelt ik juist als ik die herken. Ik ben echt gek op in z'n ogen kijken en ik vind m nu ook echt heel aantrekkelijk gewoon omdat ie mijn lieverd is en ik m zo goed ken. Ik ben m echt mooi gaan vinden ook van buiten. Soms vind ik m wel minder knap maar soms vind ik m ook echt super sexy er uit zien, vooral als ie auto rijdt ;-)

Nou, ik kende 'm al bijna een jaar voordat we wat kregen. We waren collega's, en omdat ik in eerste instantie nog getrouwd was keek ik niet op die manier naar hem. Ik registreerde natuurlijk wel in mijn hoofd dat hij een mooie man was, maar ik was nergens naar op zoek natuurlijk. We konden het enorm goed vinden als collega's, we vormden een groepje met nog 3 andere collega's waarmee we vaak samen gingen lunchen en projecten draaien enzo, en dat was allemaal heel leuk. We klikten echt heel goed.

En toen ik eenmaal in scheiding lag en hij me benaderde om een keertje, als ik daaraan toe was, iets samen buiten het werk om te gaan doen, toen viel ik vooral voor zijn uiterlijk. Ineens realiseerde ik me weer wat voor een lekker ding het was, en toen dacht ik: 'why not, nu is het MIJN beurt om weer eens even een beetje lol te hebben', en heb me daar dus ingestort. En toen bleek dat we niet alleen als collega's heel goed klikten, maar ook buiten het werk, als lovers. En toen werden we verliefd.

Ik vond 'm dus als eerste knap, daarna leuk, daarna sexy, en daarna lief lekker overzichtelijk dus

Bliss schreef:Ik ben eens even benieuwd. Waar zijn jullie bij je vriend/man/vriendin/whatever in eerste instantie op gevallen? Was het liefde op het eerste gezicht? Was dit ook meteen wederzijds? Of kende je hem (of haar) al langer, voordat de vonk oversloeg? Voldoet jouw partner aan jouw ideaalbeeld (voor zover mogelijk) qua innerlijk en uiterlijk?
Wat is voor jou belangrijker, innerlijk of uiterlijk?

Brand los!

Ik zal trouwens ook je andere vragen nog even beantwoorden

Liefde op het eerste gezicht: bij mij dus niet, bij hem wel. Hij baalde er flink van dat ik getrouwd was, en probeerde me daarom in eerste instantie te ontlopen, maar toen we in hetzelfde team terechtkwamen ging dat dus niet meer en toen gingen we dus veel met elkaar om.

We kenden elkaar dus al langer voor de vonk écht oversloeg, ook bij mij.

Hij voldoet zowel qua uiterlijk als qua innerlijk aan mijn ideaalbeeld. Ik vind 'm een enorm lekker ding (groot, breed, goeie armen, goeie schouders, mooie mannelijke kop (zeker met stoppelbaardje), dik donker haar, blauwe ogen... yum), en qua innerlijk matchen we enorm goed, we hebben veel dezelfde interesses en de dingen waarin we verschillen willen we graag van elkaar leren, we blijven elkaar steeds verrassen en hij is heel lief en enorm trots op me. Tuurlijk zijn er dingen die ik liever anders had gezien, zoals dat het best een gecompliceerd type is en soms nogal té relaxed is terwijl ik best een strak schema heb met mijn gezin, maar dat is allemaal goed leefbaar en het helemaal waard

Mijn vriend en ik kenden elkaar al een hele tijd voordat we een relatie kregen, we zagen elkaar jarenlang bijna elke week wel. Ik ben gevallen voor zijn innerlijk en uiterlijk.

Ik ken mijn vriend sinds mijn 12e ongeveer. Toen vonden we elkaar oppervlakkig leuk :p maar vanwege de afstand en eigen (jonge) leventjes is er nooit iets gebeurd. Toen ik hem toen ik 18 was weer zag, na veel mailcontact en smsen bleek hij toch wel heeeeel leuk geworden. Uiterlijk gaf hierbij eigenlijk het laatste zetje

Over het algemeen zijn al mijn relaties voortgekomen uit vriendschap en niet gebaseerd op uiterlijk eigenlijk.

Ik ken mijn vriend van de middelbare school. In de brugklas leerde ik hem kennen. We zaten altijd met een groepje gezellig te kletsen. Daarna zijn we elkaar een paar jaar uit het oog verloren en toen ik in de 4e zat, kwam ik hem tegen bij vrienden. Toen ik in de brugklas zat, vond ik het een mooie en lieve jongen om te zien. In de periode zat ik hem weer zag, lag mijn oma op sterven. Ik was op dat moment helemaal niet bezig met jongens. Toch was hij heel lief voor me. Hij steunde me op dat moment. Ik was er helemaal ondersteboven van dat het zo slecht ging met m'n oma, dat we van ziekenhuis naar ziekenhuis gingen en dat ze uiteindelijk is overleden. Hij was een grote steun voor me. Toen m'n oma was begraven, vroeg hij later "hoe zit het eigenlijk tussen ons?" Waarop ik antwoordde "geen idee. Ik wil er even over nadenken." Een paar dagen later was het "aan" en hebben we in het begin heel rustig aan gedaan. Ondertussen zijn we 8 jaar verder.
Bij mij was het een combinatie van uiterlijk en innerlijk. Hij voldoet wel aan mijn ideaalbeeld: lief, donker haar, donkere ogen, humor en wat ik het aller belangrijkste vind, is dat hij er voor me is. Op dit moment gaat het slecht met m'n moeder. Ook nu is hij weer een schat!

Na een moeilijke relatie met mijn ex heb ik een jaar lang genoten van mijn vrijgezellenbestaan. Toen ik mijn huidge vriend leerde kennen, ben ik vooral gevallen op zijn innerlijk. Ik had behoefte aan rust en veiligheid. Aan respect en vriendelijkheid. Aan een verstandige man die lief voor me was. Dat was (en is) hij.
Inmiddels zijn we ruim 10 jaar samen.

Ik werd verliefd op mijn vriend toen ik 14 was en dat was echt uiterlijk. Ik vond hem altijd wel een stoere jongen haha, maar daar kwam ik achter toen ik al verliefd op hem was

Maar ik denk dat als je zo jong bent je bijna niet op innerlijk kan vallen. Tenminste in de vriendengroep waar ik toen in zat was het voornamelijk die is lekker, die is mooi, die is knap.. en eigenlijk nooit. "Who die is intelligent"

Vanaf mijn 16 zat ik op een forum waar hij ook zat, we wisten dus al zo'n 8 jaar van elkaars bestaan af (hij kwam er later bij), maar er was verder geen bijzondere interesse in elkaar. Rond mijn 18e heb ik weleens wat meetings bezocht van dat forum en heb daar een aantal mensen leren kennen. Een aantal ervan heb ik wel contact mee gehouden, al postte ik daar weinig meer. Ruim 3 jaar geleden was er een festival waarbij eigenlijk die hele club er weer was, plus een aantal mensen die ik niet kende. Was supergezellig, dus was er blijven hangen. Op een gegeven moment kwam mijn toen-nog-niet vriend even langswaaien. We werden aan elkaar voorgesteld en raakten in gesprek over iets waar we het op het forum weleens over gehad hadden. Toen was ineens iedereen weg en hebben we de rest van de avond aan elkaar vastgeplakt gezeten.

Op dat moment was het puur uiterlijk. Via een forum leer je elkaar toch niet echt kennen, hij liep er vaak te provoceren. Maar ergens kenden we elkaar toch al heel lang waardoor het minder eng was en ik er gewoon aan toe kon geven.

Bliss schreef:Ik ben eens even benieuwd. Waar zijn jullie bij je vriend/man/vriendin/whatever in eerste instantie op gevallen? Was het liefde op het eerste gezicht? Was dit ook meteen wederzijds? Of kende je hem (of haar) al langer, voordat de vonk oversloeg? Voldoet jouw partner aan jouw ideaalbeeld (voor zover mogelijk) qua innerlijk en uiterlijk?
Wat is voor jou belangrijker, innerlijk of uiterlijk?

Brand los!

Ik ben in eerste instantie gevallen op zijn mysterieuze verschijning haha, dat klinkt een beetje gek, maar hij maakte echt meteen een enorme indruk op me. Het was niet eens dat ik hem enorm knap vond en zijn innerlijk kende ik toen nog niet want ik zag hem alleen maar achter de bar staan in een kroeg waar ik vaak kom , het was een bepaalde indruk die hij op me maakte.

Het was wel liefde op het eerste gezicht ja, ik wist alleen niet dat hij datzelfde voelde. Een vriend van mij maakt altijd de menukaarten daar en daar staat ook altijd een interviewtje in met 1 van de personeelsleden. Op een gegeven moment was hij bezig met het interview met mijn vriend en toen zei hij al tegen me: "kijk, ik ben met je toekomstige lover bezig". Haha en toen had ik amper een woord met hem gewisseld. (oke zo klinkt het wel een beetje triest). Maar na een paar praatjes bleek opeens dat dat hele sterke gevoel van "hij is het" wederzijds was. Zo bizar! En nu zijn we alweer 15 maanden samen .

Hij voldoet absoluut aan mijn ideaalbeeld. Ik kan gewoon 100% zeker zeggen dat hij alles heeft wat ik zoek. Hij is enorm mooi, maar ook onwijs lief, intelligent, grappig, koppig en laat zich niet de kaas van zijn brood eten. Weet ook een discussie te houden. En niet onbelangrijk, hij is 15 cm langer dan ik haha!

Ik kan dus niet zeggen dat ik in eerste instantie gevallen ben op innerlijk, want ik kende hem helemaal niet, er was opeens een enorme aantrekkingskracht. Een beetje "this is it" gevoel, hoe raar het ook mag klinken. Terwijl ik dat met andere vriendjes nooit gehad heb. Dat heeft altijd moeten groeien, die leerde ik dan beter kennen en groeide het gevoel. Daar is ook niets mis mee lijkt me .

[quote="Powerbabe"]

Bliss schreef:
Ik kan dus niet zeggen dat ik in eerste instantie gevallen ben op innerlijk, want ik kende hem helemaal niet, er was opeens een enorme aantrekkingskracht. Een beetje "this is it" gevoel, hoe raar het ook mag klinken.

Dat had ik ook. Bij andere vriendjes was ik ook heel onzeker na zo'n eerste "date", maar bij hem wist ik direct dat het goed zat, ook al hadden we allebei flink wat gedronken die avond.

Een vriendinnetje op de middelbare school had op haar 16e een vriendje waarvan ze al wist dat dit hem was. Ik vroeg hoe ze dat wist, ze zei dat je dat gewoon weet. Op dat moment had ik dus bij al mijn vriendjes gewacht. Het was een groot AHA-moment toen ik mijn vriend tegenkwam.

Bliss schreef:Ik ben eens even benieuwd. Waar zijn jullie bij je vriend/man/vriendin/whatever in eerste instantie op gevallen? Was het liefde op het eerste gezicht? Was dit ook meteen wederzijds? Of kende je hem (of haar) al langer, voordat de vonk oversloeg? Voldoet jouw partner aan jouw ideaalbeeld (voor zover mogelijk) qua innerlijk en uiterlijk?
Wat is voor jou belangrijker, innerlijk of uiterlijk?

Brand los!

Bij mijn vriend ben ik echt op de uitstraling gevallen, hij heeft echt een super lieve en vriendelijke uitstraling en dat vond ik zooo leuk. Alleen ik had nog een vriend toen ik m leerde kennen dus meer dan gewoon een gezellig praatje eens inde zoveel maanden was het niet. Toen ik eenmaal vrijgezel was en we een paar maanden later gingen stappen met een groep en hij ook mee was, sloeg de vonk over. Toen bleek het ook gewoon heel erg te klikken.
Dus in eerste instantie was ht wel uiterlijk en toen innerlijk.

Overigens heeft hij el echt de eigenschappen die ik zoek in een man zowel qua uiterlijk als innerlijk.

Mijn eerste gedachte toen ik mijn vriend voor het eerst zag was echt dat ik hem vanaf moment 1 al een leuke verschijning vond. Ik was toen nog 17 en had nog helemaal geen behoefte aan een relatie. pas 3 jaar later zag ik hem regelmatig, raakten we ook vaak leuk aan de praat en leerde ik hem pas echt kennen. Pas toen is echt de vonk over geslagen. Ik viel dus in eerste instantie echt op zijn uiterlijk maar toen ik hem echt leerde kennen werd ik pas echt verliefd

Ik moest helemaal niks van hem hebben toen ik hem tegenkwam bij de introductieweek van onze opleiding! Ik vond hem overkomen als een softie en vond stoere mannen veel leuker! Daarnaast was hij blond en ik viel op donker, vond ik hem niet bijzonder knap en had ie stomme kleding.

Maar in het eerste jaar van de opleiding kwamen we toch in hetzelfde vriendengroepje terecht en bleek dat we als vrienden goed met elkaar overweg konden. Dus zijn we vrienden geworden en lang gebleven. Tot hij van de opleiding af ging en we daarbuiten nog contact hielden. Ik had toen op een gegeven moment een moeilijke periode thuis en daar kon ik met hem tot mijn verrassing goed over praten. Beter nog dan met vriendinnen.

Ik had nog nooit iemand meegemaakt die zo goed kon luisteren! Toen begon ik hem dus al interessanter te vinden (achteraf, op dat moment zelf zag ik het nog niet zo). Hij had echter een vriendin op dat moment, dus we bleven afspreken als vrienden. Per ongeluk gingen we toen een keer met z'n tweeën uit (eten en bios) omdat andere vriendinnen die mee zouden gaan afzegden. Zijn relatie ging uit (zonder dat ik dat wist) en hij besefte dat hij mij wel erg leuk vond. Om een lang verhaal kort te maken; hij heeft er nog ongeveer een half jaar heel hard voor moeten werken, maar uiteindelijk gaf ik toe, haha. Puur op innerlijk en op uitstraling. Op uiterlijk eigenlijk helemaal niet. Maar dat is gedurende onze relatie wel veranderd

Op onze trouwkaart stond dan ook:
Een ontmoeting werd vriendschap,
vriendschap werd liefde,
liefde werd trouw.

Ik denk dat het zijn uitstraling is geweest. Ik heb eerst een heel jaar met hem op dezelfde opleiding gezeten (niet bij elkaar in de klas) waarin ik hem eigenlijk nauwelijks kende. Hij kende mij wel al van gezicht en naam enzo, en vond me toen ook al erg interessant en knap.. Ik vond hem minder interessant, zat toen een beetje in mijn 'wilde' periode en ontmoette genoeg knappere jongens tijdens het uitgaan (oh wat klinkt dat slecht eigenlijk! haha)
Toen ik op een gegeven moment na een opleidingsfeestje een slaapplek nodig had, bood hij een logeerbed aan. En toen kwam van het een het ander.. Dat ik toen met hem mee ben gegaan, heeft hij echt te danken en zijn humor en zijn uitstraling. Kende hem innerlijk nog helemaal niet
Na dat ene avondje zijn we vaker gaan afspreken, dit begon heel oppervlakkig als soort van scharrelen en langzaam zijn we echt meer voor elkaar gaan voelen. Het was dus eerst echt puur het uiterlijk en de uitstraling en later pas zijn innerlijk. Maar het blijkt allemaal even mooi te zijn

Bij ons was het liefde op het 1ste gezicht. Van beide kanten. In 1ste instantie keek ik voornamelijk zijn voorkomen. Qua uiterleek leek hij nog op het uiterijk waar ik normaal op voel (donker haar, donkere ogen) maar met zijn donkerblonde haar, mooie groene ogen en mannelijke uiterlijk, maakt hij meteen indruk op me. Ik voelde direct bij het gesprek al een klik die ik nog nooit gevoeld had. Ik wist gewoon dat hij degene was waar ik al die tijd naar op zoek ben geweest. Wat ik zocht in een man, dat had hij...daar kwam ik natuurlijlk niet die dag achter, maar wel al heel snel.

Ik val op Jort Kelder en Brainpower. Sowieso al niet de knapsten op deze planeet. Maar ze hebben iets. Ik ben al een keer met een Brainpower tegengekomen en ook de Jort Kelder heeft hier het huis gezien. Maar meestal gaat het me puur om het innerlijk. Het kan zijn dat ik iemand absoluut niet aantrekkelijk vind, maar zijn karakter wel. Het uiterlijk wordt voor mij vanzelf mooi.

Het is het uiterlijk waar ik naar kijk, het innerlijk wat de doorslag geeft. Ik vind uiterlijk wel belangrijk al hoor ik vaak van mensen dat dit niet belangrijk is. Dan krijg je vaak als antwoordt: 'ik val niet op het uiterlijk maar puur op het innerlijk, want als het innerlijk mooi is dan is uiteindelijk het uiterlijk ook mooi!' Zoiets wat Maura ook aangeeft. Ik zie het niet zo. Mijn oogje wil ook wat. Het moet in evenwicht zijn. Ik kan me niet aangetrokken voelen door iemand die ik absolut niet aantrekkelijk vind al is hij nog zo slim, lief etc. Ik mis dan een soort van sex-appeal. Andersom trouwens ook, want een man kan nog zo mooi zijn als het een zak is hoeft het voor mij ook niet.

Cimic - In de kroeg kijk ik natuurlijk niet naar minder mooie mannen met de gedachte:"Hij zal wel een geweldig innerlijk hebben en dus potentieel". Maar het is weleens voorgekomen dat ik een man allerminst aantrekkelijk vond en toch op het eind een relatie mee kreeg. Nu bleek hij net zo lelijk van de binnenkant al de buitenkant, maar toch. Na talloze gesprekken ging het me niet meer om zijn uiterlijk, en begon ik het zelfs mooi te vinden, maar om zijn innerlijk. De gesprekken die we voerden, de interesses die we hadden en het gevoel dat ik hij mij gaf als ik bij hem was.

Maar als ik mag kiezen, dan word ik het liefst wakker met een Brainpower of Jort Kelder look a like.

Nee tuurlijk dat zul je me ook niet horen zeggen. Hoho het is niet dat ik minder mooie mannen niet aardig of leuk vind. Het moet meer zijn dan dat, een man moet iets hebben waardoor ik nog net geen slakkenspoor achterlaat. Bij wijze van. Iets waardoor ik van slag raak. Het is dan ook niet zo dat ik gelijk in de zevende hemel ben er moet natuurlijk ook een klik zijn. Ik vind het goed van je dat jij het na een tijd nog kan zien. Heb zelf al meegemaakt dat het niet werkt. Zoiets groeit bij mij dan uit in vriendschap.

Toen mijn vriend en ik elkaar leerden kennen, waren we beide behoorlijk beschonken, achteraf heb ik geen idee meer hoe we in contact gekomen zijn en waar we het over gehad hebben we hadden wel gezoend en na wat smsjes besloten we dat we maar eens nuchter moesten afspreken. Ik had hem inmiddels al op hyves/FB gevonden en ik vond het geweldig dat hij rood haar had nuchter bleek het ook erg goed te klikken tussen ons, het was dus een beetje het totaal plaatje... sociaal, sportief, open en een leuk koppie

Toen ik mijn man leerde kennen stonden we binnen 15 minuten te zoenen. Ik vond hen ontzettend lekker ding en was behoorlijk onder de indruk. Voor mij was dat liefde op het eerste gezicht.hij was behoorlijk dronken en wist nog wel dat hij een leuk meisje had gezoend, maar verder niet. Ik heb hem gebeld, afgesproken en we zijn al 12 jaar verder.

Bij de enig andere man waar ik zo op viel was het ongeveer net zo. Ik zag hem, hij keek me aan en ik was verkocht. En dat bleek wederzijds. Al had hij mij al wel eerder gezien en was hij kennelijk toen al onder de indruk, ik had hem toen niet gezien.

Uiterlijk vind ik wel belangrijk, ik moet iemand toch wel heel aantrekkelijk vinden alleen zegt dat niet dat iemand fotomodellenknap moet zijn. De klik moet er zijn, ik moet iemand interessant hadden en ik moet er toch wel een beetje slappe knieen van krijgen. Persoonlijkheid is ook heel belangrijk, maar zonder die klik komt er nooit een relatie.

Ik vond mijn vriend gelijk interessant, die pretogen en vrolijke krullen trokken mijn aandacht

Maarrr toen ik hem leerde kennen zat ik nog in mijn 'ik ben geen type voor een relatie' en 'Ik moet geen lieve vent, ik heb een man nodig waarmee het knettert' en andere ongein fases dus steeds als hij dichtbij kwam was het mij te heet onder mn voeten.

en toch, steeds weer vonden we elkaar en trokken we naar elkaar toe. Elke avond in de sociëteit wist ik precies waar hij was in de ruimte, hield het onbewust in de gaten. Mijn vriend vertelde later dat het andersom ook zo was.

Pas na twee jaar, toen hij er niet meer zomaar was toen ik me omdraaide en hij op zijn strepen ging staan had ik door hoe idioot we eigenlijk bezig waren (plus dat ik het erg sexy vond hoe hij toen tegen me deed)

Dus het was wel eerst uiterlijk, maar waar ik uiteindelijk echt verliefd op ben geworden is de persoon die hij is